Εχει στηθεί ένα απέραντο «πανηγύρι» στο διαδίκτυο –παραθέτουμε χαρακτηριστικά τουιταρίσματα στο τέλος της ανάρτησης- μετά την επιλογή του στελέχους του περιοδικού Unfollow να καταλήξει μια ντουντούκα του εργοδότη του και μάλιστα με εντελώς άκομψο τρόπο.
Με αυτή την ευκαιρία ας θυμίσουμε κάποια πράγματα. Όταν πρωτοκυκλοφόρησε το ένθετο REPORT (η ταυτότητά του αναφέρει σαν εκδότη -διευθυντή τον Λευτέρη Χαραλαμπόπουλο, διευθυντή σύνταξης τον Αυγουστίνο Ζενάκο, με την επιμέλεια έκδοσης του να ανήκει στον Παναγιώτη Σωτήρη) στην εφημερίδα του εκδότη - εφοπλιστή Μαρινάκη, προσωπικά μου δημιουργήθηκε ένας προβληματισμός.
Κι αυτό γιατί ήμουν συνδρομητής του περιοδικού, εκτιμούσα την μαχητική αρθρογραφία του και δε μπορούσα να αντιληφθώ για ποιο λόγο αυτοί οι δημοσιογράφοι έγιναν υπάλληλοι ενός καπιταλιστή που οι ίδιοι σε γραπτά τους τον είχαν «στολίσει» με καθόλου κολακευτικά επίθετα.
Ανέφερα τότε μεταξύ άλλων σε ανάρτησή μας.
Γιατί το έκαναν; Εμείς δεν γνωρίζουμε. Δεν θέλουμε να πιστέψουμε ότι ανήκουν στους δημοσιογράφους οι οποίοι «στη δημοσιογραφική αργκό ονομάζονται "εργολάβοι". Πρόκειται για εκείνους τους "δημοσιογράφους" που αναλαμβάνουν για λογαριασμό συγκεκριμένων πολιτικοοικονομικών συμφερόντων να στοχοποιήσουν επιχειρηματίες, πολιτικούς ή κόμματα, για να τους αναγκάσουν σε κάποιου είδους "ντηλ".
Δύο είναι τα χαρακτηριστικά του επιτυχημένου "εργολάβου": η επιδεξιότητά του να "πλάθει" λαϊκές συνειδήσεις και η ικανότητά του να κάνει συνεχώς κωλοτούμπες», όπως έγραφαν οι ίδιοισχολιάζοντας την δημοσιογραφική διαδρομή ενός άλλου συναδέλφου τους. Του Γιώργου Τράγκα,
Δύο είναι τα χαρακτηριστικά του επιτυχημένου "εργολάβου": η επιδεξιότητά του να "πλάθει" λαϊκές συνειδήσεις και η ικανότητά του να κάνει συνεχώς κωλοτούμπες», όπως έγραφαν οι ίδιοισχολιάζοντας την δημοσιογραφική διαδρομή ενός άλλου συναδέλφου τους. Του Γιώργου Τράγκα,
Η απάντηση στο ερώτημα μου ήρθε μέσα από τον προσωπικό λογαριασμό που διατηρεί στο facebook «ένα από τα τρία ιδρυτικά μέλη του περιοδικού UNFOLLOW». Η δημοσιογράφος Μαρινίκη Αλεβιζοπούλου. Τότε κατάλαβα ότι συνειδητά αυτοί οι δημοσιογράφοι είχαν «διαλέξει στρατόπεδο» και σε ανάρτησή μου που τιτλοφορούσα «Ηρθαν τα "ύστερα του κόσμου" κ. Μ. Αλεβιζοπούλου;», έγραφα μεταξύ άλλων:
«Επαγγελματίες είναι, τους έγινε μια συμφέρουσα πρόταση και ξεκίνησαν να δουλεύουν» φτιάχνοντας ένα περιοδικό «αποκλειστικά με τους δικούς τους όρους», αφού δέχτηκαν την πρόταση «έλα φτιάξε ό,τι γουστάρεις». Αυτά ισχυρίζεται η κυρία Αλεβιζοπούλου.
Η πρώτη σκέψη που έκανα είναι αν αυτά που επικαλείται τα πιστεύει. Αλλά μάλλον έτσι θα είναι αφού τα γράφει. «Εισοδισμό» ήξερα ότι έκαναν μόνο οι τροτσκιστές που έμπαιναν σε μαζικές οργανώσεις και δρώντας φραξιονιστικά επεδίωκαν να επιβάλλουν τις απόψεις τους. Τώρα το να μαθαίνω ότι υπάρχει πλουτοκράτης που δίνει το ελεύθερο και μάλιστα πληρώνει γι’ αυτό σε αντισυστημικές πένες να προπαγανδίζουν μέσα από τα έντυπά τους, τις απόψεις τους, με ξεπερνάει ….
Προφανώς παπαριές θα έγραψε ο Σταύρος Ψυχάρης που μέσα από την «ναυαρχίδα» του ΔΟΛ («Βήμα της Κυριακής» 8/1/2012) είχε πει κάτι που το θεωρούσα μεγάλη αλήθεια και το απέδιδα σε στιγμές κυνισμού του καπιταλιστή: «Δεν υπάρχουν όμως εφημερίδες (σσ: και κάθε είδους ΜΜΕ θα συμπλήρωνα εγώ) που να εκδίδονται για να εκφράζουν απόψεις διαφορετικές από εκείνες του ιδιοκτήτη τους ή να υπηρετούν αλλότρια συμφέροντα».
Είναι όμως πιθανό να έχει άδικο η κυρία Αλεβιζοπούλου; Οσο για την σκέψη ότι προσπαθεί να δικαιολογήσει τα αδικαιολόγητα ούτε που μου περνάει απ’ το μυαλό. Μάλλον θα ήρθαν τα «ύστερα του κόσμου» όπως αυτών που θεωρούσα ότι υπάρχει στο τρίγωνο διαπλοκής πολιτικής-οικονομικών συμφερόντων- ΜΜΕ.
Η πρώτη σκέψη που έκανα είναι αν αυτά που επικαλείται τα πιστεύει. Αλλά μάλλον έτσι θα είναι αφού τα γράφει. «Εισοδισμό» ήξερα ότι έκαναν μόνο οι τροτσκιστές που έμπαιναν σε μαζικές οργανώσεις και δρώντας φραξιονιστικά επεδίωκαν να επιβάλλουν τις απόψεις τους. Τώρα το να μαθαίνω ότι υπάρχει πλουτοκράτης που δίνει το ελεύθερο και μάλιστα πληρώνει γι’ αυτό σε αντισυστημικές πένες να προπαγανδίζουν μέσα από τα έντυπά τους, τις απόψεις τους, με ξεπερνάει ….
Προφανώς παπαριές θα έγραψε ο Σταύρος Ψυχάρης που μέσα από την «ναυαρχίδα» του ΔΟΛ («Βήμα της Κυριακής» 8/1/2012) είχε πει κάτι που το θεωρούσα μεγάλη αλήθεια και το απέδιδα σε στιγμές κυνισμού του καπιταλιστή: «Δεν υπάρχουν όμως εφημερίδες (σσ: και κάθε είδους ΜΜΕ θα συμπλήρωνα εγώ) που να εκδίδονται για να εκφράζουν απόψεις διαφορετικές από εκείνες του ιδιοκτήτη τους ή να υπηρετούν αλλότρια συμφέροντα».
Είναι όμως πιθανό να έχει άδικο η κυρία Αλεβιζοπούλου; Οσο για την σκέψη ότι προσπαθεί να δικαιολογήσει τα αδικαιολόγητα ούτε που μου περνάει απ’ το μυαλό. Μάλλον θα ήρθαν τα «ύστερα του κόσμου» όπως αυτών που θεωρούσα ότι υπάρχει στο τρίγωνο διαπλοκής πολιτικής-οικονομικών συμφερόντων- ΜΜΕ.
Ενα παλιό αναρχικό σύνθημα έλεγε: "Επεσαν οι μάσκες του καπιταλισμού και φάνηκε το πρόσωπο του φασισμού". Το παραφράζουμε και λέμε "Έπεσαν τα προσωπεία για τους συντάκτες του Unfollow και φάνηκε ο άθλιος ξεπεσμός τους".
Πιο γλαφυρά όμως την κατάντια αυτών των δημοσιοκάφρων περιγράφουν οι χρήστες του διαδικτύου:
Και το "κάρφωμα" από την "Εφημερίδα των Συντακτών"
Η επιφοίτηση του... «Unfollow»
»Η “πολύ αριστερή” ματιά του περιοδικού “Unfollow”, που έγινε γνωστό και από τα εκτενή ερευνητικά ρεπορτάζ (π.χ. για τη διακίνηση λαθραίου πετρελαίου στην Ελλάδα), θα μετακομίσει τώρα και στην εφημερίδα του Γ. Κουρτάκη. Ευχόμαστε καλή επιτυχία και καλά ρεπορτάζ στους συντελεστές του, αλλά παραμένει η δική μας απορία για το πώς συμπτωματικά τόσο καιρό τούς είχε διαφύγει η άλλη μεγάλη υπόθεση με την ηρωίνη του “Noor 1”, όπως είχε διαφύγει άλλωστε και στην εφημερίδα που θα φιλοξενήσει το ένθετο. Είπαμε, όμως, στόχος είναι η εξουσία (του ΣΥΡΙΖΑ)».
Τελικά σήμερα το «Unfollow» θυμήθηκε και αυτό με τη σειρά του την υπόθεση των 2 τόνων ηρωίνης με αφορμή... ένα τηλεφώνημα!
http://tsak-giorgis.blogspot.gr/2017/06/unfollow.html
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου