Φτωχέ μου Ηνίοχε

                                  

Τι ζητάς φτωχέ μου Ηνίοχε

Ντυμένος τη μίμηση της κίνησης;

Σ’ άκουσα

          Τέσσερες μ’ εξ

«Λοχία της αλλαγής…»

Φώναζες…

          «Λοχία της αλλαγής!

Αντικατάστησέ με»!

Κι ύστερα…

          Μήτε χαράδρα της Ρεκά

          Μήτε «Ελελεύ!» Γιακωβίνων

Σ’ άκουσα

          «Φύλακες γρηγορείτε…»

             …Έκανες πως ψηλαφούσες την ύβριν.

Μάταιες φωνές

Ξεριζωμένες απ’ τη φλέβα

Κι απ’ το φόβο

Κι απ’ το φως που ‘φυγε

Και η κρυφή φωνή σου,

Βλέμμα - παγιδευτής ήχων –

Χωρίς άρμα στο εκθετήριο,

Χάσκει τον άδειο ουρανό

Του προδομένου Ενδυμίωνα.

«Ποιός διάβολος χαρά

Ποια φυγόκεντρη κατάρα

Σ’ έσυρε δώθε;

Δεν έχει άνεμο σ’ αυτό το σινεμά

Ούτε κρύο…

Ούτε ζέστη…

Παντού κλιματιστικά»!

Όμως…

«Ομολογώ! Ψέματα!»

          Δική σου ή δική μου η φωνή;

«Βαρέθηκα τις εντός εναντιοδρομίες.

Απόκαμα. Μου ξέφυγαν τα γκέμια.

Έφαγαν τις αποστάσεις τους τ’ άλογα.

Ο Ιππόδρομος θόλωσε κι έσβησε.

Μοναχά οι λέξεις

          (Απέμειναν;)

Βάτραχοι μνήμης

Ενάλλονται  περιπαθείς

Από ρυτίδα σε ρυτίδα ρίγους.

Κοst