Ένα ποίημα κι ένα τραγούδι για τις μικροαστικές... κοτένιες κότες!

Στο σκοτεινό θέατρο

Στο σκοτεινό θέατρο

Κλαιν’ οι μαριονέτες.

Ανίκανες να πέσουν

Ανίκανες να σηκωθούν

Την θλίψη τους

Απλώνουν στα σκοτάδια.

Στους φωτισμένους τοίχους

Γυαλίζουν οι νυχιές.

κοσ.