Το μεγαλύτερο ίσως παράπονο που έχω από όσους δώσαμε τη μάχη των εκλογών με την ΑΝΤΑΡΣΥΑ, τις προηγούμενες μέρες, είναι αυτό το «φλερτ» με τη μιζέρια μετά από την ανακοίνωση των χθεσινών αποτελεσμάτων. Άρχισαν πολύ γρήγορα και οι αναλύσεις για νίκη του Φασισμού και του Κυβερνητισμού, ότι «βάλαμε ψηλά τον πήχη» και πολλά άλλα… και έδεσε για τα καλά η απογοήτευση
Που να ήσασταν και στο εκλογικό τμήμα που ήμουν εγώ. Άυπνος από την προηγούμενη μέρα περίμενα ώρες ολόκληρες για να βγει η πρώτη ψήφος στην ΑΝΤΑΡΣΥΑ.
Δυστυχώς ήταν η μοναδική! Μάλλον δεν θα μπαίναμε στη Βουλή τελικά σκέφτηκα… αλλά αισιόδοξος έκατσα να βοηθήσω την δικαστική αντιπρόσωπο και την γραμματέα μέχρι το τέλος καθώς την πιστόλιασαν όλοι οι υπόλοιποι και η εφορευτική επιτροπή.
Είναι όμως πράγματι άσχημα τα αποτελέσματα; Δεν ενταφιάστηκε ο δικομματισμός και τα κόμματα του Μαύρου Μετώπου; Δεν θριάμβευσε η Αριστερά με ιστορικά ποσοστά; Αλλά ακόμη και τα δικά μας νούμερα είναι λίγα; 75000 ψήφοι και 1.20% είναι σπουδαία παρακαταθήκη για την Αντικαπιταλιστική Αριστερά.
Κανείς λοιπόν δεν πρέπει να λιποψυχήσει διότι η επόμενη μέρα είναι πολύ δύσκολη, καθώς μας έμελε (όπως είπε και ένας σύντροφος χτες ) να είμαστε η Αριστερά του 1.20% που θα συμπεριφέρεται με την ωριμότητα και τις ευθύνες του 20%, ακριβώς επειδή υπάρχει ένα μεγάλο ποσοστό στην Ελληνική κοινωνία που πλέον προσβλέπει στην Αριστερά. Όχι απλά σαν πηγή αντίστασης και άρνησης αλλά σαν πηγή ελπίδας και ανατροπής, όσο και να το παραβλέπουμε ένα μεγάλο ποσοστό ακόμη και ψηφοφόρων του ΣΥΡΙΖΑ ελπίζει πραγματικά σε ένα άλλο δρόμο. Οι επιλογές που θα κάνουν το επόμενο διάστημα οι δύο μεγάλες συνιστώσες της Αριστεράς (ΣΥΡΙΖΑ και ΚΚΕ) θα κρίνουν πολλά για το ευρύτερο λαϊκό και εργατικό κίνημα. Θα αποφευχθεί άραγε η στροφή προς έναν ευρωλάγνικο κυβερνητισμό, θα υπάρξει στροφή προς μια κοινή δράση στους αγώνες ή θα οδηγηθούμε σε μια μεγαλύτερη εσωστρέφεια.
Αυτό όμως που σίγουρα κατάφερε η ΑΝΤΑΡΣΥΑ είναι να στοιχειώσει για τα καλά όλη την Αριστερά. Τα ερωτήματα που έβαλε θα πρέπει να απαντηθούν απ’ όλους. Μπορεί να υπάρχει φιλολαϊκή πολιτική μέσα στο χρέος; Μπορεί να υπάρχει αλλαγή πολιτικής μέσα στην ΕΕ και στο Ευρώ; Εμείς έχουμε δώσει ξεκάθαρη απάντηση. Το «φάντασμα της κυβέρνησης της Αριστεράς» πρέπει να κάνει το ίδιο, αλλιώς όλα θα είναι πάλι μια φάρσα από τα παλιά…
http://ilesxi.wordpress.com/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου