Έχω να γράψω σχεδόν ένα χρόνο.. διάστημα κατά το οποίο απλά πενθούσα και μάθαινα..
Στην αρχή πένθησα για το χαμό του πατέρα μου.. αλλά έμαθα.. έμαθα τι έχει αξία, τι είναι αληθινό και τι κάλπικο.. έμαθα ποιος είναι ποιος και έμαθα να διώχνω καθετί ανούσιο από τη ζωή μου…
Αργότερα «πενθούσα» για τη δουλειά που έχασα στην οποία δούλευα επί 4 μήνες και πληρώθηκα μόνο μισό μισθό συνολικά.. και έμαθα ότι δεν μπορώ να βρω το δίκιο μου σε ένα κράτος διαλυμένο βουτηγμένο στη διαφθορά…
Μετά «πενθούσα» για τη δουλειά που δεν έβρισκα.. .. αλλά έμαθα ότι είμαι ένας αριθμός της στατιστικής αρχής που αφορά στην ανεργία.. δηλαδή ένα τίποτα…
Αργότερα «πενθούσα» για τα χρόνια που σπατάλησα στα θρανία, έχοντας 3 πτυχία και μην μπορώντας να βρω ούτε μία άσχετη εργασία… αλλά πενθούσα και για την αξιοπρέπειά μου να ζητάω μια εργασία πολύ κατώτερη των δυνατοτήτων μου για να μπορέσω να ζήσω και να θεωρούμε είτε “overqualified”, είτε μεγάλη στην ηλικία και άρα άχρηστη (ούσα 40 ετών), είτε χωρίς προϋπηρεσία στους τόσο «εξειδικευμένους κλάδους» του σουβλατζίδικου, του περιπτέρου, της καθαριότητας κ.ο.κ. .. έμαθα όμως για μία ακόμη φορά ότι όποιος έχει μπάρμπα στην Κορώνη μπορεί να επιβιώσει.. δυστυχώς για μένα δεν κατάγομαι από την συγκεκριμένη περιοχή..
Πιο μετά ήρθαν οι εκλογές… και συνέχισα να «πενθώ» για την χαμένη ευκαιρία να δω ξανά την πατρίδα μου να κερδίζει την χαμένη αξιοπρέπειά της…. όμως, ξανά έμαθα ότι τελικά οι βολεμένοι και οι παρτάκηδες αυτής της χώρας είναι πιο πολλοί.. και θυμήθηκα την κουβέντα ενός ταξιτζή μια μέρα που μου έλεγε: «κυρία μου, τώρα πεινάνε ακόμα οι 2-3 στους δέκα.. όταν θα φτάσουμε να πεινάνε οι 8-10 τότε μπορεί να γίνει κάτι σ αυτή τη χώρα….».. και πενθούσα και μάθαινα ότι οι Έλληνες όχι μόνο δεν αποτίναξαν το ζυγό του Δ΄ Ράιχ αλλά έφεραν και στη Βουλή την Χρυσή Αυγή… (χωρίς σχόλια….δεν θα ήθελα να αρχίσω τα κοσμητικά επίθετα γιατί σέβομαι αυτούς που θα διαβάσουν το παρόν).
Μετά πενθούσα για το χαμένο σύστημα υγείας.. και έμαθα να πληρώνω 20 ευρώ για να πάρει η μητέρα μου τα χάπια της πίεσης.. γιατί πώς να το κάνουμε.. έπρεπε να τα πάρουμε…
Επίσης πενθούσα για τις τράπεζες που με ζάλιζαν και με ζαλίζουν ακόμα για τις δόσεις που δεν πλήρωσα.. μέχρι που έμαθα να τους γράφω κανονικά να μην τους κάνω το χατίρι να γίνομαι ράκος και να γίνω άλλος ένας αυτόχειρας επειδή το θέλουν αυτοί… (παρένθεση: οφείλω να ομολογήσω ότι θα προτιμούσα να εργαστώ ασκώντας το αρχαιότερο επάγγελμα και παίρνοντας την ευθύνη για το κακό που κάνω στον εαυτό μου, παρά να εργαζόμουν σε εισπρακτική εταιρία και να οδηγώ τους ανθρώπους στην παράνοια, την απόγνωση ή και την αυτοκτονία…)
Πενθούσα…
Και μάθαινα… μάθαινα.. μάθαινα…
Δεν μπορείτε να πείτε… είχα μια εποικοδομητική χρονιά…..
Περισσότερο απ’ όλα οφείλω να ομολογήσω ότι πενθούσα για την πατρίδα μου.. πενθούσα από ΝΤΡΟΠΗ… γιατί με φτάσατε στο σημείο να ντρέπομαι που είμαι Ελληνίδα… εσείς οι λίγοι.. οι αλώβητοι από την κρίση.. οι βολεμένοι.. οι καρεκλοκένταυροι.. οι προσκολλημένοι στο σύστημα τόσο πολύ που δεν βλέπετε αλλά και δεν νοιάζεστε για το μέλλον αυτής της χώρας.. ουσιαστικά για το μέλλον των παιδιών μας… εσείς ντε.. εσείς που δήθεν πιστέψατε τον Σαμαρά.. εσείς που ακόμα διατείνεστε ότι η τρικομματική κυβέρνηση το παλεύει.. ναι.. βεβαίως.. το παλεύει.. παλεύει να μας χώσει πιο πολύ στα σκατά.. παλεύει να μας μετατρέψει –αν και ήδη το χει καταφέρει- σε φέουδο της Μέρκελ και της Τρόικας.. παλεύει να μας ξεπουλήσει με το χαμηλότερο δυνατό τίμημα.. παλεύει να μας μετατρέψει σε σκλάβους…..
Ναι εσείς κύριοι… που κεριά και λιβάνια να σας ανάψουν και να χορεύω στους τάφους σας.. γιατί μαζί με σας θα κηδεύει ένα ολόκληρο έθνος την ΠΡΟΔΟΣΙΑ σας.
Τώρα πια, σταμάτησα να πενθώ….
Τώρα περνάω στην επίθεση.. Γιατί το πένθος με έκανε σοφότερη.. έμαθα ή επιβεβαίωσα για μία ακόμη φορά πολλά μαθήματα της ζωής αλλά και της εποχής μας….Γιατί, εσείς, σκουλήκια αυτού του τόπου με κάνατε πιο δυνατή.. τόσο δυνατή που δεν έχω τίποτα πλέον να χάσω.. σε αντίθεση με σας που έχετε να χάσετε πολλά.. και θα φροντίσω με κάθε τρόπο και εγώ και χιλιάδες, εκατομμύρια συμπατριώτες μου ώστε όχι μόνο να τα χάσετε, αλλά και να πληρώσετε πολύ βαρύτερο τίμημα από αυτό που πληρώνει αυτή η χώρα…
Τώρα περιμένω.. με υπομονή.. με ελπίδα.. με πίστη….
Αύριο είναι η εορτή της Σοφίας, Ελπίδος, Πίστεως και Αγάπης..
Με αυτές τις αξίες προχωρώ πια.. και προχωρώ ως γνήσια Ελληνίδα.. ή ΤΑΝ ή επί ΤΑΣ…
Διαλέξτε πλευρά ΤΩΡΑ…
… Γιατί με μάθατε πολλά… μάθετε λοιπόν κι εσείς ένα: Αυτός που δεν έχει να χάσει τίποτα πλέον θα είναι ο εφιάλτης σας…….
Με τις υγείες μας…
http://www.zougla.gr/blog/article/601012
http://www.zougla.gr/blog/article/601012
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου