Το δελτίο τύπου του δήμου της Φλώρινας, μας γνωστοποιεί ότι οι εκδηλώσεις που θα πραγματοποιηθούν στην περιοχή από 23 μέχρι 26 Αυγούστου με τίτλο «ΠΡΕΣΠΕΣ 2018» είναι αφιερωμένες «στα 70 χρόνια από την λήξη του εμφυλίου πολέμου».
Θα προσπεράσουμε το καλλιτεχνικό μέρος των εκδηλώσεων που όντως θα μπορούσε κάποιος να το χαρακτηρίσει αρκετά ενδιαφέρον.
Θα εστιαστούμε στην πολιτική-ιστορική ημερίδα που θα γίνει στην Φλώρινα την τελευταία μέρα των εκδηλώσεων και η οποία φέρει τον τίτλο: «Εμφύλιος πόλεμος: 70 χρόνια μετά». Σύμφωνα με τους διοργανωτές αυτή «προσπαθεί αναδείξει τα όσα συνέβησαν τότε. Μέσα όμως από ένα "κοίταγμα" που να κάνει τους Έλληνες πιο σοφούς και κυρίως μονιασμένους».
Μάλιστα. Το να ενδιαφέρεται μια συντηρητική αυτοδιοικητική αρχή όμως αυτή του δήμου Φλώρινας να διευρύνει τις ιστορικές γνώσεις μας, δεν θα το χαρακτήριζε κανείς κατακριτέο.
Το αντίθετο μάλιστα.
Εδώ όμως υπάρχει ένα "πρόβλημα" και αυτό εντοπίζεται στο ποια είναι τα πρόσωπα που ανέλαβαν με τις ομιλίες τους να μας δώσουν τα "φώτα" τους και να μας κάνουν "μονιασμένους" και "σοφούς".
Οι δυο πρώτοι ομιλητές της συγκεκριμένης ημερίδας είναι ο Σάββας Καλεντερίδης και ο Νικόλαος Μέρτζος. Πρόσωπα καθόλου άγνωστα με .... πλούσιο παρελθόν, τα οποία αν και δεν φημίζονται για την ιστορική τους κατάρτιση, έχουν να επιδείξουν "αξιόλογη" δραστηριότητα στρατευμένοι είτε σε παρασκηνιακές βρόμικες δουλειές είτε υπηρετώντας την μαύρη αντίδραση.
Για τον πρώην ΚΥΠατζή Σάββα Καλεντερίδη, δεν χρειάζεται να πούμε πολλά. Μόνιμος αρθρογράφος ακροδεξιών ιστοσελίδων και εφημερίδων, καθώς καισχολιαστής το τηλεοπτικό κανάλι του Καρατζαφέρη, έγινε ευρύτερα γνωστός για τον άθλιο ρόλο του στην παράδοση του Οτσαλάν από το ελληνικό κράτος στην Τουρκία.
Αντί για οποιοδήποτε δικό μας σχολιασμό παραθέτουμε ένα απόσπασμα από το βιβλίο του Αμπντουλλάχ Οτζαλάν: «Το τίμημα της φιλίας των λαών. Η συνωμοσία της 15ης Φεβρουαρίου».
«Θα πρέπει να αποσαφηνιστεί πολύ καλά η στάση του ταγματάρχη Σάββα Καλεντερίδη (ειδικός υπεύθυνος του ΝΑΤΟ, αποσπασμένος στην Ελληνική Εθνική Υπηρεσία Πληροφοριών), ο οποίος, χρησιμοποιώντας κυρίως τη φιλία, διαδραμάτισε τον βασικό ρόλο στην εκτέλεση της συνωμοσίας. Είναι το άτομο που έπαιξε τον επικίνδυνο ρόλο, από τις πρώτες επαφές μαζί μου μέχρι και την παράδοσή μου στους προδότες Κενυάτες».
Για τον "δημοσιογράφο - συγγραφέα" Νικόλαο Μέρτζο, τι να πρωτογράψει κανείς.
Είναι τόσο "αντικειμενικός" και με τέτοια ευρεία κατάρτιση ο τύπος, που στο αντικομμουνιστικό λιβελογράφημα με τον «βαρύγδουπο» τίτλο «Τα 10 θανάσιμα αμαρτήματα του ΚΚΕ», το οποίο κυκλοφόρησε σαν ένθετο στην ακροδεξιά εφημερίδα «Δημοκρατία», διαπιστώνει ότι τον Δεκέμβρη του '44 όταν τα πολυβόλα θέριζαν στο Σύνταγμα τους χιλιάδες διαδηλωτές, το ΚΚΕ «αιματοκυλούσε τον ελληνικό λαό»!
Ας δούμε, λοιπόν, ποιος είναι αυτός ο "διανοούμενος" που σύμφωνα με την δημοτική αρχή της Φλώρινας, θα μας "διδάξει" την πρόσφατη ιστορία μας.
Ενα μικρό απόσπασμα από δημοσίευμα του "Ριζοσπάστη"
Ο Ν. Μέρτζος διαθέτει πράγματι ένα «πλούσιο βιογραφικό» στην υπηρεσία της αστικής τάξης πραγμάτων: Προδικτατορικά έδρασε μέσα από τις γραμμές της ΕΚΟΦ (της φοιτητικής παράταξης της ΕΡΕ, που κυριολεκτικά οργίασε μέσα στα πανεπιστήμια, επιστρατεύοντας τραμπούκικες μεθόδους και συνεργαζόμενη με την Ασφάλεια, ενάντια στο φοιτητικό κίνημα).Την περίοδο της δικτατορίας (1967 - 1974) διετέλεσε μέλος - και εν συνεχεία γραμματέας, καθώς και β' αντιπρόεδρος - της λεγόμενης «Συμβουλευτικής Επιτροπής» (ένα είδος ψευδοκοινοβουλίου, διορισμένου από τη χούντα). Από αυτό το «μετερίζι», ο Ν. Μέρτζος στήριξε, άλλοτε ως εισηγητής, άλλοτε ως απλός αγορευτής, όλα τα νομοσχέδια της χούντας, εκθειάζοντας με κάθε ευκαιρία το καθεστώς και βεβαίως τον ίδιο τον πρωτοδικτάτορα Γ. Παπαδόπουλο.
Μετά την «ειρηνική μετάβαση» από την αστική στρατιωτική δικτατορία στην αστική δημοκρατία (στην οποία επαίρεται πως συντέλεσε), ο Ν. Μέρτζος (όπως και πολλοί άλλοι σαν και αυτόν) συνέχισε να προσφέρει τις υπηρεσίες του στο πολιτικό προσωπικό τουκεφαλαίου, διατελώντας «στενός εξ απορρήτων συνεργάτης» των Κ. Καραμανλή και Ε. Αβέρωφ καθώς και σύμβουλος του Κ. Μητσοτάκη «για τη Μακεδονία - Θράκη (1990 - 1993)».
Ηταν εκείνος που το 1992 συνέταξε την ιδρυτική διακήρυξη της «Επιτροπής Μακεδόνων» και πρωτοστάτησε στη διοργάνωση του πρώτου εθνικιστικού συλλαλητηρίου στη Θεσσαλονίκη (14/2/1992). Ενώ σήμερα αρθρογραφεί για τα οφέλη από το συμβιβασμό με την ΠΓΔΜ υπό «ευρωΝΑΤΟική» ομπρέλα... πάντα με βάση το συμφέρον της αστικής τάξης.
Υ.Γ: Μένουμε με την απορία γιατί αξιόλογοι πνευματικοί άνθρωποι δέχονται να είναι ομοτράπεζοι με τα συγκεκριμένα άτομα που αναφέραμε.
http://tsak-giorgis.blogspot.com/2018/08/blog-post_85.html
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου