Πετρου Αργυριου (agriazwa.blogspot.com)
Και η διαρκής απάντηση είναι μια:
Η διαφθορά.
Πάντα αναρωτιόμουν το γιατί σε μια από τις πιο διεφθαρμένες χώρες στον κόσμο (ψιτ, για τη χώρα σου μιλάω) δεν έχουμε αίμα αλλά κυρίως «εγκλήματα λευκού κολάρου».
Η απάντηση είναι απλή: δεν υπήρχε λόγος για βία και αίμα. Υπήρχε συναίνεση για τη διαφθορά. Υπήρχε ίσως η πιο εκτεταμένη κουλτούρα διαφθοράς τουλάχιστον στο Δυτικό κόσμο.
Η διαφθορά δεν αποτέλεσε ποτέ αποκλειστικά προνόμιο της εξουσίας. Αντίθετα, ήταν «δημοκρατικότατη» και εκτεινόταν σε όλα τα στρώματα της ελληνικής κοινωνίας.
Τι άλλαξε;
Η μοιρασιά. Βλέπετε, η διαφθορά μπορεί να είναι και αυτή ένα σύστημα διοίκησης και μάλιστα αποτελεσματικό.
Δυστυχώς όμως έχει ένα εξ’ ορισμού μειονέκτημα: Είναι σπάταλο. Πόροι εξαντλούνται γρήγορα, η πίττα μικραίνει σύντομα.
Έτσι λοιπόν κάποια στιγμή θα γίνει αναπόφευκτα το μοίρασμα της πίτας. Και κάποιοι, οι λιγότερο ισχυροί θα βγουν έξω από τη μοιρασιά.
Αυτή είναι η ουσία της συναισθηματικής αντίδρασης του Έλληνα: γιατί όλοι θα συμφωνήσουμε στο ότι αυτή η αντίδραση του Έλληνα στις «μεταρρυθμίσεις» αφορά πρωτίστως το βιοτικό κομμάτι της Ζωής του Έλληνα. Απλά όλο και περισσότεροι Έλληνες δεν μπορούν να επιβιώσουν αξιοπρεπώς και κάποιοι δεν μπορούν να επιβιώσουν καθόλου, αριθμοί που καθημερινά μεγαλώνουν. Αυτό αποτελεί συνθήκη για ένα κοινό μέτωπο αγώνα. Τη μόνη συνθήκη κοινού μετώπου αγώνα στην Ελλάδα.
Γιατί στο «ηθικό» και συναισθηματικό κομμάτι της αντίδρασης του Έλληνα, τα πράγματα ούτε έντιμα, είναι ούτε δίκαια.
Γιατί το γαμώτο του Έλληνα είναι ότι τόσα χρόνια υπηρετούσε ένα σύστημα διαφθοράς όπως και το σύστημα διαφθοράς εξυπηρετούσε τον «πολίτη». Ήταν στη μοιρασιά που χάλασε το γλυκό. Ήταν ότι στην καινούρια μοιρασιά ο μέσος Έλληνας έμεινε στην απ΄έξω.
Αυτό είναι casus beli και η κρυφή σημαία της ανάγκης για αλλαγή συστήματος εξουσίας.
Χάλασε η μοιρασιά.
Εμ δεν θα χαλούσε; Αμύθητοι πόροι κατασπαταλημένοι. Ούτε καν στην ευλογημένη Ελλάδα δεν βρέχει πόρους.
Κάποιες επαναστάσεις σε αυτή τη χώρα γίναν γιατί κάποιοι βαθύτατοι μορφωμένοι και ειλικρινείς άνθρωποι πλησιάσαν κάποιος βαθύτατα αμόρφωτους ανθρώπους και ο σπόρος έπιασε τόπο.
Σήμερα στην Ελλάδα ενδημεί το είδος του βαθύτατο παραμορφωμένου ανθρώπου, του νεόπλουτου της γνώσης όπως το έχω ξαναπεριγράψει. Αυτό το είδος είναι ανεπίδεκτο μαθήσεως. Έχει πάρει εμβόλια γνώσης ίσα ίσα για να γένει άνοσος σε αυτήν.
Για αυτό το λόγο ΚΡΑΥΓΑΖΕΙ «τέρμα ο διαπιστωτικός λόγος. Ώρα για πράξεις». Γιατί αν προχωρήσει και άλλο ο διαπιστωτικός λόγος μπορεί να φτάσει και σε διαπιστώσεις για εμάς τους ίδιους, μπορεί να περιλάβει και εμάς και δε θέλουμε ο λόγος να φτάσει τόσο μακριά. Ούτε τόσο βαθιά.
Για να δούμε ποιοι είμαστε εμείς.
Είμασταν αυτοί που «εφεύραμε» την παραπαιδεία και την εξυψώσαμε πάνω από την ας πούμε κακή ποιότητας κρατική παιδεία. Φροντιστήρια λέγονται.
Δημιουργήσαμε δηλαδή την ιδιωτική παιδεία μόνοι μας. Τύφλα να χουν οι κακοί καπιταλιστές.
Κάναμε τις μήτρες γνώσης, τα πανεπιστήμια, άσυλα ανιάτων και εκδοτήρια εισιτηρίων για το γήπεδο του δημοσίου. Σόρρυ μάγκες αυτό δεν τα κανε άλλος. Θα μπορούσατε να πείτε όχι, του παιδιού μου δεν του κόβει, μπορεί να μάθει μια τέχνη να ευτυχήσει και αυτός και να μη ζημιώνει τους συμπολίτες του. Δεν είναι δα και κουλό. Αλλά όχι. Εσείς ξοδεύατε περιουσίες για να μπουν τα μπάσταρδο σας στα πανεπιστήμια και να γίνει Προεστός. Διαφθορά λέγεται αυτό. Σύστημα διαφθοράς.
Στη δημόσια υγεία; ΟΟΟυουουου. Εκεί να δεις. Φακελάκι και κακό για να πάρει ο δικός σου άνθρωπος τη θέση του φτωχότερου συμπολίτη του. Εσείς φτιάξετε τους μεγαλογιατρούς.
ΔΙΑΦΘΟΡΑ.
Και άλλα τόσο όμορφα.
Αλλά πάντα μα πάντα είχατε τους πολιτικούς να τους φορτώνετε με το αζημίωτο τις δικές σας πομπές σε ένα ψυχόδραμα που αν δεν ήταν τραγικό θα ήταν απλά γελοίο.
Και στην πολιτική; Πάντα μα πάντα διαλέγατε τους χειρότερους του χωριού. Αυτούς που ξέρατε ότι είναι βρώμικοι γιατί ΕΙΧΑΤΕ ΠΡΟΣΩΠΙΚΑ ΕΞΥΠΗΡΕΤΗΘΕΙ από αυτούς.
Αυτό και αν είναι διαφθορά.
Φυσικά. Ο πονηρός δε φοβάται τον πονηρό ακόμη και αν είναι πιο πονηρός από τον ίδιο. Τα ίδια μέσα κατέρχονται και με τους ίδιους κανόνες παίζουν. Τον έξυπνο φοβάται. Για αυτό έβαζε ο πονηρός ο Έλληνας και τους πιο πονηρούς από όλους στην εξουσία, άσχετα με τον ψεύτικη ιδεολογική προβιά που οι πολιτικοί φορούσαν έτσι για ξεκάρφωμα. «Αυτόν μπορούμε να τον εμπιστευτούμε. Είναι λαμόγιο σαν και μας.»
Ο καραγκιοζισμός είναι φυσικά απότοκος της μακράς ιστορίας της υποδούλωσης μας. Συμφωνώ. Αλλά ακόμη και όταν μπορούσαμε να φτιάξουμε ένα δικό μας σύστημα διοίκησης, τη διαφθορά επιλέξαμε πάλι. Ανεπίδεκτοι μαθήσεως και ανθεκτικοί μέχρι θανάτου στην αλλαγή. Αιώνιοι νεοέλληνες.
Είχαμε δημοκρατία της διαφθοράς. Είχαμε ένα σύστημα εξουσίας με μαζική συναίνεση. Τη διαφθορά.
Το ψυχόδραμα μας δεν έχει λύση: δεν είναι τραγωδία. Κράζουμε τους δοσίλογους, τους κλέφτες κλπ κλπ. Κάνουμε ότι φωνάζουμε και οι πολιτικοί κάνουν ότι μας ακούν.
Δυστυχώς όμως, είναι λίγες οι ελληνικές οικογένειες που δεν έχουν σκελετό ή σκελετούς στη ντουλάπα τους: Κάποιον συγγενή μακρινό ή κοντινό δοσίλογο, βασιλόφρονα ή χουντικό.
Βρώμικο εφοριακό, γιατρό. Πουλημένο δικηγόρο. Ξεπουλημένο στέλεχος πολυεθνικής. Φοροφυγά. Όλα τα έχει ο μπαχτσές. Για να μην πάμε σε πιο βαρβαρικές μορφές εγκλήματος. Ακόμη και οικογένειες που δεν είχαν τέτοια φρούτα μπολιαζόντουσαν με κανά καλό γαμπρό ή νύφη για να μοιραστούν τα λεφτά και τη ντροπή τους. Στο μητροπολιτικό κέντρο της διαφθοράς (ψιτ, για την Ελλάδα λέω) η εντιμότητα συνεπαγόταν φτώχια και η φτώχια ισοδυναμούσε με ντροπή και απομόνωση.
Τώρα, οι ιερές ελληνικές οικογένειες αποκτούν και νέα φρούτα:
Τους Χρυσαυγίτες.
Γενικά, μέσα στην ιερή ελληνική οικογένεια επικρατούσε τρομακτική ομερτά: Αν το κράτος, το όποιο κράτος, πήγαινε να στριμώξει ή να μπαγλαρώσει κανάν εγκληματία συγγενή, να σου από το πουθενά οι μηχανισμοί προστασίας και τα τηλέφωνα και τα παρακάλια και τα λαδώματα και τα ταξίματα μην τυχόν και πάθει κάτι το «παιδί». Αντίθετα, οι έντιμοι και από το κράτος διωκόντουσαν αλλά και κοινωνικά απομονωμένοι μείναν. Που πήγαν οι έντιμοι άνθρωποι στην Ελλάδα αναρωτιέστε; Ε λοιπόν, αυτούς τους σκοτώσατε μικρούς μην τυχόν και χαλάσουν την πιάτσα.
Η Ελλάδα υπήρξε μια ηθικά ασπόνδυλη χώρα.
Και ρωτάω εσάς που κράζατε μέσα την ασφάλεια της ανωνυμίας ή των μαζών: Δώσατε ποτέ κανέναν συγγενή σας; Μήπως κανάν γνωστό σας; Δώσατε κάποιον ανιδιοτελή αγώνα που θα χαλούσε τη βολή σας; Ε ΠΩΣ ΣΤΟ ΔΙΑΟΛΟ ΠΕΡΙΜΕΝΕΤΕ ΠΟΛΙΤΙΚΟΥΣ ΠΟΥ ΕΧΟΥΝ ΠΟΛΛΑ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ ΝΑ ΧΑΣΟΥΝ ΝΑ ΔΩΣΟΥΝ ΔΙΚΟΥΣ ΤΟΥΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ;
Προς θεού: δε λέω ότι όλοι οι Έλληνες μετέχουν ενεργά της διαφθοράς. Αλλά ότι έχουν εμποτιστεί μέχρι το μεδούλι από αυτήν σε βαθμό που δεν μπορούν να την αναγνωρίσουν από κοντά αλλά μόνο από μακριά, έχουν υποστεί ένα είδος ηθικής πρεσβυωπίας.
Το ψυχόδραμα δεν έχει τέλος: Χιλιάδες απολυμένοι δημοσιογράφοι να κράζουν στους δρόμους και κανένας από αυτός να μην βγάζει τα άπλυτα του εργοδότη του μην τυχόν και βγει για τον ίδιο κακό όνομα για τυχόν επόμενη σχέση εργοδοσίας. V for Valtomenos.
Άλλοι που το πρωί είναι άχρηστοι βολεμένοι δημόσιοι υπάλληλοι και το βράδυ ανώνυμοι επαναστάτες που μετατρέπουν το χώρο του δημοσίου διαλόγου που μπορεί να είναι το διαδίκτυο σε γήπεδο ή καφενείο. V for Volemenos.
Δικηγόροι που σε εποχή εκτεταμένης κρατικής παρανομίας δεν μπορούν να κάνουν ούτε μια μήνυση κατά του κράτους. V for Vernikomena Kerata.
Δικαστικοί σε καιρό αντισυνταγματικών εκτροπών αντιδρούν μόνο όταν μειώνονται οι μισθοί τους. V for Varate me kai as klaiw.
Τι δουλειά κάνεις πασά μου: Επαγγελματίας γραφειοκράτης: V for Vasilofron
Νεαροί άντρες που πουλούν το μέλλον τους για ένα καφέ στην παραλία: V for Vlakas.
Γκόμενες που ενώ μας έχει πέσει όλους το πουλί από την απόγνωση συγκρίνουν τα βαμμένα νύχια τους: V for Versage, V for Vamenes Ksantheies, V for Vlamenes.
Σιγά μην γίνει η Ελλάδα Αργεντινή. Το μόνο ηρωικό στη μας χώρα είναι το πόσο ανθεκτική είναι η διαφθορά. Ό μόνος ήρωας σε αυτή τη χώρα είναι η διαφθορά. Σούπερ ήρωας αφού τους νικά στο τέλος όλους.
Είμασταν βασιλόφρονες πριν έρθει ο βασιλιάς. Χουντικοί πριν έρθει η χούντα. Νεοφιλελεύθεροι πριν έρθει το ΔΝΤ. Κρυπτοφασίστες πριν έρθει η ΧΑ. Σταλινική πριν έρθει ο Στάλιν. Όλοι βρήκαν και τα κάναν. Πολλά από τα βαμπίρια της νεοελληνικής ιστορίας δεν ήρθαν απρόσκλητα.
Είμαι, είσαι, είμαστε η διαφθορά. Είμαστε ένα κρότος μαφία. Ένα συσσωμάτωμα μεγάλων οικογενειών. Λογικό ήταν. Για μας η υπάρχει η Ιερή Οικογένεια, La Sacrada Familia, ούτε κοινωνία, ούτε αξίες ούτε τίποτα. Υπάρχει ο κώλος μας ,πεσμένος και γεμάτος μπιμπίκια άντε και καμιά οικογένεια. Ξέρατε καμιά μαφία που δεν στηρίζεται στην έννοια της ιερής οικογένειας;
Οι πολιτικοί μας είναι κατ’ εικόνα και ομοίωση πολλών συγγενών μας τους οποίους διαρκώς συγκαλύπτουμε.
Ούτε ο Μπάτμαν δεν μπορεί να μας σώσει. Αντίθετα, θα είναι χαρά του να μας σπάσει με ελάχιστες εξαιρέσεις στο ξύλο.
Πραγματική δημοκρατία έχεις όταν καταλαβαίνεις ότι και εσυ και εγώ και εμείς μετέχουμε σε αυτήν.
Πραγματική διαφθορά έχεις όταν δεν καταλαβαίνεις ότι εσύ και ο μπαμπάς ή θείος σου ή ο γκόμενος ή η κόρη σου μετέχει σε αυτή.
Ανταπόκριση: Πέτρος Αργυρίου από την Πρώην Δημοκρατία της Μαφίας της Ελλάδος, νυν Τροϊκανία- 29/10/2012
http://gregordergrieche.blogspot.gr/2012/10/blog-post_6016.html#more
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου