(Κυρ. 06/07/14 – 14:18)
ΜΕ ΣΕΜΝΟΤΗΤΑ ΚΑΙ ΕΥΘΥΝΗ ΕΓΙΝΕ Η ΣΥΖΗΤΗΣΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΜΕΤΩΠΙΚΗ ΣΥΜΠΟΡΕΥΣΗ
Η χώρα διανύει την έκτη χρονιά κρίσηςμε δραματικές επιπτώσεις σε όλες τις πτυχές της κοινωνικής ζωής και, παρά την κυβερνητική προπαγάνδα, δεν διαφαίνεται προοπτική εξόδου από αυτήν. Η μνημονιακή στρατηγική που επέβαλε στη χώρα η ΕΕ και η αστική τάξη , δεν μπορεί να επιλύσει ούτε το πρόβλημα του χρέους.Ταυτόχρονα οι όποιες «επιτυχίες» της έχουν σκληρό ταξικό πρόσημο και τεράστιο κοινωνικό κόστος: «ευημερούν» λίγο κάποιοι αριθμοί με κόστος την αυξανόμενη δυστυχία της μεγάλης εργαζόμενης κοινωνικής πλειονότητας.
Παρ όλα αυτά, η μνημονιακή στρατηγική παρουσιάζεται σαν μονόδρομος από όλες τις μερίδες και τους μηχανισμούς της αστικής τάξης. Την ίδια στιγμή, παρά τους μεγάλους κοινωνικούς αγώνες της προηγούμενης περιόδου του 2010-2012, οι δυνάμεις της Αριστεράς αδυνατούν να προβάλλουν μία πειστική εναλλακτική πρόταση που να εκφράζει τα συμφέροντα της κοινωνικής πλειοψηφίας των εργαζόμενων τάξεων.
Ο ΣΥΡΙΖΑ αποδέχεται την καταστροφική ευρωπαϊκή «Μεγάλη Ιδέα» και ευελπιστεί σε κάποια συναινετική τροποποίηση των πιο βάρβαρων πλευρών της Ε.Ε. και της ΟΝΕ. Το ΚΚΕ αρνείται κάθε μετωπική κοινή δράση και ανάγει τα πάντα στο μέλλον μιας θολής και απροσδιόριστης «λαϊκής εξουσίας».
Η εκτός των τειχών αριστερά, παρά τη συμβολή της στους κοινωνικούς αγώνες, χαρακτηρίζεται από ιδεοληπτικές διαιρέσεις, δεν κατορθώνει να συγκροτήσει την αναγκαία συσπείρωση για να συμβάλλει στο αναγκαίο κοινωνικό και πολιτικό μέτωπο που θα ενοποιεί τις αντιστάσεις στη βάση ενός μεταβατικού προγράμματος διεξόδου από την κρίση. Αυτή η έλλειψη μίας πειστικής, μαζικής, ριζοσπαστικής αριστερής εναλλακτικής πρότασης αλλά και μετωπικής δράσης βαραίνει δραματικά στις συνειδήσεις των εργαζομένων και οδηγεί στη σημερινή κινηματική άπνοια.
Είναι σήμερα πιο αναγκαία παρά ποτέ η συγκρότηση ενός αριστερού προγράμματος εξόδου από την κρίση που θα αντιμετωπίζει τα άμεσα προβλήματα της εργαζόμενης κοινωνικής πλειονότητας και θα ανοίγει το δρόμοί για μία άλλη κοινωνικο-οικονομική δομή που θα υπηρετεί τα συμφέροντα των εργαζομένων.
Οι βασικοί πυλώνες ενός τέτοιου αριστερού προγράμματος είναι οι ακόλουθοι:
Καταγγελία του Μνημονίου και των δανειακών συμβάσεων και κατάργηση όλων των μνημονιακών νόμων (για να απαλλαγεί η χώρα από τα δεσμά τους).
Άρνηση πληρωμών και μονομερής διαγραφή του εξωτερικού χρέους (για απαλλαγή της χώρας από το βάρος του).
Έξοδος από την ΟΝΕ (για να μπορεί να εφαρμοσθεί μία φιλολαϊκή στρατηγική). Ελεγχόμενη διαχείριση της συναλλαγματικής ισοτιμίας του νέου νομίσματος μαζί με σύστημα ελέγχου των τιμών (για αποφυγή πληθωριστικών αυξήσεων).
Έλεγχος στην κίνηση των κεφαλαίων (για να αποτραπεί η φυγή κεφαλαίων στο εξωτερικό).
Σύστημα προοδευτικής φορολογίας (για εξεύρεση πόρων από την δίκαιη φορολόγηση του πλούτου και την πάταξη της φοροδιαφυγής και φοροαποφυγής του κεφαλαίου).
Εθνικοποίηση του τραπεζικού συστήματος (γιατί ήδη το πληρώνει ο λαός και για να εξασφαλισθούν οι μικρο-καταθέτες και η χρηματοδότηση του εναλλακτικού οικονομικού προγράμματος)
Κοινωνικά σχεδιασμένη παραγωγική αναδιάρθρωση της οικονομίας (για να συγκροτηθεί μία οικονομία με γνώμονα τις λαϊκές ανάγκες και υπό λαϊκό έλεγχο). Αυτό συνεπάγεται την εθνικοποίηση των τομέων κοινής ωφέλειας και των μεγάλων παραγωγικών μονάδων σε κρίσιμους τομείς της οικονομίας, τον κοινωνικό έλεγχο των βασικών οικονομικών κλάδων και μία αντίστοιχη βιομηχανική πολιτική (δημιουργίας, προστασίας και στήριξης συγκεκριμένων κλάδων).
Φιλολαϊκή εισοδηματική πολιτική (μισθοί και συντάξεις που εξασφαλίζουν την ευημερία της μεγάλης εργαζόμενης κοινωνικής πλειονότητας) και ανόρθωση της κοινωνικής πρόνοιας (υγεία, ασφάλιση) και της δωρεάν εκπαίδευσης.
Σχεδιασμένη και πολυδιάστατη εξωτερική οικονομική και εμπορική πολιτική.
Αναγκαία για την υλοποίηση ενός τέτοιου προγράμματος είναι η σύγκρουση με τις πολιτικές της Ε.Ε και η έξοδος από αυτήν. Η ευρωπαϊκή «Μεγάλη Ιδέα» της αστικής τάξης έχει οδηγήσει τη χώρα (όπως και οι προηγούμενες «Μεγάλες Ιδέες») στην κατάρρευση και απαγορεύει οποιαδήποτε φιλολαϊκή εναλλακτική πολιτική. Μέσα στη ευρω-φυλακή, με τους ολοένα και εντεινόμενους θεσμικούς περιορισμούς, κανένας άλλος δρόμος δεν επιτρέπεται.
Ένα τέτοιο πρόγραμμα οικοδομεί την κοινωνική συμμαχία των εργαζόμενων με τους άνεργους και τα καταστρεφόμενα μικρομεσαία στρώματα της πόλης και της υπαίθρου. Πρόκειται για ένα πρόγραμμα άμεσης διεξόδου στο σήμερα που μπορεί να επιβληθεί από μια κυβέρνηση που θα στηρίζεται στη δύναμη του οργανωμένου λαού και των δικών του διακριτών θεσμών. Η εφαρμογή ενός τέτοιου προγράμματος μπορεί να αλλάξει ταξικούς συσχετισμούς, κοινωνικές και ιδεολογικές σχέσεις και να διαμορφώσει τους όρους, για βαθύτερες αλλαγές σε σοσιαλιστική κατεύθυνση
Για την οικοδόμηση του κοινωνικό πολιτικού μετώπου και την υλοποίηση του προγράμματος διεξόδου από την κρίση, είναι αναγκαία η Αριστερή Μετωπική Συμπόρευση όλων των αγωνιστών και δυνάμεων που κατανοούν την ανάγκη αυτής της φιλολαϊκής διεξόδου. Αυτός είναι ο δρόμος στον οποίο πρέπει να βαδίσουν ο πλατύς κόσμος της Αριστεράς και της Εργασίας αλλά και όσες δυνάμεις το αντιλαμβάνονται σε ΣΥΡΙΖΑ, ΚΚΕ, ΑΝΤΑΡΣΥΑ, Σχέδιο Β΄ και αλλού.
Η μετωπική συμπόρευση μιας Αριστεράς που αρνείται να ενδώσει στη λογική της ενσωμάτωσης στο αστικό σύστημα εξουσίας και στις πρακτικές διαχείρισης των προβλημάτων του, αλλά και μιας Αριστεράς που δεν παραπέμπει την αναμέτρηση με τα μεγάλα κοινωνικά προβλήματα στο απροσδιόριστο μέλλον, η μετωπική συμπόρευση μιας αντισυστημικής Αριστεράς που βρίσκει τον τρόπο να συνδέει, μέσα στην κρίσιμη συγκυρία, τον αγώνα για τα άμεσα ζητήματα της επιβίωσης με το στρατηγικό στόχο μετασχηματισμού της κοινωνίας σε σοσιαλιστική κατεύθυνση, αποτελεί αναγκαιότητα, που αντανακλάται στις συνειδήσεις και τις συζητήσεις των ανθρώπων του καθημερινού μόχθου, στις αγωνίες των δοκιμαζόμενων από την κρίση κοινωνικών τάξεων και στρωμάτων.
Η Πρωτοβουλία για την Αριστερή Μετωπική Συμπόρευση αποτελείται από δυνάμεις και αγωνιστές που ανήκουν ή αναφέρονται σε διαφορετικά σχήματα της εκτός των τειχών αριστεράς, ή αναφέρονται και σε σχηματισμούς της κοινοβουλευτικής αριστεράς. Έχει όμως σα στόχο να συμβάλλει στη διαμόρφωση ενός ρεύματος που θα συνενώνει σε επίπεδο εργασιακών χώρων, συνοικιών αλλά και στο πολιτικό επίπεδο, όλων εκείνων των δυνάμεων και αντιλήψεων, που συμμερίζονται την κατεύθυνση του μεταβατικού προγράμματος εργατικής εξόδου από την κρίση. Για αυτό το λόγο, καλούμε αγωνίστριες και αγωνιστές, ανεξάρτητα από τις κομματικές τους εντάξεις, πολιτικές δυνάμεις και κοινωνικές συλλογικότητες, να στηρίξουν την Πρωτοβουλία και να συμβάλουν στη δημιουργία αυτής της Αριστεράς που με την μετωπική συμπόρευσή της, την ενιαιο-μετωπική στρατηγική και τακτική της και την συγκρότηση ενός μεταβατικού προγράμματος θα ενώσει τις ζωντανές δυνάμεις του κόσμου της Αριστεράς και της εργασίας και θα επιβάλλει την φιλολαϊκή διέξοδο από την κρίση. Επιδιώκουμε επίσης να πάρουμε πρωτοβουλίες για τη διαμόρφωση αντίστοιχων κινήσεων στη βάση σε επίπεδο γειτονιάς και εργασιακών χώρων, όλων των αγωνιστών που συμμερίζονται αυτή την κατεύθυνση ανεξάρτητα από την πολιτική ή κομματική τους ένταξη.
Η κρισιμότητα της κατάστασης δεν αφήνει πλέον περιθώρια: ο μαχόμενος κόσμος της Αριστεράς πρέπει να πάρει την τύχη στα χέρια του και να πιέσει με μαζικούς-δημοκρατικούς όρους ώστε να δημιουργηθούν οι αναγκαίες και ικανές συνθήκες για μια άλλη κατεύθυνση μέσα στην Αριστερά, στο μαζικό λαϊκό κίνημα και για μια άλλη πορεία της χώρας.
ΜΕ ΣΕΜΝΟΤΗΤΑ ΚΑΙ ΕΥΘΥΝΗ ΕΓΙΝΕ Η ΣΥΖΗΤΗΣΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΜΕΤΩΠΙΚΗ ΣΥΜΠΟΡΕΥΣΗ
Ολοκληρώθηκε με επιτυχία η συζήτηση που διοργάνωσε την Κυριακή, 22 Ιουνίου 2014, η Πρωτοβουλία για την Αριστερή Μετωπική Συμπόρευση με θέμα:
Η συμμετοχή των αγωνιστών και αγωνιστριών και η δυναμική παρουσία της νεολαίας από όλο το φάσμα των οργανωμένων δυνάμεων της αριστεράς και του κόσμου της εργασίας αλλά και αγωνιστών από τα κοινωνικά κινήματα, ξεπέρασε τις προσδοκίες μας.
Στη συζήτηση επικράτησε αίσθημα σεμνότητας και ευθύνης απέναντι στην κρίσιμη κατάσταση που βιώνει ο ελληνικός λαός τα τελευταία τέσσερα χρόνια και εκφράστηκε η ανάγκη συστράτευσης για τη δημιουργία πολιτικού και κοινωνικού μετώπου, καθώς και της συγκεκριμενοποίησης και εξειδίκευσης του αντισυστημικού και αντι ΕΕ προγράμματος φιλολαϊκής διεξόδου από την κρίση.
Σε αυτά τα τέσσερα χρόνια φάνηκε η αδυναμία του προοδευτικού κόσμου και των οργανώσεων της Αριστεράς να δημιουργήσουν το δικό τους μέτωπο και να βάλουν φρένο στη διαδικασία εξαθλίωσης της κοινωνίας.
Το συστημικό στρατόπεδο οργανώνει το δικό του μέτωπο, εκείνο των δυνάμεων της αστικής τάξης και των ευρωπαίων εταίρων της και επιβάλλει τη σύγχυση, τη διαίρεση και το φόβο στην μεγάλη εργαζόμενη κοινωνική πλειοψηφία. Όσο η κοινωνική αντίσταση δεν οργανώνεται ενιαία και δεν μαζικοποιείται, οι απαιτήσεις των ξένων ιμπεριαλιστικών κέντρων δεν θα σταματήσουν να μεγαλώνουν , καθώς ο κόσμος της εργασίας θα αδυνατεί να πετύχει τις αναγκαίες ρωγμές και να διεξάγει νικηφόρους αγώνες.
Οι συναγωνιστές και οι συναγωνίστριες, επεσήμαναν την αναγκαιότητα κινητοποίησης των λαϊκών δυνάμεων που βρέθηκαν στους δρόμους και στις πλατείες τα πρώτα χρόνια της κρίσης, γιατί δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι ο ελληνικός λαός αντέδρασε μαχητικά, με συνεχή κύματα απεργιών και καταλήψεων υπερασπιζόμενος την αξιοπρέπεια του. Οι αγωνιζόμενοι πολίτες, οι οργανωμένες δυνάμεις της εργασίας, τα σωματεία, οι οργανώσεις των ανέργων και της νεολαίας, οι δυνάμεις που υιοθέτησαν νέες μορφές δημοκρατικών διαδικασιών, πήραν μέρος σε πειράματα αυτοδιαχείρισης στους χώρους δουλειάς και πιο πρόσφατα οι δημοτικές κινήσεις με μετωπική κατεύθυνση, θα πρέπει να παίξουν καθοριστικό ρόλο στην επανεκκίνηση του μαζικού κινήματος και να συμβάλουν στην δημιουργία του φιλολαϊκού προγράμματος εξόδου από την κρίση.
Τονίστηκε, επίσης, ότι σε σύντομο χρονικό διάστημα πρέπει να ξεπεραστούν οι καθυστερήσεις, τα ελλείμματα και οι αδυναμίες που χαρακτήρισαν τις προσπάθειες για μετωπική συμπόρευση τα τελευταία χρόνια, αλλά και πιο πρόσφατα. Θεωρήθηκε αναγκαίο να σχηματιστεί μια πρωτοβουλία που θα προωθήσει το πολιτικό μέτωπο, που θα δώσει κατεύθυνση και θα συμβάλει στη δημιουργία του κοινωνικού μετώπου των λαϊκών στρωμάτων που πλήττονται από την κρίση. Σ’ αυτή την κατεύθυνση πρέπει να συστρατευτούν όλοι όσοι αντιλαμβάνονται αυτή την αναγκαιότητα, ανεξάρτητα από κομματικές εντάξεις και χωρίς κομματικούς ή ιδεολογικούς φραγμούς και προαπαιτούμενα.Εκφράστηκε η πεποίθηση ότι δεν υπάρχει πλέον χρόνος αναμονής γιατί η κρίση που μαστίζει την χώρα θέτει επί τάπητος την αναγκαιότητα της πάλης για το μεταβατικό πρόγραμμα υπέρ των συμφερόντων του κόσμου της εργασίας , ανοίγοντας τον δρόμο για τον σοσιαλισμό.
Το σώμα αποφάσισε την συγκρότηση ανοικτής προσωρινής συντονιστικής επιτροπής, που θα σχεδιάσει τα επόμενα βήματα. Στόχος είναι η άμεση συγκρότηση επιτροπών πανελλαδικά και ο σχεδιασμός μιας καμπάνιας απεύθυνσης στον κόσμο της εργασίας, της νεολαίας και των πληττόμενων λαϊκών στρωμάτων, για να σπάσει η σύγχυση, η διαίρεση και ο φόβος και να αναδειχθεί ότι υπάρχει άμεσα η δυνατότητα να ακολουθηθεί ένας άλλος δρόμος, χωρίς τα βάρη των μνημονίων, του χρέους, του ευρώ και της ΕΕ. Προγραμματίζεται επίσης η διεξαγωγή πανελλαδικής σύσκεψης το φθινόπωρο.
Τέλος, ορίσθηκε επιτροπή για το site της Αριστερής Μετωπικής Συμπόρευσης που ήδη λειτουργεί και θα αναβαθμιστεί ώστε να μπορέσει να ανταποκριθεί στις νέες ανάγκες που δημιουργούνται.
Αθήνα , 23.6.14
http://www.iskra.gr/index.php?option=com_content&view=article&id=16904:2014-07-06-11-17-37&catid=78:ygeia&Itemid=178
Κυριακή 07 Ιουλίου 2014
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου