Προεκλογικές αφίσες από το παρελθόν. Για γέλια και για κλάματα!

Από τον φέρελπι ψηφοφόρο του ΠΑΣΟΚ με το ακόντιο το 1981 στη Τζούλια των Οικολόγων με το γούνινο παλτό το 2012. «Ξεσκονίζοντας» μερικές χαρακτηριστικές προεκλογικές αφίσες από την Ελλάδα της μεταπολίτευσης, ένα είναι το κυρίαρχο συναίσθημα που σου προκαλούν: κλαυσίγελος.
Για τα ωραιοποιημένα μηνύματα και τις υποσχέσεις που αποδείχτηκαν μια μεγάλη φούσκα και για την κακοποιημένη αισθητική της εικόνας, οι προεκλογικές αφίσες αντικατοπτρίζουν την πολιτική κουλτούρα της Ψωροκώσταινας.

Το large ΠΑΣΟΚ του ΄81

«Ο λαός θέλει το ΠΑΣΟΚ μπορεί». Πορτοφόλια γεμάτα, τόπο στα νιάτα, πλούσιες κοινωνικές παροχές και ένας Ανδρέας με το χαρακτηριστικό ζιβάγκο να στηλιτεύει τις κακές ξένες δυνάμεις. Με λίγα λόγια, ο σοσιαλισμός σε όλο του το μεγαλείο. Το άλλο με τον Τοτό τελικά δεν το μάθαμε ποτέ.

Μητσοτάκης την τύχη μου....

Αγέρωχος, ευθυτενής, ωραίος ως Έλληνας. Η κεντροδεξιά στην εξουσία και ο γκαντέμης Έλληνας με τον πρωθυπουργό που του αξίζει. Μετά από δύο προσπάθειες, τον Ιούνιο και τον Νοέμβριο του 1989, οι εκλογές του Απριλίου το 1990 ανέδειξαν νικητή τον Κωνσταντίνο Μητσοτάκη να σε κοιτά με αυτό το βλέμμα του «είμαι ένας από εσάς». Με την αναφορά μας στο πρόσωπό του, ελπίζω το αφιέρωμα αυτό να μην το φάει η μαρμάγκα.

ΚΚΕ: my name is Κάλχας

Η Αλέκα το είπε ξεκάθαρα, εμείς δεν την ακούγαμε: «Έρχονται τα χειρότερα». Από επικοινωνιακής τακτικής, δεν ξέρω κατά πόσο το συγκεκριμένο σλόγκαν- μάντης κακών- θεωρείται πετυχημένο ωστόσο η πρόβλεψη έπεσε μέσα. Πιο μέσα δε γίνεται.

Το ρετούς σου δίνει φτερά

Ξέρω ότι έχετε καιρό να δείτε τη φυσιογνωμία αυτή, αλλά δε μπορεί, όλο και κάτι διαφορετικό θα παρατηρείτε στην προεκλογική αφίσα του Κώστα Σημίτη. Χάσαμε το ελαιοτριβείο στοπ. Το επικοινωνιακό team του ΠΑΣΟΚ αποφάσισε να εναποθέσει τις ελπίδες του στο photoshop αφαιρώντας τις ελιές από το πρόσωπο του πρώην πρωθυπουργού. Mission accomplished: ο Μιλτιάδης Έβερτ έφαγε τη σκόνη του στις βουλευτικές του 1996.

Τσοβόλα, δεν τα ΄δωσες όλα

Ο αποστάτης του ΠΑΣΟΚ, Δημήτρης Τσοβόλας κατέβηκε στον στίβο των εκλογών του 2000 με αυτή την πεζή, άχρωμη, ουδέτερη, άγευστη και άοσμη αφίσα. Ούτε μια τσαχπινιά, ούτε ένα κάτι, βρε αδερφέ, για αυτό και το ΔΗΚΚΙ κατέλαβε μηδέν εις το πηλίκο έδρες και ένα λειψό 2,7%. Το περιβόητο «Τσοβόλα δώσ’ τα όλα» του Ανδρέα Παπανδρέου στην προεκλογική συγκέντρωση στο Περιστέρι το 1989, απευθυνόμενος στον τότε Υπουργό Οικονομικών φαίνεται ότι πήγε στράφι.

Είσαι αριστερός; Απόδειξη

Αν γελάς μέχρι δακρύων με τα σλόγκαν «Η Ελλάδα ανήκει στους Έλληνες-Δεν εκχωρείται» και «Εμείς θυμόμαστε & αγωνιζόμαστε» τότε αλήθεια, φίλε κάτοικε της πολύπαθης αυτής χώρας, πώς αντιδράς με τη φράση που συνοδεύει το σήμα του ΠΑΣΟΚ, «Αριστερή Πρωτοβουλία»;

Να γενιά να μάλαμα

Από τον Ελευθέριο Βενιζέλο στον Γεώργιο Παπανδρέου και από τον Σημίτη στον ΓΑΠ. Ιδού η dream team του ΠΑΣΟΚ, μια πεντάδα ωδή στις αρχές του σοσιαλισμού για να τρίζουν τα κόκαλα του Βενιζέλου και να τονίζεται η ανασηκωμένη γωνία του Παπανδρεϊκού φρυδιού.

Μποξέρ, τσίφτης και καραμπουζουκλής

Ποδοσφαιριστή έχουμε; Έχουμε, βλέπε Κώστα Καραμανλή. Κωπηλάτη, ποδηλάτη και μαραθωνοδρόμο έχουμε; Έχουμε, βλέπε ΓΑΠ. Ε, πλέον με το Λ.Α.Ο.Σ. στη Βουλή έχουμε και μποξέρ. Θαυμάστε ύφος, στιλ, και χρωματική αρμονία. Εύγε, κύριε Καρατζαφέρη, σοφή επιλογή.

Για τον Αντώνη ρε γαμώτο

Εκλογές 2012. Ο –γεννήθηκα γαλάζιος, τα έσπασα με τον Μητσοτάκη, παραστράτησα με την Πολιτική Άνοιξη και επέστρεψα ορεξάτος- Αντώνης Σαμαράς οδηγεί την κούρσα της Νέας Δημοκρατίας στις κάλπες. «Ναι ρε... με τον Αντώνη!!» αναφώνησαν με ένα στόμα μια φωνή τα στρουμφάκια της δεξιάς. Από πλάτη και τρικέφαλους, πάντως, σκίζει το αγόρι.

Από οικολογία του κ..ου πάμε καλά

Η Τζούλια Αλεξανδράτου χέρι-χέρι με τον πρόεδρο των Ελλήνων Οικολόγων, Δημοσθένη Βεργή. Μη σας προβληματίζει το δερμάτινο παλτό και τα γούνινα τελειώματα, πρόκειται περί παρεξήγησης. Τα οικονομικά της οικολόγας Τζούλιας περνούν κρίση- απόδειξη η ροζ πόρσε που βγήκε στο σφυρί- και όπως καταλαβαίνετε, το κορίτσι φόρεσε κάτι από την περσινή κολεξιόν τότε που οι οικολογικές της ανησυχίες είχαν πέσει σε λήθαργο. «Κανένα έλεος...» όπως αναγράφεται και στην αφίσα, εν ολίγοις


http://konserbokoyti.blogspot.com/2012/04/blog-post_4743.html