Για την ενότητα της Αριστεράς...Για μια πολυκεντρική Αριστερά...Για την ενότητα στη βάση

Κυριακή 27 Μαΐου 2012

Τι σημαίνει να προτείνεις με νύχια και με δόντια προς θεού μην ψηφίσεις ΣΥΡΙΖΑ σε ένα πρώην πασοκτζή ή και δεξιό ακόμα. Του συστήνεις δηλαδή να ψηφίσει ΤΙ ???



ΟΤΑΝ ΤΑ ΨΕΜΜΑΤΑ ΤΕΛΕΙΩΝΟΥΝ...


Η μούντζα και το γιαούρτι δεν είναι λαϊκισμός. Είναι έκφραση απαξίωσης. Σε θεωρώ φτηνιάρικο, καραγκιόζη, γελοίο κι αυτό που σου αξίζει είναι ένα γιαούρτι. Όπως οι λεμονόκουπες που πετιούνται στη σκηνή σε ένα γελοίο έργο..

Αυτό που συμβαίνει αυτή τη στιγμή γύρω μας δεν είναι πρωτοφανές, είναι λογικό.
Το να καταρρεύσει ένα status που επικρατούσε σαράντα χρόνια τώρα δεν μπορεί να γίνει αποδεκτό από όλους όσους το είχαν δημιουργήσει. Οι οποίοι είχαν μέσα τους δημιουργήσει την εντύπωση πως η ικανότητα να εξαπατούν τον ελληνικό λαό θα ήταν ανεξάντλητη. 

Μια συμμορία καλά δικτυωμένοι σε όλα τα επίπεδα, πολιτεία, επιχειρηματικός κόσμος, ΜΜΕ, πνευματικός (υποτίθεται) κόσμος, αστοί και μικροαστοί, επιστημονικοί κοινότητα,όλοι δούλευαν για να θρέφεται το τέρας και όλοι έμοιαζαν με το τέρας.

Η βάση πάνω στην οποία στηρίχτηκαν ήταν "ότι και να συμβεί αυτά τα ζώα θα μείνουν προσκολλημένα σε εμάς" .

Αυτή είναι η αληθινή εγγυητική επιστολή που έδωσαν στους Ευρωπαίους ηγέτες. "Μην ανησυχείτε με τον άλφα ή βήτα τρόπο τους έχουμε καλά δεμένους" .

Τα μηνύματα ήταν πολλά που χτύπαγαν το καμπανάκι. Γιαούρτια, μούντζες, γιουχαρισματα, βρισίδι...
Μπορεί πολλοί από τους συνήθεις βλάκες αυτά να τα ονόμαζαν ανούσιες λαϊκίστικες εκδηλώσεις, όμως η αλήθεια ήταν ότι αυτές οι "φτηνές" εκδηλώσεις ήταν ακριβώς αυτό που ο Έλληνας είχε αρχίσει να νοιώθει μέσα του για την Πολιτεία. 

Περιφρόνηση.
Συνειδητοποίηση της φτήνιας. 
Η μούντζα και το γιαούρτι δεν είναι λαϊκισμός. Είναι έκφραση απαξίωσης. Σε θεωρώ φτηνιάρικο, καραγκιόζη, γελοίο κι αυτό που σου αξίζει είναι ένα γιαούρτι. Όπως οι λεμονόκουπες που πετιούνται στη σκηνή σε ένα γελοίο έργο..

Το τελευταίο όπλο μια τόσο σάπιας Πολιτείας είναι η τρομοκρατία, η βρώμικη προπαγάνδα, οι ύπουλες εφεδρείες, και φυσικά ο διασυρμός του αντιπάλου. 
Eναν αντίπαλο που προσπαθείς να παρουσιάσεις σαν κάτι το επικίνδυνο, κάτι που θα φέρει τη καταστροφή. Κι όταν αυτό δεν πιάνει κάνεις κάτι ακόμα πιο ύπουλο, υπόγειο. 

Βγάζεις έξω παλιές πουτάνες που μοιάζουν φιλολαϊκές κι έχουν δουλέψει για να κερδίσουν την εμπιστοσύνη του απλού κοσμάκη και αρχίζεις να διασπέρνεις μια ιδέα πως ο αντίπαλος "ίσως δεν είναι επικίνδυνος" αλλά βαλτός και σε προσυνεννόηση με τους υποτιθέμενους εχθρούς.

Το δεύτερο μέρος επίθεσης στο ΣΥΡΙΖΑ που παίζει τις τελευταίες μέρες μαζί με τη τρομοκρατία είναι η υποψία του κάτι "που δεν πάει καλά".

 Ο Αντρέας του 81 και πετάς και μια CIA μες τη μέση να δέσει η μαγιονέζα. Το νέο ΠΑΣΟΚ , που γουστάρουν οι Αμερικάνοι. 

Οι Ευρωπαίοι.  Ρίχνεις και μια δικτατορία κι ένα εμφύλιο σαν κερασάκι για να δείξεις πως παίζονται παιχνίδια που κανείς δεν ξέρει ποιος είναι και τι. Να μην πας και πολύ αυθόρμητος στη κάλπη. Να έχεις και ένα "μπας και?" στο μυαλό. 

Και με την ευγενική προσφορά της υπόλοιπης αριστεράς βεβαίως βεβαίως. 

Ο ένας κινδυνολογεί κι άλλος σαρκάζει. Μια στο καρφί και μια στο πέταλο.

Αυτό που θα έπρεπε να έχουν συνειδητοποιήσει όμως είναι πως ο λαός δεν πιστεύει τίποτα και κανέναν. Μπορεί να αμφιβάλλει και για τον ίδιο τον Αλέξη και να του δώσει όμως μια ευκαιρία γιατί΄είναι αδοκίμαστος.

Όπως μπορεί να δώσει και σε άλλους αδοκίμαστους και να περιμένει να δει τι φρούτα θα βγουν από το καλάθι. 
Το σίγουρο όμως είναι πως με το να αμφιβάλλει για τις νέες επιλογές του δεν σημαίνει πως θα γυρίσει στις αποδεδειγμένα σάπιες. 

Αυτό είναι που δεν μπορούν να κατανοήσουν και αναλώνονται σε φτηνιάρικα κόλπα. Ο λαός δεν απομακρύνθηκε από ΠΑΣΟΚ και ΝΔ γιατί τον παρέσυρε ο Αλέξης. 

Ο Αλεξης απλά άρπαξε την ευκαιρία να πλησιάσει το λαό και να του μιλήσει αλλιώς, την ώρα που αυτός ο λαός για τους δυο παραδοσιακούς μονομάχους ένοιωθε μόνο την ανάγκη να τους μουτζώσει κα να τους γιαουρτώσει.

Και το υπόλοιπο της αριστεράς εκτέθηκε ίσως ανεπανόρθωτα γιατί βιάστηκε πολύ να γίνει βασιλικότερος του βασιλέως. 

Θα μπορούσαν μερικοί απλά να το βουλώσουν και να περιοριστούν στη δική τους στρατηγική, στις δικές τους προτάσεις χωρίς να δείξουν τέτοια λύσσα έναντι κάποιου που αν είναι ότι λένε, σύντομα θα φανεί έτσι δεν είναι? 

Τι σημαίνει να προτείνεις με νύχια και με δόντια προς θεού μην ψηφίσεις ΣΥΡΙΖΑ σε ένα πρώην πασοκτζή ή και δεξιό ακόμα. Του συστήνεις δηλαδή να ψηφίσει τι? 

ΚΚΕ έτσι στο απότομο? 

Δηλαδή εσύ τους αγανακτισμένους που ονόμαζες μέχρι χτες τούβλα και απολιτίκ είναι δυνατόν να τους πείσεις σε ενα μήνα γι΄αυτό που δεν τους έπεισες σαράντα χρόνια? 

Το ξέρεις πως δεν γίνεται. Αρα εμμέσως πλην σαφώς τι λες?

Προκειμένου να μην ψηφίσεις ΣΥΡΙΖΑ καλύτερα ρίχτο ΠΑΣΟΚ ή ΝΔ?  
Η Καμμένο ή Χρυσή Αυγή?  
Γιατί έτσι πάει. Δεν πάει αλλιώς. Κατανοητό?

Εγώ παρόλο που θλίβομαι για τη κατάντια όλου του παραδοσιακού πολιτικού μορφώματος, χαίρομαι την ίδια στιγμή γιατί ίσως έφτασε η ώρα μερικοί αληθινά επικίνδυνοι άνθρωποι να πάνε σπίτια τους. 

Να εξαφανιστούν επί τέλους από τη πολιτική σκηνή ή να εξευτελιστούν στα μάτια του κόσμου κι ας παραμείνουν κολλημένοι στη καρέκλα τους. Απλά να μην μπορούν άλλο να δουλεύουν το κόσμο. Αυτό είναι ένα πρώτο βήμα . 

Γιατί στην Ελλάδα το παρακράτος και το πρακτοριλίκι έχουν πολύ μακριά πλοκάμια. Και μια του κλέφτη δυο του κλέφτη τρεις και η κακή του μέρα...

Το παραδοσιακό πολιτικό σκηνικό καταρρέει. Και δεν καταρρέει από κάποια αντίπαλη δύναμη. Καταρρέει από μέσα του. 

Οι ίδιοι οπαδοί και πρώην πιστοί του κάθε κόμματος ζητούν κάθαρση, ζητούν εξηγήσεις για τακτικές που ακολουθηθηκαν και παιχνίδια που πεχτηκαν στις πλάτες τους. 
Οι ψήφοι που φεύγουν από κάθε κόμμα που τόσα χρόνια κράτησε τα σκήπτρα στη δεξιά, το κέντρο και την αριστερά, φεύγουν από τους ίδιους τους οπαδούς που έχασαν την εμπιστοσύνη τους και είναι οργισμένοι. Δεν τους παρασύρει κανείς. Αυτοί με αυτό που κατάντησαν τους διώχνουν. 

Γι΄αυτό και σύντομα κάθε "χώρος" θα πρέπει να αποδείξει πως έχει κάτι καινούργιο να πει, κάτι ουσιαστικό και αληθινό για το κόσμο που καίγεται, που στενάζει κάτω από μια συνολική εξαθλίωση. Υλική και πνευματική. Σαν άτομα και σαν πατρίδα. 

Δεν πάει σωρηδόν ο κόσμος στον Αλέξη ή σε άλλα μικρότερα κόμματα  γιατί είναι 100% σίγουρος πως κάπου υπάρχει ο μάγος που θα τα αλλάξει όλα. 
Πάει γιατί έχει σιχαθεί όλους τους άλλους και γιατί δεν πιστεύει πια σε μάγους αλλά σε πράξεις. 


Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου