Το κράτος της Νέας Ζηλανδίας τα έχει βάλει με τις γάτες. Πιο συγκεκριμένα με όλα τα αρπαχτικά που βρίσκονται στο νησί και δεν είναι ενδημικά είδη όπως οι αρουραίοι (;)[1] τα πόσουμ και οι ερμίνες. Στόχος είναι η Νέα Ζηλανδία μέχρι το 2050 να είναι «καθαρή» από τα αρπαχτικά που έχουν έρθει στο νησί από άλλες περιοχές. Σε αυτό το πλαίσιο κινείται και η πρόταση νόμου του περιφερειακού συμβουλίου του Ομάουι της Νέας Ζηλανδίας όπου προτείνει ότι όσοι έχουν γάτα θα οφείλουν να την τσιπάρουν και να την στειρώσουν και όταν αυτή πεθάνει θα απαγορεύεται να υιοθετήσουν άλλη. Οι γάτες κατηγορούνται για την θανάτωση πολλών πουλιών που είναι εγγενή στην χώρα και γι’ αυτό τον λόγο έχουν γίνει στόχος του κράτους. Το κράτος της Νέας Ζηλανδίας υποστηρίζει ότι εξ αιτίας όλων των εισαγόμενων αρπαχτικών έχει χασούρα 3 δις!
Η ιστορία δεν φαίνεται να είναι καινούργια καθώς το 2016 κάτοικοι της περιοχής Τιμαρού της Νέας Ζηλανδίας είχαν καταγγείλει ότι είχαν εξαφανιστεί μέσα σε λίγους μήνες δεκάδες γάτες τους. Επίσης στο Όκλαντ της Νέας Ζηλανδία οι αρχές σχεδιάζουν να θανατώνουν τις ατσίπαριστες γάτες που βρίσκονται σε οικολογικές ζώνες. Το ίδιο κυνήγι έχει εξαπολύσει και η Αυστραλία από το 2015 με τις γάτες να αποτελούν κόκκινο πανί για το κράτος.
Εμείς να σχολιάσουμε από την μεριά μας ότι οι γάτες, όπως και άλλα θηλαστικά δεν κολύμπησαν τον Ωκεανό και βρέθηκαν ξαφνικά εκεί. Τα έφεραν οι πολιτισμένοι ευρωπαίοι, οι οποίοι να θυμίσουμε ότι και αυτοί δεν είναι εγγενές είδος ούτε στη Νέα Ζηλανδία ούτε στην Αυστραλία. Μάλιστα πρόκειται για το πλέον καταστροφικό και αδηφάγο αρπακτικό. Με την είσοδό του στην νέα Ζηλανδία και στην Αυστραλία, λεηλάτησε, έσφαξε και υποδούλωσε όλους τους εγγενείς πληθυσμούς που ζούσαν από αρχαιοτάτων χρόνων στις περιοχές. Επίσης κατέστρεψε την φύση, χτίζοντας πόλεις και απομυζώντας τον φυσικό πλούτο των περιοχών οδηγώντας στην εξαφάνιση εκατοντάδες είδη.
Οπότε ποιό τελικά είναι το πιο αιμοβόρο αρπαχτικό; Η γάτα ή ο άνθρωπος;
Τελικά όταν στην Νέα Ζηλανδία και στην Αυστραλία μιλούν για επικίνδυνα μεταναστευτικά αρπαχτικά το λένε Αβορίγινες και αυτόχθονες ιθαγενείς ή εισαγόμενοι πολιτισμένοι με ευρωπαϊκό dna; Αν είναι το δεύτερο τότε οφείλουν να κοιταχτούν στον καθρέπτη και να ανακαλύψουν πιο είναι το πιο επικίνδυνο εισαγόμενο αρπαχτικό.
Σημείωση: Στον μεσαίωνα το αντίστοιχο κυνήγι της γάτας, άνοιξε το δρόμο στην επιδημία της πανούκλας στην ευρωπαϊκή ήπειρο, η οποία άφησε πίσω της 100 εκατομμύρια νεκρούς, το 1/3 του ευρωπαϊκού πληθυσμού τότε.
Τσογλάνα Γάτα
[1] Σοβαρά τώρα, δεν υπήρχαν ποντίκια στην Νέα Ζηλανδία;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου