Δεξαμενές ονείρων (αναδημοσίευση)

σημείωση: μία από τις πρώτες αναρτήσεις του blog rubycloud λίγο προφητικό, πιο πολύ επίκαιρο, αφού πρώτα έβαλε το χεράκι του ο δαίμων να διαγράψει μια λεξούλα (3 γραμμάτων). 

Απαγορευμένα παιγνίδια θα μου πείτε. Αν βρείτε μέσα στο κείμενο τα δακτυλικά αποτυπώματα του δαιμονάκου θα συμμεριστείτε το δίκηο. μου Στο κάτω-κάτω είναι ένα παιγνίδι και πιστεύω πως ο εμπνευστής του κειμένου θα με συγχωρέσει.

Και να που το τερατόμορφο παιδί του καπιταλισμού, ο νεοφιλελευθερισμός καταρρέει. Οι βρυχηθμοί και οι φασιστικές υστερίες δεν είναι παρά επιθανάτιοι ρόγχοι. Αν το θηρίο συμπαρασύρει στην καταστροφή τον πλανήτη ή το ξεφορτωθούμε όσο η ζημιά είναι αναστρέψιμη, είναι στο χέρι και στην καρδιά μας. Με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, η απάνθρωπη ιδεολογία μετράει τις τελευταίες της ώρες και μας αποχαιρετάει. Δεν θα μας λείψει! 

Και μετά, τι;

Η ουρά του δεινοσαύρου, μας έχει δηλητηριάσει. Εκείνα τα κατάλοιπα που μου φαίνονται τοξικότερα είναι κάποια από τα δόγματα της παλιάς θρησκείας της απληστίας. 

- Οι αγορές είναι ιερές και στο όνομα της μακροημέρευσής τους, οφείλουμε θυσίες ακόμα και σε βάρος της προσωπικής ελευθερίας, της αξιοπρέπειας και της ανθρωπιάς μας. Όποιος τολμήσει ν’ αμφισβητήσει την παγκόσμια αυτή αλήθεια, θα καεί στο πυρ το εξώτερον του λαϊκισμού. 

- Η δωρεάν παροχή κοινωνικών υπηρεσιών είναι κακή. Το τζάμπα –έτσι κι αλλιώς- δεν το εκτιμάει ούτε αυτός που το προσφέρει ούτε εκείνος που ωφελείται.

- Για να υπάρχουμε, πρέπει να ψωνίζουμε. Για να ψωνίζουμε πρέπει να δουλεύουμε ασταμάτητα και στον ελάχιστο ελεύθερο χρόνο μας, να τρέχουμε στα μαγαζιά μέχρι τελικής πτώσης. Ακόμα κι όταν τα χρήματα τελειώσουν, το ευφυές παράσιτο, το χρηματοπιστωτικό σύστημα, εφηύρε -κατ’ εξαίρεση για κάθε έναν από μας- τον «σου λύνω τα χέρια» δανεισμό. 

- Το τοξικότερο όμως κατάλοιπο, είναι οι υπνωτιστικοί ψίθυροι που μας έπεισαν πως δεν υπάρχει χώρος για άλλες κοινωνικοπολιτικές ιδέες. Τα πάντα έχουν ειπωθεί παλιότερα, καλύτερα, πληρέστερα. Μπορούμε να γκρινιάζουμε και να κριτικάρουμε ελεύθερα, αλλά δεν έχουμε τίποτα να πούμε που να μην το ξέρουν ήδη όλοι ή έστω κάποιοι εκλεκτοί. Η φιλοσοφία έχει πεθάνει. Ζήτω η εφαρμοσμένη τεχνολογική έρευνα, η μία και μοναδική επιστήμη! Τι κρίμα…Φιλοσοφία και φυσικές επιστήμες γεννήθηκαν κάποτε σιαμαίες κι εκφράζονταν από τους ίδιους ανθρώπους. 

Αν παρόλα αυτά, τολμήσεις να διατυπώσεις μια φρέσκια πρόταση, οφείλεις να χρησιμοποιήσεις ορολογία δυσνόητη και κωδικοποιημένη, ώστε να σε κατανοούν μόνο μερακλήδες μεταδιδακτορικοί. 

Αν οι ιδέες δεν ξεφυτρώσουν σύντομα και σε ρυθμούς οργιαστικούς, η επανάσταση θα κοιλοπονάει χωρίς αποτέλεσμα και όραμα, με κίνδυνο να αυτοακυρωθεί.

Μέχρι τώρα στο διαδίκτυο, ταλαντούχοι άνθρωποι, άλλοτε με χιούμορ, άλλοτε σε υπέροχα ποιητική ή λογοτεχνική γλώσσα, άλλοτε συνδυάζοντας γραπτό λόγο, εικόνα και ήχο, βάλλουν κατά του καταρρέοντος συστήματος και καλά κάνουν. Μήπως όμως, εκτός όμως από ένα τεράστιο κυτίο παραπόνων, το ίντερνετ θα έπρεπε να μετατραπεί και σε μια δεξαμενή κοινωνικών οραμάτων; 

Το εκπαιδευτικό σύστημα είναι χάλια. Με ποιον τρόπο όμως θα διδάσκονται οι μαθητές και ποιο θα είναι το περιεχόμενο των μαθημάτων; Πώς θα λειτουργούν τα καινούρια νοσοκομεία; Θα υπάρχει συνδυασμός θεραπευτικών μεθόδων; Πώς θα γίνεται η διαχείριση των πόρων; Πώς θα συμμετέχουν οι πολίτες στη λήψη των αποφάσεων; Πώς θα συναλλασσόμαστε; 

Μπορούμε βέβαια να περιμένουμε την επιφοίτηση του ειδικού επιστήμονα ή την μετενσάρκωση του Μαρξ. Περιμένοντας όμως, γιατί να τροφοδοτούμε τη φαρέτρα του με τα όνειρά μας; Ακόμα κι αν δεν καταφέρουμε να επιταχύνουμε τη διαδικασία, θα κάνουμε καλό στην ψυχή μας.

http://dikaex.blogspot.com/