Γράφει ο Παύλος
Εάν πραγματικά υπήρξε κλείσιμο του ιντιμίντια ή αν πραγματικά αυτό επιχειρηθεί στο άμεσο ή απώτερο μέλλον, πολύ απλά αυτό θα είναι θεμελιωδώς, που σημαίνει όχι σαν απλή γλωσσική έκφραση, απαράδεκτο. Το απαράδεκτο αυτό προκύπτει από την πλευρά μιας πραγματικής δημοκρατίας και μιας ελάχιστης δυνατής ελευθερίας. Είναι ύβρις απέναντι στα επιτεύγματα του Δυτικού Πολιτισμού.
Επιτρέψτε μου να προτείνω εδώ τη συζήτηση μιας συγκεκριμένης πλευράς αυτού του απαράδεκτου.
Επιτρέψτε μου να προτείνω εδώ τη συζήτηση μιας συγκεκριμένης πλευράς αυτού του απαράδεκτου.
Δυστυχώς στο βαθμό που επιλέγουμε την κοινωνική συμβίωση η απόλυτη ελευθερία πράξης παύει να ισχύει. Τα άτομα αποδέχονται τότε ένα δραστικό περιορισμό βαθμών της ελευθερίας στις πράξεις τους προκειμένου να απολαύσουν άλλα αγαθά που σχετίζονται με την κοινωνική συμβίωση όσο και με τις απλούστερες διανθρώπινες σχέσεις. Εδώ πρέπει να σημειωθεί όμως ότι σε αυτό υπάρχει ήδη μια θεμελιώδης και τεράστια αυθαιρεσία. Διότι οι άνθρωποι οι οποίοι έρχονται στη ζωή δεν ερωτώνται καν για το αν επιθυμούν να έρθουν στη ζωή και επιπλέον όλη η κοινωνική προσπάθεια σκοπό έχει να τους πειθαναγκάσει να δεχθούν τη επιλογή της ζωής μέσα στη κοινωνία και όχι το μοναχικό δρόμο. Ένα μοναχικό δρόμο που θα μπορούσε να έχει τις δικές του εντελώς ξεχωριστές αξίες και πραχτικές. Αξίες και πραχτικές που θα μπορούσαν να είναι είτε άμεσα και επιθετικά αντικοινωνικές (π.χ. από εκδικητικότητα προς την κοινωνία, αφού εκείνη ευθύνεται, τελικά, που το άτομο θα βιώσει τα δύο σημαντικότερα, απερίγραπτα κυριολεκτικά και μεταφορικά και ανεπανάληπτα σοκ: της γέννησης και του θανάτου, και επίσης και το μεσοδιάστημα ανάμεσα σε αυτά τα σοκ που κανείς δεν μπορεί να εγγυηθεί ότι θα είναι ευτυχές), είτε έμμεσα αντικοινωνικές (διότι σε αυτή τη περίπτωση με διάφορους τρόπους το άτομο προτείνει την έξοδο από την κοινωνία και τελικά επομένως τη διάλυση της).
Όμως αν συμφωνούμε στο περιορισμό της ελευθερίας των πράξεων των ατόμων για χάρη της κοινωνικής συμβίωσης και αν ήδη σε αυτό υπάρχει, όπως εξηγήθηκε, μια ανυπολόγιστη αυθαιρεσία, οφείλουμε η αυθαιρεσία αυτή επομένως να περιορισθεί στο λιγότερο δυνατό. Γιατί είναι προφανές ότι οι βαθμοί ελευθερίας σχετίζονται, με έναν ευθέως αναλογικό τρόπο, με την αξία του να υπάρχεις. Γι’ αυτό το λόγο πρέπει τουλάχιστον να υπάρχει απόλυτη και απεριόριστη ελευθερία λόγου. Ακόμη και αν αυτή η ελευθερία λόγου καλεί στις πιο αντικοινωνικές πράξεις. Δίνω λοιπόν πάλι και συμπυκνωμένα την αιτιολογία:
Το άτομο αρχικά με την πράξη της γέννησης του και δεύτερον με την οποιαδήποτε κοινωνική ανατροφή του (ακόμη και την πιο “ελεύθερη”) υφίσταται τις συνέπειες τεράστιας αυθαιρεσίας. Η αυθαιρεσία όμως που επιβάλλει η κοινωνία πρέπει να περιοριστεί όσο γίνεται περισσότερο, αλλιώς το άτομο δικαιούται να στραφεί εναντίον της με οποιοδήποτε τρόπο και οποιοδήποτε επιχείρημα (κάτι βέβαια που στη πραγματικότητα δικαιούται να το κάνει έτσι κι αλλιώς). Ο περιορισμός της κοινωνικής αυθαιρεσίας σημαίνει ότι αυτή πρέπει να αρκεσθεί στα στοιχειώδη, τα οποία σε οποιαδήποτε περίπτωση είναι ήδη υπερβολικά. Αυτό σημαίνει ότι η κοινωνία, αποδεχόμενη την αδικία της απερίγραπτης αυθαιρεσίας της, αποδέχεται ταυτόχρονα να αναλάβει και τα κόστη από την πλήρη και απεριόριστη ελευθερία λόγου, διορθωτική πράξη ωστόσο η οποία όπως είναι προφανές είναι αδύνατον να διορθώσει τις δύο αρχικές και θεμελιώδεις αυθαιρεσίας και αδικίες και ζητά μόνο να μην επιτρέψει την περαιτέρω εξάπλωση της αυθαιρεσίας και αδικίας.
Την παραπάνω σειρά επιχειρημάτων και διαπιστώσεων την αποκαλώ θεμελιώδες ανθρωπολογικό επιχείρημα υπεράσπισης της απόλυτης και απεριόριστης ελευθερίας του λόγου.
Την αφιερώνω δε τώρα στο ιντιμίντια, αλλά με την ίδια προθυμία και ένταση θα την αφιέρωνα και σε οποιονδήποτε άλλον θα υφίστατο δίωξη της ελευθερίας λόγου του. Έχω δε να κάνω την ακόλουθη πραχτική πρόταση μετρώντας τα όρια της άποψης μου: Να υπάρξει διαδικτυακός τόπος που θα δημοσιεύει τις αδέσποτες απόψεις που όλοι οι άλλοι αρνούνται να δημοσιεύσουν ακόμη και αν πρόκειται για τις ακρότατες, τις πλέον αντικοινωνικές και τις πλέον αντιανθρώπινες σκέψεις που μπορεί να υπάρξουν.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου