Η επενδυτική επέλαση της Κίνας προς τη Δύση έχει αρχίσει να ανησυχεί ιδιαίτερα την ΕΕ αλλά και τις ΗΠΑ. Πρόκειται για ένα γεωπολιτικό παιχνίδι, χωρίς όπλα, αλλά με καίριες οικονομικές συμφωνίες, που μπορούν να θέσουν σε κίνδυνο το status quo που οικοδομήθηκε τον 20ο αιώνα. Κομβικό ρόλο στο επενδυτικό σχέδιο της Κίνας, το αποκαλούμενο “one belt, one road”, φαίνεται πως έχει η Ελλάδα. Το λιμάνι του Πειραιά, σύμφωνα με αναλυτές, αποτελεί το “κεφάλι” του “δράκου της Ασίας”, που κινείται προς τη Δύση.
Μόλις πριν από μερικές ημέρες, οι Γερμανία, Γαλλία και Ιταλία σε μια προσπάθεια να μπλοκάρουν την επέλαση της Κίνας ζήτησαν από την Κομισίον να ενισχύσει το ισχύον ρυθμιστικό πλαίσιο που επιτρέπει στα κράτη - μέλη να εμποδίζουν την εξαγορά ευρωπαϊκών εταιρειών από ξένους επενδυτές. “Συναγερμός” έχει σημάνει και στις δύο πλευρές του ατλαντικού. Είναι ενδεικτικό πως το τελευταίο διάστημα πληθαίνουν και τα αμερικανικά δημοσιεύματα σχετικά με τις κινήσεις της Κίνας και τη συνεργασία της με την Ελλάδα.
Το επενδυτικό σχέδιο - μαμούθ της Κίνας εκτείνεται σε 27 χώρες, το ύψος της επένδυσης φθάνει στο 1 τρις δολάρια και βασίζεται σε έξι διεθνείς οικονομικούς διαδρόμους. Στην πραγματικότητα όμως, με γεωγραφικούς αλλά και πολιτικοϊδεολογικούς όρους, η Ευρώπη είναι εκείνη που αποτελεί το τέλος αυτού του νέου Δρόμου του Μεταξιού, και η Ελλάδα έχει κομβικό ρόλο, όπως σημείωνε το Stratfor σε ανάλυσή του, υπογραμμίζοντας ότι “είναι το σχέδιο της Κίνας για την ενίσχυση της πρόσβασής της σε νέες αγορές, καθώς και σε επενδυτικά projects υψηλής τεχνολογίας και στρατηγικής σημασίας - μια διείσδυση που, εν τέλει, θα διευκολύνει και τα εγχώρια σχέδια της μεγάλης εσωτερικής βιομηχανικής μεταρρύθμισης που έχει θέσει σε εφαρμογή η ηγεσία του Πεκίνου”.
Οι New York Times, σε εκτενές δημοσίευμα, επικρίνουν τη στάση που επέδειξαν όλα τα προηγούμενα χρόνια η ΕΕ και οι ΗΠΑ προς την Ελλάδα, η οποία επέτρεψε στην Κίνα να αναπτύξει στενότερες σχέσεις με τη χώρα. Πρόκειται για λάθη της Δύσης που έδωσαν στο Πεκίνο των ζωτικό χώρο να κινηθεί. Όπως χαρακτηριστικά αναφέρεται στο δημοσίευμα, “μετά από χρόνια επιβολής μέτρων λιτότητας από τους Ευρωπαίους και ψυχρότητας από τις ΗΠΑ, η Ελλάδα αγκάλιασε την Κίνα”.
Και συνεχίζει δεικτικά: “Ενώ η Ευρώπη ήταν απασχολημένη πως θα συρρικνώσει την Ελλάδα, οι Κινέζοι προσήλθαν με μια σειρά από επενδύσεις, οι οποίες απέφεραν όχι μόνο οικονομικά οφέλη, αλλά και πολιτικά”. Όπως υπογραμμίζει η New York Times, οι Ευρωπαίοι όλο το προηγούμενο διάστημα είχαν στραμμένη την προσοχή τους στον κίνδυνο της ρωσικής επιρροής. Τελικά δεν ήταν η Μόσχα που ενίσχυσε τη θέση της στην Ελλάδα, αλλά το Πεκίνο. Όταν η Γερμανία αντιμετώπιζε την Ελλάδα ως τον εγκληματία της ευρωζώνης, η Κίνα την χαρακτήριζε ως την “πιο αξιόπιστη φίλη” στην Ευρώπη, που “διψούσε για ανάκαμψη”. Το 2010 ενώ οι ευρωπαίοι προωθούσαν μειώσεις συντάξεων και αυξήσεις φόρων στην Ελλάδα, οι Κινέζοι προσφέρθηκαν να αγοράσουν ελληνικά ομόλογα. Το 2013, με την κρίση και τη λιτότητα να συνεχίζεται στην Ελλάδα, οι Κινέζοι έσπευσαν να επενδύσουν”, σημειώνει μεταξύ άλλων η New York Times. “Η Κίνα έχει μετατρέψει το λιμάνι του Πειραιά στο πιο πολυσύχναστο λιμάνι της Μεσογείου, επιδιώκοντας ο Πειραιάς να γίνει η Πύλη της για την Ευρώπη. Από το λιμάνι του Πειραιά, και μέσω ενός δικτύου σιδηροδρόμων και αυτοκινητοδρόμων, τα κινεζικά προϊόντα κατευθύνονται σε όλη την Ευρώπη, με βασικό προορισμό τη Γερμανία”
Στο δημοσίευμα επισημαίνεται πως η Κίνα έχει ήδη χρησιμοποιήσει ένα μέρος του κεφαλαίου της για να αφήσει το γεωπολιτικό αποτύπωμά της στην Αφρική και τη Νότα Αμερική. Επιπλέον αναλυτές υπογραμμίζουν πως δεν είναι μόνο η Ελλάδα, αλλά η Κίνα έχει προσεγγίσει και άλλες χώρες της ΕΕ που υπέφεραν από την κρίση, όπως η Πορτογαλία και η Ισπανία, ενώ στενές επαφές έχει αναπτύξει και με την Ουγγαρία και με χώρες των Βαλκανίων,προωθώντας επενδύσεις δισεκατομμυρίων ώστε να αναπτυχθεί το σιδηροδρομικό δίκτυο. Το Πεκίνο όλα τα προηγούμενα χρόνια έκανε σημαντικές επενδύσεις στις ΗΠΑ αλλά και στην ΕΕ, για την οποία αποτελεί και μεγάλο εμπορικό εταίρο. Όμως τώρα η ανησυχία σε Βρυξέλλες και Βερολίνο είναι πως αυτή η οικονομική επιρροή θα χρησιμοποιηθεί και για πολιτικούς σκοπούς. “Έχοντας υποφέρει από τη λιτότητα που της έχει επιβληθεί, η Ελλάδα δεν συμμερίζεται καθόλου τις ανησυχίες του Βερολίνου και των Βρυξελλών”, υπογραμμίζεται στο δημοσίευμα.
Επιπλέον η New York Times αναφέρεται και στο ρόλο των ΗΠΑ, οι οποίες μεταπολεμικά, με το σχέδιο Μάρσαλ, είχαν μεγάλη επιρροή στην Ελλάδα, όπως σημειώνεται, αλλά πλέον έχουν πάψει να είναι ελκυστικές. Ωστόσο το ενδιαφέρον τους για την Ελλάδα παραμένει μεγάλο. Ενδεικτική είναι η περίπτωση της Εθνικής Ασφαλιστικής. Μόλις οι ΗΠΑ ενημερώθηκαν για το ενδιαφέρον της κινεζικής Fosun να εξαγοράσει την εταιρεία, ο υπουργός Εμπορίου, Γουίλμπουρ Ρος, έσπευσε να παρέμβει για να “σπρώξει” τη συμφωνία με την ελληνοαμερικανική κοινοπραξία, Calamos Investments, η οποία τελικά προχώρησε και στην εξαγορά. Ο Ρος με επιστολή του προς τον υπουργό Οικονομίας Δημήτρη Παπαδημητρίου του ζητούσε να εξετάσει την πρόταση της Calamos σημειώνοντας με νόημα πως “θα μπορούσε να είναι η αρχή περισσότερων επενδύσεων στην Ελλάδα”. Ο Αλέξης Τσίπρας, παρατηρεί η εφημερίδα, “κάνει παιχνίδι” και με τις δύο πλευρές με στόχο να προσελκύσει κεφάλαια για την ανάκαμψη της ελληνικής οικονομίας.
http://tvxs.gr/news/ellada/new-york-times-i-ee-esprokse-tin-ellada-stin-agkalia-tis-kinas
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου