Η πιο βρώμικη μυστική υπηρεσία του κόσμου είναι αναμφισβήτητα η αμερικανική "Κεντρική Υπηρεσία Πληροφοριών" Central Intelligence Agency - CIA είναι δε κι αυτή με το μεγαλύτερο υφιστάμενο δίκτυο συλλογής πληροφοριών.
Επομένως τα λάθη είναι σπάνια, ειδικά όταν πρόκειται για όπλα μαζικής καταστροφής όπως την περίπτωση του Ιράκ. Την περίοδο του Ψυχρού Πολέμου ο ρόλος της ήταν η ανατροπή κομμουνιστικών (κυρίως) κυβερνήσεων και η κατασκοπεία σε βάρος της ΕΣΣΔ και άλλων κρατών. Οργάνωσε πραξικοπήματα, στήριξε δικτάτορες, σπίλωσε και κατασυκοφάντησε ηγέτες που δεν υπέκυψαν στη θέληση των ΗΠΑ, έκανε αμέτρητες δολοφονίες κοκ. Θα λέγαμε, ότι σκοπός της είναι να κάνει τη βρομοδουλειά για τους πολιτικούς.
Πιο συγκεκριμένα ένας Πρόεδρος παρακινούμενος συχνά από διάφορα επιχειρηματικά συμφέροντα ή ακόμα κι από προσωπικό κόμπλεξ (σπάνια), αποφασίζει να καταστρέψει και να λεηλατήσει μια χώρα. Η υπηρεσία προφανώς γνωρίζει την κατάσταση στη χώρα. Έχει μαζέψει πληροφορίες όχι μόνο για τις ένοπλες δυνάμεις αλλά την οικονομία, τους πολιτικούς, την κοινωνία κοκ. Δεν λέμε ότι είναι παντογνώστης, πάντως είναι σε θέση να γνωρίζει αρκετά, ώστε ο πολιτικός να κρίνει σωστά αν η χώρα πχ διαθέτει όπλα μαζικής καταστροφής ή είναι απειλή για άλλες χώρες, αφού τις ΗΠΑ δύσκολα μπορεί να τις απειλήσει άλλο κράτος.
Όμως ο Πρόεδρος παίρνει μια πολιτική απόφαση: Θα επιτεθεί. Η CIA ξέρει την αλήθεια. Τη λέει; Όχι φυσικά, το αντίθετο. Οργανώνει τα πράγματα έτσι ώστε η κοινή γνώμη πρώτα των ΗΠΑ έπειτα των Δυτικών υποτελών, να διαμορφωθεί ώστε να δικαιολογεί σε μεγάλο βαθμό το έγκλημα. Εδώ στήνονται λοιπόν προβοκάτσιες. Μια σφαγή, μια επίθεση, λάσπη που θα κάνουν τον ηγέτη της χώρας να φανεί αιμοβόρο τέρας, ενώ ο πραγματικά αδίστακτος εγκληματίας είναι ο Πρόεδρος των ΗΠΑ, που χρησιμοποιεί στρατό για να αυξήσει τα κέρδη των πολυεθνικών.
Κάπου όμως αν αποκαλυφθεί η απάτη το πράγμα στραβώνει και ο ένας ρίχνει τις ευθύνες στον άλλο. Με τον Κλίντον έγινε μια σκηνοθεσία, όπου οι Σέρβοι φάνηκαν ως επιτιθέμενοι αν και ήταν αυτοί οι αμυνόμενοι. Όχι ότι ήταν αγγελούδια, αλλά πάντως δεν ήταν έτσι όπως τους παρουσίαζαν οι Αμερικάνοι. Εγκλήματα στον πόλεμο έγιναν από όλες τις πλευρές, αλλά οι ΗΠΑ λέγαν πως μόνο ο Μιλόσεβιτς φταίει ενώ σιγόνταραν τις σφαγές των Κροατών και Μουσουλμάνων, ώστε να διαιωνιστεί το μίσος μεταξύ των ανθρώπων (Το παλιό γνωστό διαίρει και βασίλευε).
Με το Ιράκ τα πράγματα ήταν παιχνιδάκι. Ο άλλωστε σύμμαχος τους Σαντάμ ήταν όντως αδίστακτος και επικίνδυνος. Όχι όσο τα έλεγαν, αφού συνήθως κάνουν την τρίχα τριχιά, αλλά πάντως ήταν αρκετά. Ήταν όμως έτσι και όταν υπήρξε το αγαπημένο τους παιδί, όταν αγόραζε τα όπλα τους για να πολεμήσει με το Ιράν. Αλλά το Ιράν ήταν "ο κακός" για τη CIA οπότε δεν υπήρχε πρόβλημα, έτσι μπορούσαν να κάνουν τα στραβά μάτια, όταν έριχνε χημικά στους Κούρδους. Αφού τα έβαλε μαζί τους θυμήθηκαν τις παλιές του αμαρτίες. Βέβαια μετά η αλήθεια φάνηκε. Το Ιράκ δεν είχε χημικά, που εδώ που τα λέμε μόνο για αμάχους προορίζονται πλέον. Ο στρατός έχει πλήθος μάσκες, στολές, αντίδοτα κα, που μπορούν να τον προφυλάξουν σε μεγάλο βαθμό. Ακόμα και να είχε (που δεν είχε) δεν θα υπήρχαν παρά ελάχιστες απώλειες σε μάχιμους, αν χρησιμοποιούνταν.
Στη Συρία όμως στράβωσε από πριν το πράγμα. Ο Άσαντ έπαιξε έξυπνα, οι Ρώσοι αντέδρασαν, ενώ δεν είμαστε στο 1990 και το 2000. Σήμερα υπάρχουν κάμερες, κινητά, περισσότερες πληροφορίες από ποτέ για τον καθένα. Έτσι ακούγεται κι η άλλη πλευρά ακόμα και στην Αμερική ενώ τα ψέματα καταρρέουν πολύ πιο γρήγορα...
http://tsak-giorgis.blogspot.gr/2016/12/blog-post_853.html
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου