Σε χρόνο ενεστώτα, και όσο βαθαίνει η κρίση, η διαδικασία αυτή θα επιταχύνεται, δημιουργώντας μια στρατιά αποκλεισμένων και στερούμενων ως και τα στοιχειώδη, ενός κομματιού των από-τα-κάτω που επιβιώνει στα όρια της νομιμότητας, αναπαραγόμενος μέσω της επαιτείας ή της «παραβατικής» δραστηριότητας. Η υπαγωγή αυτού του κομματιού στον κύκλο της μαύρης οικονομίας είναι παράλληλα και η απαρχή της συσσώρευσης πολλών εξ αυτών στη συνθήκη του εγκλεισμού. Μια ματιά στην ιδιαίτερη ταξική διαστρωμάτωση της μαύρης οικονομίας φανερώνει πως, πέραν του συμπληρωματικού της χαρακτήρα ως προς την επίσημη, δεν διαφέρει σε τίποτα δομικά από την τελευταία: αναλώσιμοι-ευκαιριακοί εργάτες του εγκλήματος, μισθωτοί εργάτες των αφεντικών της μαύρης οικονομίας (πρεζέμπορων, νονών της νύχτας κλπ) στη βάση της πυραμίδας, βαρόνοι του εγκλήματος στην κορυφή της.
Αναρχική Ομοσπονδία: Δράσεις αλληλεγγύης στους αγώνες των κρατουμένων του Κολαστηρίου | Αθήνα/ Θεσ/νίκη/ Λαμία
Το -μόνο κατ’ όνομα- νοσοκομείο των φυλακών Κορυδαλλού «Άγιος Παύλος» έχει γίνει γνωστό για τις απάνθρωπες συνθήκες “νοσηλείας” στις οποίες βρίσκονται οι κρατούμενοι. Η εξουσία, που αναγκάστηκε (ως αποτέλεσμα του ντόρου που έχει κατ’ επανάληψη ξεσπάσει το τελευταίο διάστημα γύρω από το ζήτημα) να προβεί σε εξαγγελίες περί εξανθρώπισης των συνθηκών που επικρατούν εκεί, πέτυχε, ίσως, τη δημιουργία κάποιων “ανθρωπιστικών” εντυπώσεων. Στην πράξη, παρόλα αυτά, δεν υλοποίησε ούτε κατ’ ελάχιστο τις εξαγγελίες τις. Οι κρατούμενοι συνεχίζουν να ζουν την «κόλαση επί γης», με φαινόμενα καθημερινού, κατ’ ουσία, βασανισμού των ασθενών κρατουμένων, συχνά με συνέπεια ακόμα και τον θάνατο τους. Κάθε θάνατος στο κολαστήριο των φυλακών Κορυδαλλού είναι μία ακόμα κρατική δολοφονία.
Μπροστά σ’ αυτή την πραγματικότητα, τα βασικά αιτήματα που θέτουν οι τρόφιμοι του κολαστηρίου είναι η ένταξη του Άγιου Παύλου στο ΕΣΥ (δηλαδή η μετεξέλιξη του σε -έστω και στοιχειωδώς- νοσοκομείο) και η κανονικοποίηση της αποφυλάκισης λόγω υγείας, που τώρα βρίσκεται εξ ολοκλήρου στην αυθαίρετη διάθεση της «δικαιοσύνης» με αποτέλεσμα να πεθαίνει, με σχεδόν σταθερό ρυθμό, ένας άνθρωπος τον μήνα.
Η εγκληματική απάθεια την οποία επιδεικνύει το κράτος στους φυλακισμένους δεν είναι τυχαία. Όντας ένα απομονωμένο κομμάτι στον πάτο του ζοφερού βαρελιού της καταστολής, οι άρρωστοι κρατούμενοι δεν συνιστούν από μόνοι τους υποκείμενο με οποιοδήποτε ενδιαφέρον/συμφέρον από τη μεριά της κυβέρνησης.
Στις μεσαιωνικές συνθήκες που αντικρίζουμε στο κολαστήριο μπορούμε να δούμε και τη δυστοπική εικόνα της κατάρρευσης του δημόσιου συστήματος υγείας, το τέλος του δρόμου μιας νεοφιλελεύθερης επιβολής η οποία έχει ήδη διανύσει αρκετό δρόμο.
Η Ιστορία του σωφρονισμού, ή, γενικότερα, η ιστορία της καταστολής, είναι η ιστορία του πλεονάζοντος εργατικού δυναμικού: Βαριές ποινές με αποκορύφωμα τη ρητή ή/και συχνά άρρητη θανατική καταδίκη και ποινικοποίηση συμπεριφορών που προηγουμένως θεωρούνταν κανονικές, από τη μια, όταν αυξάνονται και “πλεονάζουν” για το σύστημα οι εργατικοί πληθυσμοί, χαμηλές ποινές κι ελαστικότητα, από την άλλη, μετά από πολέμους, καταστροφές κι επιδημίες που μειώνουν το κλάσμα της προσφερόμενης εργασίας προς αυτήν που το κεφάλαιο έχει ανάγκη να εκμεταλλευτεί.
Ο μετα-φορντικός καπιταλισμός, αναδιαρθρώνοντας ριζικά το εργασιακό μοντέλο, ελαστικοποιώντας τις εργασιακές μας συνθήκες και τις ζωές μας- χρειάζεται όλο και λιγότερους εργαζομένους για να αναπαραχθεί. Συνεπώς με όλο και μεγαλύτερο κομμάτι της τάξης μας να δουλεύει σε διάφορες μορφές ελαστικής ή μαύρης εργασίας ή και να πετιέται εκτός της παραγωγικής διαδικασίας, όλο και περισσότεροι και περισσότερες μερικώς εργαζόμενοι/ες, με σπαστό ωράριο/ με μπλοκάκια/ ή ακόμα και οι «τυχεροί» με πλήρη απασχόληση των 490 € δεν μπορούν να καλύψουν ούτε τις βασικές ανάγκες για την επιβίωση τους.
Σε χρόνο ενεστώτα, και όσο βαθαίνει η κρίση, η διαδικασία αυτή θα επιταχύνεται, δημιουργώντας μια στρατιά αποκλεισμένων και στερούμενων ως και τα στοιχειώδη, ενός κομματιού των από-τα-κάτω που επιβιώνει στα όρια της νομιμότητας, αναπαραγόμενος μέσω της επαιτείας ή της «παραβατικής» δραστηριότητας. Η υπαγωγή αυτού του κομματιού στον κύκλο της μαύρης οικονομίας είναι παράλληλα και η απαρχή της συσσώρευσης πολλών εξ αυτών στη συνθήκη του εγκλεισμού. Μια ματιά στην ιδιαίτερη ταξική διαστρωμάτωση της μαύρης οικονομίας φανερώνει πως, πέραν του συμπληρωματικού της χαρακτήρα ως προς την επίσημη, δεν διαφέρει σε τίποτα δομικά από την τελευταία: αναλώσιμοι-ευκαιριακοί εργάτες του εγκλήματος, μισθωτοί εργάτες των αφεντικών της μαύρης οικονομίας (πρεζέμπορων, νονών της νύχτας κλπ) στη βάση της πυραμίδας, βαρόνοι του εγκλήματος στην κορυφή της.
Το κολαστήριο των φυλακών Κορυδαλλού είναι μια μικρή πτυχή της ευρύτερης κόλασης που είναι οι φυλακές. Αλλά κάθε μέρα που το κολαστήριο λειτουργεί, συντελείται ένα έγκλημα.
ΑΥΤΟ ΤΟ ΕΓΚΛΗΜΑ ΘΑ ΤΟ ΣΤΑΜΑΤΗΣΟΥΜΕ
ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 23 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ
ΑΘΗΝΑ
ΠΡΟΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ-ΜΟΤΟΠΟΡΕΙΑ:
16:30 Πλατεία Εξαρχείων
ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ:
18:00 Πάρκο Δημαρχείου Κορυδαλλού Λ. Λαμπράκη, Δίπλα στις φυλακές.
ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ
ΜΙΚΡΟΦΩΝΙΚΗ
18:00, Καμάρα
ΛΑΜΙΑ
ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ
18.30, πλατεία Ελευθερίας
ΑΝΑΡΧΙΚΗ ΟΜΟΣΠΟΝΔΙΑ
****://anarchist-federation.gr
info@anarchist-federation.gr
twitter: htt*s://twitter.com/anarchistfedGr
fb: htt*s://w*w.facebook.com/anarxikiomospondia2015/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου