Μνημόνιο και ευρωζώνη είναι ενα και το αυτό

Συνέντευξη του Αλέκου Αλαβάνου στην εφημερίδα ”Επενδυτής”,26/10/2012

Σε ποιους απευθύνεται η πρόταση για το «Σχέδιο Β΄»; Είναι μια πρόταση που αφορά τη συσπείρωση της πέραν του ΣΥΡΙΖΑ Αριστεράς; Ή μπορεί να αφορά ακόμη και δυνάμεις πέραν της Αριστεράς;

Τα στοιχεία ενός «Σχεδίου Β’» – εθνικό νόμισμα, εθνικοποίηση τραπεζών, δημοκρατικός σχεδιασμός – εκ των πραγμάτων έχουν ένα όχι απλά αριστερό, αλλά και επαναστατικό χαρακτήρα, αφού αμφισβητούν την κεντρική επιλογή της άρχουσας τάξης μεταπολιτευτικά για την Ευρωζώνη. Απευθύνονται όμως σε όλη ανεξάρτητα την κοινωνία, πέρα από κομματικές ταυτότητες, αν υπάρχουν ακόμα. Σήμερα, για να λύσουμε τα πιο άμεσα προβλήματα – πείνα, φτώχια, ανεργία – χρειάζονται επειγόντως πολλές τομές.

  Η κυβέρνηση επιμένει πως στις συνθήκες που υπάρχουν το δίλημμα είναι «ευρώ ή χάος». Μπορεί, λοιπόν, η απαγκίστρωση από το ευρώ να μη μεταφραστεί σε χάος και πώς;

Πρόκειται, από προπαγανδιστική πλευρά για την τυπική μέθοδο του πολιτικού κατεστημένου με το δίλημμα «ή η πολιτική μας ή το χάος». Χωρίς όμως να έχει ιδέα η κυβέρνηση, επιστημονικά έχει δίκιο. Με το ευρώ έχουμε μια στατική, γραμμική εξέλιξη που οδηγεί μόνο στην απόγνωση. Σύμφωνα με τη «θεωρία του χάους», αλλαγές στις παραμέτρους ενός μεγάλου συστήματος (εδώ π.χ. το νόμισμα) μπορούν να οδηγήσουν σε καταστάσεις που γεννούν μη προβλέψιμες δυνατότητες, καινοτομίες, αναγέννηση.

   Θα μπορούσε κάποιος να σας «προβοκάρει» ότι το εναλλακτικό σας σχέδιο συνάδει με επιδιώξεις του λεγόμενου «λόμπι της δραχμής»; Υπάρχει ή υπήρξε τέτοιο λόμπι;

Δεν το ξέρω. Τα «λόμπι» κάποιας περιωπής και ισχύος τα παίρνουμε αμέσως είδηση από το άκομψο πέρασμα της γραμμής τους στα μεγάλα μέσα ενημέρωσης. Από αυτή την άποψη σήμερα βλέπουμε παντού αποκλειστικά και μόνο ένα «λόμπι του ευρώ» και γνωρίζουμε και τη σύνθεσή του από τραπεζίτες, που περιμένουν τα δάνεια του λαού για να γεμίσουν τα δικά τους ταμεία τους, μεγαλοεπιχειρηματίες που βλέπουν να μηδενίζεται το εργασιακό κόστος, ξένους που κυριαρχούν πια στον ελληνικό χώρο.

    Μια Ελλάδα εκτός Ευρωζώνης και Ε.Ε. τι θέση θα έχει στο γεωπολιτικό «σύμπαν»; Πού θα βρει συμμάχους, πώς θα αντιμετωπίσει συνθήκες και διαθέσεις αποκλεισμού από τον παγκόσμιο καταμερισμό εργασίας;

Σήμερα δεν έχουμε μόνο «συνθήκες και διαθέσεις» αλλά πραγματικό και δραματικό αποκλεισμό από τον διεθνή καταμερισμό εργασίας. Είμαστε μια χώρα εισαγωγών, παρακμής και διάλυσης. Το «Σχέδιο Β’», η απαλλαγή μας από ένα απαγορευτικό για την διάσωση ακριβό νόμισμα, δημιουργεί άμεσα προϋποθέσεις για ανάκτηση της εσωτερικής αγοράς, για εξαγωγικές διεξόδους. Συμμάχους έχουν οι πατρίδες με αυτοπεποίθηση, όχι οι ψοφοδεείς, όπως έχει καταντήσει σήμερα η Ελλάδα. Η ίδια η Ευρωπαϊκή Ένωση και οι ΗΠΑ σε μια περιοχή μεγάλης ρευστότητας, δεν θα ήθελαν με τίποτε μια εχθρική Ελλάδα. Για σκεφθείτε την πετρελαιοπαραγωγό Ρωσία, που εναγώνια θέλει συμμάχους στη Μεσόγειο μετά τις εξελίξεις στη Συρία. Σε ένα άρθρο στην “Financial Times” πριν λίγους μήνες – δεν είναι δική μου γνώμη αυτή – υποστήριζαν ότι η Αθήνα μπορεί να εξοφλήσει όλο το χρέος της αν προσφέρει ναυτιλιακές διευκολύνσεις στη Μόσχα.

      Ο ΣΥΡΙΖΑ επιμένει περίπου στο σύνθημα «μια άλλη Ελλάδα σε μια άλλη Ευρώπη». Αυτή δεν είναι μια θεμιτή αριστερή προσδοκία; Γιατί την απορρίπτετε;

Ποιος μπορεί να απορρίψει τόσο γλυκές λέξεις; Προσέξτε, ειδικά σε μια κατάσταση βαθιάς κρίσης, οι γενικές διατυπώσεις συγχέουν και συσκοτίζουν. Απαιτείται σαφήνεια και προγραμματικός προσδιορισμός. Εγώ πιστεύω απόλυτα σε μια «νέα δημοκρατία» για την Ελλάδα, σε σχέση με το διεφθαρμένο, ανεξέλεγκτο, γραφειοκρατικό σύστημα που αναπτύχθηκε, αλλά όταν μου μιλήσετε για τη Νέα Δημοκρατία του Σαμαρά με τις συγκεκριμένες επιλογές της, είμαι στην απέναντι όχθη. Αν λοιπόν με αυτή τη θέση εννοείται ότι «μέχρι να έχουμε άλλη Ευρώπη δεν μπορούμε να έχουμε μια άλλη Ελλάδα» και μέχρι εκείνη τη μέρα θα πεινάμε, τότε διαφωνώ απόλυτα. Για το «Σχέδιο Β’» είναι «σήμερα για μια άλλη Ελλάδα, που θα συμβάλλει στο  να έχουμε και μια άλλη Ευρώπη», κάτι στον άλλο πόλο από το προηγούμενο.

Από τους πρώην συντρόφους σας ακούγεται συχνά η κριτική πως οι παρεμβάσεις σας έχουν ένα μάλλον άστοχο timing και στόχο να αποδυναμώνουν τις θέσεις του ΣΥΡΙΖΑ- όπως για παράδειγμα η προεκλογική σας τοποθέτηση ότι η καταγγελία του μνημονίου οδηγεί εκτός ευρώ-. Τι απαντάτε;

Η λογοκρισία και η υπόδειξη «πού, πότε, πώς» θα μιλήσει ο άλλος είναι ζητήματα που δεν είναι ανεκτά ούτε καν για συζήτηση. Αυτό που χρειάζεται σήμερα η κοινωνία μας είναι ένας διάλογος με απλότητα, με αμεσότητα, με ειλικρίνεια και κυρίως και επιτέλους χωρίς κομματικές σκοπιμότητες και κόλπα. Τέλος, μου κάνει εντύπωση πώς οι κομματικές λογικές διαστρέφουν και περιπλέκουν τα πιο απλά πράγματα. Δεν είναι δυνατό να ακυρώσουμε το μνημόνιο και να παραμείνουμε στην Ευρωζώνη. Αυτό ζήτησαν από την Ελλάδα, την Πορτογαλία, την Ιρλανδία, αυτό ζητούν από την Ισπανία, την Ιταλία. Κυρίως όμως με τις νέες ρυθμίσεις για την τραπεζική ένωση, για τον υπερεπίτροπο, για ο δημοσιονομικό σύμφωνο, για την αναθεώρηση των συνθηκών η μνημονιακή λογική γενικεύεται και γίνεται θεσμός της Ευρωζώνης. Δεν είναι απλά ότι δεν μπορούμε να φύγουμε από το μνημόνιο αν δεν φύγουμε από την Ευρωζώνη. Μνημόνιο και Ευρωζώνη είναι πια ένα και το αυτό.

tometopo

http://gregordergrieche.blogspot.gr/2012/10/blog-post_2625.html#more