Είναι κάποιες στιγμές που αισθάνομαι ότι όλοι αυτοί νομίζουν πως έχουν να κάνουν με χαχόλους . Ήρθε λοιπόν ο Γιώργος Παπανδρέου θεωρώντας ότι μπορεί να περάσει κι αυτός από την κολυμπήθρα του Σιλωάμ και να ξεπλυθεί από τις αποτρόπαιες ευθύνες του.
Έτσι επαναλαμβάνει μονότονα ότι παρέλαβε μια χρεοκοπημένη χώρα, όταν προεκλογικά έλεγε πως «λεφτά υπάρχουν» και αντί να μας εξηγήσει τι πραγματικά συμβαίνει, πώς φτάσαμε σε αυτή την κατάσταση, είχε βγει με το διάγγελμα από το Καστελόριζο για να μας παραδώσει στο πυρ το εξώτερο.
Χωρίς να μπορεί ν’ αρνηθεί ότι μας ενέπλεξε ασυλλόγιστα (;) ή καθ΄υπαγόρευση (;), με μηδενική διαπραγμάτευση, στο μνημόνιο, με καταστροφικές συνέπειες για τους εργαζόμενους, τη νέα γενιά και τις μικρομεσαίες επιχειρήσεις - τη ραχοκοκαλιά της οικονομίας αυτής της χώρας. Με αποτέλεσμα να οδηγήσει σε διάλυση τον κοινωνικό ιστό. Και να προκαλέσει βίαιη ανακατανομή του εισοδήματος υπέρ των κυρίαρχων βαρόνων αυτού του τόπου και να προκαλέσει αναστάτωση στο πολιτικό σκηνικό.
Ύστερα από το φιάσκο του δημοψηφίσματος στις Κάνες, την έκανε - με ελαφρά πηδηματάκια - αφού με έτερο διάγγελμα παραδέχτηκε ότι «έγινα Έλληνας από επιλογή». Για να του απαντήσουμε: Κι όμως παρέμεινες αμερικάνος ως τα μπούνια!
Εκεί συγκαταλέγεται και η απόφασή του παραδώσει την εξουσία στον συγκάτοικο των φοιτητικών του χρόνων.
Άλλη μία διεθνής πρωτοτυπία: Πρωθυπουργός με ισχυρή δεδηλωμένη να το “βάζει στα πόδια” παραιτούμενος στον Αρχηγό της Αξιωματικής αντιπολίτευσης, αφήνοντας στον άσπονδο φίλο και εσωκομματικό του αντίπαλο να βγάλει τα κάστανα από τη φωτιά. Κι όλα αυτά φυσικά, χωρίς κομματικές διαδικασίες.
Για να μας προκαλεί τις σκέψεις, ότι όπως αυθαίρετα χωρίς κομματικές διαδικασίες μας έβαλε στην περιπέτεια με τα μνημόνια, με τίνος εντολή διαλύει το κόμμα που ίδρυσε ο πατέρας του; Επειδή ουδείς πλέον πείθεται πως διαθέτει προσωπικές πρωτοβουλίες.
Αλλά με την εμφάνισή του ως αρχηγός νέου κόμματος, με τους γνωστούς «κηπουρούς» να τον περιτριγυρίζουν πάλι, ας μας πει επιτέλους, ως «υπεύθυνος πολιτικός ηγέτης», τι πολιτικές παρεμβάσεις είχε αναλάβει όλο αυτό το μεσοδιάστημα -από την υπογραφή του πρώτου μνημονίου ως την ανάληψη νέας προσπάθειας να μας σώσει;
Τι σημαντικό έκανε στην πολιτική ζωή της χώρας στην διάρκεια που την παρακολουθούσε να κατακρημνίζεται; Και τι σχέδια έχει με την επανεμφάνισή του ως δεύτερη φορά Σωτήρας;
Απλώς, ως κληρονόμος ενός ονόματος – και γνωρίζουμε τι ρόλο παίζει αυτό στην πολιτική ζωή με τα πολιτικά τζάκια- παρασύρει στον όλεθρο ένα κόμμα που ήδη παρέπαιε με τους χειρισμούς τους διαδόχου του στην ηγεσία του, για να ικανοποιήσει άραγε μόνο την προσωπική του μωροφιλοδοξία, ή μήπως εκτελώντας κάποιων εντολές που θέλουν οι μετεκλογικές εξελίξεις να είναι πάλι του χεριού τους;
Ή μήπως φοβούμενος τις απειλές που έχει εκτοξεύσει η σημερινή αξιωματική αντιπολίτευση –το κόμμα με τα περισσότερα αυτογκόλ- θέλει να νοιώθει τη σιγουριά ενός πολιτικού ηγέτη, για να αντιμετωπίσει τις νομικές ευθύνες που θα του ζητηθούν;
Τόσο ως πρωθυπουργός, όσο και ως πρόεδρος ενός κόμματος που κατόρθωσε να διασκορπίσει ό,τι απέμενε από το ιστορικό Κίνημα του πατέρα του, δίνοντάς του τώρα το τελειωτικό πλήγμα, στην ιστορία θα παραμείνει ως ελάχιστος…
ΥΓ Από την εποχή που ήταν διαπρύσιος κήρυκας του σχεδίου Ανάν, παραμένει τοις κείνων ρήμασι πειθόμενος!
http://www.zougla.gr/apopseis/article/gap-o-elason---mpr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου