Για την ενότητα της Αριστεράς...Για μια πολυκεντρική Αριστερά...Για την ενότητα στη βάση

Κυριακή 2 Ιουλίου 2017

(Ο Μηλιός Χατζηαβάτης: πριν, μετά ή... εξακολουθητικά); «Νέα βάρδια» στην Εργατική Τάξη από τους «εργασιακούς ομήρους» του Ελληνικού Φεστιβάλ

Από τον Κώστα Γεωργόπουλο, μέλος του Πανελλήνιου Μουσικού Συλλόγου

Ο πρόεδρος του Ελληνικού Φεστιβάλ, Γιάννης Μηλιός, φροντίζει υπέρ το δέον να εφαρμόζει με ευλάβεια τις μνημονιακές πολιτικές στον Πολιτισμό, με την επέκταση των ελαστικών σχέσεων εργασίας, την υπερεργασία, την εκμετάλλευση και τις συμβάσεις δουλείας. Δήλωνε στην εφημερίδα «RealNews» στα μέσα του Δεκέμβρη 2016 ότι «ο ΣΥΡΙΖΑ είναι πια ασύμβατος με τις θέσεις και τις αρχές μου». Όμως, με ό,τι στην πραγματικότητα συμβαίνει σήμερα στους εργαζομένους του Ελληνικού Φεστιβάλ, αποδεικνύει την απάτη των λόγων του
Με απόλυτη επιτυχία, στέφθηκε η χθεσινή (01-07-2017) 4ωρη στάση (19.00-23.00) εργασίας, που είχαν προαναγγείλει οι εργαζόμενοι μέσω του νεοσύστατου Σωματείου Εργαζόμενων στην Εταιρεία Ελληνικό Φεστιβάλ Α.Ε., με πρόεδρο το Γ. Μηλιό (άφαντος!!!).

Εάν εξαιρέσει κανείς 7-8 «αγανακτισμένους» θεατές πού ήθελαν σώνει και καλά να δουν την παράσταση εξασκώντας bullying στους εργαζόμενους, οι υπόλοιποι έδειξαν ανοχή και κατανόηση και αποχώρησαν μετά από λίγη ώρα, αφού πρώτα αναγκάσθηκε με αρκετή καθυστέρηση ένας από τους λεγόμενους υπευθύντους του Φεστιβάλ να αναγγείλει την ακύρωση των δύο διαφορετικων παραστάσεων που θα παρουσιάζονταν στις αίθουσες τού Φεστιβάλ στήν Οδό Πειραιώς [όπου ήμουν παρών μαζί με τη συναδέλφισσα Φύλλη Γεωργιάδου (Χορωδός) συνδικαλίστρια και μέλος Δ.Σ. στο Σωματείο Εργαζομένων Εθνικής Λυρικής Σκηνής.
Το ίδιο συνέβη και στην παράσταση, στην οδό Σοφοκλέους (πρώην χρηματιστήριο Αθηνών). Οι εργαζόμενοι περιφρούρησαν αταλάντευτα μέ αξιοπρέπεια και μαχητικότητα τη στάση εργασίας τους, παρά τη μικρή (σχετικά) συνδικαλιστική τους εμπειρία.
Σημαντικό ρόλο έπαιξαν: 1) Η θετική στάση (συμπαράσταση) τωνΗθοποιών των Παράστασεων, οι οποίοι είχαν εκφράσει την αλληλεγύη τους στους συναδέλφους τους απεργούς της Εταιρείας Ελληνικό Φεστιβάλ Α.Ε δηλώνοντας ότι δεν θα παίξουν και το έκαναν πράξη, και 2) η παρουσία ανθρώπων από διάφορα σωματεία καισυλλογικότητες (ΠΟΘΑ, Σωματείο Εργαζομένων Εθνικού Θεάτρου, ΠΜΣ, ΣΕΗ, Σωματείο Εργαζομένων ΕΛΣ) και άλλων αλληλέγγυων, που είχαν έρθει να συμβάλουν (και συνέβαλαν) με την παρουσία τους και εμπειρία τους στο αναμενόμενο bullying από ορισμένους «αγανακτισμένους» θεατές.
Αξίζουν θερμά συγχαρητήρια σε όλα αυτά τα νέα παιδιά για τημαχητικότητά τους, παρά το νεαρό τής ηλικίας τους (από 20-35 χρονών)με ελαστικές σχέσεις εργασίας, οι περισσότεροι τετραμηνίτες (με 200-400 ευρώ), που ίσως να ήταν και η πρώτη φορά για κάποιους που ερχόταν σε απευθείας ταξική σύγκρουση (για μη πληρωμή κυριακάτικων και βραδινών επιδομάτων καθώς και υπερωριών), γνωρίζοντας ότι ίσως στο μέλλον να τουςεξαιρέσουν από τήν ολιγόμηνη επαναπρόσληψή τους, μετά τη χθεσινή τους ενέργεια.
Εγώ και η Φύλλη αισθανθήκαμε ΥΠΕΡΗΦΑΝΕΙΑ καί ΣΥΓΚΙΝΗΣΗ βλέποντας την ήρεμη αποφασιστικότητα της ΝΕΑΣ ΒΑΡΔΙΑΣ της Εργατικής Τάξης…

Σχετικές αναρτήσεις:


Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου