Ο τελευταίος του ροκ προλεταριάτου

Ελευθεροτυπία, Σάββατο 26 Νοεμβρίου 2011

Ο τελευταίος του ροκ προλεταριάτου

Του ΔΗΜΗΤΡΗ ΑΝΑΣΤΑΣΟΠΟΥΛΟΥ

ΣΤΕΡΕΟ-ΦΟΝΙΚΑ

Στον 29ο δίσκο τους οι Fall διηγούνται την παρακμή της Βρετανίας μέσα από τον κλασικό ποστ πανκ ήχο τους * «Ersatz GB» The Fall (Cherry Red)
Αν κάτι απεχθάνεται ο Μαρκ Σμιθ είναι οι ανούσιες ιστορίες περί έμπνευσης, ταλέντου και μουσικής αρμονίας. Πρώην λιμενεργάτης στις αποβάθρες του Μάντσεστερ την εποχή του πανκ και τώρα ο απόλυτος δημιουργός του προλεταριακού ροκ εν ρολ, συνεχίζει να διηγείται με εκείνο το τεμπέλικο μπλαζέ ύφος του τα δεινά της εργατικής τάξης σε μια Βρετανία που βυθίζεται στην παρακμή.
Ο ήχος μοιάζει να μην έχει αλλάξει ούτε νότα από το 1979 και την εποχή του ιστορικού αντιθατσερικού μανιφέστου «Live at the Witch Trials». Είναι το ίδιο μονότονο, καταθλιπτικό και ταυτόχρονα βίαιο ποστ πανκ σαν το σάουντρακ της καθημερινής ζωής ανάμεσα τις καμινάδες των εργοστασίων και τις βαρετές νύχτες στις παμπ. Μπορεί να πέρασαν πάνω από σαράντα πέντε μουσικοί από τους Fall, ο Σμιθ όμως δεν δέχτηκε ούτε μία παρέμβαση στο μονολιθικό θορυβώδες γκαράζ του. Οπως δεν αποδέχτηκε ποτέ και το ρόλο του καλλιτέχνη.
Για τον Σμιθ η ροκ είναι η μουσική της εργατικής τάξης, οπότε οι μουσικοί της πρέπει να λειτουργούν ως εργάτες. Γι' αυτό κυκλοφορεί δίσκους σχεδόν κάθε χρόνο, γι' αυτό και όταν δεν γράφει στίχους στις παμπ, ακούγοντας τις μεθυσμένες διηγήσεις γύρω του, βγαίνει για περιοδείες. Ο Σμιθ δουλεύει με τη μουσική με την ίδια προσήλωση και την ίδια ελεγχόμενη οργή σαν να δούλευε σε χυτήριο. Είναι ακριβής, σταθερός και μονοκόμματος.
Το «Ersatz GB» είναι ο εικοστός ένατος δίσκος τους μέσα σε τριάντα πέντε χρόνια πορείας. Και είναι εικόνες από την περιπλάνηση του Μαρκ Σμιθ σε μια Βρετανία που βυθίζεται στην ύφεση και η γερμανική λέξη στον τίτλο παραπέμπει στις ευθύνες της Γερμανίας, ως οικονομικής υπερδύναμης που ελέγχει την Ευρώπη. Ο Μαρκ Σμιθ, στα πενήντα τέσσερά του πια χρόνια, τραγουδάει σαν βαριεστημένος μέθυσος σε παμπ, με στίχους γεμάτους από ένα βιτριολικό σαρκασμό που μοιάζει αστείρευτος.
Οι κριτικές των βρετανικών περιοδικών για το νέο δίσκο είναι ασαφείς. Συνήθως παραπέμπουν επιδέξια στους αριστουργηματικούς δίσκους τους, όπως το «Perverted by Language» ή το «The Wonderful and Frightening World of The Fall». Οι τύποι που άνετα ανεβάζουν στην κορυφή ποπ μαριονέτες ή διαλύουν τα όνειρα ανεξάρτητων πιτσιρικάδων δεν ξέρουν τι να γράψουν για έναν τύπο που τσαλαπατάει την έννοια της εξέλιξης του ήχου και ξεσπάει όλο το μένος του για τους πολιτικούς και τις κυβερνήσεις σε ένα μικρόφωνο. Ο Μαρκ Σμιθ παραμένει ανεπανάληπτος.