Είναι στιγμές που όσα συμβαίνουν δεν έχουν ταυτότητα χρόνου. Γένηκαν χθές; Γένηκαν σήμερα ; Γένηκαν αύριο ; Πιάνομαι αδιάβαστος για την ιστορία τους. Γιατί πλάϊ από το χρόνο τον πραγματικό πορεύεται ο α-σήμαντος χρόνος που το ακαθόριστο της ύπαρξής του κληρονομεί στην καθημερινότητά μας την αύρα μιας όασης στην έρημό της.
Θωπεύω αυτά τα ασυμβίβαστα με τη ροή του χρόνου τοπία και ανακαλύπτω, πως έχουν τη σπάνια ομορφιά του ονείρου, του πόθου, των ταξιδιών. Nτύνονται τη φορεσιά μιας νεράϊδας, φωτίζονται από το φώς της αυγής, διασκορπίζουν ήχους αιθέριους.
Και αυτά, που χρόνου ταυτότητα δεν έχουν, είναι τα αιώνια, οι αξίες που αναζητούν μια χαραμάδα στην καθημερινότητά μας για να βρούν τόπο μέσα μας, εκτοπίζοντας τα ασήμαντα.
Κι' έτσι μαθαίνω σιγά-σιγά πως αυτή είναι η λεύτερη ζωή που ο δρόμος της δεν έχει χρόνου σημάνσεις. Που διατηρεί σαν φυλακτό τις σημάνσεις λόγων καθάριων και υποσχέσεων αιώνιων. Που διψά για της ψυχής τις αλήθειες που ακονίζουν τον νού με γενναιότητα.
Δοκιμάζω να κρατήσω στην παλάμη μου αυτούς τους χρόνους, τις φευγαλέες στιγμές του. Δοκιμάζω να θυμάμαι, να μένω στους τόπους εκείνους που φωτίζουν νού και ψυχή.
Έμαθα πως η Αλήθεια και μόνο ορίζει πόσο θα ζήσει ένα όνειρο, δοκιμάζει της ψυχής την αντοχή και την αξιοσύνη της.
Έμαθα ακόμη πως δεν ξεχνάς, αν κατοικείς στην έρημο της αλήθειας. Γιατί τότε μόνο ελπίζεις να συναντηθείς με την ψυχή σου.
μουσική:
Γιώργος Καλογήρου, η ξενητειά του έρωτα
http://e-apenanti.blogspot.gr/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου