Η ανακοίνωση της Επιτροπής Εργαζομένων στη ΓΕΝΙΚΗ ΑΝΑΚΥΚΛΩΣΗ Α.Ε. (εδώ), πέρα από την περιγραφή των εργασιακών συνθηκών και σχέσεων γαλέρας που βιώνουν και υφίστανται οι συνάδελφοι εργαζόμενοι στη διαχείριση απορριμμάτων του ιδιωτικού τομέα και πέρα από την αυτονόητη έμπρακτη αλληλεγγύη και συμπαράσταση που ζητούν από το συνδικαλιστικό κίνημα των εργαζομένων στους ΟΤΑ - και πρέπει να την έχουν - θέτει ένα θεμελιώδες ζήτημα σε όλους όσοι ζητάμε ένα άλλο μοντέλο στη Διαχείριση Απορριμμάτων, στην κοινωνία, στην οικονομική ανάπτυξη και στο συνδικαλιστικό κίνημα: την ενότητα στην πράξη όλων των εργαζομένων στη διαχείριση απορριμμάτων με άξονα τον αποκλειστικά δημόσιο χαρακτήρα της.
Μετά από 4 χρόνια λαοκτόνων μνημονίων η ιστορική εμπειρία αποδεικνύει τα εξής:
α) Την μικρή αποτελεσματικότητα του συνδικαλιστικού κινήματος στην αντιμετώπιση της νεοφιλελεύθερης φασίζουσας λαίλαπας. Σήμερα, έχει γίνει κτήμα στη συνείδηση σημαντικών συνδικαλιστικών δυνάμεων, ότι οι κύριες αιτίες της εκ των... γεγονότων αναποτελεσματικότητας είναι οι κυρίαρχες - έως τώρα - στο συνδικαλιστικό κίνημα κυβερνητικές και εργοδοτικές δυνάμεις, μαζί, βέβαια, με τις δυνάμεις που αναπτύσσουν αντιμνημονιακή ρητορική - ή ακόμη και δράση - αλλά δεν έχουν απεγκλωβιστεί από ιδεολογίες, λογικές και πρακτικές του κυβερνητικού και εργοδοτικού... ρόλου τους και η πολυδιάσπαση του συνδικαλιστικού κινήματος που επιτρέπει στους Μερκελιστές και στα πολύχρωμα παπαγαλάκια τους να παίζουν - πετυχημένα μέχρι τώρα - παιχνίδια κοινωνικού αυτοματισμού, σπρώχνοντας πότε τους εργαζόμενους εναντίον των συνταξιούχων, πότε τους εργαζομένους στον ιδιωτικό τομέα εναντίον των εργαζομένων στο δημόσιο τομέα, πότε τους Έλληνες εργαζομένους εναντίον των μεταναστών εργαζομένων και πότε τους ανέργους εναντίον σε αυτούς που έχουν θέση εργασίας.
Η συνδικαλιστική οργάνωση και ενότητα όλου του πληθυσμού είναι η μόνη αναγκαία και ικανή συνθήκη για την ανατροπή των μνημονίων και των επιπτώσεών τους - ακόμα και με αριστερή Κυβέρνηση!
β) Την δομική ανικανότητα του ελληνικού κεφαλαίου να προχωρήσει σε επενδύσεις. Η ελληνική αστική τάξη από την γέννησή της ήταν κομπραδόρικη (παρασιτική και μεταπρατική). Εντός των εθνικών ορίων κυρίως προτιμούσε να βγάζει κέρδος από τις εισαγωγές ξένων προιόντων και όχι με την παραγωγή τους, από την παρασιτική της διαπλοκή με το δημόσιο τομέα και όχι με την ανάπτυξη των πλουτοπαραγωγικών πηγών και των συγκριτικών οικονομικών πλεονεκτημάτων της χώρας, με την πώληση υπηρεσιών και όχι με την ανάπτυξη βαριάς βιομηχανίας. Εκτός των εθνικών ορίων έδρασε σαν βοηθητικό προσωπικό (εμπόριο, ναυτιλία) άλλων κεφαλαίων (κυρίως του Αγγλικού). Με αυτό τον τρόπο δέθηκε οργανικά με τον παγκόσμιο καπιταλισμό - έστω και σαν απόφυση - και ιμπεριαλισμό, απεμπολώντας εξ αρχής το λαικο αίτημα για εθνική ανεξαρτησία και αυτοτελή ανάπτυξη.
Η ελληνική "εθνική " αστική τάξη τις "καλές εποχές'' έτρωγε αντιπαραγωγικά το "λίπος" του "έθνους"!
Τις τελευταίες δεκαετίες η ελληνική "εθνική " αστική τάξη - σε απόλυτη εναρμόνιση με την φύση της - κολλημένη σαν τσιμπούρι στο σώμα του "εθνικού" κορμού ρούφηξε με πρωτοφανή απληστία - χωρίς σκέψη και τύψεις για το αύριο του τόπου - κάθε ικμάδα. Χώνεψε και κατασπατάλησε στην προσπάθειά της να διευκολύνει την ακόρεστη και εγκληματική βουλιμία της προϋπολογισμούς, εθνικούς και κοινοτικούς πόρους, διαθέσιμα κεφάλαια (π.χ. κεφάλαια ασφαλιστικών οργανισμών) και κάθε λαϊκή αποταμίευση (π.χ. το μεγάλο κόλπο του Χρηματιστηρίου). Από την δεκαετία του ΄80 συνεπέβαλαν με το πολιτικό προσωπικό τον υπερδανεισμό της χώρας, των Δημόσιων Οργανισμών, των επιχειρήσεων και των νοικοκυριών, επιτυγχάνοντας, κυρίως με την μέθοδο της υπερκοστολόγησης, ασύλληπτα για κάθε ευνομούμενη χώρα "καπιταλιστικά κέρδη" και τον εκμαυλισμό των συνειδήσεων πλατιών λαϊκών στρωμάτων - με τον καταναλωτισμό της "δανεικής" ευμάρειας και τη διαπλοκή στη κοινωνική βάση(διαφθορά).
Την εποχή της κρίσης, όχι μόνο αφήνει τα τεράστια ληστρικά της κέρδη (π.χ. λίστα Λαγκάρντ) εκτός ελληνικής οικονομίας, όχι μόνο δεν προχώρησε σε επενδύσεις - ιδιαίτερα - στην παραγωγή, αλλά αντίθετα από κάθε αίσθηση κοινωνικής ευθύνης, αν αναλογιστούμε το μέγεθος της ανεργίας, μετέφερε παραγωγικές δραστηριότητες στο εξωτερικό (π.χ. coca cola).
Για εμάς τους εργαζομένους στον ΕΔΣΝΑ οι προαναφερθέντες διαπιστώσεις δεν είναι ένα γενικόλογο ερμηνευτικό σχήμα, είναι η πραγματικότητα που ζήσαμε και ζούμε.
Ο συνδικαλισμός στον ΕΔΣΝΑ ήταν και είναι στις βασικές του εκφάνσεις εργοδοτικός και κυβερνητικός - για μια εικοσαετία περίπου με την ΠΑΣΚΕ και την τελευταία πενταετία με την ΠΑΣΚΕ - ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ. Μέσα σε ένα μουντό σκηνικό διαπλοκής, σήψης, διαφθοράς και καταστολής των κριτικών φωνών, που συνδημιούργησε με την εργοδοσία, συμφώνησε, προώθησε και περιφρούρησε σαν μαντρόσκυλο όλες τις επιλογές των Διοικήσεων και Κυβερνήσεων. Ακόμα και σήμερα το ελεγχόμενο από την ΠΑΣΚΕ - Συνεργασία Σωματείο δεν έχει εναντιωθεί ούτε λεκτικά στα μνημόνια, στη λιτότητα και στους αντεργατικούς νόμους. Παράλληλα, υποστήριξε όλες τις ιδιωτικοποιήσεις υπηρεσιών και λειτουργιών του ΕΔΣΝΑ με αποκορύφωμα την αλήτικη συνδικαλιστικά ταύτισή του μέχρι και σήμερα με τα ΣΔΙΤ του Σγουρού, που έκλειναν τον ΕΔΣΝΑ.
Από την άλλη, κερδοσκόποι - με πρώτον τον εθνικό μας εργολάβο - αναλάμβαναν, δίχως δικά τους κεφάλαια και υποδομές και με εγγυημένα από το Δημόσιο τεράστια κέρδη, την μια μετά την άλλη τις μονάδες και τις υπηρεσίες του ΕΔΣΝΑ.
Συγχρόνως, οι ίδιοι - αλλά και άλλοι κερδοσκόποι - εκμεταλλευόμενοι το νομικό και ιδεολογικοπολιτικό υπόβαθρο, το οποίο απαξίωνε, συκοφαντούσε και συρρίκνωνε τον δημόσιο τομέα, δραστηριοποιήθηκαν στην αλυσίδα διαχείρισης των στερεών αποβλήτων, χρησιμοποιώντας με μικρό κόστος (π.χ. οι αμαρτωλές Εντολές Μεταφοράς) τις δημόσιες υποδομές του ΕΔΣΝΑ.
Από την περιγραφόμενη δομημένη πραγματικότητα γίνεται απόλυτα ευκρινές πως μια εναλλακτική και προοδευτική διαχείριση των στερεών αποβλήτων προϋποθέτει ως αποκλειστικό φορέα σε όλους τους κρίκους της αλυσίδας (από την αποκομιδή έως την τελική διάθεση του υπολοίπου της επεξεργασίας) το Δημόσιο, δηλαδή την Τοπική Αυτοδιοίκηση και των δύο βαθμών.
Κάτω από αυτό το πρίσμα, ο αγώνας των συναδέλφων του ιδιωτικού τομέα έχει ιδιαίτερη σημασία για την Α.ΕΝ.Κ ΕΔΣΝΑ.
Αυτό όσο πιο γρήγορα το καταλάβουν οι εργολάβοι τόσο το καλύτερο... για τους ίδιους!
Σταύρος Κουτσογιάννης
Συντονιστής της Α.ΕΝ.Κ ΕΔΣΝΑ
http://kinisi-esdkna.blogspot.gr/2015/01/blog-post_86.html#more
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου