 |
φωτ. Οδοφρ. |
Zούμε στην πιο ιδιαίτερη γωνιά της γης.
Στα ίδια εδάφη όπου γεννήθηκαν οι σπουδαιότερες επιστήμες και αξίες του κόσμου. Πάνω στο χώμα εκείνο και ανάμεσα σε «πέτρες» που από μόνες τους έγραψαν ιστορία όταν αυτή δεν υπήρχε καν ως λέξη, σε λεξιλόγια άλλων λαών. Στην ίδια γη όπου πρωτοχαράχτηκε πολιτισμός και δόθηκε ως δώρο στον κόσμο ολόκληρο. Εκεί όπου χτίστηκαν πόλεις με στάδια, θέατρα, γυμναστήρια, ναούς, σχολεία, δρόμους, υποδομή και αγορές και έζησαν άνθρωποι αυτόχθονες, ζητώντας σοφία, μιλώντας ανώτερη γλώσσα, με νόμους, πολιτικές ιδέες και αξίες, ανώτερη θρησκεία, αθλητικό πνεύμα, ευγενή άμιλλα αλλά και στρατιωτική υπεροχή.
Η Ελλάδα μας παρακινεί. Εμείς οι νεώτεροι μεν, Έλληνες δε, έχουμε χρέος να γνωρίσουμε και να κάνουμε κτήμα μας τις ιδιαίτερες πτυχές του ένδοξου παρελθόντος μας. Οι ήρωες της μυθολογίας παρήλθαν αλλά οι τόποι που έδρασαν υπάρχουν ανέγγιχτοι μέχρι σήμερα. Όλοι οι Ιεροί Τόποι των μύθων και θρύλων, της αρχαίας και νεότερης ιστορίας, στέκονται μέχρι σήμερα, ως παρακαταθήκη για το μέλλον ενάντια στις τάσεις παγκοσμιοποίησης που συμφέρουν άλλους λαούς φαινομενικά δυνατούς με πολύ φτωχότερη ιστορία και λιγότερη πολιτισμική δυναμική ανά τους αιώνες. Και ας μην μας καταλαβαίνουν οι επικριτές μας, που για να δημιουργήσουν όσα έχει δημιουργήσει ο Έλληνας μέχρι σήμερα πρέπει να ζήσουν μερικές εκατοντάδες ζωές ακόμα. Και μπορεί να μη το καταφέρουν. Για να καταλάβουν πως σκέφτεται και πως μιλάει ο Έλληνας πρέπει να εφεύρουν μερικές εκατοντάδες λέξεις ακόμα. Πόσο φτωχός είναι ο Γερμανός και τί κόμπλεξ κουβαλάει απέναντι μας όταν δεν μπορεί να νιώσει τον «παφλασμό των κυμάτων» αφού δεν υπάρχει λέξη για να τον περιγράψει στη γλώσσα του!
Αυτά τα λόγια αφιερώνονται στην Ελλάδα και τους Έλληνες, αυτούς που έχουν θέσει όλα τα ερωτήματα αλλά και απαντήσει στα περισσότερα. Για τους Έλληνες που στην Ιερή Χώρα τους «έχουν πει πολλά, αλλά και όταν δεν έχουν κάτι να πουν, μιλούν για την ομιλία και όταν δεν έχουν κάτι να σκεφτούν, σκέφτονται για τη σκέψη». Στους Έλληνες που δεν αξίζουν την πραγματικότητα και καθημερινότητα που ξενόφερτα συμφέροντα και αλλότριες δυνάμεις έφεραν και επέβαλαν στην χώρα τους.
Είμαστε πιο υπερήφανοι από ότι νομίζουν και έχουμε ακόμα τα γονίδια των πολεμιστών του ‘21 και του ’40. Ακόμα και αυτά των αρχαίων σοφών Ελλήνων. Είμαστε εξυπνότεροι από ότι πιστεύουν. Δυνατότεροι από ότι δείξαμε μέχρι τώρα αλλά τους το φυλάμε για έκπληξη! Δικαιούμαστε ένα καλύτερο μέλλον. Στηριζόμαστε σε αυτά που θέλουν να εξαφανίσουν: Την κουλτούρα μας, τα ήθη και τα έθιμα. Στηριζόμαστε σε αυτά που δεν καταλαβαίνουν πως λειτουργούν, τι προσφέρουν , πως μας δυναμώνουν: Την οικογένεια και τους φίλους μας. Και μας ζηλεύουν.
Εμείς μαθαίνουμε από τα λάθη μας. Τα αναγνωρίζουμε και τα παραδεχόμαστε αλλά θέλουμε να πάμε μπροστά και να παραδώσουμε επιτέλους μια καλύτερη πατρίδα στα παιδιά μας. Και αυτό ισχύει και στα πολύπαθα αστικά κέντρα και στην παρατημένη επαρχία.
Είμαστε ευγενικοί και παραδοσιακά, ο πιο φιλόξενος λαός του κόσμου, αλλά όχι και «βλάκες».
Είμαστε εργατικοί αλλά ζητάμε αξιοπρέπεια στη ζωή και ανάλογη ανταμοιβή.
Το ποτήρι ξεχείλισε. Το παιχνίδι των ξένων μαζί μας σταμάτησε να έχει πλάκα…
Ως εδώ…
Στα ίδια εδάφη όπου γεννήθηκαν οι σπουδαιότερες επιστήμες και αξίες του κόσμου. Πάνω στο χώμα εκείνο και ανάμεσα σε «πέτρες» που από μόνες τους έγραψαν ιστορία όταν αυτή δεν υπήρχε καν ως λέξη, σε λεξιλόγια άλλων λαών. Στην ίδια γη όπου πρωτοχαράχτηκε πολιτισμός και δόθηκε ως δώρο στον κόσμο ολόκληρο. Εκεί όπου χτίστηκαν πόλεις με στάδια, θέατρα, γυμναστήρια, ναούς, σχολεία, δρόμους, υποδομή και αγορές και έζησαν άνθρωποι αυτόχθονες, ζητώντας σοφία, μιλώντας ανώτερη γλώσσα, με νόμους, πολιτικές ιδέες και αξίες, ανώτερη θρησκεία, αθλητικό πνεύμα, ευγενή άμιλλα αλλά και στρατιωτική υπεροχή.
Η Ελλάδα μας παρακινεί. Εμείς οι νεώτεροι μεν, Έλληνες δε, έχουμε χρέος να γνωρίσουμε και να κάνουμε κτήμα μας τις ιδιαίτερες πτυχές του ένδοξου παρελθόντος μας. Οι ήρωες της μυθολογίας παρήλθαν αλλά οι τόποι που έδρασαν υπάρχουν ανέγγιχτοι μέχρι σήμερα. Όλοι οι Ιεροί Τόποι των μύθων και θρύλων, της αρχαίας και νεότερης ιστορίας, στέκονται μέχρι σήμερα, ως παρακαταθήκη για το μέλλον ενάντια στις τάσεις παγκοσμιοποίησης που συμφέρουν άλλους λαούς φαινομενικά δυνατούς με πολύ φτωχότερη ιστορία και λιγότερη πολιτισμική δυναμική ανά τους αιώνες. Και ας μην μας καταλαβαίνουν οι επικριτές μας, που για να δημιουργήσουν όσα έχει δημιουργήσει ο Έλληνας μέχρι σήμερα πρέπει να ζήσουν μερικές εκατοντάδες ζωές ακόμα. Και μπορεί να μη το καταφέρουν. Για να καταλάβουν πως σκέφτεται και πως μιλάει ο Έλληνας πρέπει να εφεύρουν μερικές εκατοντάδες λέξεις ακόμα. Πόσο φτωχός είναι ο Γερμανός και τί κόμπλεξ κουβαλάει απέναντι μας όταν δεν μπορεί να νιώσει τον «παφλασμό των κυμάτων» αφού δεν υπάρχει λέξη για να τον περιγράψει στη γλώσσα του!
Αυτά τα λόγια αφιερώνονται στην Ελλάδα και τους Έλληνες, αυτούς που έχουν θέσει όλα τα ερωτήματα αλλά και απαντήσει στα περισσότερα. Για τους Έλληνες που στην Ιερή Χώρα τους «έχουν πει πολλά, αλλά και όταν δεν έχουν κάτι να πουν, μιλούν για την ομιλία και όταν δεν έχουν κάτι να σκεφτούν, σκέφτονται για τη σκέψη». Στους Έλληνες που δεν αξίζουν την πραγματικότητα και καθημερινότητα που ξενόφερτα συμφέροντα και αλλότριες δυνάμεις έφεραν και επέβαλαν στην χώρα τους.
Είμαστε πιο υπερήφανοι από ότι νομίζουν και έχουμε ακόμα τα γονίδια των πολεμιστών του ‘21 και του ’40. Ακόμα και αυτά των αρχαίων σοφών Ελλήνων. Είμαστε εξυπνότεροι από ότι πιστεύουν. Δυνατότεροι από ότι δείξαμε μέχρι τώρα αλλά τους το φυλάμε για έκπληξη! Δικαιούμαστε ένα καλύτερο μέλλον. Στηριζόμαστε σε αυτά που θέλουν να εξαφανίσουν: Την κουλτούρα μας, τα ήθη και τα έθιμα. Στηριζόμαστε σε αυτά που δεν καταλαβαίνουν πως λειτουργούν, τι προσφέρουν , πως μας δυναμώνουν: Την οικογένεια και τους φίλους μας. Και μας ζηλεύουν.
Εμείς μαθαίνουμε από τα λάθη μας. Τα αναγνωρίζουμε και τα παραδεχόμαστε αλλά θέλουμε να πάμε μπροστά και να παραδώσουμε επιτέλους μια καλύτερη πατρίδα στα παιδιά μας. Και αυτό ισχύει και στα πολύπαθα αστικά κέντρα και στην παρατημένη επαρχία.
Είμαστε ευγενικοί και παραδοσιακά, ο πιο φιλόξενος λαός του κόσμου, αλλά όχι και «βλάκες».
Είμαστε εργατικοί αλλά ζητάμε αξιοπρέπεια στη ζωή και ανάλογη ανταμοιβή.
Το ποτήρι ξεχείλισε. Το παιχνίδι των ξένων μαζί μας σταμάτησε να έχει πλάκα…
Ως εδώ…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου