Στις πόσες παπάρες κόβεται ένας υφυπουργός; Εχουμε την υποψία ότι ο Ζουράρις είχε βάλει αυτό το στοίχημα και προκαλούσε συνεχώς τον Τσίπρα, με το γνωστό ζουρ(λ)άρειο ύφος για να δει πότε θα τον διαγράψει. Πότε λέγοντας ότι δεν έχει καμιά σημασία αν η Τουρκία πάρει δυο-τρία ελληνικά νησιά, πότε δηλώνοντας ότι οι μαθητικές εκδρομές δεν είναι παρά μπουρδελότσαρκες και πότε αναπαράγοντας από τα μικρόφωνα ραδιοφωνικού σταθμού χουλιγκάνικα συνθήματα του ΠΑΟΚ σε βάρος άλλων ομάδων. Η ειρωνεία είναι πως του μήνυσαν να τα μαζεύει και να τους αδειάζει τη γωνιά μόνο για τις τελευταίες δηλώσεις του. Ολες τις προηγούμενες τις κατάπιαν αμάσητες.
Ο Ζουράρις τις τελευταίες μέρες πρέπει να είναι ο πιο ευτυχισμένος άνθρωπος στην Ελλάδα. Οσο ήταν υφυπουργός, κανένας δεν του έδινε σημασία. Ούτε αρμοδιότητες είχε ούτε του ζητούσαν για τίποτα τη γνώμη του. Πετούσε διάφορες μπούρδες από καιρού εις καιρόν, οι οποίες περνούσαν στο ντούκου. Ενώ με τα χουλιγκάνικα κατά του Ολυμπιακού και του ΠΑΣΟΚ έγινε το επίκεντρο της πολιτικής ζωής. Εστω και για λίγες μέρες. Εζησε αυτό που επιθυμεί να ζει. Τώρα θ' αρχίσει να σκέφτεται ποια μπορεί να είναι η επόμενη παπάρα που θα τον ξανακάνει «θέμα συζήτησης». Μόλις τη βρει θα την εκστομίσει. Επ' αυτού δεν έχουμε την παραμικρή αμφιβολία. Γιατί τι είναι ο Ζουράρις, χρόνια τώρα; Ενας αργόσχολος αστός, που έχει φτιάξει ένα κράμα αρχαιοπληξίας, εθνικισμού, νεοορθοδοξίας και γαλλικού αντικομφορμισμού, το έχει πασπαλίσει με μερικές αριστερές ιδέες και το σερβίρει με μια δική του γλώσσα, με μοναδικό σκοπό να προκαλεί θόρυβο γύρω από το όνομά του.
Μ' αυτά τα όπλα προσπαθεί να κάνει και πολιτική καριέρα. Οι μόνοι που του έδειξαν εμπιστοσύνη ήταν παλιότερα ο Περισσός (που τον έκανε υποψήφιο ευρωβουλευτή) και πρόσφατα ο Καμμένος (που του πρόσφερε μια θέση στα ψηφοδέλτια των ΑΝΕΛ). Η εποχή της κρίσης εισήγαγε κάθε είδους «φρούτα» στο ελληνικό αστικό κοινοβούλιο, οπότε δεν αποτέλεσε έκπληξη η εκλογή του Ζουράρι. Αναμενόμενη ήταν και η υφυπουργοποίησή του, στο πλαίσιο του «ροτέισον» που κάνει ο Καμμένος στους βουλευτές του, για να περάσουν ει δυνατόν όλοι από υπουργικά πόστα (όνειρο ζωής γι' αυτούς).
Υπάρχουν μια σειρά θέσεις υφυπουργών στους οποίους έχουν δοθεί μερικές αρμοδιότητες επιπέδου γενικού διευθυντή της δημόσιας διοίκησης, ίσα-ίσα για να δικαιολογείται η πολιτική τους θέση. Δεν ήταν μόνο ο Ζουράρις. Ρίξτε μια ματιά στις αρμοδιότητες που έχουν οι υφυπουργοί Κόλλια-Τσαρουχά (Μακεδονίας-Θράκης), Κουίκ (Επικρατείας), Κόκκαλης (Αγροτικής Ανάπτυξης) και θα διαπιστώσετε ότι αυτές δε δικαιολογούν τη θέση υφυπουργού που καταλαμβάνουν. Υφυπουργοί έγιναν στο πλαίσιο του παζαριού ανάμεσα σε Καμμένο και Τσίπρα. Ο Καμμένος απαιτεί μερικές θέσεις στην κυβέρνηση κι ο Τσίπρας μοιράζει θέσεις διακοσμητικών υφυπουργών. Ολοι αυτοί στήνουν Γραφεία, προσλαμβάνουν συμβούλους, αποτελούν ένα πρόσθετο κόστος για το Δημόσιο, καθόλου ευκαταφρόνητο.
Δεν είναι, βέβαια, καινούργιο το φαινόμενο. Ολοι οι προηγούμενοι πρωθυπουργοί φούσκωναν τα υπουργικά συμβούλια με άσχετα υφυπουργεία, προκειμένου να υπηρετήσουν τις εσωκομματικές ισορροπίες και να κρατούν ενωμένες τις κοινοβουλευτικές ομάδες τους (κάποιοι βολεύονταν και κάποιοι άλλοι ζούσαν με την προσδοκία ότι θα βολευτούν στον επόμενο ανασχηματισμό). Γι' αυτό και η μνημονιακή αντιπολίτευση ποτέ δε «σήκωσε» το θέμα των διακοσμητικών υφυπουργών. Εχει τη φωλιά της λερωμένη και ξέρει πως τα ίδια θα κάνει όταν ξαναβρεθεί στην κυβέρνηση. Οι συριζαίοι, όμως, τόσα και τόσα είχαν πει όταν σχημάτισαν την πρώτη κυβέρνηση μαζί με τον Καμμένο. Οτι θα περιοριστούν σε ελάχιστα υπουργεία που θα ασκούν επιτελικό ρόλο, ότι θα περιορίσουν τις στρατιές των συμβούλων και θα στηριχτούν στην ιεραρχία των δημόσιων υπάλληλων κτλ. κτλ.
Τίποτα δεν τήρησαν, φυσικά. Ομως, η φύση της κυβερνητικής τους συμμαχίας με το ακροδεξιό, ψευτοπατριωτικό, λαϊκιστικό μόρφωμα του Καμμένου έκρυβε παγίδες και σ' αυτό το επίπεδο. Διότι σ' αυτό το μόρφωμα είχε μαζευτεί «κάθε καρυδιάς καρύδι». Ποιος δε θυμάται την υπουργοποίηση του Δ. Καμμένου, που δεν κράτησε ούτε δώδεκα ώρες, καθώς μ' ένα γρήγορο ψάξιμο οι χρήστες του Διαδικτύου βρήκαν όλα τα «μαργαριτάρια» (σεξιστικά, ρατσιστικά κ.ά.) που ο εν λόγω κύριος είχε κατά καιρούς αναρτήσει; Ακολούθησε ο Σγουρίδης, που υποχρεώθηκε σε παραίτηση, καθώς με τον κυνισμό του «παλιού» στο κουρμπέτι της αστικής πολιτικής (πρώην πασόκος γαρ) είχε πει σε ραδιοφωνική του συνέντευξη ότι ο Τσίπρας είχε πει ψέματα στους αγρότες, όπως συνηθίζεται να κάνουν οι υποψήφιοι πρωθυπουργοί. Ο Ζουράρις είναι ο τρίτος. Δεν είναι ούτε χειρότερος ούτε καλύτερος από τους προηγούμενους.
Εχει και ο ΣΥΡΙΖΑ τέτοια «μπουμπούκια» (ο Κωνσταντινέας και η Αυλωνίτου είναι τα πρώτα ονόματα που μας έρχονται πρόχειρα). Αυτοί, όμως, ανήκουν σ' ένα μεγάλο κόμμα και βρίσκονται πολύ χαμηλά στην επετηρίδα του, οπότε δε φιλοδοξούν να γίνουν μέλη της κυβέρνησης. Τους αρκεί η βουλευτική έδρα. Αντίθετα, οι ανελίτες είναι λίγοι και θέλουν όλοι να γίνουν υφυπουργοί, μέσω του ροτέισον που κάνει ο κόουτς Πάνος, κάθε φορά που γίνεται κυβερνητικός ανασχηματισμός. Δεν είναι τυχαίο ότι εκείνος που «την έπεσε» άγρια στον Ζουράρι είναι ο Δ. Καμμένος, που δεν του αρκεί το πόστο αντιπροέδρου της Βουλής, αλλά θεωρεί πως πρέπει να επανέρθει στην κυβέρνηση, θέση που δεν πρόλαβε να χαρεί.
«Φαίνεται πως όσο βαδίζουμε στην έξοδο από τα μνημόνια, η κυβερνητική πλειοψηφία αυξάνεται αντί να μειώνεται, όπως συνέβαινε σε αντίστοιχες ψηφοφορίες νομοσχεδίων για αξιολογήσεις επί προηγούμενων κυβερνήσεων», τόνισε κυβερνητικός αξιωματούχος, μετά την ανακοίνωση της προσχώρησης στον ΣΥΡΙΖΑ της Θεοδώρας Μεγαλοοικονόμου, βουλευτίνας του Λεβέντη που είχε ανεξαρτητοποιηθεί.
Ηταν κοινό μυστικό, μετά και την υπερψήφιση του κρατικού προϋπολογισμού από την εν λόγω βουλευτίνα, ότι το πολιτικό φλερτ θα εξελισσόταν σε… πολύκροτο γάμο (τόσο πολύκροτο που μερακλώθηκε ακόμα και ο Εγκέλαδος και έριξε ένα «τεσσάρι» που ταρακούνησε την Αθήνα). Η φόρμα που επιλέχτηκε είναι ελάχιστα διαφορετική από την περίπτωση της Ραχήλ Μακρή (πού χάθηκε αυτή η ψυχή;), που παρέμεινε τυπικά ανεξάρτητη (για να μη στενοχωρεθεί ο Καμμένος ότι του παίρνουν βουλευτές) και μετά εκλέχτηκε κανονικά ως υποψήφια του ΣΥΡΙΖΑ στην Κοζάνη. Τότε απέμενε λίγος καιρός μέχρι τις εκλογές και ο ΣΥΡΙΖΑ δεν ήταν κυβέρνηση για να έχει ανάγκη κάθε βουλευτική ψήφο. Τώρα, όμως, κάθε «κουκί» είναι πολύτιμο, ενώ τον Λεβέντη τον έχουν «γραμμένο» (και ξεγραμμένο) οι πάντες.
Δεν πρόλαβε να ανακοινωθεί επίσημα η προσχώρηση της Μεγαλοοικονόμου στον ΣΥΡΙΖΑ και στα γραφεία της ΕφΣυν είχαν έτοιμο το πρωτοσέλιδο της επομένης: «Ενας γάμος και δύο φλερτ». Τα δύο φλερτ, όπως εξηγούσε η φιλοκυβερνητική φυλλάδα, είναι ο Σπύρος Δανέλλης του Ποταμιού και ο Αναστάσιος Μεγαλομύστακας του Λεβέντη, οι οποίοι είχαν φροντίσει να απουσιάσουν από την ψηφοφορία για το πολυνομοσχέδιο.
Για τον Δανέλλη ισχύει το «χωριό που φαίνεται». Η επιστροφή του στα «πάτρια εδάφη» είναι δρομολογημένη εδώ και καιρό. Φαίνεται πως ως καλός επαγγελματίας διαπραγματεύεται το «ντιλ» της προσχώρησης. Γιατί το μόνο για το οποίο δεν μπορεί κανείς να κατηγορήσει τον Δανέλλη είναι ότι δεν είναι καλός επαγγελματίας. Το 1996-2000 υπήρξε βουλευτής του Συνασπισμού, το 2009-2014 ευρωβουλευτής του ΠΑΣΟΚ και από το 2015 μέχρι σήμερα βουλευτής του Ποταμιού. Οπως οι μανατζαραίοι μεταπηδούν από επιχείρηση σε επιχείρηση, έτσι μεταπηδά κι αυτός από κόμμα σε κόμμα.
Ο Μεγαλομύστακας πώς προέκυψε; Ο ίδιος διέψευσε ότι αληθεύει το ρεπορτάζ, δηλώνοντας ότι «η σχέση του με την Ενωση Κεντρώων παραμένει αρραγής». Δύο τινά μπορεί να συμβαίνουν. 'Η πράγματι υπάρχει «φλερτ» με τον ΣΥΡΙΖΑ και ακόμα δεν έχει «ωριμάσει» ή δεν τρέχει τίποτα και απλά η ΕφΣυν (που έχει πηγές στα υψηλά κυβερνητικά κλιμάκια) έστησε το δημοσίευμα. Για ποιο σκοπό; Για να στείλει μήνυμα. Σε ποιον; Στον Καμμένο, φυσικά, δεν υπάρχει κάποιος άλλος. Δεν μπορούμε να αντιληφθούμε πόσο αποτελεσματικό μπορεί να είναι ένα τέτοιο μήνυμα (δεδομένου ότι μια-δυο μεταγραφές δε φτάνουν για να εξισορροπήσουν μια ρήξη με τον Καμμένο), όμως στο γεμάτο ίντριγκες παρασκήνιο της αστικής πολιτικής γίνονται πράγματα που δεν μπορούμε να τα αντιληφθούμε εμείς οι κοινοί θνητοί που δεν έχουμε το χάρισμα της Πυθίας. Σκεφτόμαστε, για παράδειγμα: αν ο Καμμένος ετοιμάζει κάποια ηρωική έξοδο από τη συγκυβέρνηση με τον Τσίπρα, με αφορμή το «Μακεδονικό», θα τον ακολουθούσαν όλοι οι βουλευτές του; Θα τον ακολουθούσαν, ας πούμε, η Κουντουρά και ο Κουίκ;
Οπως και να έχει, η Μεγαλοοικονόμου που την Τρίτη έδωσε τόσες συνεντεύξεις που δεν τις είχε φανταστεί ούτε στα πιο τρελά όνειρά της (το κορυφαίο: ο Τσίπρας της είπε ότι από τον Αύγουστο θ' αρχίσει να δίνει λεφτά!), άνοιξε επίσημα την περίοδο των βουλευτικών μεταγραφών. Το επόμενο πρωί βρήκε την ευκαιρία και ο Καρράς (πρώην του Λεβέντη και αυτός) να ανακοινώσει ότι προσχωρεί στη ΔΗΣΥ (ΠΑΣΟΚ). Δεν ξέρουμε αν θ' ακολουθήσουν και άλλοι τις επόμενες μέρες, όμως η σεναριολογία έχει ήδη φουντώσει και θυμίζει τις περιόδους των ποδοσφαιρικών μεταγραφών, όταν οι οπαδικές εφημερίδες αναφέρουν καθημερινά με πηχιαίους τίτλους τους παικταράδες που ετοιμάζεται να φέρει η προεδράρα. Συνήθως οι παικταράδες αυτοί δεν έρχονται, όμως γίνεται τζέρτζελο για κάποιο χρονικό διάστημα. Το ίδιο συμβαίνει και στην αστική πολιτική σκηνή. Τα τρία κόμματα (ΣΥΡΙΖΑ, ΝΔ, ΠΑΣΟΚ) προσπαθούν να μαζέψουν «ό,τι κινείται», για να δώσουν την εντύπωση ότι ενισχύονται. Ιδιαίτερα ο ΣΥΡΙΖΑ έχει τη μεγαλύτερη ανάγκη να δείξει ότι η κυβερνητική πλειοψηφία δεν κινδυνεύει, ακόμα κι αν κάποιος από τους βουλευτές του Καμμένου μεταπηδήσει στη ΝΔ (όπως φημολογείται έντονα).
Πρόκειται, φυσικά, για μια άθλια διαδικασία, στην οποία δεν υπάρχει ίχνος αρχών (πολιτικών αρχών της αστικής πολιτικής, έστω), αλλά μόνο μια εμπορικού τύπου χυδαία αγοραπωλησία. Η περίπτωση της Μεγαλοοικονόμου βοηθάει να γίνει αυτό καλύτερα κατανοητό (λόγω της… προσωπικότητας της μεταγραφείσας), όμως δεν είναι καλύτεροι οι υπόλοιποι. Διαφέρουν στο στιλ, στο φαίνεσθαι, και όχι στην ουσία. Ενα αλισβερίσι στις πλάτες του ελληνικού λαού, που χρυσοπληρώνει όλον αυτόν τον συρφετό. Η πολιτική κρίση μας έδωσε την ευκαιρία να δούμε και αυτές τις όψεις της αστικής πολιτικής, τις οποίες παλιότερα έκρυβαν πίσω από ταμπέλες όπως «κόμματα αρχών», «ιδεολογικές διαφορές» και τα παρόμοια. Καθώς εξαφανίστηκε η παλιά ψευδεπίγραφη αντίθεση «μνημονιακοί-αντιμνημονιακοί», έμεινε μόνο ο επαγγελματισμός της αστικής πολιτικής, τον οποίο ασκούν κόμματα και άτομα, ανεξάρτητα από το αν βρίσκονται στην κυβέρνηση ή στην αντιπολίτευση. Κατά τα άλλα, συνεχίζουν να μιλούν για «ήθος», «εντιμότητα» και άλλα τέτοια ηχηρά.
ΚΟΝΤΡΑ: ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΑΠΟ ΤΟ ΦΥΛΛΟ ΤΟΥ ΣΑΒΒΑΤΟΥ 20 ΓΕΝΑΡΗ
Ο Ζουράρις τις τελευταίες μέρες πρέπει να είναι ο πιο ευτυχισμένος άνθρωπος στην Ελλάδα. Οσο ήταν υφυπουργός, κανένας δεν του έδινε σημασία. Ούτε αρμοδιότητες είχε ούτε του ζητούσαν για τίποτα τη γνώμη του. Πετούσε διάφορες μπούρδες από καιρού εις καιρόν, οι οποίες περνούσαν στο ντούκου. Ενώ με τα χουλιγκάνικα κατά του Ολυμπιακού και του ΠΑΣΟΚ έγινε το επίκεντρο της πολιτικής ζωής. Εστω και για λίγες μέρες. Εζησε αυτό που επιθυμεί να ζει. Τώρα θ' αρχίσει να σκέφτεται ποια μπορεί να είναι η επόμενη παπάρα που θα τον ξανακάνει «θέμα συζήτησης». Μόλις τη βρει θα την εκστομίσει. Επ' αυτού δεν έχουμε την παραμικρή αμφιβολία. Γιατί τι είναι ο Ζουράρις, χρόνια τώρα; Ενας αργόσχολος αστός, που έχει φτιάξει ένα κράμα αρχαιοπληξίας, εθνικισμού, νεοορθοδοξίας και γαλλικού αντικομφορμισμού, το έχει πασπαλίσει με μερικές αριστερές ιδέες και το σερβίρει με μια δική του γλώσσα, με μοναδικό σκοπό να προκαλεί θόρυβο γύρω από το όνομά του.
Μ' αυτά τα όπλα προσπαθεί να κάνει και πολιτική καριέρα. Οι μόνοι που του έδειξαν εμπιστοσύνη ήταν παλιότερα ο Περισσός (που τον έκανε υποψήφιο ευρωβουλευτή) και πρόσφατα ο Καμμένος (που του πρόσφερε μια θέση στα ψηφοδέλτια των ΑΝΕΛ). Η εποχή της κρίσης εισήγαγε κάθε είδους «φρούτα» στο ελληνικό αστικό κοινοβούλιο, οπότε δεν αποτέλεσε έκπληξη η εκλογή του Ζουράρι. Αναμενόμενη ήταν και η υφυπουργοποίησή του, στο πλαίσιο του «ροτέισον» που κάνει ο Καμμένος στους βουλευτές του, για να περάσουν ει δυνατόν όλοι από υπουργικά πόστα (όνειρο ζωής γι' αυτούς).
Υπάρχουν μια σειρά θέσεις υφυπουργών στους οποίους έχουν δοθεί μερικές αρμοδιότητες επιπέδου γενικού διευθυντή της δημόσιας διοίκησης, ίσα-ίσα για να δικαιολογείται η πολιτική τους θέση. Δεν ήταν μόνο ο Ζουράρις. Ρίξτε μια ματιά στις αρμοδιότητες που έχουν οι υφυπουργοί Κόλλια-Τσαρουχά (Μακεδονίας-Θράκης), Κουίκ (Επικρατείας), Κόκκαλης (Αγροτικής Ανάπτυξης) και θα διαπιστώσετε ότι αυτές δε δικαιολογούν τη θέση υφυπουργού που καταλαμβάνουν. Υφυπουργοί έγιναν στο πλαίσιο του παζαριού ανάμεσα σε Καμμένο και Τσίπρα. Ο Καμμένος απαιτεί μερικές θέσεις στην κυβέρνηση κι ο Τσίπρας μοιράζει θέσεις διακοσμητικών υφυπουργών. Ολοι αυτοί στήνουν Γραφεία, προσλαμβάνουν συμβούλους, αποτελούν ένα πρόσθετο κόστος για το Δημόσιο, καθόλου ευκαταφρόνητο.
Δεν είναι, βέβαια, καινούργιο το φαινόμενο. Ολοι οι προηγούμενοι πρωθυπουργοί φούσκωναν τα υπουργικά συμβούλια με άσχετα υφυπουργεία, προκειμένου να υπηρετήσουν τις εσωκομματικές ισορροπίες και να κρατούν ενωμένες τις κοινοβουλευτικές ομάδες τους (κάποιοι βολεύονταν και κάποιοι άλλοι ζούσαν με την προσδοκία ότι θα βολευτούν στον επόμενο ανασχηματισμό). Γι' αυτό και η μνημονιακή αντιπολίτευση ποτέ δε «σήκωσε» το θέμα των διακοσμητικών υφυπουργών. Εχει τη φωλιά της λερωμένη και ξέρει πως τα ίδια θα κάνει όταν ξαναβρεθεί στην κυβέρνηση. Οι συριζαίοι, όμως, τόσα και τόσα είχαν πει όταν σχημάτισαν την πρώτη κυβέρνηση μαζί με τον Καμμένο. Οτι θα περιοριστούν σε ελάχιστα υπουργεία που θα ασκούν επιτελικό ρόλο, ότι θα περιορίσουν τις στρατιές των συμβούλων και θα στηριχτούν στην ιεραρχία των δημόσιων υπάλληλων κτλ. κτλ.
Τίποτα δεν τήρησαν, φυσικά. Ομως, η φύση της κυβερνητικής τους συμμαχίας με το ακροδεξιό, ψευτοπατριωτικό, λαϊκιστικό μόρφωμα του Καμμένου έκρυβε παγίδες και σ' αυτό το επίπεδο. Διότι σ' αυτό το μόρφωμα είχε μαζευτεί «κάθε καρυδιάς καρύδι». Ποιος δε θυμάται την υπουργοποίηση του Δ. Καμμένου, που δεν κράτησε ούτε δώδεκα ώρες, καθώς μ' ένα γρήγορο ψάξιμο οι χρήστες του Διαδικτύου βρήκαν όλα τα «μαργαριτάρια» (σεξιστικά, ρατσιστικά κ.ά.) που ο εν λόγω κύριος είχε κατά καιρούς αναρτήσει; Ακολούθησε ο Σγουρίδης, που υποχρεώθηκε σε παραίτηση, καθώς με τον κυνισμό του «παλιού» στο κουρμπέτι της αστικής πολιτικής (πρώην πασόκος γαρ) είχε πει σε ραδιοφωνική του συνέντευξη ότι ο Τσίπρας είχε πει ψέματα στους αγρότες, όπως συνηθίζεται να κάνουν οι υποψήφιοι πρωθυπουργοί. Ο Ζουράρις είναι ο τρίτος. Δεν είναι ούτε χειρότερος ούτε καλύτερος από τους προηγούμενους.
Εχει και ο ΣΥΡΙΖΑ τέτοια «μπουμπούκια» (ο Κωνσταντινέας και η Αυλωνίτου είναι τα πρώτα ονόματα που μας έρχονται πρόχειρα). Αυτοί, όμως, ανήκουν σ' ένα μεγάλο κόμμα και βρίσκονται πολύ χαμηλά στην επετηρίδα του, οπότε δε φιλοδοξούν να γίνουν μέλη της κυβέρνησης. Τους αρκεί η βουλευτική έδρα. Αντίθετα, οι ανελίτες είναι λίγοι και θέλουν όλοι να γίνουν υφυπουργοί, μέσω του ροτέισον που κάνει ο κόουτς Πάνος, κάθε φορά που γίνεται κυβερνητικός ανασχηματισμός. Δεν είναι τυχαίο ότι εκείνος που «την έπεσε» άγρια στον Ζουράρι είναι ο Δ. Καμμένος, που δεν του αρκεί το πόστο αντιπροέδρου της Βουλής, αλλά θεωρεί πως πρέπει να επανέρθει στην κυβέρνηση, θέση που δεν πρόλαβε να χαρεί.
Επαγγελματίες… γενικώς
«Φαίνεται πως όσο βαδίζουμε στην έξοδο από τα μνημόνια, η κυβερνητική πλειοψηφία αυξάνεται αντί να μειώνεται, όπως συνέβαινε σε αντίστοιχες ψηφοφορίες νομοσχεδίων για αξιολογήσεις επί προηγούμενων κυβερνήσεων», τόνισε κυβερνητικός αξιωματούχος, μετά την ανακοίνωση της προσχώρησης στον ΣΥΡΙΖΑ της Θεοδώρας Μεγαλοοικονόμου, βουλευτίνας του Λεβέντη που είχε ανεξαρτητοποιηθεί.
Ηταν κοινό μυστικό, μετά και την υπερψήφιση του κρατικού προϋπολογισμού από την εν λόγω βουλευτίνα, ότι το πολιτικό φλερτ θα εξελισσόταν σε… πολύκροτο γάμο (τόσο πολύκροτο που μερακλώθηκε ακόμα και ο Εγκέλαδος και έριξε ένα «τεσσάρι» που ταρακούνησε την Αθήνα). Η φόρμα που επιλέχτηκε είναι ελάχιστα διαφορετική από την περίπτωση της Ραχήλ Μακρή (πού χάθηκε αυτή η ψυχή;), που παρέμεινε τυπικά ανεξάρτητη (για να μη στενοχωρεθεί ο Καμμένος ότι του παίρνουν βουλευτές) και μετά εκλέχτηκε κανονικά ως υποψήφια του ΣΥΡΙΖΑ στην Κοζάνη. Τότε απέμενε λίγος καιρός μέχρι τις εκλογές και ο ΣΥΡΙΖΑ δεν ήταν κυβέρνηση για να έχει ανάγκη κάθε βουλευτική ψήφο. Τώρα, όμως, κάθε «κουκί» είναι πολύτιμο, ενώ τον Λεβέντη τον έχουν «γραμμένο» (και ξεγραμμένο) οι πάντες.
Δεν πρόλαβε να ανακοινωθεί επίσημα η προσχώρηση της Μεγαλοοικονόμου στον ΣΥΡΙΖΑ και στα γραφεία της ΕφΣυν είχαν έτοιμο το πρωτοσέλιδο της επομένης: «Ενας γάμος και δύο φλερτ». Τα δύο φλερτ, όπως εξηγούσε η φιλοκυβερνητική φυλλάδα, είναι ο Σπύρος Δανέλλης του Ποταμιού και ο Αναστάσιος Μεγαλομύστακας του Λεβέντη, οι οποίοι είχαν φροντίσει να απουσιάσουν από την ψηφοφορία για το πολυνομοσχέδιο.
Για τον Δανέλλη ισχύει το «χωριό που φαίνεται». Η επιστροφή του στα «πάτρια εδάφη» είναι δρομολογημένη εδώ και καιρό. Φαίνεται πως ως καλός επαγγελματίας διαπραγματεύεται το «ντιλ» της προσχώρησης. Γιατί το μόνο για το οποίο δεν μπορεί κανείς να κατηγορήσει τον Δανέλλη είναι ότι δεν είναι καλός επαγγελματίας. Το 1996-2000 υπήρξε βουλευτής του Συνασπισμού, το 2009-2014 ευρωβουλευτής του ΠΑΣΟΚ και από το 2015 μέχρι σήμερα βουλευτής του Ποταμιού. Οπως οι μανατζαραίοι μεταπηδούν από επιχείρηση σε επιχείρηση, έτσι μεταπηδά κι αυτός από κόμμα σε κόμμα.
Ο Μεγαλομύστακας πώς προέκυψε; Ο ίδιος διέψευσε ότι αληθεύει το ρεπορτάζ, δηλώνοντας ότι «η σχέση του με την Ενωση Κεντρώων παραμένει αρραγής». Δύο τινά μπορεί να συμβαίνουν. 'Η πράγματι υπάρχει «φλερτ» με τον ΣΥΡΙΖΑ και ακόμα δεν έχει «ωριμάσει» ή δεν τρέχει τίποτα και απλά η ΕφΣυν (που έχει πηγές στα υψηλά κυβερνητικά κλιμάκια) έστησε το δημοσίευμα. Για ποιο σκοπό; Για να στείλει μήνυμα. Σε ποιον; Στον Καμμένο, φυσικά, δεν υπάρχει κάποιος άλλος. Δεν μπορούμε να αντιληφθούμε πόσο αποτελεσματικό μπορεί να είναι ένα τέτοιο μήνυμα (δεδομένου ότι μια-δυο μεταγραφές δε φτάνουν για να εξισορροπήσουν μια ρήξη με τον Καμμένο), όμως στο γεμάτο ίντριγκες παρασκήνιο της αστικής πολιτικής γίνονται πράγματα που δεν μπορούμε να τα αντιληφθούμε εμείς οι κοινοί θνητοί που δεν έχουμε το χάρισμα της Πυθίας. Σκεφτόμαστε, για παράδειγμα: αν ο Καμμένος ετοιμάζει κάποια ηρωική έξοδο από τη συγκυβέρνηση με τον Τσίπρα, με αφορμή το «Μακεδονικό», θα τον ακολουθούσαν όλοι οι βουλευτές του; Θα τον ακολουθούσαν, ας πούμε, η Κουντουρά και ο Κουίκ;
Οπως και να έχει, η Μεγαλοοικονόμου που την Τρίτη έδωσε τόσες συνεντεύξεις που δεν τις είχε φανταστεί ούτε στα πιο τρελά όνειρά της (το κορυφαίο: ο Τσίπρας της είπε ότι από τον Αύγουστο θ' αρχίσει να δίνει λεφτά!), άνοιξε επίσημα την περίοδο των βουλευτικών μεταγραφών. Το επόμενο πρωί βρήκε την ευκαιρία και ο Καρράς (πρώην του Λεβέντη και αυτός) να ανακοινώσει ότι προσχωρεί στη ΔΗΣΥ (ΠΑΣΟΚ). Δεν ξέρουμε αν θ' ακολουθήσουν και άλλοι τις επόμενες μέρες, όμως η σεναριολογία έχει ήδη φουντώσει και θυμίζει τις περιόδους των ποδοσφαιρικών μεταγραφών, όταν οι οπαδικές εφημερίδες αναφέρουν καθημερινά με πηχιαίους τίτλους τους παικταράδες που ετοιμάζεται να φέρει η προεδράρα. Συνήθως οι παικταράδες αυτοί δεν έρχονται, όμως γίνεται τζέρτζελο για κάποιο χρονικό διάστημα. Το ίδιο συμβαίνει και στην αστική πολιτική σκηνή. Τα τρία κόμματα (ΣΥΡΙΖΑ, ΝΔ, ΠΑΣΟΚ) προσπαθούν να μαζέψουν «ό,τι κινείται», για να δώσουν την εντύπωση ότι ενισχύονται. Ιδιαίτερα ο ΣΥΡΙΖΑ έχει τη μεγαλύτερη ανάγκη να δείξει ότι η κυβερνητική πλειοψηφία δεν κινδυνεύει, ακόμα κι αν κάποιος από τους βουλευτές του Καμμένου μεταπηδήσει στη ΝΔ (όπως φημολογείται έντονα).
Πρόκειται, φυσικά, για μια άθλια διαδικασία, στην οποία δεν υπάρχει ίχνος αρχών (πολιτικών αρχών της αστικής πολιτικής, έστω), αλλά μόνο μια εμπορικού τύπου χυδαία αγοραπωλησία. Η περίπτωση της Μεγαλοοικονόμου βοηθάει να γίνει αυτό καλύτερα κατανοητό (λόγω της… προσωπικότητας της μεταγραφείσας), όμως δεν είναι καλύτεροι οι υπόλοιποι. Διαφέρουν στο στιλ, στο φαίνεσθαι, και όχι στην ουσία. Ενα αλισβερίσι στις πλάτες του ελληνικού λαού, που χρυσοπληρώνει όλον αυτόν τον συρφετό. Η πολιτική κρίση μας έδωσε την ευκαιρία να δούμε και αυτές τις όψεις της αστικής πολιτικής, τις οποίες παλιότερα έκρυβαν πίσω από ταμπέλες όπως «κόμματα αρχών», «ιδεολογικές διαφορές» και τα παρόμοια. Καθώς εξαφανίστηκε η παλιά ψευδεπίγραφη αντίθεση «μνημονιακοί-αντιμνημονιακοί», έμεινε μόνο ο επαγγελματισμός της αστικής πολιτικής, τον οποίο ασκούν κόμματα και άτομα, ανεξάρτητα από το αν βρίσκονται στην κυβέρνηση ή στην αντιπολίτευση. Κατά τα άλλα, συνεχίζουν να μιλούν για «ήθος», «εντιμότητα» και άλλα τέτοια ηχηρά.
ΚΟΝΤΡΑ: ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΑΠΟ ΤΟ ΦΥΛΛΟ ΤΟΥ ΣΑΒΒΑΤΟΥ 20 ΓΕΝΑΡΗ
Δευτέρα 22 Ιανουαρίου 2018
http://www.eksegersi.gr/%CE%95%CF%80%CE%B9%CE%BA%CE%B1%CE%B9%CF%81%CF%8C%CF%84%CE%B7%CF%84%CE%B1/30062.%CE%A4%CE%BF-%CF%80%CF%81%CF%8C%CE%B2%CE%BB%CE%B7%CE%BC%CE%B1-%CE%B4%CE%B5%CE%BD-%CE%B5%CE%AF%CE%BD%CE%B1%CE%B9-%CE%BF-%CE%96%CE%BF%CF%85%CF%81%CE%AC%CF%81%CE%B9%CF%82
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου