(Ο "θεωρητικός ντούρος μαρξιστής" Γ. Μηλιός των "Θέσεων" δεν αυτοεξευτελίζεται: Χρησιμοποιείται από τους "σπόνσορές" του για του εξευτελισμό του μαρξισμού! Άρα, δεν έχει ούτε το δικαίωμα ενός καθημερινού ανθρώπου για αυτοεξευτελισμό στην Πάνια! Ή σε απλά ελληνικά: Καραγκιοζάκο, τα λεφτά μας πίσω)! Γ. Μηλιός: "Δικαίωμα στον αυτοεξευτελισμό"

Κάποιες φορές στην προσπάθεια σου να δικαιολογήσεις τα αδικαιολόγητα εκτίθεσαι ακόμα περισσότερο. Αυτό ακριβώς συνέβη με τον Γιάννη Μηλιό που μέσα από την προσωπική του ιστοσελίδα σήμερα προσπαθεί να δικαιολογήσει τα αδικαιολόγητα επικαλούμενος φαιδρά επιχειρήματα στην προσπάθεια του να αιτιολογήσει τον διορισμό από την υπουργό της κυβέρνησης, Λ. Κονιόρδου της θέσης του Προέδρου του «Ελληνικό Φεστιβάλ ΑΕ».


Μας γράφει λοιπόν ο κ. Μηλιός ότι ανέλαβε «μια θέση μη κυβερνητική και άμισθη για να συμβάλω στον αγώνα για την ανατροπή της συνεχιζόμενης λιτότητας, των μνημονίων και της νεοφιλελεύθερης στρατηγικής από τη σκοπιά των συμφερόντων του κόσμου της εργασίας».

Εδώ παραπάει το δούλεμα. Είναι κατανοητό ότι «ο καθένας έχει το δικαίωμα στον αυτοεξευτελισμό του»,όπως του αποδίδει με χθεσινό της κείμενο η Ελένη Πορτάλιου στην εφημερίδα  «Δρόμος της Αριστεράς». Επίσης εύστοχες είναι και οι επισημάνσεις της ίδιας η οποία κατατάσσει τον Γ. Μηλιό σε μια κατηγορία «αναλώσιμων προσώπων» τα οποία «επιθυμούν προσωπική προβολή και απολαβές μικροεξουσίας, διαμορφώνοντας τις προϋποθέσεις αναπαραγωγής ενός καθεστώτος που έχει απολέσει κάθε έννοια κανόνων και σοβαρότητας».

Το πρώην στέλεχος του ΣΥΡΙΖΑ όμως ενώ δεν απαντάει στα εύλογα ερωτήματα που του έχουν τεθεί, με την απάντηση που έδωσε προσπαθώντας να δικαιολογήσει τον διορισμό του βρίσκεται διπλά εκτεθειμένος.

Το κείμενο της Εφης Δώρου που δημοσιεύεται στην ιστοσελίδα iskra δίνει αποστομωτική απάντηση στους ισχυρισμούς Μηλιού:

Δυστυχώς ο Γ. Μηλιός, προσπαθώντας μεεπεξηγηματική δήλωσή του να δικαιολογήσει τα προφανή και αδικαιολόγητα, σχετικά με τον διορισμό του ως Προέδρου του Φεστιβάλ Αθηνών – Επιδαύρου, τα κάνει πολύ χειρότερα.

Καταρχάς αγαπητέ μας Γιάννη, συνιστά, τουλάχιστον,αφέλεια να ισχυρίζεσαι ότι η θέση του Προέδρου του Φεστιβάλ είναι μη κυβερνητική.

Στη θέση αυτή δεν ορίστηκες κατόπιν διαγωνισμού. Σε επέλεξε και μάλιστα χωρίς καμιά διαδικασία, μια υπουργός της κυβέρνησης, η Λ. Κονιόρδου. Ο υπουργός δεν διορίζει παρά μόνο σε άκρως πολιτικές θέσεις και όχι θέσεις τεχνοκρατικής διαχείρισης ή διεκπεραίωσης. Σε θέσεις κυβερνητικής ευθύνης. Σε θέσεις που υπηρετούν και εφαρμόζουν κυβερνητική πολιτική, την πολιτική που αποφασίζει και εκτελεί η υπουργός και μέσω της υπουργού η κυβέρνηση.

Τώρα το επιχείρημα του Γ. Μηλιού ότι η θέση αυτή είναι άμισθη είναι πολύ σχετικό. Διότι είναι μια θέση, σχεδόν, πλήρους απασχόλησης και επομένως προϋποθέτει, τουλάχιστον, κάποιες μορφές διευκόλυνσης σε σχέση με τη θέση του καθηγητή του Πολυτεχνείου, την οποία κατέχει ο Μηλιός, συν όλες τις άλλες παροχέςπου συνοδεύουν την Προεδρία του Φεστιβάλ.

Πέραν τούτων, είναι τόση η κυβερνητική υποκρισία αγαπητέ Γιάννη, ώστε το να λες και εσύ πως και από τη θέση του Προέδρου του Φεστιβάλ θα συνεχίσεις να συμβάλλεις «στον αγώνα για την ανατροπή της νεοφιλελεύθερης στρατηγικής» και άλλα τέτοια ηχηρά και ωραία, ακούγεται πολύ ευτελές και υποτιμητικότης απλής νοημοσύνης του καθένα/-μιάς μας.

Όπως ξέρεις αγαπητέ Γιάννη Μηλιέ όλοι/-ες σε αυτήν την κυβέρνηση, από τον πρωθυπουργό έως τον τελευταίο υπουργό, μας λένε εκνευριστικά ότι, παρόλο που εφαρμόζουν κατά γράμμα τις μνημονιακέςστρατηγικές της λιτότητας, παλεύουν ενάντια στο νεοφιλελευθερισμό, τον οποίο υποκριτικά χρεώνουν στη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ και ότι ενάντια στα μνημόνια και τη λιτότητα. Το ξέρουμε το παραμύθι της εξουσίας και της καρέκλας. Παλεύουμε ενάντια στον καπιταλισμό, εφαρμόζοντας στο ακέραιο την πιο ακραία καπιταλιστική βαρβαρότητα!

Απόψεις Γιάννη, όπως και ο Αλέξης και οι διάφοροι Τσακαλώτοι δεν «αλλάξατε»! Τις ίδιες απόψεις τις οποίες είχατε, υποτίθεται, ότι συνεχίζετε να έχετε. Απόψεις, όμως, που δεν εφαρμόζονται και αντίθετα αναιρούνται πλήρως και κυνικά από τις πράξεις, δεν υπάρχουν, παρά μόνο για να δυσφημούνται, να σκυλεύονται και να αποτελούν σημαίες ευκαιρίας.

Δεν σε κατηγορήσαμε αγαπητέ Μηλιέ για «συναλλαγή» αλλά για επιλογή εξυπηρέτησης εκ των πραγμάτων μιας κυβέρνησης, η οποία χρησιμοποιεί την τοποθέτησή σου σε μια καρέκλα από τις πάμπολλες της εξουσίας για να προβάλει κάτι χειρότερο από οποιαδήποτε συναλλαγή.

Για να διατρανώσει ότι, περίπου, όλοι ίδιοι είναι. Ότι αργά ή γρήγορα όσοι έχουν διαφωνήσει και φύγει από τον ΣΥΡΙΖΑ κουράζονται ή αναγνωρίζουν αισχυντηλά το λάθος τους και υποκύπτουν και βρίσκουν πλάγιους και ντροπαλούς τρόπους να επιστρέψουν στο μαντρί όση κοπριά και αν έχει και όσο και αν έχει μετατραπεί σε σφαγείο.

Ευτυχώς, όμως, Γιάννη Μηλιέ, καμιά φορά πράξεις που εμπεριέχουν και μηνύματα προσέγγισης στην εξουσία, έστω μέσα από τους δήθεν «ουδέτερους» πολιτιστικούς μηχανισμούς του κράτους, έχουν αντίθετααπό τα επιδιωκόμενα από την εξουσία αποτελέσματα. Φανερώνουν τη γύμνια της, τα αδιέξοδα και τις εξευτελιστικές μεθοδεύσεις της.

http://tsak-giorgis.blogspot.gr/2016/12/blog-post_17.html