Πιστός κομμουνιστής από τα 15 του, πρωταγωνίστησε στην Αντίσταση και στον Εμφύλιο και έζησε όλες τις εσωκομματικές διακυμάνσεις. Ανέλαβε την ηγεσία του ΚΚΕ από το 1972 και το ανέδειξε σε κεντρικό παράγοντα της μεταπολιτευτικής δημοκρατίας κερδίζοντας τη γενική αναγνώριση.
Μια ζωή σαν ταινία. Λίγοι Ελληνες έζησαν τόσο έντονα την πρόσφατη ιστορία μας όσο ο Χαρίλαος Φλωράκης. Από το απόγειο της Αντίστασης στο ναδίρ της ήττας του 1949, στην προσφυγιά, την παράνομη επιστροφή στην Ελλάδα το 1954 και στις αλλεπάλληλες φυλακίσεις και εξορίες. Διαφεύγει το 1972 και ξαναεπιστρέφει το ’74 ως γραμματέας του ΚΚΕ, δίνοντας του νέα πνοή.
O Χαρίλαος Φλωράκης γεννήθηκε στο χωριό Παλιοζογλώπι των θεσσαλικών Αγράφων σας 20 Ιουλίου 1914 και ήταν το τέταρτο παιδί του Ιωάννη Φλωράκη και της Στυλιανής Λιανού. Το 1924 μετακομίζει με την οικογένεια του στην Καρδίτσα. Εκεί έρχεται σε επαφή με τις σοσιαλιστικές ιδέες και το 1929 ως μαθητής εντάσσεται στην ΟΚΝΕ.
Το 1933 η οικογένεια Φλωράκη μετακομίζει στην Αθήνα και ο Χαρίλαος εισάγεται στη Σχολή Τηλεγραφητών. Στα 20 χρόνια του διορίζεται τηλεγραφητής στα ΤΤΤ (Ταχυδρομεία, Τηλεγραφία, Τηλεφωνία) στις Σέρρες και αργότερα στη Θεσσαλονίκη, όπου αναπτύσσει έντονη συνδικαλιστική δράση. Επειτα από διάφορες μεταθέσεις στην επαρχία λόγω της συνδικαλιστικής δράσης του, στα τέλη του 1938 επιστρέφει στην Αθήνα, όπου και τον βρίσκει το ξέσπασμα του πολέμου. Κατά τη διάρκειά του υπηρετεί στη Διεύθυνση Μηχανικού Θεσσαλονίκης και παίρνει τον βαθμό του ανθυπολοχαγού.
Τον Ιούνιο του 1941 ο Φλωράκης γίνεται μέλος του ΚΚΕ, σε μια περίοδο όπου ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΔΩ
http://tsak-giorgis.blogspot.gr/2017/04/20.html
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου