Οι εκλογές της 6ης Μάη έστειλαν τέσσερα βασικά μηνύματα:
1. Το Μνημόνιο και οι πολιτικοί εκφραστές του έχουν απονομιμοποιηθεί στην πλειοψηφία της κοινωνίας. Το προφανές αδιέξοδο της ακολουθούμενης πολιτικής, η πτώχευση μεγάλων τμημάτων του πληθυσμού, οι μεγάλες λαϊκές αντιστάσεις, η ανυποχώρητη στάση της Αριστεράς και η σήψη του αστικού πολιτικού προσωπικού οδήγησαν στη συντριβή των μνημονιακών δυνάμεων.
2. Το δικομματικό πολιτικό σύστημα, έτσι όπως διαμορφώθηκε στη Μεταπολίτευση, πνέει τα λοίσθια. Είναι προφανές ότι είμαστε στη φάση της μετάβασης σε έναν καινούργιο πολιτικό χάρτη, όπου θα διαμορφωθούν καινούργιες πολιτικές εκφράσεις των κοινωνικών ομάδων.
3. Η πολύ μεγάλη επιτυχία του ΣΥΡΙΖΑ ούτε συμπτωματική είναι, ούτε απορρέει απ΄ ευθείας από τους λαϊκούς αγώνες. Στους αγώνες ήταν παρούσα σύμπασα η Αριστερά (με εξαίρεση την απουσία του ΚΚΕ από τις πλατείες) και οι αναρχικοί. Ωστόσο, ήταν ο ΣΥΡΙΖΑ αυτός που τελικά ενισχύθηκε. Κι αυτό γιατί: α) η πολιτική πρότασή του μίλαγε για το σήμερα και δεν μετέθετε την επίλυση του κοινωνικού αδιεξόδου στα βάθη του χρόνου, β) έχει τοποθετηθεί με σαφήνεια και χωρίς ταλαντεύσεις στον αντίποδα του Μνημονίου, γ) έδωσε το «παρών» σε όλους τους αγώνες της περιόδου χωρίς να προσπαθήσει να τους καπελώσει, και δ) όχι μόνο αποτελεί ό ίδιος μια ενωτική πλατφόρμα διαφορετικών αριστερών ρευμάτων, αλλά ήταν ο μόνος σχηματισμός που έθεσε μετ΄ επιτάσεως το ζήτημα της ενότητας όλης της Αριστεράς. Η υπερψήφιση του ΣΥΡΙΖΑ δεν εκφράζει μόνο την από τα αριστερά καταδίκη του Μνημονίου. Δείχνει επιπλέον ότι ο κόσμος της εργασίας θέλει η Αριστερά του 21ου αιώνα να είναι ενωτική, ρηξικέλευθη και κινηματική..
4. Η εκλογική επιτυχία της ναζιστικής συμμορίας πρέπει να σημάνει αντιφασιστικό συναγερμό. Η είσοδος των οπαδών του Ολοκαυτώματος στη Βουλή δεν επιβεβαιώνει μόνο τις κλασικές μαρξιστικές αναλύσεις που «βλέπουν» στο φασισμό την έξοδο κινδύνου του καπιταλισμού σε στιγμές κρίσεις. Δείχνει, επίσης, σε τι σκότη μπορεί να οδηγήσει η κυρίαρχη αντιμεταναστευτική πολιτική. Ο λόγος της Χρυσής Αυγής για τους μετανάστες είναι μια παροξυμένη εκδοχή του αντιμεταναστευτικού λόγου της τηλεόρασης και του δικομματισμού. Η αντιμετώπιση του ναζισμού περνάει μέσα από την υπεράσπιση των μεταναστών ως αναπόσπαστου κομματιού της εργατικής τάξης.
Το εκλογικό αποτέλεσμα επιβεβαιώνει αυτό που οι πλατείες είχαν αναδείξει για πρώτη φορά. Ένα πολύ μεγάλο μέρος των εργαζομένων και της νεολαίας ριζοσπαστικοποιείται με ρυθμό πολύ πιο ταχύ ακόμα και απ΄ ό,τι η ίδια η Αριστερά θα μπορούσε να προβλέψει. Το γεγονός ότι δυο βδομάδες πριν τις επαναληπτικές εκλογές της 17ης Ιούνη ο ΣΥΡΙΖΑ δίνει μάχη στήθος με στήθος για την πρώτη θέση και η προοπτική της αριστερής κυβέρνησης συζητείται πλέον ως ένα πολύ ρεαλιστικό ενδεχόμενο, αποδεικνύει ότι έχουμε μπει στη φάση που ΟΛΑ ΕΙΝΑΙ ΔΥΝΑΤΑ. Δεν χρειάζονται γκρίνιες και φόβοι, αλλά αποφασιστικότητα, εμπιστοσύνη στο λαϊκό παράγοντα και στήριξη με κάθε δυνατό μέσο του ΣΥΡΙΖΑ. Το γάντι που μας ρίχνει η Ιστορία πρέπει να το σηκώσουμε!
Η μετεκλογική στάση του ΣΥΡΙΖΑ
Με τη μετεκλογική στάση του ο ΣΥΡΙΖΑ αναδείχτηκε άξιος της εμπιστοσύνης των ψηφοφόρων που τον επέλεξαν. Η ξεκάθαρη άρνησή του να εμπλακεί σε συζητήσεις για οικουμενική ή... ολίγον μνημονιακή κυβέρνηση δεν ξεκαθαρίζει μόνο τους λογαριασμούς της Αριστεράς με το δυσώδες ΄89, αλλά προεικονίζεται την Αριστερά του μέλλοντός μας. Ειδικά οι πέντε όροι που έθεσε ο ΣΥΡΙΖΑ, όταν ο Αλέξης Τσίπρας παρέλαβε τη διερευνητική εντολή, χαράσσουν την «κόκκινη γραμμή» μιας κυβέρνησης που θα αξίζει να χαρακτηρίζεται αριστερή. Υπενθυμίζουμε τα πέντε αυτά σημεία:
α) Άμεση ακύρωση εφαρμογής των μέτρων του Μνημονίου και ειδικότερα των περικοπών μισθών - συντάξεων.
β) Ακύρωση των νόμων που καταργούν στοιχειώδη εργατικά δικαιώματα (μετενέργεια).
γ) Προώθηση άμεσων αλλαγών στο πολιτικό σύστημα (αλλαγή εκλογικού νόμου, καθιέρωση απλής αναλογικής, κατάργηση του νόμου περί ευθύνης υπουργών).
δ) Δημόσιος έλεγχος στο τραπεζικό σύστημα. Να δοθεί τώρα στη δημοσιότητα η έκθεση της ΒlackRock.
ε) Δημιουργία διεθνούς επιτροπής λογιστικού ελέγχου για να διερευνηθεί το επαχθές του ελληνικού χρέους.
Οτιδήποτε λιγότερο από αυτά τα πέντε σημεία, νομοτελειακά θα μετατρέψει την ενδεχόμενη κυβέρνηση της Αριστεράς σε μια καινούργια εκδοχή των μνημονιακών κυβερνήσεων που έχουμε ζήσει μέχρι τώρα. Θεωρούμε αυτονόητο ότι τα πέντε σημεία αποτελούν το βασικό πλαίσιο του ΣΥΡΙΖΑ και δεσμεύει όσους τον εκπροσωπούν δημόσια. Η αναγκαία εξειδίκευση αυτού του πλαισίου δεν μπορεί να διολισθαίνει στη λείανση των βασικών παραμέτρων του. Ο ΣΥΡΙΖΑ έφτασε να διεκδικεί την κυβέρνηση γιατί ακριβώς εξέφρασε σθεναρά την αντίθεσή του στη χρεοκοπία της κοινωνίας και την εξόντωση των φτωχών. Σε αυτήν τη στάση επιμένει, με αυτήν την πολιτική πρόταση θα κάνει το επόμενο άλμα.
Ως τις 17 Ιούνη, και ακόμα πιο μακριά
Είναι προφανές ότι ο δρόμος μιας ενδεχόμενης αριστερής κυβέρνησης δεν θα είναι στρωμένος με ρόδα. Θα δεχτεί σκληρές επιθέσεις από την Ε.Ε. και το εγχώριο τραπεζομιντιακό σύμπλεγμα. Θα έχει να αντιμετωπίσει τη συστηματική υπονόμευση από τους πλούσιους, το οργανωμένο ψεύδος των ΜΜΕ, την καταστροφή που έχει επιφέρει στην οικονομία το Μνημόνιο, καθώς και την ηθελημένη διάλυση του φοροεισπρακτικού μηχανισμού. Ωστόσο , σε αυτόν τον αγώνα ο ΣΥΡΙΖΑ έχει τρεις μεγάλους συμμάχους. Πρώτον, η πολιτική πρότασή του είναι η μόνη που δίνει ελπίδα διεξόδου στα χειμαζόμενα λαϊκά στρώματα. Το πραγματικό δίλημμα των εκλογών είναι από τη μια μεριά η βεβαιότητα της μνημονιακής χρεοκοπίας και από την άλλη η διέξοδος που προτείνει ο ΣΥΡΙΖΑ (η επιτυχία της οποίας βέβαια δεν είναι προεξοφλημένη). Δεύτερον, οι αυξανόμενες αντιφάσεις στους κόλπους των κυρίαρχων της Ε.Ε. -για πρώτη φορά διακρίνονται αποκλίνουσες γραμμές από αυτήν του ευρωγερμανικού διευθυντηρίου. Τρίτον, η κυβέρνηση της Αριστεράς θα έχει στο πλευρό της το πιο ισχυρό όπλο: τον αγωνιζόμενο λαό. Αυτό το λαό που με τους αγώνες του μετέτρεψε σε απτή πραγματικότητα ό,τι φαινόταν απατηλό όνειρο μέχρι πριν λίγους μήνες, αυτό το λαό που γκρέμισε το φαινομενικά ακλόνητο κάστρο του πολιτικού συστήματος και τώρα θέλει να πάει ακόμα πιο μακριά για να διεκδικήσει το δικαίωμά του στην αξιοπρέπεια. Για την ακρίβεια, μια κυβέρνηση της Αριστεράς καλείται να αντιστρέψει το παραδοσιακό σχήμα της σχέσης κυβέρνησης-λαού. Δεν καλεί το λαό να υποταχθεί στην κυριαρχία της, αλλά διευκολύνει με κάθε δυνατό τρόπο τη μεταφορά της πολιτικής ισχύος στη βάση, θεωρεί εκ των ων ουκ άνευ τη διαρκή κριτική των κινημάτων, προωθεί τις διαδικασίες αυτοθέσμισης και αυτοδιαχείρισης. Προφανώς η αριστερή κυβέρνηση δεν ταυτίζεται ούτε με το λαϊκό αυτεξούσιο ούτε με τη χειραφέτηση «των από κάτω». Πρόκειται ούτως ή άλλως για μεταβατικό σχήμα που στόχο έχει να αποτρέψει την εξόντωση των φτωχών. Ωστόσο, μια αριστερή κυβέρνηση μπορεί να ανοίξει δρόμους προς την κατεύθυνση της κοινωνικής απελευθέρωσης.
Έχοντας λοιπόν κατά νου ότι η πορεία μιας αριστερής κυβέρνησης δεν είναι προδιαγεγραμμένη, αλλά αποτελεί απόρροια του συσχετισμού δύναμης που διαμορφώνεται στον κοινωνικό ανταγωνισμό, νομίζουμε ότι ο ΣΥΡΙΖΑ πρέπει στο αμέσως επόμενο διάστημα:
1. Να επιμείνει σθεναρά στην αντιμνημονιακή γραμμή. Ο ΣΥΡΙΖΑ στοχεύει στην κατάργηση και όχι τη «βελτίωση» του Μνημονίου,-αφού οι επιμέρους «αλλαγές» δεν αναιρούν τον θεμελιωδώς αντικοινωνικό χαρακτήρα του. .
2. Να στείλει το μήνυμα στους φτωχούς ότι χωρίς τη δυναμική κινητοποίηση τους δεν μπορεί να αποκρουστεί η επίθεση της Ε.Ε. και του τραπεζομιντιακού συμπλέγματος. Η ψήφος στο ΣΥΡΙΖΑ είναι ψήφος αγώνα και συμμετοχής, όχι ψήφος ανάθεσης.
3. Να ανοίξει τη διαδικασία της μετατροπής του σε ενιαίο δημοκρατικό πολιτικό φορέα, που θα επιτρέπει μεν τη διπλή ένταξη, αλλά θα στηρίζεται στην αρχή του «ένα μέλος-μία ψήφος». Οι χιλιάδες που προσεγγίζουν τώρα το ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι οπαδοί, αλλά συνιδιοκτήτες του σχήματος και συνδιαμορφωτές της γραμμής του.
4. Να διαμορφώσει μια δέσμη μέτρων που θα εφαρμόσει η αριστερή κυβέρνηση με την ανάληψη των χαρτοφυλακίων της. Μέτρα όπως η κατάργηση του νόμου για τη μετενέργεια καθώς και του χαρατσιού της ΔΕΗ θα στείλουν στα λαϊκά στρώματα το αναγκαίο πολιτικό μήνυμα για να μπορέσουν να κινητοποιηθούν κόντρα στους δανειστές και τον ΣΕΒ. Θα ήταν τραγικό λάθος να θεωρήσει ο ΣΥΡΙΖΑ ότι έχει δεδομένη τη λαϊκή στήριξη, ασχέτως της πραγματικής πολιτικής που θα ακολουθήσει.
Ο Σαρτρ είχε γράψει ότι η φρίκη του ναζισμού ήταν αντιστρόφως ανάλογη της ελπίδας που αντιπροσώπευσε ο κομμουνισμός. Σήμερα θα μπορούσαμε να πούμε ότι η ελπίδα που γεννάει η ενδυνάμωση του ΣΥΡΙΖΑ είναι αντιστρόφως ανάλογη της απελπισίας η οπαία έχει κυριεύσει την κοινωνία λόγω Μνημονίου. Θα έπρεπε όμως να προσθέσουμε ότι στη φάση που βρισκόμαστε, αν ηττηθεί η Αριστερά, τα πράγματα δεν θα μείνουν απλώς όσο άθλια είναι σήμερα. Θα χειροτερέψουν ακόμα περισσότερο, με το φασισμό να καραδοκεί στον πάτο του κατήφορου. Γι΄ αυτό, εδώ που βρεθήκαμε με ανορθόδοξο κι αναπάντεχο τρόπο, δεν μπορούμε να κάνουμε πίσω. Ένας μόνο δρόμος υπάρχει. Εμπρός σύντροφοι και συντρόφισσες!
|
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου