"...ανάγκη να γίνουμε πιο πολύ άνθρωποι"

Στις αρχές του καλοκαιριού, καθώς περπατούσα στο δρόμο πρόσεξα το παραπάνω χαρτάκι κολλημένο σε έναν τοίχο. Σταμάτησα και το διάβασα.
Σχημάτισα στο μυαλό μου την εικόνα.
Κάποιος συνάνθρωπος μου, ίσως κάποιος γείτονας, απογοητευμένος από όσα συμβαίνουν, έγραψε την παραπάνω σκέψη του σε ένα χαρτί και τη μοιράστηκε με αυτό τον τρόπο με τους υπόλοιπους.

Ένα "μήνυμα" προς τους γείτονές του, όσους περαστικούς θα περνούσαν από αυτό το σημείο.

Η πρώτη σκέψη μου ήταν "ίσως υπάρχει ελπίδα".
Το τράβηξα μια γρήγορη φωτογραφία με το κινητό και συνέχισα στο δρόμο.

Σκεφτόμουν αυτή τη φράση. Αργότερα επέστρεψα σπίτι και την ανέβασα στο twitter :
Περπατάς και ξαφνικά βλέπεις μπροστά σου αυτό.
Σκέφτεσαι πως ίσως υπάρχει ελπίδα.
Αναδημοσιεύτηκε και από άλλους. Μηνύματα με τυχαίους παραλήπτες.

Σκέφτομαι, πόσοι από εμάς μπαίνουμε στη διαδικασία να κινητοποιήσουμε τους διπλανούς μας προς το θετικό και το καλό;
Πόσοι απλώς μένουμε στη στείρα κριτική, στην αμφισβήτηση ή και στην ισοπέδωση;
Δεν παίζει ρόλο ο τρόπος που θα επιλέξεις να στείλεις το "μήνυμα" και τη σκέψη σου.
Έχει όμως τεράστια σημασία το τι επιλέγεις να μοιραστείς με τον άλλο.

Εμένα πάντως ο ανώνυμος περαστικός / γείτονας, με κινητοποίησε, μου έδωσε με το δικό του τρόπο δύναμη. Συμφωνώ απόλυτα μαζί του.
Ας μην έχουμε αυταπάτες. Αυτό είναι το μόνο που ίσως να σώσει την ανθρωπότητα.

Η μόνη λύση σε αυτή την ανθρωπιστική κρίση είναι η αλληλεγγύη & η συντροφικότητα,
τώρα είναι ανάγκη να γίνουμε πιο πολύ άνθρωποι. Εύχομαι να το καταφέρουμε.

http://roadartist.blogspot.gr/search?updated-max=2012-09-05T00:03:00%2B03:00