Ένα από τα βασικότερα χαρακτηριστικά μιας κοινωνίας είναι οι αυτοματισμοί, οι οποίοι συνήθως ενεργοποιούνται όταν κάποιο γεγονός ή κάποια συμπεριφορά θεωρείται μη ανεκτή από το κοινωνικό σύνολο. Ποιός όμως καθορίζει το κοινωνικά αποδεκτό;
Ο ισχυρός του εκάστοτε πολιτικοκοινωνικού συστήματος απαντώ, με μια μικρή πιθανότητα ετεροκαθορισμού όταν η κοινωνική πλειοψηφία αντιδρά. Από τη μέρα που γεννιόμαστε βρίσκουμε έτοιμο ένα "πλαίσιο κοινωνικά αποδεκτής συμπεριφοράς", το οποίο επικυρώνεται και επίσημα από τη νομοθεσία και την προπαγάνδα κράτους και ΜΜΕ. Αν προσδιορίσουμε μια στάσιμη κοινωνία ως συντηρητική, τότε εκ των πραγμάτων το πλαίσιο αυτό είναι συντηρητικό και ως στόχο έχει τη διαιώνιση των κοινωνικών προτύπων που διασφαλίζουν τις σχέσεις εξουσίας μεταξύ εξουσιαστή και εξουσιαζόμενου.
Κατά αυτόν τον τρόπο σε μια κοινωνία σε κρίση όπως η ελληνική το πρώτο που θα προσπαθήσει η ισχυρή πολιτική και κοινωνικοοικονομική τάξη, δηλαδή η αστική, είναι να ενεργοποιεί αυτούς τους αυτοματισμούς. Ο πρώτος αυτοματισμός που επιχειρεί είναι να κατηγορήσει όσους αντιδρούν στην προσωπική και κοινωνική εξαθλίωση ως συντεχνίες που νοιάζονται μόνο για το συμφέρον τους. Σε μια κοινωνία που το δίκιο του ισχυρού έχει ταυτιστεί με την κοινωνική δικαιοσύνη, σε ένα μεγάλο κομμάτι της κοινωνίας φαίνεται δεδομένο ότι θα μοιράζεται για πάντα τα ψίχουλα που του πετάει ο ισχυρός.
Με αυτόν τον τρόπο έρχονται αντιμέτωπες μεταξύ τους οι κοινωνικές ομάδες που ανήκουν στην ίδια τάξη εξαλείφοντας κάθε υπόνοια ταξικής ενότητας. Το διαιρεί και βασίλευε προϋποθέτει την αποδοχή του διαιρεμένου...
Όμως το σημερινό σύστημα εξουσίας έχει καταφέρει να δημιουργήσει κι έναν ακόμα χειρότερο κοινωνικό αυτοματισμό. Αυτός είναι η γενίκευση και η ισοπέδωση. Αφού οι αστικές δυνάμεις που κυριαρχούν κατανόησαν τα τελευταία χρόνια πως ο μύθος της "παρεκκλίνουσας προσωπικότητας" που είχε κυριαρχήσει για τους ανθρώπους που υποστηρίζουν τις ιδέες της Αριστεράς και του Αναρχισμού άρχισε να υποχωρεί, αποφάσισαν να τις εντάξουν στις πολιτικές δυνάμεις που θεωρούνται υπεύθυνες για τη σημερινή κρίση τσουβαλιάζοντας τες στη συνείδηση των πολιτών με τις αστικές δυνάμεις.
Έτσι άρχισε μια μαύρη προπαγάνδα από τα ΜΜΕ και τα μεγάλα κόμματα. Η προπαγάνδα αυτή σε μεγάλο βαθμό κατάφερε να πείσει πως όλοι οι συνδικαλιστές είναι κομματόσκυλα και πουλημένοι, όλα τα κόμματα είναι σάπια και οι ιδεολογίες τους προσχηματικές και πως η Αριστερά δεν έχει εναλλακτικές προτάσεις άρα θα κυβερνήσει με τον ίδιο τρόπο με τους άλλους. Το γεγονός ότι στις δημοσκοπήσεις ενώ τα ποσοστά του δικομματισμού δεν ξεπερνούν το 50%, το ποσοστό που ζητά εκλογές είναι 40% και η αποχή στο 30 με 40% δείχνει πόσο οι πολίτες έχουν απαξιώσει το σημερινό πολιτικό σύστημα. Κάτι που φάνηκε και από την εμμονική δαιμονοποίηση κάθε πολιτικής ιδεολογίας από ένα μεγάλο κομμάτι του κινήματος της πλατείας.
Στο όνομα λοιπόν μιας γενικής και αόριστης ανεξαρτησίας ο Έλληνας καταλήγει στο να ισοπεδώνει τα πάντα, και έχοντας χάσει κάθε ελπίδα κοινωνικής αλλαγής το μόνο που επιζητά είναι η ψευδαίσθηση διατήρησης των ήδη κεκτημένων που αργά η γρήγορα θα χάσει.
Η ισοπεδωτική έννοια που έχει σήμερα η έννοια ανεξαρτησία οδηγεί στον ατομισμό που παίρνει τη μορφή αγανακτισμένου αυτοματισμού. Αγανακτισμένοι πολίτες κατά των πορειών το 08, αγανακτισμένοι μαγαζάτορες κατά των απεργιών στο κέντρο, αγανακτισμένοι ιδιωτικοί υπάλληλοι εναντίον δημοσίων, αγανακτισμένοι φοιτητές κατά των καταλήψεων.
Καμιά φορά όμως ο αυτοματισμός τοποθετείται απέναντι στο σύστημα. Αυτό συνέβη με το κίνημα της πλατείας και μας δείχνει τη λογική των αστικών δυνάμεων και ΜΜΕ. Όσο ο κόσμος που κατέβαινε έμενε στη μούντζα τα ΜΜΕ το αποθέωναν και τόνιζαν ότι αμφισβητεί συνολικά το πολιτικό σύστημα τσουβαλιάζοντας έτσι τους πάντες. Όταν όμως αυτό άρχισε να παίρνει σαφή πολιτικά χαρακτηριστικά και να έχει αιτήματα, μερικά εκ των οποίων πλήρως αντισυστημικά τότε το σύστημα χρησιμοποίησε την προπαγάνδα και την καταστολή.
Γιατί η μόνη αγανάκτηση και κοινωνικός αυτοματισμός που είναι επικίνδυνοι είναι αυτοί που αμφισβητούν την εξουσία
πηγή.SPASIKLOGEROS
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου