 |
φωτ. Οδοφρ. |
Το εκλογικό αποτέλεσμα της 6ης του Μάη ανέδειξε για το κόμμα μας, το ηρωικό ΚΚΕ, την πιο βασική διαπίστωση που προκύπτει από τη συγκεκριμένη πολιτική συγκυρία. Το ΚΚΕ βρίσκεται σε πορεία απομόνωσης από την εργατική τάξη και τα άλλα λαϊκά στρώματα, από τον ελληνικό λαό, εξ αιτίας της πολιτικής γραμμής που ακολουθεί, χρόνια τώρα, η ηγεσία του.
Η απόδειξη για αυτήν την εκτίμηση συνάγεται από συγκεκριμένα γεγονότα:
Η απόδειξη για αυτήν την εκτίμηση συνάγεται από συγκεκριμένα γεγονότα:
• Κατά την εκλογική αναμέτρηση της 6ης του Μάη μετακινήθηκαν από τα τρία κόμματα που διαχειρίστηκαν το νέο μνημόνιο και τη νέα δανειακή σύμβαση 3.5 εκατ. ψηφοφόροι, με αποτέλεσμα ο μεν ΛΑΟΣ να μείνει εκτός βουλής χάνοντας σημαντικό μέρος της εκλογικής του δύναμης, ενώ η Νέα Δημοκρατία και το ΠΑΣΟΚ να υποστούν συντριπτική ήττα. Ο δικομματισμός για πρώτη φορά μετά το ’74 συγκεντρώνει το χαμηλότερο ποσοστό του, πιο χαμηλό απ’ ότι συγκέντρωσε η Νέα Δημοκρατία μόνη της όταν έχασε τις εκλογές τον Οκτώβρη του 2009. Το πολιτικό σύστημα της χώρας κατέρρευσε.
• Από αυτήν την πρωτοφανή μετακίνηση των λαϊκών μαζών το κόμμα μας κατόρθωσε να αυξηθεί κατά δύο περίπου δεκάδες χιλιάδες ψήφους, σημειώνοντας σημαντικές απώλειες στα τρία κυριότερα αστικά κέντρα της χώρας (Αθήνα - Θεσσαλονίκη - Πειραιάς), στα οποία έχει συγκεντρωθεί το πολύ μεγάλο τμήμα της εργατικής τάξης και των μικροαστικών στρωμάτων και στα οποία αναπτύχθηκαν οι πιο αξιόλογοι λαϊκοί αγώνες στο προηγούμενο χρονικό διάστημα.
Η δυσκολία στην οποία έχει περιέλθει το κόμμα μας, από τη νέα διάταξη των πολιτικών δυνάμεων, είναι αποτέλεσμα της εγκληματικής, πραξικοπηματικής και μέχρι σήμερα αναιτιολόγητης εγκατάλειψης του προγράμματος του κόμματος εκ μέρους της ηγεσίας του, που ψηφίστηκε στο 15ο Συνέδριο, και της γραμμής που εφαρμόζει στο εργατικό κίνημα.
Σε μια εποχή που οι προβλέψεις και οι πρόνοιες του 15ου Συνεδρίου δικαιώθηκαν περίτρανα, η ηγεσία του κόμματος εγκατέλειψε την προσπάθεια να εφαρμόσει τη βασική του πρόταση, στο πνεύμα της σύγχρονης περιόδου που διανύουμε, προωθώντας τη δημιουργία του Αντιμονοπωλιακού Αντιιμπεριαλιστικού Δημοκρατικού Μετώπου, που θα διεκδικούσε και τη διακυβέρνηση της χώρας, με τη δημιουργία αντίστοιχης κυβέρνησης, που θα έκφραζε και θα στηριζόταν στην εργατική τάξη και τα μικροαστικά στρώματα της πόλης και του χωριού, στη νεολαία και τη διανόηση της χώρας μας, που θα συνένωνε αρμονικά την πάλη των εργαζομένων για τα άμεσα προβλήματά τους με την προοπτική του σοσιαλισμού.
Αποσπάστηκε από την πραγματικότητα χάνοντας την πρωτοβουλία των κινήσεων και φυγομαχώντας στο όνομα της Λαϊκής Εξουσίας. Ταύτισε με τον πιο χοντροκομμένο και απαράδεκτο τρόπο την Τακτική με τη Στρατηγική του κόμματος. Προκάλεσε και ενοχοποίησε τα αισθήματα των εργαζομένων και παραχώρησε ανεπίτρεπτα το έδαφος στον ΣΥΡΙΖΑ για την ανάπτυξη των πολιτικών του πρωτοβουλιών, των μικροαστικών απόψεων και ανεδαφικών του θέσεων.
Επέτρεψε στον ΣΥΡΙΖΑ να αξιοποιήσει την έλλειψη μιας ουσιαστικής, άμεσης και αποτελεσματικής πρότασης εκ μέρους του Κόμματος, που θα αφορούσε στη ζοφερή πραγματικότητα που αντιμετώπιζαν οι μετακινούμενες εργατικές λαϊκές μάζες, τα καταστρεμμένα μικροαστικά στρώματα, να καρπωθεί μια πλατιά κοινωνική διαμαρτυρία των εργαζομένων με ιδιαιτέρως έντονα αντιμνημονιακά και αντιευρωενωσιακά χαρακτηριστικά, έστω κι αν δεν ήταν ακόμη διατεθειμένοι να εγκαταλείψουν το ευρώ, να έρθουν σε πλήρη ρήξη με την Ευρωπαϊκή Ένωση και το ίδιο το καπιταλιστικό σύστημα.
Επί της ουσίας ώθησε τον ΣΥΡΙΖΑ, θέλοντας και μη, να καρπωθεί το αποτέλεσμα μιας μακράς δραστηριότητας του ΚΚΕ, που αφορούσε στην πολιτική και τους στόχους της Ευρωπαϊκής Ένωσης, της καπιταλιστικής κρίσης, στις συνέπειες που υπέστη η χώρα μας από την αποδιάρθρωση και τη συρρίκνωση της παραγωγικής της βάσης, με τη χρεοκοπία της οικονομίας της, που σε πρώτο και κυρίαρχο βαθμό οφείλονται στη συμμετοχή της Ελλάδας στην ευρωζώνη και στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Συνέβαλε σημαντικά στην απενοχοποίηση του ΣΥΡΙΖΑ για την ευρωενωσιακή του στάση και πολιτική και τον κατέστησε πρωταγωνιστή στη διαμόρφωση του νέου πολιτικού συστήματος.
Το κυριότερο. Έδωσε τη δυνατότητα στην άρχουσα τάξη και τον ιμπεριαλισμό να προωθήσουν όχι μόνο την απομόνωση του Κόμματος αλλά και να θέσουν, εμμέσως πλην σαφώς, σε αμφισβήτηση ακόμη και την ίδια του την ύπαρξη. Γεγονός το οποίο οδηγεί την ηγεσία του κόμματος σε μια στάση αγωνιώδους και ηττοπαθούς αντιμετώπισης των εκλογών της 17ης του Ιούνη.
Η ηγεσία του Κόμματος επέδειξε απαράδεκτη επιμονή, παρά τις προειδοποιήσεις, σε μια πολιτική που αναμετρήθηκε και κρίθηκε ως αναποτελεσματική. Γι αυτό το λόγο δεν νομιμοποιείται να συμπεριφέρεται μ’ αυτόν τον τρόπο, ο οποίος υποβιβάζει το κύρος του Κόμματος στην εργατική τάξη και στον ελληνικό λαό. Ούτε η ιστορία του κόμματος ούτε οι αξίες και οι δημοκρατικές αρχές λειτουργίας από τις οποίες εμφορείται της επιτρέπουν να τηρεί μια ανάλογη στάση, να μην αναγνωρίζει τα τραγικά της λάθη, να μεταδίδει την ηττοπάθεια. Η αλήθεια είναι μία. Ότι η ηγεσία του Κόμματος αρνήθηκε να παίξει τον πραγματικό, κομμουνιστικό ρόλο της. Τον αρνείται και τώρα.
Μπροστά στις εκλογές στις 17 του Ιούνη το κύριο καθήκον που τίθεται στην ηγεσία είναι, έστω και την ύστατη στιγμή, να τροποποιήσει τη γραμμή του κόμματος. Το κύριο καθήκον που επιβάλλεται να αναλάβουν τα μέλη και τα στελέχη του κόμματος είναι η υπεράσπιση της ίδιας του της ύπαρξης και της δυναμικής του παρουσίας στην πολιτική σκηνή με κομμουνιστική απαιτητικότητα, για μια νέα ανάταση.
Αυτό που πρέπει να κατανοηθεί ευρύτατα και πάνω απ’ όλα από τους φίλους, τους οπαδούς και τους ψηφοφόρους του Κόμματος, από όσους πίστεψαν στο ΚΚΕ και την ιστορική του προσφορά ή αναγνωρίζουν τον ιστορικό του ρόλο στη διαμόρφωση της ελληνικής κοινωνίας, είναι ότι η ύπαρξη και η δράση του κομμουνιστικού κινήματος είναι η αναντικατάστατη δύναμη για την οποιαδήποτε προοδευτική εξέλιξη στη χώρα μας, για τη βελτίωση της θέσης των εργαζομένων και των άλλων λαϊκών στρωμάτων. Να κατανοηθεί ότι δεν πρέπει να επιτρέψουν την επαναφορά παλιών και γνώριμων καταστάσεων, που χρονίσανε και έφεραν τραγικά δεινά για τους εργαζόμενους και για την ίδια την πατρίδα μας. Η χώρα μας δεν έχει ανάγκη να ζήσει άλλη μια περίοδο και πάλι, που θα είναι αντίγραφο της περιόδου διακυβέρνησης ΠΑΣΟΚ αλλά με νέους παίχτες.
Η ηγεσία του ΚΚΕ θα κριθεί στα όργανα του κόμματος, από τα μέλη του κόμματος. Και θα κριθεί αυστηρά. Όσο σημαντικός κι αν είναι ο ρόλος της, δεν ταυτίζεται με το ίδιο το κόμμα, πολύ περισσότερο όταν δεν μπορεί πλέον να βρίσκεται σ’ αυτή τη θέση. Η ηγεσία του κόμματος θα κριθεί από τους οπαδούς, τους ψηφοφόρους, από την ίδια την εργατική τάξη. Και η εργατική τάξη δεν χαρίζεται. Ούτε ξεχνάει. Ούτε θα επιτραπεί από τα μέλη του κόμματος και από την ίδια την εργατική τάξη η οποιαδήποτε παρερμηνεία ή και η παραμικρή αξιοποίηση του εκλογικού αποτελέσματος της 17ης του Ιούνη.
Στις 17 του Ιούνη ψηφίζουμε με περισσότερη ευθύνη το ΚΚΕ. Το Κόμμα της Εργατικής Τάξης και όλων των εργαζομένων. Ψηφίζουμε για την ύπαρξη του κομμουνιστικού κινήματος, ενάντια στις χαμένες ευκαιρίες, ενάντια στις απογοητεύσεις, πάνω απ’ όλα, ενάντια στη μεταφορά λαϊκών δυνάμεων σε άλλους πολιτικούς φορείς και κόμματα.
22/05/2012
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου