Του Γιάνη ΒαρουφάκηΚυβέρνηση, τρόικα και κατεστημένο προσδοκούν πώς και πώς την πολυπόθητη έξοδο στις αγορές, υποσχόμενοι στους χειμαζόμενους εν μέσω θέρους πολίτες ότι αυτή η «επιτυχία» θα φέρει την άνοιξη για όλους. Πρόκειται για επικίνδυνο ψέμα που κάθε σκεπτόμενος άνθρωπος έχει καθήκον να αποδομήσει.
Για αυτό τον λόγο, έκατσα σήμερα να γράψω μια ανάλυση του τι σημαίνει έξοδος στις αγορές και γιατί δεν έχει καμία σημασία είτε βγούμε σ' αυτές είτε όχι. Ομως, πριν αρχίσω να γράφω το άρθρο μου, με έπιασε μια στενοχώρια που με εμπόδιζε - μια στενοχώρια που οφειλόταν στο ότι αναγκαζόμουν να γράψω ακριβώς τα ίδια πράγματα με εκείνα που έγραφα το πρώτο εξάμηνο του... 2014.
Πράγματι, την 20ή Φεβρουαρίου 2014, σε μια περίοδο που η τότε κυβέρνηση.. ύφαινε το αφήγημα του greek success story στον καμβά της φιλολογίας περί εξόδου στις αγορές, δημοσίευσα άρθρο στο protagon.gr με τίτλο «Στις αγορές, πτωχευμένοι!». Το άρθρο αναφερόταν στο σχέδιο του Βερολίνου για την Ελλάδα των επόμενων ετών. Ονομάζοντάς το «3ο, κρυφό, Μνημόνιο» αναφερόμουν στα τρία βασικά συστατικά του:
Πρώτον, ότι «δεν περιέχει το κούρεμα, το οποίο θα μπορούσε να βγάλει το ελληνικό κράτος από τη διαχρονική κατάσταση χρεοκοπίας (κοινώς, την αδυναμία να εξυπηρετεί τα χρέη του μακροπρόθεσμα, ακόμα και μετά από μια γενναία επιμήκυνση μετά μείωσης του επιτοκίου κατά μισή με μία μονάδα)».
Δεύτερον, «δεν περιέχει καμία πρόβλεψη για κοινό, ευρωζωνικό χρέος (π.χ. ευρωομόλογα)». Και, τρίτον, «προσπαθεί να πείσει ότι δεν θα χρειαστούν νέα μνημονιακά δάνεια καθώς η έξοδος στις αγορές είναι ζήτημα χρόνου».
Σας θυμίζει κάτι εκείνο το σχέδιο; Δεν είναι πανομοιότυπο με αυτά που σήμερα παρουσιάζει η τρόικα, αλλά και η ελληνική κυβέρνηση, ως το νέο greek success story; Δεν εγείρει ακριβώς το ίδιο ερώτημα με εκείνο που έθετα στις 20 Φεβρουαρίου 2014, δηλαδή: «Γιατί βοηθά να δανειστούμε από ιδιώτες όσο παραμένουμε πτωχευμένοι, ακόμα κι αν εκείνοι –για δικούς τους λόγους– μας δανείσουν;»
«Περιληπτικά», εξηγούσα τον Φεβρουάριο του 2014, «ο άξονας του γερμανικού σχεδίου για την Ελλάδα είναι ένας: η συνέχιση της στρατηγικής των προηγούμενων τεσσάρων ετών, δηλαδή η καθυστέρηση της παραδοχής ότι η Ελλάδα αδυνατεί να επιβιώσει εντός των “κανόνων” που το Βερολίνο θεωρεί “απαράβατους”. Για να μη χρειαστεί να παραδεχτούν την αλήθεια, προετοιμάζουν ένα νέο “παράδοξο” Μνημόνιο, όπου το μεγάλο ποσοστό των νέων δανείων θα έρχεται από τις αγορές σε ένα πτωχευμένο Δημόσιο, ελέω της σιωπηλής παρέμβασης της ΕΚΤ. Αυτό λοιπόν που προτείνεται στον ελληνικό λαό, αντί για ένα βιώσιμο σχέδιο για την επόμενη δεκαετία, είναι το να συναινέσει στην έξοδό του στις αγορές όσο το κράτος του είναι πτωχευμένο, και με προοπτική να βουλιάζει όλο και πιο πολύ στον βούρκο της μακροπρόθεσμης πτώχευσης αλλά, βέβαια, παραμένοντας στις αγορές. Θεωρώ εθνική ανοησία την συναίνεσή μας σε αυτό το πλάνο».
* Ολόκληρο το άρθρο στην «Εφημερίδα των Συντακτών - Σαββατοκύριακο»
http://zoornalistas.blogspot.gr/2017/07/20.html#more
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου