Οικο-φασισμός. Mαθήματα από τη Γερμανική εμπειρία

ων Janet Biehl – Peter Staudenmaier,
Εκδ. Ισνάφι

Πρόκειται για την έκδοση δύο κειμένων που επιχειρούν να δώσουν μια γενεαλογία του οικολογικού λόγου και να τον βάλουν μέσα στα κοινωνικά του στοιχεία. Ο Peter Staudenmaier χωρίζει το άρθρο του με τους τίτλους Η Φασιστική Οικολογία: Η Πράσινη Πτέρυγα του ναζιστικού κόμματος και οι ιστορικοί προπάτορες της, Οι Ρίζες της μυστικιστικής πίστης του αίματος και της γης, το Κίνημα της Νεολαίας και η Εποχή της Βαϊμάρης, Η Φύση στην Εθνικοσοσιαλιστική Ιδεολογία, Αίμα και Γη ως Επίσημο Δόγμα, Εφαρμόζοντας το Οικοφασιστικό Πρόγραμμα, και τέλος Η Φασιστική Οικολογία εντός Πλαισίου.

Κατά τον Peter Staudenmaier το άρθρο του αυτό «επιχειρεί μια συνοπτική και αναγκαστικά σχηματική παρουσίαση των οικολογικών συνιστωσών του Ναζισμού, δίνοντας έμφαση τόσο στην κεντρική θέση που καταλαμβάνουν στην ναζιστική ιδεολογία όσο και στην πρακτική τους εφαρμογή κατά την διάρκεια του Τρίτου Ράιχ». Άλλωστε «Μια προκαταρκτική επισκόπηση των προδρόμων του οικοφασισμού κατά τον 19ο και τον 20ο αιώνα, θα ήταν σκόπιμη, ώστε να διασαφηνισθούν τα εννοιολογικά υπόβαθρα, που είναι κοινά, σε όλες τις μορφές της αντιδραστικής οικολογίας». Ο Peter Staudenmaier προχωρεί ακριβώς σ’ αυτή τη κατεύθυνση βάζοντας γρήγορα και εμπεριστατωμένα στο θέμα τον μη μυημένο αναγνώστη.

Aκολουθεί ένα ιδιαίτερα κατατοπιστικό άρθρο της Janet Bielh που ξεκινά με την Οικολογία και τον Εκσυγχρονισμό του Φασισμού στη Γερμανική Ακροδεξιά.

H Janet Bielh μεταξύ άλλων καταγραφεί πως «Με την όξυνση των κοινωνικών εντάσεων, παντοειδείς νεοφασιστικές ομάδες καταφέρνουν να ανεβάζουν τα εκλογικά τους ποσοστά, την ίδια, μάλιστα, στιγμή που οι συμμορίες τους βιαιοπραγούν κατά των ξένων. Τέτοιες ομάδες, είτε συγκροτούνται από σκίνχεντς είτε από ‘‘διανοούμενους’’, αποτελούν μέρος της ‘‘Νέας Δεξιάς’’, που ρητά αντλεί τις ιδέες της από τον κλασικό φασισμό». Στην συνέχεια προσδιορίζει τις καταβολές τους και την «κληρονομιά» τους σ’ «ένα συνονθύλευμα από μυστικιστικές και ψευδο-επιστημονικές ιδέες, που μεσουράνησαν κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του ’20», και που «προσαρτήθηκαν στην ιδέα του γερμανικού Volk (λαός) για να παράγουν ένα ρομαντικό εθνικισμό, ένα ρομαντικό ρατσισμό και μια μυστικιστική πίστη στη λατρεία της φύσης». Αφού δίνει, λοιπόν, περιεκτικά αλλά με σαφήνεια τα χαρακτηριστικά αυτού του Vοlkish κινήματος της δεκαετίας του ’20 που αποτέλεσε σημαντική πηγή για την εθνικοσοσιαλιστική ιδεολογία προχωρεί στον τρόπο που η Νέα Δεξιά χρησιμοποιεί σήμερα τα θέματα που ήταν πολύ οικεία στο Volkish κίνημα της προναζιστικής Γερμανίας.

Το άρθρο της Janet Bielh καταπιάνεται αμέσως μετά με τη Νεοφασιστική Οικολογία και τα διάφορα κόμματα της, όπως οι Εθνικοί Επαναστάτες, το Γερμανικό Εργατικό Κόμμα της Ελευθερίας (FAP), τους Ρεπουμπλικάνους που ιδρύθηκαν το 1983 από πρώην μέλος των Ες-Ες, το Εθνικό Δημοκρατικό Κόμμα, που ιδρύθηκε το 1964 κυρίως από άτομα που ήταν ενεργά μέλη του ναζιστικού κινήματος πριν το 1945, τη Γερμανική Λαϊκή Ένωση (DVU). Ακολουθεί πιο εκτενής αναφορά σε θεωρητικούς εκφραστές της Ανθρωποσοφίας καθώς «όπως επισημαίνει η Ditjurth, η ιδεολογία της αρχικής φυλής των θεοσοφιστών και των ανθρωποσοφιστών συγχωνεύθηκε  άνετα με την εθνικοσοσιαλιστική ιδέα περί καθαρότητας της “Αρίας Φυλής”».

Iδιαίτερη αναφορά γίνεται κατόπιν στον Rudolf Bahro που έγινε καταρχάς γνωστός από ένα βιβλίο που έγραψε ως διαφωνών μαρξιστής και μέλος του κόμματος στην πρώην Ανατολική Γερμανία, ενώ μετά από την καταδίκη του σε φυλάκιση και την απέλαση του το 1979 αναμίχθηκε με το νεοπαγές κίνημα των Γερμανών Πρασίνων, για να προκαλέσει αναταραχή λίγο αργότερα καθώς προέβαλε εθνικιστικά επιχειρήματα κατά της εγκατάστασης  των πυραύλων Pershing στο γερμανικό έδαφος. Προτού αποχωρήσει από το κόμμα των Πρασίνων ισχυρίστηκε ότι υπάρχουν δομικές ομοιότητες των Πρασίνων και του ναζιστικού κινήματος γεγονός που δεν έτυχε κατά τη γνώμη του της κατάλληλης εκμετάλλευσης. Στο βιβλίο του «Η Λογική της Σωτηρίας» διατύπωνε το ερώτημα: «Υπάρχει, αλήθεια πιο αξιόμεμπτη σκέψη από ένα νέο 1933; Αλλά ακριβώς αυτό είναι που μπορεί να μας σώσει! Το οικολογικό και ειρηνιστικό κίνημα είναι το πρώτο λαϊκο γερμανικό κίνημα μετά το ναζιστικό. Πρέπει να “συν-απολυτρώσει” (miterlosen) τον Χίτλερ». Σημειωτέον ότι ο Bahro είναι καθηγητής πανεπιστημίου στο Βερολίνο, όπου διευθύνει και σεμινάρια στα οποία συνήθως παρατηρείται συνωστισμός.

H Janet Bielh στη συνέχεια καταγράφει την Οικολογία του Κοινωνικού Δαρβινισμού του Herbet Gruhl που βραβεύτηκε το 1991 από την υπουργό Περιβάλλοντος της Κάτω Σαξονίας με την ανώτατη τιμητική διάκριση γεγονός που προκάλεσε σοκ λόγω των ρατσιστικών του απόψεων του απέναντι στους μετανάστες.

Συσπείρωση Αναρχικών

Από την ΔΙΑΔΡΟΜΗ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ, φ. 22, Φεβρουάριος 2004

https://anarchypress.wordpress.com/2017/08/03/%CE%BF%CE%B9%CE%BA%CE%BF-%CF%86%CE%B1%CF%83%CE%B9%CF%83%CE%BC%CF%8C%CF%82-m%CE%B1%CE%B8%CE%AE%CE%BC%CE%B1%CF%84%CE%B1-%CE%B1%CF%80%CF%8C-%CF%84%CE%B7-%CE%B3%CE%B5%CF%81%CE%BC%CE%B1%CE%BD%CE%B9%CE%BA/