H ΔΙΑΧΡΟΝΙΚΟΤΗΤΑ ΕΝΟΣ ΚΕΙΜΕΝΟΥ
1η του μηνός πληρώνομαι.
Μέχρι 10 έχουν τελειώσει
Από 10 μέχρι 30 κάνω το ζογκλέρ στο καθημερινό τσίρκο.
Αλλά εξαιρετικά γεγονότα:
Κοιμάμαι, ξυπνάω, πάω στη δουλειά...
Παίζω τζόκερ, πρώτο, λόττο, στοίχημα, εθνικό, λαϊκό και πρωτοχρονιάτικο...
Κοιτάζω Λαζόπουλο, Τριανταφυλλόπουλο και όλα τα εις –όπουλος και πού και πού για να σπάει η μονοτονία της κατάληξης, Κακαουνάκη.
Ψωνίζω στο σουπερ μάρκετ. Κι εκεί όλα σχεδός σε –όπουλος είναι...
Βλέπω κανα dvd τα σαβατοκύριακα. Μ’ενα κομμάτι πίτσα και μια μπίρα. (Ντελίβερυ ζειν..)
Χαζεύω στο υπολογιστή κανα-δυό ώρες τα βράδυα.
Καμιά φορά συχνάζω στη καφετέρια αραχτός στο καναπέ με το καφεδάκι και τις αεροκουβέντες να με αποκοιμίζουν.
Οταν έχω την αυτοεκτίμησή μου πεσμένη, κάνω τον έξυπνο στους άλλους για να τη ξαναπάρω πίσω..
ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΣ, ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΣ, ΜΑΡΤΙΟΣ, ΑΠΡΙΛΙΟΣ, ΜΑΙΟΣ, ΙΟΥΝΙΟΣ, ΙΟΥΛΙΟΣ, ΑΥΓΟΥΣΤΟΣ, ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΣ,
ΟΚΤΩΒΡΙΟΣ, ΝΟΕΜΒΡΙΟΣ, ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΣ (με εξαίρεση μερικές μέρες το Δεκέμβριο, το Πάσχα και τον Αυγουστο).
Είμαι εδώ, ο ίδιος, τα ίδια κάνω, κι εσείς το ίδιο, και οι άλλοι.
Το μόνο πράγμα που διαφοροποιεί τις ίδιες κατά τ' άλλα μέρες είναι.
Ενα φουσκωμένο ή μη πορτοφόλι -ποσοτικό ζειν ,ποιός πήδηξε ποιόν -συνουσιαστικό ζειν.
Επίσης ποιός τα άρπαξε από ποιόν -κλέψει ,κλέψει ζειν.
Ποιός τρελλάθηκε, ποιός έπεσε στη πρέζα -σαν πας στη Καλαμάτα ζειν.
Ποιός πέθανε, ποιός γεννήθηκε. Ποιός παντρεύεται, ποιός γεννάει -κοινωνικό ζειν.
Και κάποιο έγκλημα εξαιρετικής βαρβαρότητας που ανάβει τα αίματα...το κτηνώδες ζειν.
Να ζειν κανείς ή να μη ζεν...
(Αναρωτέμαι κι εγώ... Να ζεις ή να μη ζεις μαλάκα;)
Κάποιοι τα λένε με πιο μορφωμένο τρόπο, κάποιοι δε λένε τίποτα, βαριούνται. Παρέδοσαν τα όπλα. Βγήκαν στη σύνταξη πρόωρα.
Στον αφρό των ημερών των απλών καθημερινών ανθρώπων, αλλάζουν ονόματα, κάποιο χρώμα μαλλιών, μια αλλοιώτικη φωνητική χροιά, μια κίνηση του χεριού, μια απρόσμενη σκέψη, μια περαστική έμπνευση, ένα κομμάτι μουσικής, κάποιο όνειρο που θυμάσαι στο ξύπνημα, μια ανάμνηση, που πονάει, μια μελλοντική λαχτάρα για εκείνο που ίσως γίνει..
Πιτσιλιές μοναδικότητας πάνω στα αντίγραφα. Μικρές ειδήσεις που παιχνιδίζουν πάνω στην απογοητευμένη καθημερινότητα.
Κοίτα κάπου στο βάθος στο τούνελ ένα νέο είδος ξεπετιέται. (!!!)
Είμαι ο άνθρωπος που ξέμεινε από σχέδια ναι,
Παρατάω χάρτες και σχεδιαγράμματα στο τραπέζι και χαζεύω σ’ενα κενό τοίχο.
Προσπάθησε να καταλάβεις τι μου συμβαίνει...
Είμαι εκείνος που ελπίζει να δει ένα εξωγήινο στο κήπο του, για να επαναπροσδιορίσει την αξία της γήινης υπάρξής του.
Εκείνος που εύχεται ένα σεισμό για να ελέγξει πόσο γρήγορα μπορεί να κουνηθεί από τη θέση του.
Εκείνος που κρυφά λαχταράει να ακούσει παραμύθια, ακόμα κι αν σ’αυτά το βατράχι παραμείνει βατράχι μέχρι το τέλος.
Θέλω να ξαναδιαβάσω όλα τα μυστήρια του κόσμου απ' την αρχή.
Να γεμίσω έστω, με δράκους και νεράιδες τις μέρες που σέρνονται από 15μερο σε 15μερο...
Θέλω να γεμίσω απορίες , μη μου απαντήσετε , σας παρακαλώ, για κερδίσω μια νέα ευκαιρία αντίληψης...
Είμαι εκείνος που αρχίζει να επιθυμεί τον 13ο εκτός σχεδίου μήνα...
Την 8η μέρα της εβδομάδας..
Την 25η ώρα της μέρας...
Σε κοιτώ απέναντί μου.
Εχω ένα χαρτί. Κι έχεις ένα χαρτοκόπτη.
Είσαι να φτιάξουμε μια σαίτα;
Μέχρι 10 έχουν τελειώσει
Από 10 μέχρι 30 κάνω το ζογκλέρ στο καθημερινό τσίρκο.
Αλλά εξαιρετικά γεγονότα:
Κοιμάμαι, ξυπνάω, πάω στη δουλειά...
Παίζω τζόκερ, πρώτο, λόττο, στοίχημα, εθνικό, λαϊκό και πρωτοχρονιάτικο...
Κοιτάζω Λαζόπουλο, Τριανταφυλλόπουλο και όλα τα εις –όπουλος και πού και πού για να σπάει η μονοτονία της κατάληξης, Κακαουνάκη.
Ψωνίζω στο σουπερ μάρκετ. Κι εκεί όλα σχεδός σε –όπουλος είναι...
Βλέπω κανα dvd τα σαβατοκύριακα. Μ’ενα κομμάτι πίτσα και μια μπίρα. (Ντελίβερυ ζειν..)
Χαζεύω στο υπολογιστή κανα-δυό ώρες τα βράδυα.
Καμιά φορά συχνάζω στη καφετέρια αραχτός στο καναπέ με το καφεδάκι και τις αεροκουβέντες να με αποκοιμίζουν.
Οταν έχω την αυτοεκτίμησή μου πεσμένη, κάνω τον έξυπνο στους άλλους για να τη ξαναπάρω πίσω..
ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΣ, ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΣ, ΜΑΡΤΙΟΣ, ΑΠΡΙΛΙΟΣ, ΜΑΙΟΣ, ΙΟΥΝΙΟΣ, ΙΟΥΛΙΟΣ, ΑΥΓΟΥΣΤΟΣ, ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΣ,
ΟΚΤΩΒΡΙΟΣ, ΝΟΕΜΒΡΙΟΣ, ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΣ (με εξαίρεση μερικές μέρες το Δεκέμβριο, το Πάσχα και τον Αυγουστο).
Είμαι εδώ, ο ίδιος, τα ίδια κάνω, κι εσείς το ίδιο, και οι άλλοι.
Το μόνο πράγμα που διαφοροποιεί τις ίδιες κατά τ' άλλα μέρες είναι.
Ενα φουσκωμένο ή μη πορτοφόλι -ποσοτικό ζειν ,ποιός πήδηξε ποιόν -συνουσιαστικό ζειν.
Επίσης ποιός τα άρπαξε από ποιόν -κλέψει ,κλέψει ζειν.
Ποιός τρελλάθηκε, ποιός έπεσε στη πρέζα -σαν πας στη Καλαμάτα ζειν.
Ποιός πέθανε, ποιός γεννήθηκε. Ποιός παντρεύεται, ποιός γεννάει -κοινωνικό ζειν.
Και κάποιο έγκλημα εξαιρετικής βαρβαρότητας που ανάβει τα αίματα...το κτηνώδες ζειν.
Να ζειν κανείς ή να μη ζεν...
(Αναρωτέμαι κι εγώ... Να ζεις ή να μη ζεις μαλάκα;)
Κάποιοι τα λένε με πιο μορφωμένο τρόπο, κάποιοι δε λένε τίποτα, βαριούνται. Παρέδοσαν τα όπλα. Βγήκαν στη σύνταξη πρόωρα.
Στον αφρό των ημερών των απλών καθημερινών ανθρώπων, αλλάζουν ονόματα, κάποιο χρώμα μαλλιών, μια αλλοιώτικη φωνητική χροιά, μια κίνηση του χεριού, μια απρόσμενη σκέψη, μια περαστική έμπνευση, ένα κομμάτι μουσικής, κάποιο όνειρο που θυμάσαι στο ξύπνημα, μια ανάμνηση, που πονάει, μια μελλοντική λαχτάρα για εκείνο που ίσως γίνει..
Πιτσιλιές μοναδικότητας πάνω στα αντίγραφα. Μικρές ειδήσεις που παιχνιδίζουν πάνω στην απογοητευμένη καθημερινότητα.
Κοίτα κάπου στο βάθος στο τούνελ ένα νέο είδος ξεπετιέται. (!!!)
Είμαι ο άνθρωπος που ξέμεινε από σχέδια ναι,
Παρατάω χάρτες και σχεδιαγράμματα στο τραπέζι και χαζεύω σ’ενα κενό τοίχο.
Προσπάθησε να καταλάβεις τι μου συμβαίνει...
Είμαι εκείνος που ελπίζει να δει ένα εξωγήινο στο κήπο του, για να επαναπροσδιορίσει την αξία της γήινης υπάρξής του.
Εκείνος που εύχεται ένα σεισμό για να ελέγξει πόσο γρήγορα μπορεί να κουνηθεί από τη θέση του.
Εκείνος που κρυφά λαχταράει να ακούσει παραμύθια, ακόμα κι αν σ’αυτά το βατράχι παραμείνει βατράχι μέχρι το τέλος.
Θέλω να ξαναδιαβάσω όλα τα μυστήρια του κόσμου απ' την αρχή.
Να γεμίσω έστω, με δράκους και νεράιδες τις μέρες που σέρνονται από 15μερο σε 15μερο...
Θέλω να γεμίσω απορίες , μη μου απαντήσετε , σας παρακαλώ, για κερδίσω μια νέα ευκαιρία αντίληψης...
Είμαι εκείνος που αρχίζει να επιθυμεί τον 13ο εκτός σχεδίου μήνα...
Την 8η μέρα της εβδομάδας..
Την 25η ώρα της μέρας...
Σε κοιτώ απέναντί μου.
Εχω ένα χαρτί. Κι έχεις ένα χαρτοκόπτη.
Είσαι να φτιάξουμε μια σαίτα;
Ο Γαβριάς
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου