Έφτασα μακριά
Κύριε
Ως την άκρη του ματιού και πέραν
Και δε βρήκα σκιά
Να ξαποστάσω το λαχανητό μου
Μήτε Βιβλικές παραφράσεις
Λυσσομανούντα κοπάδια νυχτερίδων
Και τέτοια
Στην κοιλάδα των χαλασμένων ρολογιών
Παντού τα ερείπια της αρχαίας καταιγίδας
Πάντα παρών ο ιεροεξεταστής νους
Ολόιδιος με νυστέρι προβολέα
Να ξεχαρβαλώνει την ύπαρξη
Και τα χρώματα των γυναικών
Παραμένανε χρώματα
Κι ας εύρισκα το πρωί
Το αίμα και την ψυχή μου
Στα νύχια και στα χείλη τους
Σ’ αναζήτησα στο πέρας της γλώσσας
Κύριε
Σε κάθε παρεκτεπόμενη μετωνυμία
Σε κάθε σπασμένη σύνταξη
Σε κάθε σκοτεινό στίχο
‘Οποτε η παράβαση με καλούσε
Και ενείχε υποψία έστω ανταπόδωσης
Αλλά ο ουρανός παρέμενε βουβός
Με μίνιο και γυμνούς αγγέλους καρφωμένους στις ρωγμές
Χάντρινο μάτι ψεύτικου ψαριού
Στις προθήκες των μαγαζιών
Κι είχα μια γεύση του κορμιού για μοίρα.
Κύριε
Δώσε μου πίσω
Τα παιδικά μου όπλα
Και το χάρτινο λυχναράκι της Ανάστασης
Δώσε μου
Κύριε
Τα συμφραζόμενο του πρώτου μύθου!
… Τουλάχιστον να ξέρω πότε ματώνω αληθινά …
Kost
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου