Απο Δραση Τωρα
Όταν στο πρόσφατο παρελθόν κείμενα και αναλύσεις έκαναν αναφορά στην ολομέτωπη επίθεση του κεφαλαίου ενάντια στην κοινωνία, ίσως αυτό να έμοιαζε βαρύγδουπη έκφραση μιας μορφής ξύλινου λόγου. Δυστυχώς όμως, οι εκτιμήσεις αυτές όχι μόνο επιβεβαιώθηκαν, αλλά μοιάζουν και επιεικείς μπροστά στο μέγεθος του πολέμου που κήρυξε ο καπιταλισμός ενάντια στον άνθρωπο.
Ενός πολέμου που τον αποκαλούν “μέτρα” και που σαν λαός, τον βιώνουμε πρώτοι και ίσως περισσότερο έντονα από άλλους, μιας και εδώ βρήκε την πρώτη της εφαρμογή η αναβάθμιση και μετεξέλιξη του καπιταλισμού στην Ευρώπη.
Το πείραμα που εφαρμόστηκε στη χώρα μας, δεν είναι μόνο οι “συνέπειες” της αποκαλούμενηςοικονομικής κρίσης [2], αλλά κυρίως ήταν η χρυσή ευκαιρία για το κεφάλαιο και την εξουσία να ξεμπερδέψει μια καλή με αυτά τα “ηλίθια εμπόδια” που έβρισκε στο δρόμο της ανακατανομής του πλούτου. Ποια είναι αυτά τα δικαιώματα, τα κεκτημένα, η κοινωνική πρόνοια (έτσι κι αλλιώς ανύπαρκτη στην περίπτωσή μας), που μπαίνουν μπροστά στις ορέξεις του κεφαλαίου όταν αυτό πρέπει να συσσωρευτεί στα χέρια των λίγων; Τι αστειότητες είναι αυτές που ορθώνονται μπροστά στην προσπάθεια να σωθούν οι τράπεζες και τα αφεντικά;
Με φάστ τρακ, σαρωτικές διαδικασίες ισοπεδώνονται όλα. Εργασιακές σχέσεις και κεκτημένα, δημόσιοι χώροι, δημόσια αγαθά,υγεία, παιδεία, φυσικός πλούτος… όλα, θυσία στο βωμό του κέρδους που συγκεντρώνεται στα χέρια ελάχιστων, παρέχοντάς τους μάλιστα και διευκολύνσεις!
Αυτές οι πολιτικές κινήσεις που ορίζονται από τις οικονομικές ελίτ του πλανήτη μετέτρεψαν τη χώρα σε μια από τις αμέτρητες Ειδικές Οικονομικές Ζώνες. Αυτός ήταν και ο τελικός σκοπός. Φτηνό εργατικό δυναμικό, χωρίς απαιτήσεις και δικαιώματα, που θα δουλεύει μέρα νύχτα αποδίδοντας πλούτο στο κεφάλαιο και τις πολυεθνικές.
Έτσι φτάσαμε σήμερα 100.000 άνθρωποι να κινδυνεύουν να χάσουν το σπίτι τους από τις τράπεζες… εκατομμύρια ασφαλισμένοι να μην έχουν πρόσβαση σε φάρμακα και νοσοκομειακή περίθαλψη [2]… εκατομμύρια μαθητές συσσωρευμένοι σε σχολεία-φυλακές να “παρακολουθούν” μαθήματα με τεράστιες ελλείψεις υλικοτεχνικής υποδομής αλλά και καθηγητών… εκπαιδευτικοί που δεν διορίζονται ποτέ και που αν φτάσουν σε κάποιο σχολείο να πληρώνονται με μισθούς πείνας… φοιτητές να πληρώνουν για να πάρουν συγγράμματα αν η σχολή τους δεν κλείσει…
Έτσι φτάσαμε στις αποκρατικοποιήσεις [ 2| 3 ] στην ιδιωτικοποίηση όλων των ΔΕΚΟ, στο ξεπούλημα κάθε σπιθαμής γης και αέρα και νερού είτε μέσω του παραμυθιού της πράσινης ανάπτυξης είτε ακόμα πιο χοντροκομμένα με την άμεση πώληση παραλιών,λιμανιών και νησιών σε ιδιώτες.
Έτσι φτάσαμε στην αλματώδη αύξηση της ανεργίας με ταυτόχρονες περικοπές έως και κατάργηση -ανα περιπτώσεις- του ταμείου ανεργίας, στούς άθλιους μισθούς για όσους ακόμα δουλεύουν, στις τεράστιες περικοπές συντάξεων, στα μόνιμα χαράτσια και τηνάνιση φορολογία, στις αλλαγές του ασφαλιστικού με αύξηση του ορίου συνταξιοδότησης. Σε όλα αυτά δηλαδή που εξαθλιώνουν το βιωτικό μας επίπεδο και οδηγούν στην απόγνωση μια ολόκληρη κοινωνία ενώ μεγαλώνουν οι οικονομικές ανισότητες. Ο πόλεμος μαίνεται και έχει νεκρούς… όλους/ες όσοι αυτοκτονούν είτε σαν πράξη διαμαρτυρίας είτε από απόγνωση, μη αντέχοντας το βάρος της σκλαβιάς που βιώνουμε, όλους/ες τους δολοφονημένους στα σύνορα που ψάχνουν για μια καλύτερη ζωή απ΄ αυτή που τους ρήμαξε το κεφάλαιο.
Και φυσικά μέσα σ΄ ένα τέτοιο τοπίο κοινωνικής εξαθλίωσης και καπιταλιστικής βαρβαρότητας, βρίσκει πρόσφορο έδαφος ο ζόφος του ναζισμού που με τη μπόχα του, συνεπικουρεί το σύστημα ενώ παράλληλα λειτουργεί σαν το αντίπαλο δέος διευκολύνοντας την αναχαίτιση του μαζικού κινήματος.
Είναι καιρός όμως να συντονιστούν όλες οι αντιστάσεις, να πάρουν κάθε δυνατή μορφή για να επιτεθούμε νικηφόρα στην επέλαση του καπιταλισμού. Για να μην ζήσουμε σαν δούλοι! Για να πάρουμε πίσω ό,τι μας ανήκει! Για να οικοδομήσουμε τον δικό μας κόσμο ελεύθερίας και ισότητας στα συντρίμμια του κόσμου της εκμετάλλευσης και της καταπίεσης!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου