η σελίδα της Ιωάννας

Η απεργία της Χαλυβουργίας, αγώνας όλων των εργαζόμενων

"Τ' ατσάλι δένεται στους 70 βαθμούς οι νίκες στους δρόμους και στην οργανωμένη πάλη...."
"Δεν είχα παει ποτέ στη ζωη μου ούτε σε πορεία ,ουτε σε κόμμα ,ούτε σε τίποτα. Ο Μάνεσης μ' έκανε τον μεγαλύτερο κομμουνιστή. Πριν την απεργία στο εργοστάσιο δουλεύαμε σε κλίμα τρομοκρατίας . Τώρα οι διευθυντάδες μας παρακαλάνε να μπούμε μέσα" 
Μαρία Αποστόλου, Π. Παπανικολάου

Μη φοβηθείς το φόβο σου...Έχουμε πόλεμο.

φοβάμαι τις μέρες που έρχονται
φοβάμαι τις μέρες που ζω
φοβάμαι το ανάλγητο κράτος
φοβάμαι τον ιδιοκτήτη που δε μου μειώνει το νοίκι
φοβάμαι τον ταχυδρόμο κάθε φορά που τον βλέπω
φοβάμαι που η ζωή μου εξαρτάται από το χρήμα
φοβάμαι που δε μπορώ να δω το αύριο
φοβάμαι πως με έκαναν πειραματόζωο
φοβάμαι πως όλα έγιναν φυλακή
φοβάμαι τους αγανακτισμένους που αγανακτούν μόνο για το μισθό τους
φοβάμαι πως χάνω τα παιδικά μου χρόνια
φοβάμαι μήπως δεν ξαναχορέψω
φοβάμαι πως θα βάψουν τη θάλασσα κόκκινη
φοβάμαι...
φοβήθηκα μήπως ο φόβος μου μετατραπεί σε εγκεφαλική παράλυση...

Τις νύχτες, κουρασμένη, ένιωθα πως δεν είχα πια τίποτα να χάσω...στην πραγματικότητα ποτέ δεν είχα κάτι να χάσω εκτός από εμένα.
ναι, φοβήθηκα.
ήταν που είχα ονειρευθεί μια διαφορετική ζωή...

Στη φωτιά λοιπόν! δεν υπάρχει σωτηρία για εσάς! λάθος με μετρήσατε!
θα κλάψω, μακριά από τα βλέμματά σας, δήμιοι, θα πάρω δύναμη, θα πιάσω χέρια συντρόφων, εραστών, θα κάνω έρωτα, θα γευθώ καυτά υγρά, θα δώσω τα δικά μου και θα πετάξω ψηλά...
σας μισώ, σας φοβάμαι, σας μισώ, σας φοβάμαι.
σας πολεμάω
σας νικάω
υπάνθρωποι...
έχουμε πόλεμο, έχουμε γιορτή...
και τα δάκρυα, μη σας παραπλανούν. είναι σφαίρες στα δίποδα κουφάρια σας.
εγώ και οι φίλοι μου δε μάθαμε να κρυβόμαστε σε βολεμένα άλλοθι
κι εσείς,
δε δικαιούστε δίκης πλέον.

Iωάννα

...Εκείνος (!;) έγραψε:

"Στην πύκνωση του χρόνου
επικοινωνούμε στη γη με το Σώμα

Πιο ψηλά στα σύννεφα,
με τα κύματα

Στον ουρανό,
με τα όνειρα

Και στ΄αστέρια,
με το φως της νύχτας"

"H
συμπύκνωση της λαχτάρας
γίνεται ιδρώτας και σχισμένο σεντόνι

Λίγο πριν το χάραμα της αύριο

Αυτοί,
Οι απεργοσπάστες του
 Ε  Ρ  Ω  Τ  Α ! ! !"

"Όταν γράφαμε συνθήματα στους τοίχους
για την εξέγερση ή την αγάπη μας


(στον ίδιο πλάγιο ήχο των Στάσιμων της λειτουργίας)

Εκείνος μου εκμυστηρεύθηκε...

Με κουράζουν οι πράξεις που δεν έκανα
Τα Ναι και τα Όχι που δεν είπα και μου φράζουν το στόμα
Και το αίμα που δεν έδωσα λερώνει το πουκάμισό μου.

poetry by Pablo Neruda leaning into the afternoons-ποίηση Πάμπλο Νερούδα γέρνοντας τα απογέυματα

http://www.youtube.com/watch?v=YWl4_SQ5t7g

Γέρνοντας τα απογεύματα
καταριέμαι τα θλιβερά δίχτυα μου
στα μάτια σου που θυμίζουν ωκεανό.
Εκεί,στη μεγαλύτερη φλόγα
η μοναξιά μου μεγαλώνει
και με κατακαίει,
τα χέρια της μοιάζουν με εκείνα ανθρώπου που πνίγεται.
Στέλνω κόκκινα σήματα μέσα από τα κενά μάτια σου
που ανοιγοκλείνουν όπως η θάλασσα γύρω από ένα φάρο.
Κρατάς μόνο το σκοτάδι
μακρυνή μου γυναίκα,
μερικές φορές αναδύεται από σένα η ακτή του φόβου.
Γέρνοντας τα απογεύματα
καταριέμαι τα θλιβερά δίχτυα μου
σ' εκείνη τη  θάλασσα που χτυπάει τα θαλασσινά μάτια σου.
Τα νυχτοπούλια τσιμπολογούν κάτω απ' τα πρώτα αστέρια
που λάμπουν όπως η ψυχή μου
όταν σε αγαπώ.
Η νύχτα καλπάζει πάνω στη ακαθόριστη σιλουέτα της φοράδα της
ρίχνοντας μπλε φούντες  στο χώμα.
Γέρνοντας τα απογεύματα
καταριέμαι τα θλιβερά δίχτυα μου
στα μάτια σου που θυμίζουν ωκεανό.

μετάφραση:Ιωάννα
είναι πολύ δύσκολο να μεταφράσεις συναισθήματα...οι λέξεις χορεύουν μπροστά σου με χίλιες έννοιες,διαλέγεις αυτή που νιώθεις πιο δυνατή εκείνη τη στιγμή...και ελπίζεις να σε συγχωρήσει ο ποιητής...