…ΚΑΙ ΕΝΑ ΣΧΟΛΙΟ ΤΟΥ ΓΙΩΡΓΟΥ ΧΟΥΛΙΑΡΑ*
Ο Παντελής Καψής έγραψε ένα αξιοπρόσεκτο από τησκοπιά των θέσεων του κείμενο στο Έθνος της Δευτέρας(17/9) σε σχέση με την παρουσία του Αλ. Τσίπρα στη Θεσσαλονίκη και υπό τον τίτλο «Ασκήσεις υπεκφυγής»
Δεν θα με απασχολούσε ιδιαίτερα το κείμενο, αν ο Παντελής Καψής, μετά το εγκώμιο που έπλεξε στα «θετικά βήματα» που έκανε ο Αλ. Τσίπρας με τις παρεμβάσεις του στη Θεσσαλονίκη, δεν αναφερόταν, όπως αναφέρθηκε, στο εμπόδιο του «αριστερού ρεύματος» του ΣΥΝ και ειδικότερα αν δεν αναρωτιόταν, μάλλον προτρεπτικά, κατά πόσο ο Αλ. Τσίπρας θα τολμήσει να συμπεριφερθεί όπως ο Ανδρέας Παπανδρέου, που δεν δίστασε να στείλει στο σπίτι τους εκατοντάδες στελέχη της αριστερής πτέρυγας του ΠΑΣΟΚ.
Παραθέτουμε αυτούσιο το σχετικό απόσπασμα από το άρθρο του Παντελή Καψή για να σχηματίσουναυθεντική εικόνα οι αναγνώστες μας (όπως στο τέλος αναδημοσιεύουμε ολόκληρο το κείμενο του Π.Καψή).
Αναφερόμενος, λοιπόν, ο Π. Καψής στον Αλ. Τσίπρα και τις παρεμβάσεις του στη Θεσσαλονίκη γράφει επί λέξει :
« Χωρίς αμφιβολία πρόκειται για θετικά βήματα που κυρίως επιτρέπουν στον ΣΥΡΙΖΑ να ξεκινήσει έναν διάλογο επί της ουσίας με τις υπόλοιπες πολιτικές δυνάμεις – διάλογο απαραίτητο αν θέλει κάποτε νααποτελέσει μέρος ενός συνασπισμού εξουσίας. Απέφυγε, όμως,ο Α.Τσίπρας, όπως ο διάολος το λιβάνι να απαντήσει σε όλα σχεδόν τα δύσκολα ζητήματα, δείχνοντας να πιστεύει πως μπορεί μεφραστικές ακροβασίες να ξεπεράσει τις μεγάλες αντιφάσεις της πολιτικής και του κόμματος του.
Ρωτήθηκε για παράδειγμα πως συμβαδίζουν οι θέσεις που διατύπωσε με όσα κατά καιρούς ακούγονται από στελέχη του ότι το ευρώ δεν είναι φετίχ ή ότι η χρεοκοπία είναι το όπλο των φτωχών και περιορίστηκε σε γενικότητες περί εσωκομματικής δημοκρατίας. Γνωρίζουν όλοι ωστόσο ότι οι φορείςαυτών των απόψεων, όπως το «αριστερό ρεύμα», αποτελούν αν όχι την πλειοψηφία πάντως την ισχυρότερη τάση στο κόμμα. Και μπορεί προεκλογικά να τους επιβλήθηκε σιωπητήριο, οργανωτικά ωστόσο είναι σε θέση να κρατούν τον κ. Τσίπρα σε ομηρεία. Και για όσους αρέσκονται σε συγκρίσεις, αντιμετωπίζοντας ανάλογο πρόβλημα ο Ανδρέας Παπανδρέου δεν δίστασε να στείλει σπίτι τους εκατοντάδες στελέχη του. Ο κ. Τσίπρας; »
Ο Παντελής Καψής ίσως, λέμε ίσως, επειδή άκουσε τα περί ¨δημοκρατικής παράταξης¨ και τα περί 3ηςΣεπτέμβρη από το ΣΥΡΙΖΑ, πήρε αρκετή φόρα!
Έτσι, περίπου, μετέτρεψε γρήγορα γρήγορα τον ΣΥΡΙΖΑ σε ΠΑΣΟΚ (παλαιάς, μάλιστα, κοπής) και αφού έκανε αυτό το άλμα, αναρωτήθηκε: γιατί να μην επαναληφθεί τώρα και η παλιά ιστορία, με τον Αλ. Τσίπρα στη θέση του «μεγάλου» και να ξεμπερδεύουμε με το «Αριστερό Ρεύμα» και τα «ενοχλητικά» στελέχη του;
Ο Παντελής Καψής, όταν σκέφτεται έτσι, ομιλεί με το "ρεαλισμό" μιας συντηρητικής λογικής τηςπαράδοσης και της πεπατημένης.
Έχουμε, σκέφτεται, ένα αριστερό κόμμα, όπως ο ΣΥΡΙΖΑ, που προσεγγίζει την κυβέρνηση και για να τηναναλάβει χρειάζεται να κάνει, όπως συνήθως έχει συμβεί στην Ελλάδα και διεθνώς μέχρι σήμερα, μια σταδιακή αλλά «γενναία» συντηρητική αναπροσαρμογή και διολίσθηση των θέσεων του, πράγμα που για να επισυμβεί πρέπει να εκπαραθυρωθεί από το κόμμα η «αμετανόητη αριστερή του πτέρυγα» ή, λίγο χειρότερα, να διασπασθεί το ίδιο το κόμμα.
Αυτά λέει η «παράδοση» και η «πεπατημένη» ότι συμβαίνουν σε "φυσιολογικές" καταστάσεις.
Το «λάθος» ,όμως, του Παντελή Καψή, από το οποίο ξεκινά το ερώτημα του προς τον Αλ. Τσίπρα,είναι ακριβώς αυτό! Ξεχνάει, πέραν από την δημοκρατική παράδοση του ΣΥΝ, του ΣΥΡΙΖΑ και των ηγεσιών τους, ότι δεν διανύουμε "φυσιολογικές καταστάσεις. Ότι το 2012 δεν θα είναι ’75 ή ’77. Ότι σήμερα έχουμε μια βαθύτατη καπιταλιστική κρίση που κλιμακώνεται, η οποία έχει μετατραπεί σε μεγάλο βαθμό σε κρίση λαικής νομιμοποίησης του αστικού πολιτικού κατεστημένου. Ότι το ΠΑΣΟΚ σε όλες τις εκδοχές του, «καλό» και «κακό», έχει καταρρεύσει και δεν μπορεί να επανέλθει με άλλη ετικέτα και ηγεσία. Ότι το ρεύμα ριζοσπαστικής προοδευτικής ανατροπής στην κοινωνία διευρύνεται αντί να ανακόπτεται, παρά την νεοφασιστική άνοδο. Ότι θετική απάντηση στην κρίση δεν μπορεί να υπάρξει με καμία μορφή διαχείρισης, λιγότερο ή περισσότερο προωθημένη, του συστήματος. Ότι η διέξοδος μόνο με μεγάλες ρήξειςκαι αντισυμβατικές επιλογές μπορεί να επέλθει!
Επομένως, στις σημερινές συνθήκες, οι θέσεις του «Αριστερού Ρεύματος», που δεν υποχωρούν στους εκβιασμούς του συστήματος, στους εκβιασμούς των μονόδρομων της αποπληρωμής ενός μη βιώσιμου και άδικου χρέους και του γερμανικού μονεταρισμού του ευρώ, μπορεί να αποδειχθούν πολύ πιο «φυσιολογικές» και ρεαλιστικές από την καταστροφή που επιφέρουν τα μνημόνια, και οι δανειακές συμβάσεις που τα συνοδεύουν.
Ο Παντελής Καψής μπορεί να αποδειχθεί με τα ερωτήματα του τόσο εκτός τόπου και χρόνου όσο αυτοί που περίμεναν με τα μηνμόνια ότι θα ανατάξουν τη χώρα!
ΓΙΩΡΓΟΣ ΧΟΥΛΙΑΡΑΣ
Στη συνέχεια η Iskra παραθέτει ολόκληρο το άρθρο του Π.Καψή έτσι όπως δημοσιεύθηκε στο Έθνος (17/09)
ΑΣΚΗΣΕΙΣ ΥΠΕΚΦΥΓΗΣ
Του ΠΑΝΤΕΛΗ ΚΑΨΗ
Ο κ. Τσίπρας στη Θεσσαλονίκη επιχείρησε να παρουσιάσει μια ριζικά διαφορετική εικόνα για τον εαυτό του και το κόμμα του. Όχι χωρίς επιτυχία. Χρησιμοποίησε όλες τις λέξεις – κλειδιά που παραπέμπουν σε ένα κόμμα εξουσίας που αναγνωρίζει τη σύγχρονη ευρωπαϊκή πραγματικότητα.
Μίλησε για ανταγωνιστικότητα, για δίκαιο και σταθερό φορολογικό καθεστώς, υπερασπίστηκε τηνομιμότητα, ενώ αναφέρθηκε και στην ανάγκη να στηριχθεί η επιχειρηματικότητα. Ακόμα και τη σημασία των ξένων επενδύσεων αναγνώρισε και φυσικά επανέλαβε ότι δεν είναι ούτε στις προθέσεις ούτε στους σχεδιασμούς του ΣΥΡΙΖΑ η έξοδος από το ευρώ.
Χωρίς αμφιβολία πρόκειται για θετικά βήματα που κυρίως επιτρέπουν στον ΣΥΡΙΖΑ να ξεκινήσει έναν διάλογο επί της ουσίας με τις υπόλοιπες πολιτικές δυνάμεις – διάλογο απαραίτητο αν θέλει κάποτε νααποτελέσει μέρος ενός συνασπισμού εξουσίας. Απέφυγε όμως όπως ο διάολος το λιβάνι να απαντήσει σε όλα σχεδόν τα δύσκολα ζητήματα, δείχνοντας να πιστεύει πως μπορεί με φραστικές ακροβασίες να ξεπεράσει τις μεγάλες αντιφάσεις της πολιτικής και του κόμματος του.
Ρωτήθηκε για παράδειγμα πως συμβαδίζουν οι θέσεις που διατύπωσε με όσα κατά καιρούς ακούγονται από στελέχη του ότι το ευρώ δεν είναι φετίχ ή ότι η χρεοκοπία είναι το όπλο των φτωχών και περιορίστηκε σε γενικότητες περί εσωκομματικής δημοκρατίας. Γνωρίζουν όλοι ωστόσο ότι οι φορείςαυτών των απόψεων, όπως το «αριστερό ρεύμα», αποτελούν αν όχι την πλειοψηφία πάντως την ισχυρότερη τάση στο κόμμα. Και μπορεί προεκλογικά να τους επιβλήθηκε σιωπητήριο, οργανωτικά ωστόσο είναι σε θέση να κρατούν τον κ. Τσίπρα σε ομηρεία. Και για όσους αρέσκονται σε συγκρίσεις, αντιμετωπίζοντας ανάλογο πρόβλημα ο Ανδρέας Παπανδρέου δεν δίστασε να στείλει σπίτι τους εκατοντάδες στελέχη του. Ο κ. Τσίπρας;
Και στα ζητήματα ουσίας όμως ο κ. Τσίπρας παρέμεινε επικίνδυνα ασαφής. Με αφορμή την Αργεντινή για παράδειγμα χαρακτήρισε όπλο της Ελλάδας το ευρώ. Δεν είπε κουβέντα όμως για το τι θα κάνει αν μετά τη στάση πληρωμών που υποστηρίζει βρει τις πόρτες – και τα ταμεία – της Ευρώπης κλειστά. Γιατί καλή είναι η αυτοπεποίθηση μπροστά στις κάμερες της ΔΕΘ, μέχρι στιγμής όμως δεν έχει καταφέρει όχι να πείσει αλλά ούτε καν να δει έναν Ευρωπαίο πολιτικό έξω από τον στενό κύκλο των ομοϊδεατών του. Ανάλογη ασάφεια έδειξε και στα ζητήματα της οικονομίας, όπου περιέγραψε ένα πραγματικό Ελ Ντοράντο φτάνοντας να μιλήσει ακόμα και για «επάρκεια» στα καύσιμα – αυτάρκεια προφανώς θαήθελε να πει-, αφήνοντας μας όμως σε αγωνία για το πώς θα επιτευχθεί ένα τέτοια θαύμα.
Εκεί όμως που η υπεκφυγή άγγιξε τα όρια της πρόκλησης ήταν στο ζήτημα της διαφθοράς. Ο κ. Τσίπρας, ευρισκόμενος σε αμηχανία μια και όλα τα συγκεκριμένα μέτρα που υποστηρίζει είναι μέτρα που έχουν ήδη δρομολογηθεί από την άθλια τρόικα και τις μνημονιακές κυβερνήσεις, αναφέρθηκε, σε τι άλλο, στην περίφημη πολιτική βούληση.
Όταν η ερώτηση όμως έγινε συγκεκριμένη, από τον δημοσιογράφο του «Έθνους», για τα ιδιαίτερα των καθηγητών του Δημοσίου στους μαθητές τους που πέρα από τη φοροδιαφυγή συνιστούν βέβαια καιαπαράδεκτο ηθικό εκβιασμό, τι βρήκε να πεί; Ότι τέτοια φαινόμενα, όπως και το φακελάκι στανοσοκομεία, θα αντιμετωπιστούν μελλοντικά αφού πρώτα εξυγιανθούν οι χώροι της Υγείας και της Παιδείας. Διαδικασία που όπως εξήγησε θα χρειαστεί βέβαια χρόνο.
Ως τότε και έως ότου ξημερώσει ο σοσιαλισμός, γονείς και ασθενείς θα πρέπει προφανώς να κάνουν υπομονή και να υφίστανται αγόγγυστα τον εκβιασμό. Τέτοιο θάρρος. Πραγματικά πρωτόγνωρο!
Δευτέρα 17 Σεπτεμβρίου 2012
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου