Μαγειρεύοντας για τους φίλους μας, μέρος 2ον

Χτες η κουζίνα El Chef πήγε στη Χαλυβουργία Ελλάδας, να μαγερέψει για τους απεργούς.
Με αυτό το σκεπτικό και τις σκέψεις.

Τσιγαρίζομεν ολίγον ψιλοκομμένο κρεμμυδάκι, φρέσκο και ξερό...

Οι μάχιμες κατσαρόλες, γερμανικής κατασκευής και προελεύσεως

Απέναντι, στο τσιμεντάδικο, δεκάδες πανώ αλληλεγγύης

Στην είσοδο της Χαλυβουργίας, σημειώματα από παιδιά του Κερατσινίου και ένα αγγελτήριο μνημοσύνου για συνάδελφο, που πέρυσι σκοτώθηκε εδώ.

Πάνω στην εθνική Αθηνών-Κορίνθου, το «ρολόι» μετράει ημέρας απεργίας.

Και λίγο κάγκελο με σύρμα...

Η παράγκα των απεργών στέγασε προσωρινά την κουζίνα.

Δίπλα της και πλάι στην είσοδο η πρόχειρη εξέδρα για τα μουσικά συγκροτήματα.
Πολλές νταλίκες, περνώντας για Πάτρα, άφηναν έναν ουρανομήκη βρυχηθμό με την κόρνα τους, σε ένδειξη χαιρετισμού.
Εντύπωση μου έκανε το ασταμάτητο πηγαινέλα ιδιωτικών αυτοκινήτων, που έφταναν κάθε τόσο και ξεφόρτωναν σακουλάρες με προμήθειες για τους απεργούς. Επίσης, συνέχεια γίνονταν ανακοινώσεις για οικονομική ενίσχυση. Όχι τίποτε τρομερά ποσά αλλά όσο νάναι βοηθάνε...

Μπορεί να πάγωσ' η τσιμινιέρα αλλά δεν ισχύει το ίδιο για την γκαζιέρα!
Το μενού είχε δύο σούπες και χοτ-ντογκ.

Οι σημειώσεις στο θυρωρείο.

Η γωνία των χοτ-ντογκ ήταν δημοφιλέστατη στα πιτσιρίκια.

Το πανό της κουζίνας. Προσοχή στον αρνητικό Τσέ,

Μόλις μύρισε το λουκάνικο ήρθε και μια very hot dog, μια συμπαθέστατη μπαλότσα ροτβάιλερ.

Οι πιτσιρικάδες των συγκροτημάτων έπαιζαν πολύ καλά, δεδομένου του ήλιου και της φασαρίας των αυτοκινήτων.

Και πάνω που οι μαγείροι γκρίνιζαν ότι θα μείνει η σούπα ήλθε ένα πούλμαν από το εργατικό κέντρο Νάουσας με αλληλέγγυους εργαζόμενους και συνταξιούχους. Που τόριξαν στο χορό, αφού βέβαια γεύτηκαν τη σουπίτσα!

Για να λέμε την αλήθεια, ακόμη κι αν το χτεσινό δεν έσωσε κανέναν, μας έδωσε μια αίσθηση αξιοπρέπειας και αλληλεγγύης, που είναι τόσο πολύτιμες για τις μέρες μας.