«Εμφύλιος πόλεμος» στην Ουάσιγκτον

Μια εικόνα για το πώς θα συμπεριφερόταν ο Ναπολέων Βοναπάρτης ή ο Χίτλερ, αν είχαν πρόσβαση στο twitter, δίνει τα τελευταία 24ωρα ο Ντόναλντ Τραμπ καθώς κορυφώνεται η πολιτική κρίση στην Ουάσιγκτον.

Ο Αμερικανός πρόεδρος, ανακοίνωσε από τον προσωπικό του λογαριασμό στο Twitter ότι αντικαθιστά τον Ράινς Πρίμπουςαπό το πανίσχυρο πόστο του προσωπάρχη του Λευκού Οίκου και στη θέση του τοποθετεί τον στρατηγό Τζον Κέλι.Για πρώτη φορά στην ιστορία των ΗΠΑ, οι συντάκτες που καλύπτουν τον Λευκό Οίκο δεν γνώριζαν ούτε καν εάν ο Πρίμπους αποπέμφθηκε ή παραιτήθηκε.Η απομάκρυνσή του ήταν βέβαια απόλυτα αναμενόμενη ύστερα από την ολομέτωπη και πρωτοφανή επίθεση που είχε εξαπολύσει εναντίον του ο νέος διευθυντής επικοινωνίας του προέδρου Άντονι Σκαραμούτσι – δεξί χέρι του Τραμπ και ένα από τα πιο «αιμοδιψή» οικονομικά τέρατα που έχει γεννήσει η Γουόλ Στριτ τις τελευταίες δεκαετίες. Ο Πρίμπους «είναι γα*****ος, παρανοϊκός σχιζοφρενής» είχε δηλώσει ο Σκαραμούτσι κηρύσσοντας έναν εμφύλιο πόλεμο στο Λευκό Όικο, με όρους που θυμίζουν ξεκαθάρισμα λογαριασμών μεταξύ αντίπαλων νονών της μαφίας.Με τις συνεχείς εναλλαγές προσώπων ο Τραμπ προσπαθεί να θωρακίσει τον εαυτό του από τις συνεχείς επιθέσεις που πραγματοποιούν εναντίον του οι δημοκρατικοί με αφορμή τις υποτιθέμενες διασυνδέσεις του με τη Ρωσία του Πούτιν. Καθώς αντίπαλα μέσα ενημέρωσης αφήνουν να διαρρεύσει ότι επίκειται ένας χείμαρρος σχετικών αποκαλύψεων, που θα αναγκάσουν το δικαστικό σώμα και το Κογκρέσσο να κινηθούν εναντίον του προέδρου, ο Τραμπ δημιουργεί μια φρουρά απόλυτα πιστών πραιτοριανών, που αποτελείται από στρατιωτικούς και σπεκουλαδόρους της ΓουόλΣτριτ, πιστεύοντας ότι αυτοί θα τον προστατέψουν από τις επιθέσεις.Θα πρέπει πάντως να σημειωθεί ότι τα πιο συντηρητικά στελέχη των δημοκρατικών και τα ΜΜΕ, που τα εκφράζουν, αντέδρασαν θετικά ή ακόμη και με ενθουσιασμό στην τοποθέτηση ενός ακόμη «καραβανά» σε ένα από τα σημαντικότερα πόστα του Λευκού Οίκου.Ο εμφύλιος πόλεμος στην Ουάσιγκτον πραγματοποιείται με φόντο την κλιμακούμενη οικονομική και στρατιωτική επιθετικότητα που επιδεικνύει η υπερδύναμη απέναντι στο Βερολίνο και το Πεκίνο αντίστοιχα. Όπως φαίνεται το οικονομικό κατεστημένο θέλει να ξεκαθαρίσει αυτή την εσωτερική μάχη το ταχύτερο δυνατό ώστε οι νικητές να αφοσιωθούν (με ή χωρίς τον Τραμπ) στη διεθνή σκακιέρα.

Σε επικοινωνιακό επίπεδο ο Τραμπ έδωσε αυτή την εβδομάδα δυο εξαιρετικά ανησυχητικά μηνύματα γραφής για το πώς σκοπεύει να απευθυνθεί στα πιο οπισθοδρομικά στοιχεία της αμερικανικής κοινωνίας για να διασφαλίσει την παραμονή του στην προεδρία. Το πρώτο ήταν ένα συνδυαστικό χτύπημα στα δικαιώματα της ΛΟΑΤ κοινότητας, που εκδηλώθηκε δημόσια με την απόφασή του να απαγορεύσει τη συμμετοχή διεμφυλικών στις ένοπλες δυνάμεις επικαλούμενος το «τρομερό ιατρικό κόστος» και τη «διαταραχή» που θα έφερναν οι στο στράτευμα.

Την ίδια ώρα το υπουργείο Δικαιοσύνης παρενέβη (όπως έχει δικαίωμα να κάνει) σε δικαστική υπόθεση υποστηρίζοντας ότι οι αμερικανικές εταιρείες έχουν το δικαίωμα να απολύουν ΛΟΑΤ εργαζομένους με μόνη αιτιολογία τις σεξουαλικές τους προτιμήσεις. Δυστυχώς οι φιλελεύθεροι υποστηρικτές των δικαιωμάτων των γκέι εστίασαν την προσοχή τους μόνο στην πρώτη απόφαση (στο δικαίωμα δηλαδή να συμμετέχουν στο στρατό για να σκοτώνουν ανθρώπους στα πέρατα της οικουμένης) και όχι στη δεύτερη παρέμβαση, η οποία απειλεί όσα δικαιώματα κερδήθηκαν με αγώνες και θυσίες από τη δεκαετία του ’60.

Το κίνημα των ΛΟΑΤ στις ΗΠΑ, που έκανε τα πρώτα του βήματα στο πλευρό ριζοσπαστικών οργανώσεων, όπως οι Μαύροι Πάνθηρες, και συνδέθηκε οργανικά με το εργατικό και αντιπολεμικό κίνημα της δεκαετίας του ‘60 και του ’70, θα πρέπει τώρα να συνειδητοποιήσει την απομόνωση στην οποία οδηγήθηκε περιορίζοντας τη δράση του στη λεγόμενη πολιτική της ταυτότητας, την οποία εκπροσωπούσε το φιλελεύθερο κομμάτι των Δημοκρατικών.

Η επίθεση του Τραμπ σε λεσβίες, ομοφυλόφιλους, αμβιφυλόφιλους και τρανσέξουαλ έχει κομβική σημασία για να κατανοήσει κανείς τους κοινωνικούς αυτοματισμούς που επιχειρεί να κινητοποιήσει ο Αμερικανός πρόεδρος για να διασφαλίσει την εξουσία του απέναντι σε μια διασπασμένη κοινωνία με βάση το τρίπτυχο πατρίς, θρησκεία, οικογένεια.

Εγκαταλείποντας την κουλτούρα της φιλελεύθερης Νέας Υόρκης, τέκνο της οποίας υπήρξε και ο ίδιος. Ο Τραμπ αναφέρεται όλο και συχνότερα στο θεό, το στρατό και την οικογένεια σαν πυλώνες του αμερικανικού ονείρου. «Στις ΗΠΑ δεν μάθαμε να δοξάζουμε την κυβέρνηση. Μάθαμε ένα δοξάζουμε τον Κύριο» είπε σε πρόσφατη ομιλία του, που θύμιζε τις πιο σκοτεινές ημέρες της προεδρίας Ρίγκαν και Μπους.

Δεν είναι τυχαίο ότι οι κινήσεις του, την τελευταία εβδομάδα, συνοδεύτηκαν από μια χολιγουντιανού τύπου εμφάνιση σε σχολή της αστυνομίας στο Λονγκ Αϊλαντ της Νέας Υόρκης. Ο Τραμπ στεκόταν μπροστά από έναν ανθρώπινο «τοίχο» λευκών ένστολων που φώναζαν USA, USA ενώ ο ίδιος υποσχόταν να συνθλίψει με κάθε μέσο συμμορίες ισπανόφωνων όπως η περίφημη MS-13 – οργάνωση η οποία ιδρύθηκε τη δεκαετία του ’80 στο Λος Άντζελες και διεύρυνε τις δραστηριότητές της σε ολόκληρη τη Κεντρική Αμερική.

Η MS-13 αποτέλεσε την αφορμή που ζητούσε ο Τραμπ για να επιτεθεί δια της πλαγίας οδού σε όλους τους ισπανόφωνους κατοίκους των ΗΠΑ, οι οποίοι μαζί με τον μαύρο πληθυσμό βιώνουν τις χειρότερες μορφές ρατσισμού και εργασιακής εκμετάλλευσης. Και φυσικά η τηλεοπτική εικόνα με τους ένστολους αστυνομικούς, την οποία θα μπορούσε να έχει σκηνοθετήσει η Ρίφενσταλ στις συγκεντρώσεις του Χίτλερ στη Νυρεμβέργη, συμπύκνωνε με τον καλύτερο τρόπο το πνεύμα της πολιτικής που θα ακολουθήσει ο Αμερικανός πρόεδρος.
Πηγή: Εφημερίδα ΠΡΙΝ – 30/7/2017

http://www.iskra.gr/%CE%B5%CE%BC%CF%86%CF%8D%CE%BB%CE%B9%CE%BF%CF%82-%CF%80%CF%8C%CE%BB%CE%B5%CE%BC%CE%BF%CF%82-%CF%83%CF%84%CE%B7%CE%BD-%CE%BF%CF%85%CE%AC%CF%83%CE%B9%CE%B3%CE%BA%CF%84%CE%BF%CE%BD/