Η αριστερά που συνεχίζει να στρουθοκαμηλίζει. Αριστερά η νέα ακροδεξιά;

 

Quo vadis Δημοκρατική Αριστερά;

Στην Δημοκρατική Αριστερά υπάρχει μια ασθένεια. Κοινή σε όλη την Αριστερά.

Ο συγκεντρωτισμός.

Το κόμμα αυτό που θεωρητικά ανήκει στην ανανεωτική αριστερά, δεν έχει καταφέρει να γίνει δημοκρατικό εργαστήριο. Αντίθετα, το προφίλ του είναι αρχηγικό: ο Φώτης Κουβέλης και άλλες δημοκρατικές δυνάμεις.

Καθημερινά, τα μέλη του "κρέμονται" από το στόμα του αρχηγού.

Αν οι δηλώσεις του είναι καλές, ευφορία και δικαίωση πλημμυρίζει τον κόσμο της Δημαρ. Αν είναι κακές, αναντίστοιχες με τον κοινό τόπο του χώρου αυτού, πέφτει κατάθλιψη και αμφιβολίες: τελικά που το πάει ο ΦΚ; Παίζει μόνος του; Γιατί είπε αυτό ή εκείνο;

Καιρό τώρα, αμέσως μετά το ιδρυτικό συνέδριο απ' όπου ο ΦΚ εκλέχτηκε πρόεδρος χωρίς αντίπαλο, η καθημερινότητα της Δημαρ χρωματίζεται από τις δηλώσεις του. Συχνά πάντως διαψεύδοντας θέσεις μεταρρυθμιστικές (άνοιγμα επαγγελμάτων, εκπαιδευτική μεταρρύθμιση, δανειακές συμβάσεις κλπ). Αυτό όμως που έδειξε πόσο ασταθής είναι η πολιτική διαμεσολάβηση του χώρου από τον αδιαφιλονίκητο αρχηγό του, ήταν η άρνηση συμμετοχής στην κυβέρνηση Παπαδήμου από τον ΦΚ, η βεβιασμένη απόφαση καταψήφισής της σε μια οριακή ΚΕ και η παραίνεση στον Σαμαρά να μην υπογράψει την συμφωνία της 26/10.

Σοκ στο πλήρωμα του σκάφους της ανανέωσης.


πηγή. η αριστερή στρουθοκάμηλος