Της Βίκυς Σαμαρά
Η επέτειος των 40 χρόνων από την ίδρυση της Νέας Δημοκρατίας από τον Κωνσταντίνο Καραμανλή βρίσκει την άλλοτε μεγάλη κεντροδεξιά παράταξη σε ένα κρίσιμο σταυροδρόμι. Η Ν.Δ μπορεί να διεσώθη το 2012 -κυρίως λόγω της σύγκρισης με την εκλογική καθίζηση του ΠΑΣΟΚ- ωστόσο στις κάλπες τότε διεφάνη πως ήδη από το 2011 το δίλημμα “μνημόνιο- αντιμνημόνιο” είχε επιδράσει καταλυτικά και στο γαλάζιο χώρο όπως σε όλα τα πολιτικά κόμματα.
Οι ευρωεκλογές του περασμένου Μαΐου έδειξαν τάση παγίωσης των απωλειών αυτών και οι επόμενες εθνικές εκλογές, πουυ ενδεχομένως λόγω προεδρικής εκλογής να μην είναι και πολύ μακριά, θα σφραγίσουν πιθανότατα την τύχη του κόμματος και της παράταξης -δύο έννοιες που αυτή τη στιγμή εν πολλοίς δεν ταυτίζονται πλέον.
Στο εσωτερικό της Ν.Δ η κατάσταση είναι εξίσου ρευστή με τη γενικότερη εικόνα στο πολιτικό σκηνικό. Διαμορφώνονται νέοι μεταμνημονιακοί συσχετισμοί και ισορροπίες, με στελέχη και βουλευτές να παίρνουν θέσεις μάχης για το παρόν και το μέλλον. Οι μεταμνημονιακές συνιστώσες τέμνουν συχνά εγκάρσια τους παλαιούς διαχωρισμούς (πχ καραμανλικοί- μητσοτακικοί) και οι ιδεολογικές διαφοροποιήσεις αναδεικνύονται ξανά σε σημαίνοντα παράγοντα, αν και οι “ομάδες” δεν είναι τόσο σαφείς όσο στο παρελθόν- πιθανότατα ακριβώς διότι δεν έχει έλθει ακόμη η ώρα των συγκρούσεων και η εξουσία είναι πάντα ισχυρή συγκολλητική ουσία.
Οι πλέον διακριτές τάσεις αυτή τη στιγμή στη γαλάζια κοινοβουλευτική ομάδα (οι οποίες αντιστοίχως αποτυπώνονται και σε επίπεδο πολιτικής επιτροπής, μικρομεσαίων στελεχών και βάσης) είναι οι σκληροί δεξιοί μεταρρυθμιστές (μνημονιακοί κατά τους εχθρούς) στους οποίους εν πολλοίς εντάσσονται και οι σαμαρικοί της πάλαι ποτέ πατριωτικής δεξιάς, οι φιλελεύθεροι μεταρρυθμιστές (επίσης μνημονιακοί για τους εχθρούς), οι εναπομείναντες της λαϊκής δεξιάς (που σε μεγάλο βαθμό έχει φύγει από τη Ν.Δ και προς τα δεξιά) και οι ριζοσπάστες κεντροδεξιοί, στους οποίους εντάσσονται οι περισσότεροι αλλά όχι όλοι οι έχοντες καραμανλικές αναφορές.
Σαμαρική μεταρρυθμιστική δεξιά
Ευθεία αναφορά στο Σαμαρά έχουν οι βουλευτές Χρύσανθος Λαζαρίδης. Άννα Ασημακοπούλου, Διονύσης Σταμενίτης, Γιάννης Κεφαλογιάννης, Χρήστος Κέλλας, Γιάννης Καράμπελας, Μενέλαος Βλαχβέης, Τάνια Ιακωβίδου, Δημήτρης Σαμπαζιώτης κ.α κυρίως από τους πρωτοεκλεγέντες το 2012. Επίσης ο υπουργός Πολιτισμού Κώστας Τασούλας, ο υπουργός Εργασίας Γιάννης Βρούτσης (που έχει όμως καλή επικοινωνία και με το φιλελεύθερο στρατόπεδο), ο υπουργός Δημόσιας Τάξης Βασίλης Κικίλιας, ο αναπληρωτής υπουργός Περιβάλλοντος Νίκος Ταγαράς, ο υφυπουργός Ανάπτυξης Νότης Μηταράκης. Ο αναπληρωτής υπουργός Οικονομικών Χρήστος Σταϊκούρας έχει καραμανλικές ρίζες, αλλά επίσης στενή σχέση με το Μαξίμου.
Όλοι οι σαμαρικοί εντάσσονται εκ των πραγμάτων στο δεξιό μεταρρυθμιστικό (ή μνημονιακό) στρατόπεδο, στο οποίο όμως μία κατηγορία από μόνοι τους αποτελούν οι Μάκης Βορίδης και Άδωνις Γεωργιάδης, που εκφράζουν μία... ρεπουμπλικανική αντίληψη για τα πράγματα. Όπως οι Ρεπουμπλικάνοι των ΗΠΑ έχουν πολύ συντηρητικές απόψεις στο κοινωνικό πεδίο και πολύ (νεο) φιλελεύθερες στο οικονομικό, διακηρύττουν δε τη σύγκρουση με την αριστερά. Για τους εχθρούς βεβαίως είναι απλώς ακροδεξιοί. Από δίπλα και ο Θάνος Πλεύρης, που διαδέχεται το Δημήτρη Αβραμόπουλο στην Α Αθηνών λόγω της μετακόμισης του δεύτερου στην Κομισιόν.
Φιλελεύθεροι
Οι φιλελεύθεροι μεταρρυθμιστές αποτελούν ξεχωριστή κατηγορία καθώς συγκλίνουν μεν ως προς το μνημονιακόν του πράγματος, αλλά έχουν σαφώς πιο κεντρώα ιδεολογική τοποθέτηση. Ο συγκεκριμένος χώρος δε θα μπορούσε παρά να έχει τη δική του τρόικα, την οποία συγκροτούν ο υπουργός Διοικητικής Μεταρρύθμισης Κυριάκος Μητσοτάκης, ο υπουργός Ανάπτυξης Νίκος Δένδιας και ο πρώην υπουργός Ανάπτυξης Κωστής Χατζηδάκης, μία τριάδα που αναμένεται να λειτουργήσει και στην “αρένα” της Β' Αθηνών. Ο κ.Δένδιας βέβαια έχει και καραμανλικές ρίζες και είχε στενή σχέση με το Μαξίμου, όμως η τοποθέτηση του στο Ανάπτυξης ερμηνεύθηκε όχι ως αναβάθμιση αλλά ως ρίψη στους λέοντες της τρόικας.
Ξεχωριστή περίπτωση αποτελεί βεβαίως η Ντόρα Μπακογιάνη, που υπερασπίζεται παγίως την ανάγκη στροφής στο κέντρο και εξαρχής είχε από φιλελεύθερη άποψη εκφράσει αντιρρήσεις στη φορολογία ακινήτων.
Στην τάση αυτή συγκαταλέγονται εκ των πραγμάτων και οι υπουργοί Ναυτιλίας Μίλτος Βαρβιτσιώτης και Τουρισμού Όλγα Κεφαλογιάννη, αλλά και οι βουλευτές Λευτέρης Αυγενάκης, Μανούσος Βολουδάκης, Φωτεινή Πιπιλή, Σταύρος Καλογιάννης, Κώστας Καραγκούνης, Σίμος Κεδίκογλου, ενώ ο Γιώργος Κοντογιάννης έχει μεν αναφορές σε αυτό το χώρο, όμως έχει το τελευταίο διάστημα συνυπογράψει πολλές από τις ομαδικές ερωτήσεις που αποτυπώνουν την πολυπληθέστερη μεταμνημονιακή συνιστώσα της Ν.Δ, αυτή της αποκαλούμενης ριζοσπαστικής κεντροδεξιάς, όπου συγκαταλέγονται και οι περισσότεροι πρώην υπουργοί και υφυπουργοί των κυβερνήσεων Καραμανλή, αλλά και νεότεροι βουλευτές.
Ριζοσπάστες
Ως πρώτη κίνηση από το χώρο αυτό θεωρείται η ερώτηση 55 βουλευτών της Ν.Δ ένα χρόνο πριν για την προκαταβολή του επιδόματος θέρμανσης, την οποία όμως είχαν υπογράψει και σαμαρικοί ή έχοντες καλή σχέση με το Μαξίμου. Οι ζυμώσεις εντάθηκαν και οδήγησαν στην κατάθεση τον Ιούλιο ερώτησης έξι καραμανλικών βουλευτών για τη μείωση της φορολογίας (κάτι που στο μεταξύ αποτέλεσε την κεντρική πολιτική επιλογή της κυβέρνησης) και την επιστολή 27 βουλευτών για μειώσεις στον ΕΝΦΙΑ. Ακολούθησε η ερώτηση 62 βουλευτών, με την οποία έλεγαν “όχι” στην παρακράτηση επιδοτήσεων των αγροτών για οφειλές τους προς τον ΟΓΑ και η επιστολή 38 γαλάζιων με πρώτο το Σάββα Αναστασιάδη προς τον πρωθυπουργό προκειμένου να συμπεριληφθούν οι γενοκτονίες του ελληνισμού στον αντιρατσιστικό.
Οι κινήσεις των αποκαλούμενων ριζοσπαστών κεντροδεξιών δείχνουν και τα σημεία στα οποία συγκλίνουν ιδεολογικά και πολιτικά: Δεν αρνούνται την ανάγκη μεταρρυθμίσεων αλλά τάσσονται υπέρ μίας πιο κοινωνικής πολιτικής και διεκδικούν την έκφραση ενός “υγιούς πατριωτισμού” αλλά διαχωρίζουν τη θέση τους από την ακροδεξιά.
Στις ζυμώσεις στο χώρο αυτό πρωταγωνιστούν οι έξι βουλευτές που κατέθεσαν την ερώτηση για τη μείωση της φορολογίας, δηλαδή οι Ευρωπίδης Στυλιανίδης, Γιώργος Βλάχος, Αλεξανδρος Κοντός, Ανδρέας Λυκουρέντζος, Δάνης Τζαμτζής και Κώστας Τσιάρας. Εξ αυτών ο πρώτος μετά τις ευρωεκλογές προκάλεσε το ενδιαφέρον, αλλά και επιθέσεις σαμαρικών κύκλων, με δηλώσεις του για την κοινωνική οικονομία της αγοράς και υπέρ των καθαριστριών, που ερμηνεύθηκαν ως “κτίσιμο προφίλ”. Ερωτήσεις σε αυτό το μήκος κύματος υπογράφουν επίσης βουλευτές που έχουν μεν καλές σχέσεις και με τον καραμανλικό και με το σαμαρικό χώρο, έχουν όμως διαφωνήσει σε εφαρμοζόμενες πολιτικές όπως ο Μάξιμος Χαρακόπουλος και η Φεβρωνία Πατριανάκου.
Οι εναπομείναντες της λαϊκής δεξιάς
Ο χώρος της λαϊκής δεξιάς είναι στην πραγματικότητα λόγω μνημονίου διασπασμένος με ένα μέρος εκτός κομματικών τειχών της Ν.Δ (και το Μαξίμου να φλερτάρει πλέον με την επιστροφή τους με το επιχείρημα της εξόδου από τα μνημόνια) και ένα μέρος να παραμένει στο κόμμα και να έχει μεν αναφορά στο σαμαρικό σύστημα, αλλά και την άποψη περί αντίστασης στην τρόικα. Από τους δεύτερους ο υπουργός Εσωτερικών Αργύρης Ντινόπουλος έχει προκαλέσει πολύ θόρυβο, αλλά και πολλές αντιπάθειες, με τη στάση του όσον αφορά στην αξιολόγηση των δήμων.
Σε αυτό το μήκος κύματος τοποθετείται βεβαίως και ο υφυπουργός Ανάπτυξης Γεράσιμος Γιακουμάτος και βουλευτές όπως ο Μιχάλης Ταμήλος και ο Γιάννης Μιχελάκης, ο οποίος έχει αναφορά στο Μαξίμου και οριοθετείται στην πατριωτική σαμαρική δεξιά, αλλά έχει επίσης υπογράψει την ερώτηση για τις γενοκτονίες και είχε καταθέσει ερώτηση αντιδρώντας στο σχεδιαζόμενο κούρεμα των προληπτικών εξετάσεων του ΕΟΠΥΥ.
Η επόμενη ημέρα
Πως μπορεί να επηρεάσουν όλα αυτά την επόμενη ημέρα της Ν.Δ; Καταρχήν πρέπει να φανεί (και ίσως αυτό κριθεί εκ του εκλογικού αποτελέσματος) εάν το παιχνίδι της επόμενης ημέρας θα παιχτεί εντός ή εκτός των κομματικών τειχών. Σημειωτέον δε ότι εφόσον η Ν.Δ είναι δεύτερο κόμμα θα εκλέξει 60 με 65 βουλευτές και ανάλογα με την ανανέωση που υπάρχει πάντα λόγω της εκλογής νέων προσώπων, αναμένεται να επανεκλεγεί μόλις το ένα τρίτο της σημερινής κοινοβουλευτικής ομάδας.
Πάντως, εφόσον όπως όλα δείχνουν λόγω και της πόλωσης η Ν.Δ ακόμη και να είναι δεύτερο κόμμα με σημαντική διαφορά θα συγκεντρώσει αντίστοιχο ποσοστό με αυτό του Μαϊου (οπότε είχε λάβει 22,72%) και με δεδομένο ότι ο Αντώνης Σαμαράς δεν έχει καμία διάθεση να αποχωρήσει από την ηγεσία, είναι αμφίβολο κατά πόσο θα υπάρξει αμφισβήτηση.
Αλλά το πιο καθοριστικό στοιχείο είναι αυτό που περιέγραφε με μία φράση κορυφαίο και έμπειρο στέλεχος της παράταξης: “Οι βουλευτές πηγαίνουν με αυτόν που έχει τη δύναμη”. Ή όπως έλεγε παλιός ΟΝΝΕΔίτης: “Στη Ν.Δ πάντα ενδιαφερόντουσαν περισσότερο για την καρέκλα, παρά για την ιδεολογία”.
http://news247.gr/eidiseis/afieromata/40_xronia_nd_oi_metamnhmoniakes_synistwses_ths_galazias_paratakshs.3061786.html
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου