ΓΕΡΑΣΙΜΟΣ ΛΙΒΙΤΣΑΝΟΣ
Είμαστε όλοι… σοσιαλδημοκράτες
Η πορεία συνέχισης της αστικής διαχείρισης με συνεταίρο το Κίνημα Αλλαγής είναι μια προοπτική που καλλιεργεί συστηματικά ο ΣΥΡΙΖΑ. Μερίδα στελεχών του τη θεωρεί απαραίτητη. Για τον ηγετικό πυρήνα του, δεν θεωρείται πανάκεια, είναι όμως ένα παιγνίδι στο οποίο δεν μπορεί να χάσει. Είτε θα του προκύψει ένας νέος διαχειριστικός εταίρος, είτε θα πετύχει να διατηρήσει το ΚΙΝΑΛ σε χαμηλά εκλογικά ποσοστά.
Το θεσμικό μέρος της όλης υπόθεσης έχει πάρει «επ’ ώμου» το υπουργείο Εσωτερικών και ο Πάνος Σκουρλέτης με τις νομοθετικές πρωτοβουλίες του τόσο για την «καθιέρωση της απλής αναλογικής» στις επερχόμενες δημοτικές εκλογές όσο και με το υπό εκκόλαψη νομοσχέδιο για την κατάτμηση των μεγάλων περιφερειών (σίγουρα της Β’ Αθήνας και του υπολοίπου Αττικής).
Ο υπουργός Εσωτερικών –οπαδός ο ίδιος της προσέγγισης– φροντίζει να διευκρινίζει ότι η συγκυβέρνηση με τους ΑΝΕΛ «δεν έχει προγραμματικό βάθος». Όπως χαρακτηριστικά έχει τονίσει, «η καθιέρωση του συστήματος της απλής αναλογικής θα ενδυναμώσει τη διαφάνεια και τις συνθέσεις σε μια πραγματική προγραμματική βάση». Άποψη που προφανώς δεν περιορίζεται στους δήμους. Το επιβεβαιώνει άλλωστε, καλώντας το ΚΙΝΑΛ να συμβάλει, ώστε να ισχύσει η απλή αναλογική από τις επόμενες εκλογές. Όπως είπε, «αν το ΠΑΣΟΚ και το Ποτάμι έχουν μετανιώσει για τη στάση τους, ας το δηλώσουν κι εμείς εδώ είμαστε».
Στο ευρωπαϊκό επίπεδο το θέμα έχει ανατεθεί στον αντιπρόεδρο του Ευρωκοινοβουλίου Δημήτρη Παπαδημούλη και τον χώρο διαλόγου ανάμεσα στην αριστερά, την σοσιαλδημοκρατία και την οικολογία. Ο ΣΥΡΙΖΑ έχει πετύχει οι ευρωπαίοι σοσιαλιστές να τον θεωρούν προνομιακό συνομιλητή και να πιέζουν το ΚΙΝΑΛ για προσέγγιση των χώρων. Ο τρίτος «πυλώνας» της τακτικής του ΣΥΡΙΖΑ είναι η υπόθεση Novartis, με την οποία στοχοποιεί τις δυνάμεις εκείνες στο ΚΙΝΑΛ που αντιτίθενται στην κεντροαριστερή σύγκλιση.
Στο Κίνημα Αλλαγής οι βασικές τάσεις είναι ουσιαστικά τρεις. Αυτή που προωθεί το σχέδιο κυβέρνησης ευρύτερου συνασπισμού με προϋπόθεση τη σημαντική συρρίκνωση του ΣΥΡΙΖΑ στις επερχόμενες εκλογές, τη «στρατηγική ήττα», όπως λέει ένας από τους βασικούς υποστηρικτές της ο Ευ. Βενιζέλος. Δεύτερη, η τάση που ουσιαστικά ζητά τη σύμπλευση με τον ΣΥΡΙΖΑ, της οποίας ένθερμος υποστηρικτής είναι ο Γιάννης Ραγκούσης αλλά και στελέχη όπως ο Σπύρος Δανέλλης. Τέλος, η «προεδρική» τάση της Φώφης Γεννηματά που θέλει να αφήσει κάθε επιλογή ανοιχτή μέχρι να καταγραφούν τα εκλογικά ποσοστά του ΚΙΝΑΛ, καλλιεργώντας προσδοκίες για 12-15%. Έτσι, θεωρεί, η διαπραγμάτευση με τον ΣΥΡΙΖΑ θα γίνει από πολύ καλύτερες θέσεις. Το σχέδιο προϋποθέτει σκληρή αντιπολιτευτική τακτική, γι’ αυτό και το αίτημα της Φ. Γεννηματά για πρόωρες εκλογές. Η ίδια δεν αποκλείει ρητά την πιθανότητα συγκυβέρνησης με τη ΝΔ, όμως σε σειρά θεμάτων –ζητήματα αστικού εκσυγχρονισμού, συνταγματική αναθεώρηση ακόμη και το Μακεδονικό– συμπλέει με την κυβέρνηση. Η ίδια λογική διακατέχει και τον Σταύρο Θεοδωράκη, όμως με γνώμονα την προσωπική του ανάδειξη. Έτσι, παρά τις φιλελεύθερες ιδεολογικές του αναφορές, τώρα δείχνει να δρομολογεί επαφές με τον ΣΥΡΙΖΑ, όπως πριν λίγους μήνες είχε ανοιχτούς διαύλους με τη ΝΔ.
Σε κάθε περίπτωση πάντως, η βάση της περίεργης αυτής σχέσης δεν είναι άλλη από την αναζήτηση διαχειριστικών λύσεων στην προοπτική της ενσωμάτωσης της λαϊκής αντίδρασης στα ψεύτικα δίπολα «προόδου/συντήρησης», που θα αντικαταστήσουν αυτά που έφεραν τον ΣΥΡΙΖΑ στην εξουσία το 2015.
http://prin.gr/?p=20886
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου