55ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης: Εδώ είναι Βαλκάνια TVXS Αφιέρωμα

Γιώργος Ρούσσος

Μετράμε πλέον αντίστροφα τις ημέρες για την έναρξη του κορυφαίου ελληνικού κινηματογραφικού φεστιβάλ της Ελλάδας. Ο λόγος βέβαια για το 55ο Διεθνές Κινηματογραφικό Φεστιβάλ της Θεσσαλονίκης, το οποίο θα διεξαχθεί από την Παρασκευή 31 Οκτωβρίου, μέχρι και την Κυριακή 9 Νοεμβρίου. Το Tvxs.gr θα δώσει και φέτος το παρών σ' ένα από τα σημαντικότερο φεστιβάλ στον ευρωπαϊκό χώρο και αρχή γενομένης από σήμερα, ξεκινάμε μία αναλυτική παρουσίαση των τμημάτων του 55ου Φ.Κ.Θ. Για αρχή επιλέξαμε ένα από σημαντικότερα και πιο ιστορικά τμήματα του Φεστιβάλ, το «Ματιές στα Βαλκάνια».

Το «Ματιές στα Βαλκάνια», συμπληρώνει φέτος εικοσιένα (21) χρόνια συνεχής και αξιόλογης παρουσίας, προβάλλοντας στο κοινό τις σημαντικότερες ταινίες απ’ την ετήσια βαλκανική κινηματογραφική παραγωγή, συνεισφέροντας έτσι στην εδραίωση ενός σινεμά που για πολλά χρόνια ήταν στην Ελλάδα άγνωστο. Πλέον ο Βαλκανικός Κινηματόγραφος, φαντάζει όχι μόνο οικείος αλλά έχει δικαίως εξελιχθεί σ' ένα από τα πλέον αγαπημένα τμήματα του Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης.

Μέσα από το τμήμα, «Ματιές στα Βαλκάνια» γνωρίσαμε νέους, ταλαντούχους σκηνοθέτες και είχαμε τη δυνατότητα να παρακολουθήσουμε το έργο των εθνικών κινηματογραφιών των χωρών τους. Παράλληλα, μέσα από σχετικά αφιερώματα και ειδικές προβολές, ταινίες μεγάλου και μικρού μήκους που παρουσιάστηκαν στο κοινό, γίναμε κοινωνοί του "Σινεμά της Γειτονιάς" μας... Και φέτος, υπεύθυνος του προγράμματος «Ματιές στα Βαλκάνια» είναι ο Δημήτρης Κερκινός.

Το τμήμα του 55ου Διεθνούς Κινηματογραφικού Φεστιβάλ της Θεσσαλονίκης, "Ματιές στα Βαλκάνια", παρουσιάζει και φέτος τις σημαντικότερες βαλκανικές ταινίες της χρονιάς, ενώ διοργανώνεται ένα ξεχωριστό αφιέρωμα στον Σέρβο κινηματογραφιστή Ζέλιμιρ Ζίλνικ. Μια φωνή πρωτοπορίας, συνώνυμη του πολιτικού και πολιτισμικού ακτιβισμού, με ταινίες που δεν έχουν προβληθεί μέχρι σήμερα ποτέ στην Ελλάδα. Αξίζει να σημειώσουμε ότι ο Ζέλιμιρ Ζίλνικ, θα δώσει το παρών στο Φεστιβάλ για να παρουσιάσει τις ταινίες του στο κοινό.

Αφιέρωμα στον Ζέλιμιρ Ζίλνικ
Το σινεμά του Ζέλιμιρ Ζίλνικ εξερευνά την ανθρώπινη κατάσταση, με ταινίες που εστιάζουν στο απόκληρο στοιχείο, στις πιο ευαίσθητες ομάδες, σε όσους δεν έχουν φωνή ή τους την στερούν βίαια. Ο Ζίλνικ, ανήκει στους πρωτοπόρους του δραματοποιημένου ντοκιμαντέρ, με επιρροές που εκτείνονται από τους Ζαν Ρους και  Κρις Μαρκέρ, μέχρι τον Γκλάουμπερ Ρόσα και τον Βιτόριο ντε Σίκα.

Στο 55ο Διεθνές Κινηματογραφικό Φεστιβάλ της Θεσσαλονίκης, οι θεατές θα έχουν μια σπάνια ευκαιρία να γνωρίσουν το έργο ενός τολμηρού δημιουργού που δε δίστασε ποτέ να πάει ενάντια στο κατεστημένο, όποιο πρόσωπο κι αν είχε. Το αφιέρωμα περιλαμβάνει έξι μεγάλου μήκους και επτά μικρού μήκους ταινίες που παρουσιάζουν τις πιο χαρακτηριστικές στιγμές στην πορεία του σκηνοθέτη.

Γεννημένος το 1942, σε ένα στρατόπεδο συγκέντρωσης στη Νις της Σερβίας, ο Ζίλνικ στράφηκε πολύ νωρίς στον κινηματογράφο και σε νεαρή ηλικία συνεργάστηκε με τον Ντούσαν Μακαβέγιεφ στην ταινία "Love Affair or the Case of the Missing Switchboard Operator". Το 1969 απέσπασε την Χρυσή Άρκτο στο Φεστιβάλ Βερολίνου για το ντεμπούτο του "Πρώιμα Έργα". Μία ταινία ορόσημο του Γιουγκοσλαβικού Μαύρου Κύματος, εμπνευσμένη από τα γραπτά του Καρλ Μαρξ.

Παραδόξως, το βραβείο δεν του έφερε καταξίωση, αντίθετα, δημιούργησε τέτοια διαμάχη που οδήγησε στην αποπομπή των ανεξάρτητων ταινιών της περιόδου από το καθεστώς, ενώ ο ίδιος κατέφυγε στη Γερμανία. Ο Ζίλνικ, επέστρεψε στην Γιουγκοσλαβία στα τέλη του ’70, ακολουθώντας με τον φακό του τις δραματικές πολιτικές και κοινωνικές αλλαγές, εστιάζοντας όλο και περισσότερο στις εμπειρίες των προσφύγων και των μεταναστών στην Ευρώπη.

Η ταινία του Ζέλιμιρ Ζίλνικ "Έτσι Δενότανε το Ατσάλι" του 1988, με οδηγό έναν μεταλλουργό που ονειρεύεται μια καλύτερη ζωή, αποτελεί ένα εξαιρετικό δείγμα καυστικής κωμωδίας και ταυτόχρονα ένα αιχμηρό σχόλιο πάνω στην κατάρρευση του σοσιαλισμού.

Το 1995 υπογράφει το φιλμ "Πισινός από Μάρμαρο" και αποσπά το Βραβείο Teddy στο Φεστιβάλ του Βερολίνου. Πρόκειται για μία κριτική πάνω στην προπαγάνδα του πολέμου και τα πατριαρχικά χαρακτηριστικά του συστήματος, η οποία μιλά ανοιχτά για θέματα σεξουαλικής ταυτότητας σε μια φοβισμένη και συντηρητική κοινωνία. 55ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης: Εδώ είναι Βαλκάνια TVXS Αφιέρωμα 22:36 | 27 Οκτ. 2014 Τελευταία ανανέωση 23:06 | 27 Οκτ. 2014 Γιώργος Ρούσσος Μετράμε πλέον αντίστροφα τις ημέρες για την έναρξη του κορυφαίου ελληνικού κινηματογραφικού φεστιβάλ της Ελλάδας. Ο λόγος βέβαια για το 55ο Διεθνές Κινηματογραφικό Φεστιβάλ της Θεσσαλονίκης, το οποίο θα διεξαχθεί από την Παρασκευή 31 Οκτωβρίου, μέχρι και την Κυριακή 9 Νοεμβρίου. Το Tvxs.gr θα δώσει και φέτος το παρών σ' ένα από τα σημαντικότερο φεστιβάλ στον ευρωπαϊκό χώρο και αρχή γενομένης από σήμερα, ξεκινάμε μία αναλυτική παρουσίαση των τμημάτων του 55ου Φ.Κ.Θ. Για αρχή επιλέξαμε ένα από σημαντικότερα και πιο ιστορικά τμήματα του Φεστιβάλ, το «Ματιές στα Βαλκάνια». Το «Ματιές στα Βαλκάνια», συμπληρώνει φέτος εικοσιένα (21) χρόνια συνεχής και αξιόλογης παρουσίας, προβάλλοντας στο κοινό τις σημαντικότερες ταινίες απ’ την ετήσια βαλκανική κινηματογραφική παραγωγή, συνεισφέροντας έτσι στην εδραίωση ενός σινεμά που για πολλά χρόνια ήταν στην Ελλάδα άγνωστο. Πλέον ο Βαλκανικός Κινηματόγραφος, φαντάζει όχι μόνο οικείος αλλά έχει δικαίως εξελιχθεί σ' ένα από τα πλέον αγαπημένα τμήματα του Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης. Μέσα από το τμήμα, «Ματιές στα Βαλκάνια» γνωρίσαμε νέους, ταλαντούχους σκηνοθέτες και είχαμε τη δυνατότητα να παρακολουθήσουμε το έργο των εθνικών κινηματογραφιών των χωρών τους. Παράλληλα, μέσα από σχετικά αφιερώματα και ειδικές προβολές, ταινίες μεγάλου και μικρού μήκους που παρουσιάστηκαν στο κοινό, γίναμε κοινωνοί του "Σινεμά της Γειτονιάς" μας... Και φέτος, υπεύθυνος του προγράμματος «Ματιές στα Βαλκάνια» είναι ο Δημήτρης Κερκινός. Το τμήμα του 55ου Διεθνούς Κινηματογραφικού Φεστιβάλ της Θεσσαλονίκης, "Ματιές στα Βαλκάνια", παρουσιάζει και φέτος τις σημαντικότερες βαλκανικές ταινίες της χρονιάς, ενώ διοργανώνεται ένα ξεχωριστό αφιέρωμα στον Σέρβο κινηματογραφιστή Ζέλιμιρ Ζίλνικ. Μια φωνή πρωτοπορίας, συνώνυμη του πολιτικού και πολιτισμικού ακτιβισμού, με ταινίες που δεν έχουν προβληθεί μέχρι σήμερα ποτέ στην Ελλάδα. Αξίζει να σημειώσουμε ότι ο Ζέλιμιρ Ζίλνικ, θα δώσει το παρών στο Φεστιβάλ για να παρουσιάσει τις ταινίες του στο κοινό. Αφιέρωμα στον Ζέλιμιρ Ζίλνικ Το σινεμά του Ζέλιμιρ Ζίλνικ εξερευνά την ανθρώπινη κατάσταση, με ταινίες που εστιάζουν στο απόκληρο στοιχείο, στις πιο ευαίσθητες ομάδες, σε όσους δεν έχουν φωνή ή τους την στερούν βίαια. Ο Ζίλνικ, ανήκει στους πρωτοπόρους του δραματοποιημένου ντοκιμαντέρ, με επιρροές που εκτείνονται από τους Ζαν Ρους και Κρις Μαρκέρ, μέχρι τον Γκλάουμπερ Ρόσα και τον Βιτόριο ντε Σίκα. Στο 55ο Διεθνές Κινηματογραφικό Φεστιβάλ της Θεσσαλονίκης, οι θεατές θα έχουν μια σπάνια ευκαιρία να γνωρίσουν το έργο ενός τολμηρού δημιουργού που δε δίστασε ποτέ να πάει ενάντια στο κατεστημένο, όποιο πρόσωπο κι αν είχε. Το αφιέρωμα περιλαμβάνει έξι μεγάλου μήκους και επτά μικρού μήκους ταινίες που παρουσιάζουν τις πιο χαρακτηριστικές στιγμές στην πορεία του σκηνοθέτη. Γεννημένος το 1942, σε ένα στρατόπεδο συγκέντρωσης στη Νις της Σερβίας, ο Ζίλνικ στράφηκε πολύ νωρίς στον κινηματογράφο και σε νεαρή ηλικία συνεργάστηκε με τον Ντούσαν Μακαβέγιεφ στην ταινία "Love Affair or the Case of the Missing Switchboard Operator". Το 1969 απέσπασε την Χρυσή Άρκτο στο Φεστιβάλ Βερολίνου για το ντεμπούτο του "Πρώιμα Έργα". Μία ταινία ορόσημο του Γιουγκοσλαβικού Μαύρου Κύματος, εμπνευσμένη από τα γραπτά του Καρλ Μαρξ. Παραδόξως, το βραβείο δεν του έφερε καταξίωση, αντίθετα, δημιούργησε τέτοια διαμάχη που οδήγησε στην αποπομπή των ανεξάρτητων ταινιών της περιόδου από το καθεστώς, ενώ ο ίδιος κατέφυγε στη Γερμανία. Ο Ζίλνικ, επέστρεψε στην Γιουγκοσλαβία στα τέλη του ’70, ακολουθώντας με τον φακό του τις δραματικές πολιτικές και κοινωνικές αλλαγές, εστιάζοντας όλο και περισσότερο στις εμπειρίες των προσφύγων και των μεταναστών στην Ευρώπη. Η ταινία του Ζέλιμιρ Ζίλνικ "Έτσι Δενότανε το Ατσάλι" του 1988, με οδηγό έναν μεταλλουργό που ονειρεύεται μια καλύτερη ζωή, αποτελεί ένα εξαιρετικό δείγμα καυστικής κωμωδίας και ταυτόχρονα ένα αιχμηρό σχόλιο πάνω στην κατάρρευση του σοσιαλισμού. Το 1995 υπογράφει το φιλμ "Πισινός από Μάρμαρο" και αποσπά το Βραβείο Teddy στο Φεστιβάλ του Βερολίνου. Πρόκειται για μία κριτική πάνω στην προπαγάνδα του πολέμου και τα πατριαρχικά χαρακτηριστικά του συστήματος, η οποία μιλά ανοιχτά για θέματα σεξουαλικής ταυτότητας σε μια φοβισμένη και συντηρητική κοινωνία. Στο δραματοποιημένο ντοκιμαντέρ "Ευρώπη Φρούριο του 2000, ασκεί έντονη κριτική στη μεταναστευτική πολιτική της Ευρώπης, ενώ με την τριλογία του με ήρωα τον Κένεντι, γινόμαστε μάρτυρες των επιδράσεων της πολιτικής αυτής απέναντι στους Ρομά. Το σινεμά του Ζίλνικ, διαθέτει έναν ωμό ρεαλισμό και την ίδια στιγμή τη θαρραλέα ματιά ενός πραγματικού auteur που μετουσιώνει το κινηματογραφικό του έργο, σε δράση, διαμαρτυρία, αγώνα, αλλά και σε συναίσθημα... Βαλκανικές Ταινίες Οικογένεια, βία, απώλεια, νεότητα, τραύματα του παρελθόντος και κοινωνίες που κρέμονται από μια λεπτή αβέβαιη κλωστή, βρίσκονται αυτή τη χρονιά στο μικροσκόπιο των βαλκάνιων δημιουργών. Θεματικά και αισθητικά πλούσιο, το βαλκανικό σινεμά τροφοδοτεί φέτος έναν διάλογο που εκτείνεται από το άτομο για να φτάσει στο σύνολο και αντίστροφα. Πώς το άτομο ενσωματώνεται στο σύνολο; Πώς μια κοινωνία είναι δεκτική στην ατομικότητα; Ή τη διαφορετικότητα; Και πώς σβήνει η ελπίδα μπροστά στην κοινωνική και την οικονομική κατάρρευση; Σκηνοθέτες νέοι και καταξιωμένοι υπογράφουν φέτος τις ταινίες του βαλκανικού προγράμματος, ανάμεσά τους και οι πολυβραβευμένοι: Νουρί Μπιλγκέ Τζεϊλάν, Κορνέλιου Πορουμπόιου και Κουτλούγ Αταμάν. Με τη βραβευμένη με Χρυσό Φοίνικα ταινία του "Χειμερία Νάρκη", ο Τούρκος σκηνοθέτης Νουρί Μπιλγκέ Τζεϊλάν, επιχειρεί μια τσεχοφική προσέγγιση σ’ έναν προβληματικό γάμο, αντλώντας έμπνευση από τις «Τρεις Αδερφές». Μια πολυεπίπεδη μελέτη στην οποία ο Τζεϊλάν αναμοχλεύει φιλοσοφικά και ηθικά ζητήματα και διερευνά σε βάθος την σύγχρονη τουρκική κοινωνία. Ο συμπατριώτης του Κουτλούγκ Αταμάν στην ταινία "Ο Αμνός", με λεπτή αίσθηση του χιούμορ, αλλά και ευαισθησία, απεικονίζει τη ζωή σε μια από τις φτωχότερες περιοχές της Τουρκίας. Η τουρκική παράδοση έρχεται στο προσκήνιο, μέσα από το τελετουργικό μιας περιτομής, με ήρωες ένα μικρό αγόρι και την οικογένειά του. Σε διαφορετικό ύφος και μήκος κύματος, ο Ρουμάνος δημιουργός Κορνέλιου Πορουμπόιου, στο φιλμ "Το Δεύτερο Παιχνίδι", καταθέτει μια ανάλαφρη ποδοσφαιρόφιλη ταινία δίχως μοντάζ ή εναλλαγές στην κινηματογράφηση. Με φόντο το 1988 ο σκηνοθέτης παρακολουθεί έναν αγώνα ποδοσφαίρου με τον διαιτητή πατέρα του, σχολιάζοντας τον αγώνα και σε δεύτερο επίπεδο την πολιτική και κοινωνική διαφθορά στη χώρα. 55ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης: Εδώ είναι Βαλκάνια TVXS Αφιέρωμα 22:36 | 27 Οκτ. 2014 Τελευταία ανανέωση 23:06 | 27 Οκτ. 2014 Γιώργος Ρούσσος Μετράμε πλέον αντίστροφα τις ημέρες για την έναρξη του κορυφαίου ελληνικού κινηματογραφικού φεστιβάλ της Ελλάδας. Ο λόγος βέβαια για το 55ο Διεθνές Κινηματογραφικό Φεστιβάλ της Θεσσαλονίκης, το οποίο θα διεξαχθεί από την Παρασκευή 31 Οκτωβρίου, μέχρι και την Κυριακή 9 Νοεμβρίου. Το Tvxs.gr θα δώσει και φέτος το παρών σ' ένα από τα σημαντικότερο φεστιβάλ στον ευρωπαϊκό χώρο και αρχή γενομένης από σήμερα, ξεκινάμε μία αναλυτική παρουσίαση των τμημάτων του 55ου Φ.Κ.Θ. Για αρχή επιλέξαμε ένα από σημαντικότερα και πιο ιστορικά τμήματα του Φεστιβάλ, το «Ματιές στα Βαλκάνια». Το «Ματιές στα Βαλκάνια», συμπληρώνει φέτος εικοσιένα (21) χρόνια συνεχής και αξιόλογης παρουσίας, προβάλλοντας στο κοινό τις σημαντικότερες ταινίες απ’ την ετήσια βαλκανική κινηματογραφική παραγωγή, συνεισφέροντας έτσι στην εδραίωση ενός σινεμά που για πολλά χρόνια ήταν στην Ελλάδα άγνωστο. Πλέον ο Βαλκανικός Κινηματόγραφος, φαντάζει όχι μόνο οικείος αλλά έχει δικαίως εξελιχθεί σ' ένα από τα πλέον αγαπημένα τμήματα του Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης. Μέσα από το τμήμα, «Ματιές στα Βαλκάνια» γνωρίσαμε νέους, ταλαντούχους σκηνοθέτες και είχαμε τη δυνατότητα να παρακολουθήσουμε το έργο των εθνικών κινηματογραφιών των χωρών τους. Παράλληλα, μέσα από σχετικά αφιερώματα και ειδικές προβολές, ταινίες μεγάλου και μικρού μήκους που παρουσιάστηκαν στο κοινό, γίναμε κοινωνοί του "Σινεμά της Γειτονιάς" μας... Και φέτος, υπεύθυνος του προγράμματος «Ματιές στα Βαλκάνια» είναι ο Δημήτρης Κερκινός. Το τμήμα του 55ου Διεθνούς Κινηματογραφικού Φεστιβάλ της Θεσσαλονίκης, "Ματιές στα Βαλκάνια", παρουσιάζει και φέτος τις σημαντικότερες βαλκανικές ταινίες της χρονιάς, ενώ διοργανώνεται ένα ξεχωριστό αφιέρωμα στον Σέρβο κινηματογραφιστή Ζέλιμιρ Ζίλνικ. Μια φωνή πρωτοπορίας, συνώνυμη του πολιτικού και πολιτισμικού ακτιβισμού, με ταινίες που δεν έχουν προβληθεί μέχρι σήμερα ποτέ στην Ελλάδα. Αξίζει να σημειώσουμε ότι ο Ζέλιμιρ Ζίλνικ, θα δώσει το παρών στο Φεστιβάλ για να παρουσιάσει τις ταινίες του στο κοινό. Αφιέρωμα στον Ζέλιμιρ Ζίλνικ Το σινεμά του Ζέλιμιρ Ζίλνικ εξερευνά την ανθρώπινη κατάσταση, με ταινίες που εστιάζουν στο απόκληρο στοιχείο, στις πιο ευαίσθητες ομάδες, σε όσους δεν έχουν φωνή ή τους την στερούν βίαια. Ο Ζίλνικ, ανήκει στους πρωτοπόρους του δραματοποιημένου ντοκιμαντέρ, με επιρροές που εκτείνονται από τους Ζαν Ρους και Κρις Μαρκέρ, μέχρι τον Γκλάουμπερ Ρόσα και τον Βιτόριο ντε Σίκα. Στο 55ο Διεθνές Κινηματογραφικό Φεστιβάλ της Θεσσαλονίκης, οι θεατές θα έχουν μια σπάνια ευκαιρία να γνωρίσουν το έργο ενός τολμηρού δημιουργού που δε δίστασε ποτέ να πάει ενάντια στο κατεστημένο, όποιο πρόσωπο κι αν είχε. Το αφιέρωμα περιλαμβάνει έξι μεγάλου μήκους και επτά μικρού μήκους ταινίες που παρουσιάζουν τις πιο χαρακτηριστικές στιγμές στην πορεία του σκηνοθέτη. Γεννημένος το 1942, σε ένα στρατόπεδο συγκέντρωσης στη Νις της Σερβίας, ο Ζίλνικ στράφηκε πολύ νωρίς στον κινηματογράφο και σε νεαρή ηλικία συνεργάστηκε με τον Ντούσαν Μακαβέγιεφ στην ταινία "Love Affair or the Case of the Missing Switchboard Operator". Το 1969 απέσπασε την Χρυσή Άρκτο στο Φεστιβάλ Βερολίνου για το ντεμπούτο του "Πρώιμα Έργα". Μία ταινία ορόσημο του Γιουγκοσλαβικού Μαύρου Κύματος, εμπνευσμένη από τα γραπτά του Καρλ Μαρξ. Παραδόξως, το βραβείο δεν του έφερε καταξίωση, αντίθετα, δημιούργησε τέτοια διαμάχη που οδήγησε στην αποπομπή των ανεξάρτητων ταινιών της περιόδου από το καθεστώς, ενώ ο ίδιος κατέφυγε στη Γερμανία. Ο Ζίλνικ, επέστρεψε στην Γιουγκοσλαβία στα τέλη του ’70, ακολουθώντας με τον φακό του τις δραματικές πολιτικές και κοινωνικές αλλαγές, εστιάζοντας όλο και περισσότερο στις εμπειρίες των προσφύγων και των μεταναστών στην Ευρώπη. Η ταινία του Ζέλιμιρ Ζίλνικ "Έτσι Δενότανε το Ατσάλι" του 1988, με οδηγό έναν μεταλλουργό που ονειρεύεται μια καλύτερη ζωή, αποτελεί ένα εξαιρετικό δείγμα καυστικής κωμωδίας και ταυτόχρονα ένα αιχμηρό σχόλιο πάνω στην κατάρρευση του σοσιαλισμού. Το 1995 υπογράφει το φιλμ "Πισινός από Μάρμαρο" και αποσπά το Βραβείο Teddy στο Φεστιβάλ του Βερολίνου. Πρόκειται για μία κριτική πάνω στην προπαγάνδα του πολέμου και τα πατριαρχικά χαρακτηριστικά του συστήματος, η οποία μιλά ανοιχτά για θέματα σεξουαλικής ταυτότητας σε μια φοβισμένη και συντηρητική κοινωνία. Στο δραματοποιημένο ντοκιμαντέρ "Ευρώπη Φρούριο του 2000, ασκεί έντονη κριτική στη μεταναστευτική πολιτική της Ευρώπης, ενώ με την τριλογία του με ήρωα τον Κένεντι, γινόμαστε μάρτυρες των επιδράσεων της πολιτικής αυτής απέναντι στους Ρομά. Το σινεμά του Ζίλνικ, διαθέτει έναν ωμό ρεαλισμό και την ίδια στιγμή τη θαρραλέα ματιά ενός πραγματικού auteur που μετουσιώνει το κινηματογραφικό του έργο, σε δράση, διαμαρτυρία, αγώνα, αλλά και σε συναίσθημα... Βαλκανικές Ταινίες Οικογένεια, βία, απώλεια, νεότητα, τραύματα του παρελθόντος και κοινωνίες που κρέμονται από μια λεπτή αβέβαιη κλωστή, βρίσκονται αυτή τη χρονιά στο μικροσκόπιο των βαλκάνιων δημιουργών. Θεματικά και αισθητικά πλούσιο, το βαλκανικό σινεμά τροφοδοτεί φέτος έναν διάλογο που εκτείνεται από το άτομο για να φτάσει στο σύνολο και αντίστροφα. Πώς το άτομο ενσωματώνεται στο σύνολο; Πώς μια κοινωνία είναι δεκτική στην ατομικότητα; Ή τη διαφορετικότητα; Και πώς σβήνει η ελπίδα μπροστά στην κοινωνική και την οικονομική κατάρρευση; Σκηνοθέτες νέοι και καταξιωμένοι υπογράφουν φέτος τις ταινίες του βαλκανικού προγράμματος, ανάμεσά τους και οι πολυβραβευμένοι: Νουρί Μπιλγκέ Τζεϊλάν, Κορνέλιου Πορουμπόιου και Κουτλούγ Αταμάν. Με τη βραβευμένη με Χρυσό Φοίνικα ταινία του "Χειμερία Νάρκη", ο Τούρκος σκηνοθέτης Νουρί Μπιλγκέ Τζεϊλάν, επιχειρεί μια τσεχοφική προσέγγιση σ’ έναν προβληματικό γάμο, αντλώντας έμπνευση από τις «Τρεις Αδερφές». Μια πολυεπίπεδη μελέτη στην οποία ο Τζεϊλάν αναμοχλεύει φιλοσοφικά και ηθικά ζητήματα και διερευνά σε βάθος την σύγχρονη τουρκική κοινωνία. Ο συμπατριώτης του Κουτλούγκ Αταμάν στην ταινία "Ο Αμνός", με λεπτή αίσθηση του χιούμορ, αλλά και ευαισθησία, απεικονίζει τη ζωή σε μια από τις φτωχότερες περιοχές της Τουρκίας. Η τουρκική παράδοση έρχεται στο προσκήνιο, μέσα από το τελετουργικό μιας περιτομής, με ήρωες ένα μικρό αγόρι και την οικογένειά του. Σε διαφορετικό ύφος και μήκος κύματος, ο Ρουμάνος δημιουργός Κορνέλιου Πορουμπόιου, στο φιλμ "Το Δεύτερο Παιχνίδι", καταθέτει μια ανάλαφρη ποδοσφαιρόφιλη ταινία δίχως μοντάζ ή εναλλαγές στην κινηματογράφηση. Με φόντο το 1988 ο σκηνοθέτης παρακολουθεί έναν αγώνα ποδοσφαίρου με τον διαιτητή πατέρα του, σχολιάζοντας τον αγώνα και σε δεύτερο επίπεδο την πολιτική και κοινωνική διαφθορά στη χώρα. Η σερβική ταινία "Βάρβαροι" (ειδική μνεία στο Φεστιβάλ του Κάρλοβι Βάρι) του Ιβάν Ίκιτς, είναι ένα δράμα ενηλικίωσης με φόντο τα γεγονότα της ανακήρυξης της ανεξαρτησίας του Κοσόβου. Το φιλμ, διεισδύει στα σπλάχνα της νέας γενιάς, η οποία δίχως όνειρα και αξίες, χειραγωγείται από την εξουσία σ' έναν φαύλο κύκλο ανηθικότητας. 55ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης: Εδώ είναι Βαλκάνια TVXS Αφιέρωμα 22:36 | 27 Οκτ. 2014 Τελευταία ανανέωση 23:06 | 27 Οκτ. 2014 Γιώργος Ρούσσος Μετράμε πλέον αντίστροφα τις ημέρες για την έναρξη του κορυφαίου ελληνικού κινηματογραφικού φεστιβάλ της Ελλάδας. Ο λόγος βέβαια για το 55ο Διεθνές Κινηματογραφικό Φεστιβάλ της Θεσσαλονίκης, το οποίο θα διεξαχθεί από την Παρασκευή 31 Οκτωβρίου, μέχρι και την Κυριακή 9 Νοεμβρίου. Το Tvxs.gr θα δώσει και φέτος το παρών σ' ένα από τα σημαντικότερο φεστιβάλ στον ευρωπαϊκό χώρο και αρχή γενομένης από σήμερα, ξεκινάμε μία αναλυτική παρουσίαση των τμημάτων του 55ου Φ.Κ.Θ. Για αρχή επιλέξαμε ένα από σημαντικότερα και πιο ιστορικά τμήματα του Φεστιβάλ, το «Ματιές στα Βαλκάνια». Το «Ματιές στα Βαλκάνια», συμπληρώνει φέτος εικοσιένα (21) χρόνια συνεχής και αξιόλογης παρουσίας, προβάλλοντας στο κοινό τις σημαντικότερες ταινίες απ’ την ετήσια βαλκανική κινηματογραφική παραγωγή, συνεισφέροντας έτσι στην εδραίωση ενός σινεμά που για πολλά χρόνια ήταν στην Ελλάδα άγνωστο. Πλέον ο Βαλκανικός Κινηματόγραφος, φαντάζει όχι μόνο οικείος αλλά έχει δικαίως εξελιχθεί σ' ένα από τα πλέον αγαπημένα τμήματα του Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης. Μέσα από το τμήμα, «Ματιές στα Βαλκάνια» γνωρίσαμε νέους, ταλαντούχους σκηνοθέτες και είχαμε τη δυνατότητα να παρακολουθήσουμε το έργο των εθνικών κινηματογραφιών των χωρών τους. Παράλληλα, μέσα από σχετικά αφιερώματα και ειδικές προβολές, ταινίες μεγάλου και μικρού μήκους που παρουσιάστηκαν στο κοινό, γίναμε κοινωνοί του "Σινεμά της Γειτονιάς" μας... Και φέτος, υπεύθυνος του προγράμματος «Ματιές στα Βαλκάνια» είναι ο Δημήτρης Κερκινός. Το τμήμα του 55ου Διεθνούς Κινηματογραφικού Φεστιβάλ της Θεσσαλονίκης, "Ματιές στα Βαλκάνια", παρουσιάζει και φέτος τις σημαντικότερες βαλκανικές ταινίες της χρονιάς, ενώ διοργανώνεται ένα ξεχωριστό αφιέρωμα στον Σέρβο κινηματογραφιστή Ζέλιμιρ Ζίλνικ. Μια φωνή πρωτοπορίας, συνώνυμη του πολιτικού και πολιτισμικού ακτιβισμού, με ταινίες που δεν έχουν προβληθεί μέχρι σήμερα ποτέ στην Ελλάδα. Αξίζει να σημειώσουμε ότι ο Ζέλιμιρ Ζίλνικ, θα δώσει το παρών στο Φεστιβάλ για να παρουσιάσει τις ταινίες του στο κοινό. Αφιέρωμα στον Ζέλιμιρ Ζίλνικ Το σινεμά του Ζέλιμιρ Ζίλνικ εξερευνά την ανθρώπινη κατάσταση, με ταινίες που εστιάζουν στο απόκληρο στοιχείο, στις πιο ευαίσθητες ομάδες, σε όσους δεν έχουν φωνή ή τους την στερούν βίαια. Ο Ζίλνικ, ανήκει στους πρωτοπόρους του δραματοποιημένου ντοκιμαντέρ, με επιρροές που εκτείνονται από τους Ζαν Ρους και Κρις Μαρκέρ, μέχρι τον Γκλάουμπερ Ρόσα και τον Βιτόριο ντε Σίκα. Στο 55ο Διεθνές Κινηματογραφικό Φεστιβάλ της Θεσσαλονίκης, οι θεατές θα έχουν μια σπάνια ευκαιρία να γνωρίσουν το έργο ενός τολμηρού δημιουργού που δε δίστασε ποτέ να πάει ενάντια στο κατεστημένο, όποιο πρόσωπο κι αν είχε. Το αφιέρωμα περιλαμβάνει έξι μεγάλου μήκους και επτά μικρού μήκους ταινίες που παρουσιάζουν τις πιο χαρακτηριστικές στιγμές στην πορεία του σκηνοθέτη. Γεννημένος το 1942, σε ένα στρατόπεδο συγκέντρωσης στη Νις της Σερβίας, ο Ζίλνικ στράφηκε πολύ νωρίς στον κινηματογράφο και σε νεαρή ηλικία συνεργάστηκε με τον Ντούσαν Μακαβέγιεφ στην ταινία "Love Affair or the Case of the Missing Switchboard Operator". Το 1969 απέσπασε την Χρυσή Άρκτο στο Φεστιβάλ Βερολίνου για το ντεμπούτο του "Πρώιμα Έργα". Μία ταινία ορόσημο του Γιουγκοσλαβικού Μαύρου Κύματος, εμπνευσμένη από τα γραπτά του Καρλ Μαρξ. Παραδόξως, το βραβείο δεν του έφερε καταξίωση, αντίθετα, δημιούργησε τέτοια διαμάχη που οδήγησε στην αποπομπή των ανεξάρτητων ταινιών της περιόδου από το καθεστώς, ενώ ο ίδιος κατέφυγε στη Γερμανία. Ο Ζίλνικ, επέστρεψε στην Γιουγκοσλαβία στα τέλη του ’70, ακολουθώντας με τον φακό του τις δραματικές πολιτικές και κοινωνικές αλλαγές, εστιάζοντας όλο και περισσότερο στις εμπειρίες των προσφύγων και των μεταναστών στην Ευρώπη. Η ταινία του Ζέλιμιρ Ζίλνικ "Έτσι Δενότανε το Ατσάλι" του 1988, με οδηγό έναν μεταλλουργό που ονειρεύεται μια καλύτερη ζωή, αποτελεί ένα εξαιρετικό δείγμα καυστικής κωμωδίας και ταυτόχρονα ένα αιχμηρό σχόλιο πάνω στην κατάρρευση του σοσιαλισμού. Το 1995 υπογράφει το φιλμ "Πισινός από Μάρμαρο" και αποσπά το Βραβείο Teddy στο Φεστιβάλ του Βερολίνου. Πρόκειται για μία κριτική πάνω στην προπαγάνδα του πολέμου και τα πατριαρχικά χαρακτηριστικά του συστήματος, η οποία μιλά ανοιχτά για θέματα σεξουαλικής ταυτότητας σε μια φοβισμένη και συντηρητική κοινωνία. Στο δραματοποιημένο ντοκιμαντέρ "Ευρώπη Φρούριο του 2000, ασκεί έντονη κριτική στη μεταναστευτική πολιτική της Ευρώπης, ενώ με την τριλογία του με ήρωα τον Κένεντι, γινόμαστε μάρτυρες των επιδράσεων της πολιτικής αυτής απέναντι στους Ρομά. Το σινεμά του Ζίλνικ, διαθέτει έναν ωμό ρεαλισμό και την ίδια στιγμή τη θαρραλέα ματιά ενός πραγματικού auteur που μετουσιώνει το κινηματογραφικό του έργο, σε δράση, διαμαρτυρία, αγώνα, αλλά και σε συναίσθημα... Βαλκανικές Ταινίες Οικογένεια, βία, απώλεια, νεότητα, τραύματα του παρελθόντος και κοινωνίες που κρέμονται από μια λεπτή αβέβαιη κλωστή, βρίσκονται αυτή τη χρονιά στο μικροσκόπιο των βαλκάνιων δημιουργών. Θεματικά και αισθητικά πλούσιο, το βαλκανικό σινεμά τροφοδοτεί φέτος έναν διάλογο που εκτείνεται από το άτομο για να φτάσει στο σύνολο και αντίστροφα. Πώς το άτομο ενσωματώνεται στο σύνολο; Πώς μια κοινωνία είναι δεκτική στην ατομικότητα; Ή τη διαφορετικότητα; Και πώς σβήνει η ελπίδα μπροστά στην κοινωνική και την οικονομική κατάρρευση; Σκηνοθέτες νέοι και καταξιωμένοι υπογράφουν φέτος τις ταινίες του βαλκανικού προγράμματος, ανάμεσά τους και οι πολυβραβευμένοι: Νουρί Μπιλγκέ Τζεϊλάν, Κορνέλιου Πορουμπόιου και Κουτλούγ Αταμάν. Με τη βραβευμένη με Χρυσό Φοίνικα ταινία του "Χειμερία Νάρκη", ο Τούρκος σκηνοθέτης Νουρί Μπιλγκέ Τζεϊλάν, επιχειρεί μια τσεχοφική προσέγγιση σ’ έναν προβληματικό γάμο, αντλώντας έμπνευση από τις «Τρεις Αδερφές». Μια πολυεπίπεδη μελέτη στην οποία ο Τζεϊλάν αναμοχλεύει φιλοσοφικά και ηθικά ζητήματα και διερευνά σε βάθος την σύγχρονη τουρκική κοινωνία. Ο συμπατριώτης του Κουτλούγκ Αταμάν στην ταινία "Ο Αμνός", με λεπτή αίσθηση του χιούμορ, αλλά και ευαισθησία, απεικονίζει τη ζωή σε μια από τις φτωχότερες περιοχές της Τουρκίας. Η τουρκική παράδοση έρχεται στο προσκήνιο, μέσα από το τελετουργικό μιας περιτομής, με ήρωες ένα μικρό αγόρι και την οικογένειά του. Σε διαφορετικό ύφος και μήκος κύματος, ο Ρουμάνος δημιουργός Κορνέλιου Πορουμπόιου, στο φιλμ "Το Δεύτερο Παιχνίδι", καταθέτει μια ανάλαφρη ποδοσφαιρόφιλη ταινία δίχως μοντάζ ή εναλλαγές στην κινηματογράφηση. Με φόντο το 1988 ο σκηνοθέτης παρακολουθεί έναν αγώνα ποδοσφαίρου με τον διαιτητή πατέρα του, σχολιάζοντας τον αγώνα και σε δεύτερο επίπεδο την πολιτική και κοινωνική διαφθορά στη χώρα. Η σερβική ταινία "Βάρβαροι" (ειδική μνεία στο Φεστιβάλ του Κάρλοβι Βάρι) του Ιβάν Ίκιτς, είναι ένα δράμα ενηλικίωσης με φόντο τα γεγονότα της ανακήρυξης της ανεξαρτησίας του Κοσόβου. Το φιλμ, διεισδύει στα σπλάχνα της νέας γενιάς, η οποία δίχως όνειρα και αξίες, χειραγωγείται από την εξουσία σ' έναν φαύλο κύκλο ανηθικότητας. Η νεότητα πρωταγωνιστεί και στην ταινία "Ίαση - Η Ζωή μιας Άλλης", της Ελβετής σκηνοθέτιδας, με ρίζες από την Κροατία, Αντρέα Στάκα. Ένα θρίλερ, εμπνευσμένο από πραγματικά γεγονότα, το φιλμ αφηγείται μια ιστορία απώλειας, βίας και φαντασμάτων. Ένα ψυχολογικό παιχνίδι, με επιρροές από το σινεμά του Ρομάν Πολάνσκι, που διαδραματίζεται το 1993 στο Ντουμπρόβνικ, μια πόλη που προσπαθεί να συνέλθει από τα τραύματα του πολέμου. Η ταινία "Τρία Παράθυρα και ένας Απαγχονισμός" του Κοσοβάρου σκηνοθέτη Ίσα Τσόσια, θίγει ένα θέμα ταμπού. Τον βιασμό των γυναικών στη διάρκεια του πολέμου και την ανάλγητη στάση της ανδροκρατούμενης κοινωνίας απέναντι στο έγκλημα. «Περίπου 20.000 γυναίκες βιάστηκαν και μόνο μία μίλησε ανοιχτά γι’ αυτό τα τελευταία 14 χρόνια», σημειώνει χαρακτηριστικά ο σκηνοθέτης, προσθέτοντας πως: «εδώ, ο βιασμός αντιμετωπίζεται ακόμη σαν ντροπή για τη γυναίκα». Το φιλμ του Τσόσια, σκληρό αλλά και ειλικρινές, αντιμετωπίζει το θέμα μέσα από το πρίσμα μιας κοινωνίας σε άρνηση. Η κροατική ταινία "Ο Θεριστής" του Ζβόνιμιρ Γιούριτς -που προβάλλεται στο 55ο Διεθνές Κινηματογραφικό Φεστιβάλ της Θεσσαλονίκης σε ευρωπαϊκή πρεμιέρα - αποκαλύπτει μέσα από τρεις ιστορίες, τις διαφορετικές πλευρές του χαρακτήρα του Ίβο. Όλες μαζί αντανακλούν τα τραύματα της χώρας απ’ τον πόλεμο και στρέφουν το φακό σε μια κοινωνία εσωστρεφή και παγιδευμένη. Από την Κροατία και το φιλμ "Αυτοί Είναι οι Κανόνες" του Όγκνιεν Σβίλιτσιτς. Από διαφορετική σκοπιά ο σκηνοθέτης επιλέγει επίσης να σχολιάσει το απάνθρωπο σύστημα, με ήρωες δύο ανθρώπους της διπλανής πόρτας. Δύο νομοταγείς πολίτες που στέκονται μετέωροι και απελπισμένοι απέναντι σε ένα τραγικό γεγονός. Ο πρωταγωνιστής της ταινίας απέσπασε με την ερμηνεία του, το Βραβείο Ά Ανδρικού Ρόλου στο Τμήμα Ορίζοντες του Φεστιβάλ της Βενετίας. Το φιλμ "Βικτόρια" της Μάγια Βίτκοβα, είναι η πρώτη βουλγάρικη ταινία που επιλέχθηκε στο διαγωνιστικό του Sundance World Cinema. Η ταινία, αναδεικνύει τις δραματικές αλλαγές στη χώρα μέσα από τον μικρόκοσμο μιας δυσλειτουργικής οικογένειας. Η σκηνοθέτιδα παίζει με την έννοια της μητρότητας και της μητέρας - πατρίδας, σ' ένα δράμα με στοιχεία σουρεαλισμού, αλλά και σάτιρας. Το τουρκικό φιλμ "Σίβας" του Κάαν Μυζντετζί (ειδικό βραβείο επιτροπής στο Φεστιβάλ Βενετίας), με ντοκιμαντερίστικη αισθητική και ερασιτέχνες ηθοποιούς, φέρνει την ευαίσθητη παιδική ψυχοσύνθεση αντιμέτωπη με τους ενήλικους κανόνες. Η βίαιη πρακτική των κυνομαχιών που καθορίζει τον ανδρικό πληθυσμό της περιοχής, εισβάλλει στη ζωή ενός μικρού αγοριού, ενώ πίσω από αυτή αναδεικνύεται με απλότητα και δύναμη η ακόμη πιο σκληρή κοινωνική πραγματικότητα. Το "Όπερ Έδει Δείξαι" του Αντρέι Γκρουσνίτσκι, είναι η πρώτη ρουμάνικη ασπρόμαυρη ταινία των τελευταίων 25 ετών. Το φιλμ μεταπηδά από το κοινωνικό στο οικογενειακό δράμα, ρίχνοντας παράλληλα φως στις μεθόδους επιτήρησης του καθεστώτος Τσαουσέσκου. Ολοκληρώνοντας το αφιέρωμα στο Τμήμα "Ματιές στα Βαλκάνια", δεν θα μπορούσαμε να παραλείψουμε τις μικρού μήκους ταινίες που συμπεριλαμβάνονται στο βαλκανικό πρόγραμμα και εστιάζουν στους ταλαντούχους δημιουργούς του αύριο, φέρνοντας στη Θεσσαλονίκη ένα αντιπροσωπευτικό δείγμα του έργου τους. Μικρές ιστορίες με μεγάλη δύναμη αποτελούν οι ταινίες: "Χίλιοι" του Ντανιέλ Ζέζελι (Κροατία), "Καλοκαίρι Χωρίς Φεγγάρι" του Στέφαν Ιβάντσιτς και "Παγωτό" του Σερχάτ Καραάσλαν (Τουρκία, ευρωπαϊκή πρεμιέρα). Σημαντική είναι και η συμμετοχή της Ρουμανίας, με ταινίες πρωτοεμφανιζόμενων αλλά και γνωστών σκηνοθετών, όπως: "12 Λεπτά" του Νικολάε Κονσταντίν Τανάσε, "Περνάει Μέσα απ’ τον Τοίχο" του Ράντου Ζούντε, "Ιπποδύναμη" του Ντανιέλ Σάντου και "Η Έλα, το Πάντα κι η Μαντάμ" του Αντρέι Στέφαν Ραούτσου. Το 55ο Διεθνές Κινηματογραφικό Φεστιβάλ της Θεσσαλονίκης, θα διεξαχθεί από την Παρασκευή 31 Οκτωβρίου, μέχρι και την Κυριακή 9 Νοεμβρίου. 

 http://tvxs.gr/news/sinema/55o-festibal-kinimatografoy-thessalonikis-edo-einai-balkania