Ανοικτή Επιστολή στον Στάλιν

 ΣΥΝΕΡΓΑΤΕΣ ΤΟΥ ΠΟΛΙΤΙΚΟΥ ΚΑΦΕΝΕΙΟΥ

Αγαπητοί φίλοι του Πολιτικού Καφενείου, Χαίρεται.

Σας στέλνω ένα ενδιαφέρον κείμενο του Φιόντορ Ρασκόλνικοφ

που μετέφρασα από τα ρώσικα (είμαι καθηγητής ιστορίας). Το παρακάτω έγγραφο, με ημερομηνία 17 Αυγούστου 1939, εκδόθηκε για πρώτη φορά στο Παρίσι την 1η Οκτωβρίου του 1939. Ο Φιόντορ Ρασκόλνικοφ ήταν ένας Μπολσεβίκος που έλαβε μέρος στην Οκτωβριανή Επανάσταση, διοικητής του Ερυθρού στόλου της Κασπίας και της Βαλτικής κατά τη διάρκεια του ρωσικού εμφύλιου πολέμου, και αργότερα ένας σοβιετικός διπλωμάτη.

Ευχαριστώ,

Ευελπίδης Οικονομάκης

«Θα πω αυτήν την αλήθεια για σας

Η οποία είναι χειρότερη από οποιοδήποτε ψέμα.»

Στάλιν, έχεις διακηρύξει ότι είμαι «εκτός νόμου». Με τον τρόπο αυτό μου έδωσες τα ίδια δικαιώματα – ή, ακριβέστερα, την ίδια έλλειψη δικαιωμάτων – όπως όλοι οι σοβιετικοί πολίτες, οι οποίοι κάτω από την εξουσία σου ζουν ως παράνομοι.

Σου απαντώ με απόλυτη αμοιβαιότητα: σου επιστρέφω το εισιτήριο εισόδου στο «βασίλειο του σοσιαλισμού» που έχεις χτίσει, και ρήξη με το καθεστώς σου. Ο «σοσιαλισμός» σου, ο οποίος τώρα έχει θριαμβεύσει και μπορεί να βρει δωμάτιο για εκείνους που το έφτιαξαν μόνο πίσω από τα κάγκελα των φυλακών, είναι εξίσου μακριά από τον πραγματικό σοσιαλισμό ως η τυραννία της προσωπικής σου δικτατορίας δεν έχει τίποτα το κοινό με την δικτατορία του προλεταριάτου.
Δεν σε βοηθάει καθόλου εάν ο σεβαστός επαναστάτης Ν.Α. Μορόζοφ, διακοσμημένος με παράσημο, επιβεβαιώνει ότι για αυτό το «σοσιαλισμό» πέρασε είκοσι χρόνια της ζωής του στα μπουντρούμια του φρουρίου Σλίσσελμπουργ.
 
Η στοιχειώδης αύξηση της δυσαρέσκειας ανάμεσα των εργατών, των αγροτών και των διανοούμενων καθιστούσε αναγκαία ένα αιχμηρό πολιτικό ελιγμό σαν αυτήν του Λένιν προς την κατεύθυνση της Νέας Οικονομικής Πολιτικής το 1921. Υπό την πίεση των σοβιετικών πολιτών «χορήγησες» ένα δημοκρατικό σύνταγμα. Έγινε δεκτό από το σύνολο της χώρας με ειλικρινή ενθουσιασμό.
 
Μια ειλικρινή εφαρμογή των δημοκρατικών αρχών του συντάγματος του 1936, η οποία ενσωματώνει τις ελπίδες και τις προσδοκίες ολόκληρου του λαού, θα σήμαινε ένα νέο στάδιο στην επέκταση της σοβιετικής δημοκρατίας.
 
Όμως, στο μυαλό σου, κάθε πολιτική ελιγμών είναι συνώνυμη με την απάτη και την εξαπάτηση. Έχεις καλλιεργήσει ένα είδος πολιτικής χωρίς ηθική, εξουσίας χωρίς ειλικρίνεια, σοσιαλισμό χωρίς αγάπη για την ανθρωπότητα.
 
Τι έκανες με το σύνταγμα, Στάλιν;
 
Φοβούμενος ελεύθερες εκλογές ως ένα «άλμα προς το άγνωστο» που θα απειλούσε την προσωπική σου εξουσία, έχεις καταπατήσει το Σύνταγμα σαν να ήταν απλά ένα κομμάτι χαρτί, μετέτρεψες τις εκλογές σε μια άθλια φάρσα της ψηφοφορίας για ένα μόνο υποψήφιο, και έχεις συμπληρώσει τις συνεδριάσεις του Ανωτάτου Σοβιέτ με ύμνους και επευφημίες προς τιμήν του εαυτού σου. Στα διαστήματα μεταξύ των συνόδων ήσυχα εξολοθρεύεις τους «αρεστούς» βουλευτές, γελώντας στην ασυλία τους και υπενθυμίζοντας τους πάντες ότι το αφεντικό της χώρας των σοβιέτ δεν είναι το Ανώτατο Σοβιέτ, αλλά ο εαυτός σου.
Έχεις κάνει όλα όσα θα μπορούσες για να δυσφημίσεις την σοβιετική δημοκρατία, όπως ακριβώς έχεις κάνει με την αξιοπιστία του σοσιαλισμού. Αντί να ακολουθήσεις τη γραμμή της αλλαγής που υποδεικνύει το σύνταγμα, καταστέλλεις την αυξανόμενη δυσαρέσκεια με βία και τρόμο. Αφού αντικατάστησες σταδιακά την δικτατορία του προλεταριάτου με το καθεστώς της προσωπικής δικτατορίας σου, έχεις ανοίξει ένα νέο στάδιο το οποίο θα μπει στην ιστορία της επανάστασής μας όπως η «εποχή του τρόμου».
 
Κανείς στη Σοβιετική Ένωση δεν αισθάνεται ασφαλής. Κανείς, όταν πηγαίνει για ύπνο, δεν ξέρει αν θα διαφύγει τη σύλληψη κατά τη διάρκεια της νύχτας. Δεν υπάρχει κανένα έλεος για κανέναν. Ο δίκαιος και ο ένοχος, ο ήρωας του Οκτωβρίου και ο εχθρός της επανάστασης, ο παλιός μπολσεβίκος και το μη-κoμματικό άτομο, ο αγρότης του κολχόζ και ο πρέσβης, ο Λαϊκός Κομισάριος και ο εργάτης, ο διανοούμενος και ο Στρατάρχης της Σοβιετικής Ένωσης—είναι όλοι εξίσου υποκείμενα των χτυπημάτων της μάστιγας σου, όλα στροβιλίζονται στο αιματηρό σου καρουζέλ του διαβόλου.
 
Ακριβώς όπως όταν εκρήγνυται ένα ηφαίστειο και τεράστιοι ογκόλιθοι συντρίβονται βροντερά στο στόμα του κρατήρα, έτσι ολόκληρα στρώματα της σοβιετικής κοινωνίας αποσπώνται και πέφτουν στην άβυσσο.
 
Ξεκίνησες με αιματηρά μέτρα εναντίον τον πρώην Τροτσκιστών, Ζινοβιεφικών και Μπουχαρινικών, και ύστερα προχώρησες στην εξολόθρευση των παλαιών Μπολσεβίκων, μετά κατέστρεψες τα στελέχη που μεγάλωσαν κατά τη διάρκεια του εμφυλίου πολέμου και έφεραν στους ώμους τους το καθήκον να υλοποιήσουν τα πρώτα Πενταετή Σχέδια, και στη συνέχεια οργάνωσες μια σφαγή της Ένωσης Κομμουνιστικής Νεολαίας.
 
Κρύβεσαι πίσω από το σύνθημα του αγώνα κατά των «τροτσκιστό-μπουχαρινικών κατασκόπων». Αλλά δεν είναι από χθες που κατέχεις την εξουσία. Κανείς δεν θα μπορούσε να λάβει μια θέση ευθύνης χωρίς την άδειά σου. Ποιός έβαλε τους «εχθρούς του λαού» στης πιο υπεύθυνες θέσεις του κράτους, του Κόμματος, του στρατού και της διπλωματικής υπηρεσίας; Ο Ιωσήφ Στάλιν.
 
Ποιος φύτεψε τους λεγόμενους «δολιοφθορείς» σε όλες τις ρωγμές του Κόμματος και του Σοβιετικού κράτους; Ο Ιωσήφ Στάλιν.
 
Διάβασε τα παλιά πρακτικά του Πολιτικού Γραφείου: είναι γεμάτα με τους διορισμούς μόνο των «τροτσκιστό-μπουχαρινικών κατασκόπων», «δολιοφθορέων» και «αντιφρονούντων» – και κάτω από αυτά κυματίζει η υπογραφή: Ι. Στάλιν.
 
Κάνεις να πιστεύει ο κόσμος ότι είσαι ένας εύπιστος αφελής τον οποίον κάτι τέρατα καρναβαλιού φορώντας μάσκες σε οδήγησαν από τη μύτη για πολλά χρόνια.
 
«Αναζητήστε και προετοιμάστε τα εξιλαστήρια θύματα», ψιθυρίζεις στους μπράβους σας, και εκείνοι που έχουν πιαστεί και καταδικαστεί να θυσιαστούν τους φορτώνεις με τις αμαρτίες που έχεις διαπράξει ο ίδιος.
 
Έχεις αλυσοδέσει τη χώρα μέσω απίστευτης τρομοκρατίας, έτσι ώστε ακόμη και ένας γενναίος άνθρωπος δεν τολμά να ρίξει την αλήθεια στο πρόσωπό σου.
 
Τα κύματα της αυτοκριτικής «χωρίς σεβασμό των προσώπων» πεθαίνουν με σεβασμό στο υποπόδιο του θρόνου σου.
 
Είστε αλάθητος, όπως ο πάπας! Ποτέ δεν κάνει λάθος!
 
Αλλά ο σοβιετικός λαός ξέρει πολύ καλά ότι είσαι υπεύθυνος για τα πάντα, εσύ, ο μεταλλουργός που σφυρηλατεί «καθολική ευτυχία»!
 
Με τη βοήθεια βρόμικων πλαστογραφήσεων, οργάνωσες δίκες στις οποίες ο παραλογισμός των κατηγοριών ξεπερνά αυτά των μεσαιωνικών δικών των μαγισσών – δίκες για τις οποίες έμαθες από τα σχολικά βιβλία της ιερατικής σχολής σου.
 
Γνώριζες ότι ο Πιάτακοφ δεν πέταξε στο Όσλο, ότι ο Μαξίμ Γκόρκι πέθανε από φυσικό θάνατο, και ότι ο Τρότσκι δεν εκτροχίασε κανένα τρένο. Γνωρίζοντας ότι είναι όλα αυτά ψέματα, ωθείς τα τσιράκια σου να συκοφαντούν χωρίς διακοπή: «Συκοφαντείτε – από την συκοφαντία κάτι πάντα θα κολλήσει ».
 
Όπως γνωρίζεις, δεν ήμουν ποτέ τροτσκιστής. Αντίθετα, έκανα μια ιδεολογική πάλη ενάντια σε όλες τις αντιπολιτευόμενες παρατάξεις, τόσο στον Τύπο και σε γενικές συνελεύσεις. Και σήμερα δεν συμφωνώ 100% με την πολιτική θέση του Τρότσκι, με το πρόγραμμα και την τακτική του. Αν και διαφέρω με τον Τρότσκι σε θέματα αρχής, τον θεωρώ ως τίμιο επαναστάτη. Δεν πιστεύω και ποτέ δεν θα πιστέψω στην «συμφωνία» του με τον Χίτλερ και τον Εςς.
 
Είσαι ένας μάγειρας που προετοιμάζει εξαιρετικά καρυκευμένα πιάτα που δεν είναι «εύπεπτες» για τους κανονικούς ανθρώπους.
 
Στον τάφο του Λένιν πήρες ένα επίσημο όρκο να εκπληρώσεις την διαθήκη του και να διαφυλάξεις την ενότητα του Κόμματος, σαν την κόρη του οφθαλμού σου. Επίορκε, έχεις παραβιάσει την διαθήκη του Λένιν. Έχεις συκοφαντήσει, προσβάλει και πυροβολήσει αυτούς που για πολλά χρόνια ήταν εν-όπλοις αδελφοί του Λένιν: Κάμενεφ, Ζινόβιεφ, Μπουχάριν, Ρίκοφ και άλλοι, των οποίων την αθωότητα την γνώριζες πολύ καλά. Πριν πεθάνουν τους ανάγκασες να ομολογήσουν εγκλήματα που ποτέ δεν διέπραξαν και να πασαλείψουν τον εαυτό τους με βρωμιά από το κεφάλι μέχρι τα πόδια.
 
Και πού είναι οι ήρωες της Οκτωβριανής Επανάστασης; Πού είναι ο Μπουμπνόφ; Πού είναι Κριλένκο; Πού είναι Αντόνοφ-Οβσιένκο; Πού είναι ο Ντιμπένκο; Τους συνέλαβες, Στάλιν.
 
Διεύθειρες και λέρωσες τις ψυχές των συνεργατών σου. Ανάγκασες τους ακόλουθους σου να περάσουν με τα πόδια, με αγωνία και αηδία, μέσα από λίμνες αίματος που έχυσαν οι χθεσινοί τους σύντροφοι και φίλοι.
 
Στην παραποιημένη ιστορία του Κόμματος που γράφτηκε κάτω από τη διεύθυνσή σου λήστεψες τους νεκρούς, εκείνους τους οποίους είχες δολοφονήσει και δυσφημίσει, και πήρες για τον εαυτό σου όλα τα επιτεύγματα και τις υπηρεσίες τους.
 
Κατέστρεψες το Κόμμα του Λένιν, και πάνω στα οστά του ανέγειρες ένα νέο «Κόμμα του Λένιν και του Στάλιν», το οποίο αποτελεί μια βολική οθόνη για την απόλυτη μοναρχία σου. Δεν το δημιούργησες στη βάση ενός κοινού προγράμματος και τακτικών, όπως κάθε κόμμα είναι χτισμένο, αλλά στην ασυνείδητη βάση της αγάπης και αφοσίωσης προς το πρόσωπό σου. Τα μέλη του νέου Κόμματος δεν είναι υποχρεωμένοι να γνωρίζουν το πρόγραμμά του, αλλά αντί για αυτό είναι υποχρεωμένοι να συμμερίζονται αυτήν την αγάπη για τον Στάλιν την οποία θερμαίνεται κάθε μέρα από τον Τύπο. Είσαι ένας αποστάτης που έχει ξεσπάσει με το παρελθόν του και πρόδωσε το σκοπό υπέρ του οποίου αγωνιζόταν ο Λένιν!
Επίσημα διακήρυξες το σύνθημα για την προώθηση των νέων στελεχών. Αλλά πόσοι από αυτούς τους νέους προβιβασμένους ήδη σαπίζουν στα μπουντρούμια σου; Πόσοι από αυτούς έχεις πυροβολήσει, Στάλιν; Με σαδιστική σκληρότητα εξολοθρεύεις τα στελέχη που είναι χρήσιμα και απαραίτητα για τη χώρα, επειδή σου φαίνονται επικίνδυνοι από την άποψη της προσωπικής δικτατορίας σου.
 
Στις παραμονές του πολέμου διαταράσσεις τον Κόκκινο Στρατό, την αγάπη και την υπερηφάνεια της χώρας μας, το προπύργιο τις δυνάμεις της. Έχεις αποκεφαλίσει τον Κόκκινο Στρατό και το Κόκκινο Ναυτικό. Έχεις σκοτώσει τους πιο ταλαντούχους διοικητές, οι οποίοι εκπαιδεύτηκαν μέσα από την εμπειρία στον παγκόσμιο πόλεμο και τον εμφύλιο πόλεμο, με επικεφαλής τον λαμπρό στρατάρχη Τουχατσέβσκι. Εξόντωσες τους ήρωες του εμφυλίου πολέμου, οι οποίοι είχαν αναδιοργανώσει τον Κόκκινο Στρατό σύμφωνα με της πιο σύγχρονες στρατιωτικές τεχνολογίες, και τον έκαναν ανίκητο.
 
Την στιγμή του μεγαλύτερου κινδύνου πολέμου συνεχίζεις να εξοντώνεις τους ηγέτες του στρατού, και τους διοικητές μεσαίας και κατώτερης κατάταξης.
 
Πού είναι Στρατάρχης Μπτσίχερ; Πού είναι ο Στρατάρχης Εγκόροφ; Τους συνέλαβες, Στάλιν.
 
Για να ηρεμήσεις ανήσυχα μυαλά εξαπάτησες τη χώρα, λέγοντας ότι ο Κόκκινος Στρατός, αποδυναμωμένος από αυτές τις συλλήψεις και εκτελέσεις, έχει γίνει ακόμη ισχυρότερος από πριν.
 
Αν και γνώριζες ότι ο νόμος της στρατιωτικής επιστήμης απαιτεί διοίκηση σε κάθε επίπεδο από ένα και μόνο άτομο, από τον αρχιστράτηγο ως τον διοικητή διμοιρίας, έχεις αναβιώσει τον θεσμό των πολιτικών κομισάριων, ο οποίος προέκυψε κατά τις πρώτες ημέρες του Κόκκινου Στρατού και του Κόκκινου Στόλου, όταν δεν είχαμε ακόμη δικούς μας διοικητές, και έπρεπε να ασκήσουμε πολιτική εποπτεία των στρατιωτικών ειδικών, προερχόμενων από τον παλιό στρατό. Από δυσπιστία στους διοικητές του Ερυθρού Στρατού εισάγεις διπλή εξουσία στον Στρατό και υπονομεύεις την στρατιωτική πειθαρχία.
 
Υπό την πίεση του ρωσικού λαού αναβιώνεις υποκριτικά την λατρεία των ηρώων της ρώσικης ιστορίας—τον Αλεξάνδρ Νιέβσκι και Δημήτρη Ντονσκόι, Σουβόροφ και Κουτούζοφ—με την ελπίδα ότι στο επερχόμενο πόλεμο θα σε βοηθήσουν περισσότερο από τους στρατάρχες και στρατηγούς που έχεις εκτελέσει.
 
Αξιοποιώντας την δυσπιστία σου για όλους, γνήσιοι πράκτορες της Γκεστάπο και Γιαπωνέζοι πράκτορες ψαρεύουν με επιτυχία στα ταραγμένα νερά που έχεις δημιουργήσει, δίδοντας σου μεγάλες ποσότητες πλαστών εγγράφων για να μαυρίσουν τους καλύτερους, πιο ταλαντούχους και έντιμους ανθρώπους. Στην δηλητηριασμένη ατμόσφαιρα καχυποψίας, αμοιβαίας δυσπιστίας, καθολικής κατασκοπείας και παντοδύναμης Λαϊκής Επιτροπής Εσωτερικών Υποθέσεων, στην οποία έχεις παραδώσει τον Κόκκινο Στρατό και το σύνολο της χώρας, οποιοδήποτε «έγγραφο» που έχει υπεκλάπει γίνετε αποδεκτό—η ή προσποίηση γίνεται ότι είναι αποδεκτό—ως αδιαμφισβήτητη απόδειξη. Παραδίδοντας πλαστά έγγραφα που θέτουν σε κίνδυνο τίμια μέλη της αποστολής, η Eσωτερική υπηρεσία της Γενικής Ρώσικης Στρατιωτικής Ένωσης, στο πρόσωπο του καπετάνιου Βόςς, κατάφερε να καταστρέψει την Πρεσβεία μας στη Βουλγαρία, από τον οδηγό Μ. Καζακόφ μέχρι τον στρατιωτικό ακόλουθο συνταγματάρχη Β.Τ. Σουχορούκοφ.
 
Εκμηδενίζεις τις σημαντικότερες κατακτήσεις του Οκτωβρίου το ένα μετά το άλλο. Με το πρόσχημα της καταπολέμησης της «διακύμανσης στην εργασιακή δύναμη» έχεις καταργήσει την ελευθερία της εργασίας, έχεις σκλαβώσει τους Σοβιετικούς εργάτες και τους έχεις δεσμεύσει στα εργοστάσια. Έχεις καταστρέψει τον οικονομικό οργανισμό της χώρας, αποδιοργανώσει την βιομηχανία και τις μεταφορές, υπονομεύσει το κύρος του προϊστάμενου, του μηχανικού και του εργοδηγού, συνοδεύοντας τα αδιάκοπη άλματα των απολύσεων και διορισμών με συλλήψεις και παρενόχληση εις βάρος των μηχανικών, των διευθυντών, και των εργαζομένων τους οποίους ονομάζεις «κρυμμένους δολιοφθορείς, που δεν έχουν ακόμη εκτεθεί».
 
Αφού έχεις καταστήσει την κανονική δουλειά αδύνατη, έχεις, με το πρόσχημα της καταπολέμησης της «αποχής» και «καθυστέρησης» από την πλευρά των εργαζομένων, αναγκάσει τους εργάτες να δουλεύουν υπό τα μαστίγια και τους σκορπιούς σκληρών και αντι-προλεταριακών νόμων.
 
Η απάνθρωπες καταπιέσεις σου κάνουν τη ζωή αφόρητη για τους σοβιετικούς εργαζόμενους, που για το παραμικρό αδίκημα απολύονται από τις δουλειές τους, με ένα μητρώο που τους καταδικάζει, και εκδιώκονται από τα σπίτια τους.
Η εργατική τάξη άντεξε με ηρωική αυταπάρνηση τα βάρη της έντονης εργασίας, τον υποσιτισμό, την πείνα, τους πενιχρούς μισθούς, τις στριμωγμένες κατοικίες και την έλλειψη των αναγκαίων αγαθών. Πίστευαν ότι θα τους οδηγούσες στο σοσιαλισμό, αλλά έχεις προδώσει την εμπιστοσύνη τους. Ήλπιζαν ότι με τη νίκη του σοσιαλισμού στη χώρα μας, όταν το όνειρο των λαμπρών μυαλών της ανθρωπότητας για μια μεγάλη αδελφότητα της ανθρωπότητας είχε ολοκληρωθεί, όλοι θα ζούσαν στην ευτυχία και την ευκολία.
 
Έχεις αφαιρέσει ακόμη και αυτήν την ελπίδα: έχεις διακηρύξει ότι ο σοσιαλισμός έχει ήδη οικοδομηθεί ολοσχερώς. Και οι εργάτες, σαστισμένοι, ρωτάν ο ένας τον άλλον, ψιθυριστά: «Αν αυτό είναι σοσιαλισμός, τότε για τι πράγμα, σύντροφοι, παλέψαμε;»
 
Διαστρεβλώνοντας την θεωρία του Λένιν για την απονέκρωση του κράτους, όπως έχεις διαστρεβλώσει το σύνολο της θεωρίας του Μαρξισμού-Λενινισμού, υπόσχεσαι, μέσα από τα στόματα των αναλφάβητων, πρωτόγονων «θεωρητικών» σου, που έχουν καταλάβει τις θέσεις που εκκενώθηκαν από τον Μπουχάριν, τον Κάμενεφ και τον Λουναχάρσκι, ότι η δύναμη της GPU θα διατηρηθεί ακόμη και κάτω από τον κομμουνισμό.
 
Έχεις στερήσει τους αγρότες στα κολχόζ κάθε κίνητρο για να εργαστούν. Με το πρόσχημα της καταπολέμησης της «κατασπατάλησης της γης των κολχόζ» έχεις καταργήσει τα προσωπικά αγροτεμάχια τους, έτσι ώστε να τους υποχρεώνεις να εργάζονται στα κολχόζ.
 
Ως διοργανωτής της πείνας έχεις κάνει ό,τι είναι δυνατόν, με τη βιαιότητα και τη σκληρότητα των αδίστακτων μεθόδων που είναι χαρακτηριστικές της τακτικής σου, για να δυσφημίσεις την ιδέα του Λένιν της κολλεκτιβοποίησης στα μάτια της αγροτιάς.
 
Παρόλο που υποκριτικά ονομάζεις τη διανόηση «το αλάτι της γης» έχεις στερήσει το έργο του συγγραφέα, του επιστήμονα και του καλλιτέχνη ακόμα και το ελάχιστο της εσωτερικής ελευθερίας. Έχεις αναγκάσει την τέχνη σε ένα ζουρλομανδύα στο οποίο ασφυκτιά, μαραίνεται και πεθαίνει. Η φρενίτιδα της λογοκρισίας, που εμπνέεται από τον φόβο σου, και η κατανοητή δουλοπρέπεια των εκδοτών οι οποίοι απαντούν για τα πάντα με τα κεφάλια τους, έχουν οδηγήσει σε σκλήρυνση και παράλυση στη σοβιετική λογοτεχνία. Ένας συγγραφέας δεν μπορεί να τυπωθεί, ένας θεατρικός συγγραφέας δεν μπορεί να θέσει τα έργα του στη σκηνή, ένας κριτικός δεν μπορεί να εκφράσει την προσωπική του άποψη, εκτός αν έχει λάβει την επίσημη σφραγίδα της έγκρισης.
 
Καταπνίγεις την σοβιετική τέχνη απαιτώντας ότι εμφανίζει νοοτροπία αυλοκόλακα, αλλά αυτή προτιμά να μείνει σιωπηλή, έτσι ώστε να μην τραγουδήσει επαίνους σε εσένα. Εισάγεις μία ψευδοτέχνη που εξυμνεί με βαρετή μονοτονία την περίφημη «ιδιοφυΐα» σου και μας κάνεις να τρίζουμε τα δόντια μας.
 
Κακοί συγγραφείς σε δοξάζουν ως ημίθεο, «γεννημένος από τον Ήλιο και τη Σελήνη», και εσύ, σαν ανατολίτης δεσπότης, απολαμβάνεις το θυμίαμα της χοντροκομμένης κολακείας τους.
 
Άσπλαχνα συντρίβεις ρώσους συγγραφείς οι οποίοι, αν και ταλαντούχοι, δεν είναι της αρεσκείας σου. Πού είναι ο Μπόρις Πίλνιακ; Πού είναι ο Σεργκέι Τρετιακόφ; Πού είναι ο Αλεξάνδρ Άροσεφ; Πού είναι ο Μιχαήλ Κολτσόφ; Πού είναι ο Ταράσοφ-Ροντιόνοφ; Πού είναι η Γκάλινα Σερεμπριακόβα, της οποίας το έγκλημα ήταν να είναι η γυναίκα του Σοκόλνικοφ; Τους συνέλαβες, Στάλιν!
 
Ακολουθώντας το παράδειγμα του Χίτλερ, έχεις αναβιώσει το μεσαιωνικό κάψιμο των βιβλίων. Έχω δει με τα μάτια μου της μακροσκελείς λίστες, που διανέμηθηκαν στης Σοβιετικές βιβλιοθήκες, των βιβλίων που πρόκειται να υποβληθούν σε άμεση και άνευ όρων καταστροφής. Όταν ήμουν πρέσβης στη Βουλγαρία το 1937 βρήκα στον κατάλογο απαγορευμένων βιβλίων που έπρεπε να καούν και που εστάλη σε μένα, το δικό μου έργο ιστορικών αναμνήσεων, «Η Κρονστάνδη και η Πετρούπολη το 1917». Δίπλα στα ονόματα πολλών συγγραφέων ήταν γραμμένο: «Όλα τα βιβλία, φυλλάδια και πορτρέτα να καταστραφούν».
 
Έχεις στερήσει τους Σοβιετικούς επιστήμονες – ειδικά εκείνους που εργάζονται στις ανθρωπιστικές επιστήμες—την ελάχιστη ελευθερία σκέψης, χωρίς της οποίας το δημιουργικό έργο της έρευνας καθίσταται αδύνατη. Με ίντριγκες, φασαρίες και διώξεις, επιτακτικοί αλοζονικοί αδαείς εμποδίζουν μελετητές και επιστήμονες να δουλέψουν στα πανεπιστήμια, εργαστήρια και ινστιτούτα.
 
Έχεις καταγγείλει σε ολόκληρο τον κόσμο εξαιρετικούς Ρώσους της μάθησης με παγκόσμια φήμη, όπως οι Ακαδημαϊκοί Ιπάτιεφ και Τσιτσιμπάμπιν, αφελώς υποθέτοντας ότι έτσι τους δυσφημείς, αλλά ντροπιάζεις τον εαυτό σου, κάνοντας γνωστό στο σύνολο της χώρας και στη παγκόσμια κοινή γνώμη το επαίσχυντο γεγονός ότι οι καλύτεροι μελετητές και επιστήμονες εγκαταλείπουν τον παράδεισο σου, αφήνοντας σε εσένα της «παροχές» που απονέμεις: διαμερίσματα, αυτοκίνητα και εισιτήρια εισόδου στην τραπεζαρία του Συμβουλίου των Λαϊκών Κομμισσάρων.
 
Εξοντώνεις ταλαντούχους Ρώσους μελετητές και επιστήμονες. Πού είναι ο Τούπολεφ, ο καλύτερος σοβιετικός κατασκευαστής αεροπλάνων; Δεν έχεις λυπηθεί ούτε και αυτόν. Συνέλαβες τον Τούπολεφ, Στάλιν!
 
Κανένα πεδίο, καμία γωνία, δεν έχει απομείνει στην οποία μπορεί κανείς να συνεχίσει την εργασία που αγαπά με ησυχία. Ο θεατρικός σκηνοθέτης, αξιόλογος παραγωγός και εξαιρετικός καλλιτέχνης Βσέβολοντ Μέγιερχολντ δεν συμμετείχε στην πολιτική. Αλλά τον συνέλαβες και αυτόν, Στάλιν!
 
Αν και γνωρίζεις ότι, με δεδομένη τη φτώχεια μας σε στελέχη, κάθε μορφωμένος και έμπειρος διπλωμάτης είναι ιδιαίτερα πολύτιμος για εμάς, έχεις δελεαστεί στη Μόσχα και καταστρέψει σχεδόν όλους τους πρεσβευτές της Σοβιετικής Ένωσης, τον έναν μετά τον άλλο. Έχεις πλήρως καταστρέψει ολόκληρο το μηχανισμό του Λαϊκού Κομμισσαριάτου Εξωτερικών Υποθέσεων. Καταστρέφοντας εδώ, εκεί και παντού το χρυσό απόθεμα της χώρας μας, τα νέα στελέχη της, έχεις εξολοθρεύσει ταλαντούχους και πολλά υποσχόμενους διπλωμάτες στο άνθος της ζωής τους.
 
Σε μια τρομερή στιγμή κινδύνου πολέμου, όταν η αιχμή του δόρατος του φασισμού στοχεύει στην Σοβιετική Ένωση, όταν ο αγώνας για το Ντάνσινγκ και ο πόλεμος στην Κίνα ετοιμάζουν προγεφυρώματα για μελλοντική παρέμβαση ενάντια στην ΕΣΣΔ, όταν το κύριο αντικείμενο της Γερμανικής και Γιαπωνέζικης επιθετικότητας είναι η πατρίδα μας, όταν το μόνο δυνατό μέσο για την πρόληψη του πολέμου είναι για τη Σοβιετική Ένωση να εισέλθει ανοιχτά στο διεθνή συνασπισμό των δημοκρατικών κρατών, καταλήγοντας το συντομότερο δυνατόν στρατιωτικό και πολιτικό σύμφωνο με τη Βρετανία και τη Γαλλία, διστάζεις και ταλαντεύεσαι σαν εκκρεμές μεταξύ τους «άξονες».
 
Σε όλους τους υπολογισμούς σου στην πολιτική, τόσο της εξωτερικής όσο και της εσωτερικής, προχωράς όχι από αγάπη για την πατρίδα, η οποία είναι ξένη για σένα, αλλά από το φόβο της απώλειας της προσωπικής σου εξουσίας. Σαν έναν σάπιο κορμό στον δρόμο, η ανήθικη δικτατορία σου εμποδίζει την πρόοδο της χώρας μας.
 
Εσύ, «ο Πατέρας των Λαών», πρόδωσες τους ηττημένους Ισπανούς επαναστάτες, εγκαταλείποντας τους στην τύχη και αφήνοντας άλλα κράτη να μεριμνήσουν για αυτούς. Μεγαλόψυχη διάσωση ανθρώπινων ζωών δεν περιλαμβάνεται μεταξύ των αρχών σου. Αλίμονο στον κατακτημένο! Δεν έχεις πλέον ανάγκη για αυτούς.
 
Έχεις ανελέητα καταδικάσει τους Εβραίους εργάτες, διανοούμενους και τεχνίτες που προσπαθούν να ξεφύγουν από την φασιστική βαρβαρότητα, κλείνοντας σε βάρος τους τις πόρτες της χώρας μας, η οποία θα μπορούσε να προσφέρει καταφύγιο στης τεράστιες εκτάσεις γης της σε πολλές χιλιάδες μετανάστες.
 
Όπως όλοι οι Σοβιετικοί πατριώτες, έλαβα τη δουλειά μου κλείνοντας τα μάτια μου σε πολλά πράγματα. Συνέχισα σιωπηλά για πάρα πολύ καιρό. Ήταν δύσκολο για μένα να σπάσω τους τελευταίους μου δεσμούς—όχι μαζί σου, με το καταδικασμένο καθεστώς σου, αλλά με τα υπολείμματα του παλιού κόμματος του Λένιν, του οποίου ήμουν μέλος για σχεδόν τριάντα χρόνια, και το οποίο κατέστρεψες σε τρία. Ήταν αγωνιωδώς επίπονο να στερηθώ την πατρίδα μου.
 
Όλο και περισσότερο, όσο περνάει ο καιρός, τα συμφέροντα της προσωπικής δικτατορίας σου θα έρθουν σε ασυμφιλίωτη σύγκρουση με τα συμφέροντα των εργατών, των αγροτών, της διανόησης, τα συμφέροντα ολόκληρης της χώρας, την οποία κοροϊδεύεις, ως ένας τύραννος ο οποίος έχει υψωθεί στην προσωπική εξουσία.
 
Η κοινωνική βάση σου συρρικνώνεται μέρα με τη μέρα. Πυρετωδώς αναζητώντας υποστήριξη, παρέχεις αφειδώς υποκριτικές φιλοφρονήσεις στους «μη κομματικούς Μπολσεβίκους», δημιουργείς νέες προνομιούχες ομάδες μία μετά την άλλη, τους φωρτώνεις με τιμές, τους ταΐζεις με παπάρα, αλλά δεν μπορείς να εγγυηθείς σε αυτούς τους «χαλίφηδες για μια ώρα» όχι μόνο την διατήρηση των προνομίων τους, αλλά ακόμη και το δικαίωμά τους να ζήσουν.
 
Τα τρελό βακχικό όργιο σου δεν μπορεί να διαρκέσει για πολύ. Ο κατάλογος των εγκλημάτων σου είναι ατελείωτος! Ατελείωτα είναι τα ονόματα των θυμάτων σου! Είναι αδύνατο να τoυς απαριθμήσουμε.
 
Αργά ή γρήγορα, ο σοβιετικός λαός θα σε βάλει στο εδώλιο του κατηγορουμένου ως προδότη του σοσιαλισμού και της επανάστασης, ο επικεφαλής καταστροφέας, ο πραγματικός εχθρός του λαού, ο διοργανωτής της πείνας και δικαστικών πλαστογραφήσεων.
 
Φ. Ρασκόλνικοφ, 17 Αυγούστου 1939