Ή, στιχοπλοκές γκρίζων στιχοπλόκων άνευ λαϊκής ανταπόκρισης
Ή, δύο συστοιχίες στίχων και ένας στιχοπλόκος στο τσιγκέλι του Γδάρτη
Στον πρώτο στίχο της συστοιχίας που τιτλοφορείται «ΟΙ ΛΥΚΟΙ», ο στιχοπλόκος Κος Χυτήρης ρωτάει:
«Οι λύκοι στις ερημιές σωπαίνουν»;
Τι απάντηση να δώσει κανείς; Εδώ δεν ξέρει ο στιχοπλόκος που από κυβερνητικές θέσεις ήλεγχε τα ΜΜΕ και τη ροή των πληροφοριών και χρημάτισε και … κυβερνητικός εκπρόσωπος. Εμάς ρωτάει; Πάντως, κάτι πήρε το αυτί μου ότι οι παπαγαλόλυκοι ήσαν κολλητοί του. Άλλωστε, το όνομα Τηλέμαχος κολλάει γάντι με τις επαγγελματικές του δραστηριότητες.
«Κάθε πρωί έρχονται οι έμποροι»
Σιγά ρε μεγάλε μη σκίσεις κανένα καλτσόν από την φούρια σου. Τις νύχτες, δηλαδή, οι έμποροι φεύγουν; Έτσι σου έλεγαν στη Χαριλάου Τρικούπη και στη Ζαλοκώστα;
«Το χρώμα της ανάμνησης είναι βυσσινί»
Περί ορέξεως κολοκυθόπιτα. Βυσσινή, βυσσινή! Σαν κηλίδες πηγμένου αίματος. Συγγνώμη Τηλέμαχέ τους, ίσως εδώ να λες αλήθειες. ‘Ίσως, αυτός ο στίχος να είναι η μόνη αλήθεια σου: Το αίμα στα σφαγεία σας!
«Τα δωμάτια είναι τα ίδια τα δωμάτια»
Δυστυχώς για τον Γδάρτη κι εδώ καταθέτει αλήθεια ο στιχοπλόκος και … μάλιστα … βιωματική! Η καμαρίλα είναι πάντα ίδια … είτε με ΑΓΠ … είτε με Σπυριάρη – μαρτυριάρη- πολιτικό νάνο … είτε με γαπ τον μικρό … τον μικροτερότατο!
Παρενθετικά, για να μην το ξεχάσω. Γιατί οι δασείες, οι οξείες και οι περισπωμένες στο λόγο σου πασοκοσύντροφε Χυτήρη; Δεν είσαι υπέρ του πασοκικού μονοτονικού; Ή, μήπως λέω, το μονοτονικό είναι για τη χλέμπα και το πολυτονικό για κάτι σαν εσάς αριστοκρατικούς σοσιαλο-νεοφιλελευθερο-θολούρες;
Η δεύτερη συστοιχία στίχων τιτλοφορείται – κρατηθείτε εν πλω αδελφοί, γραπωθείτε γερά από την καρέκλα σας - «ΟΔΥΣΣΕΙΑ». Ασφαλώς, περιμένετε ο στιχοπλόκος να παλεύει με Θεούς, στοιχειά και τον θυμό του Ποσειδώνα, έτσι; Αμ δε! Μετά από πολύ ξύσιμο της κουρούπας μου, μετά από μια δική μου Οδύσσεια … περισυλλογής, το βρήκα! Πώς; Όπως έξυνα την κουρούπα μου, χαμένος στις απύθμενες θάλασσες της σημασιολογίας, ένοιωσα μια ακατανίκητη φαγούρα κάτω από το μαλακό μου υπογάστριο. Καθώς τα … έξυνα, τσάφ (!!!) η αποκαλυπτική … (συνειρμικά ομολογώ) … αποκάλυψη. Ο στιχοπλόκος ομιλούσε για την Οδύσσεια του πουλιού του!
Από δω και πέρα τα πράγματα ήταν εύκολα; Πάλι, αμ δε! Τι ψυχαναλυτικές μεθόδους χρησιμοποίησα, τι Φρόυντ, τι Γιούνγκ, τι Άντλερ, τι Ράϊχ , τι καντήλια … Τίποτα! Πάντα, κάτι περίσσευε από τον απύθμενο σημασιολογικό πάτο της Χυτήρειας «Οδύσσειας». Έτσι … κι εγώ … κατέφυγα στο τελευταίο μου όπλο: την αλάνθαστη στους αιώνες των αιώνων Εκδορική ψυχαναλυτική μέθοδο - και φευ! Όλα κόλλησαν!
Λοιπόν:
«Δεμένος τρυφερός αλλιώτικος»
Τρία επίθετα στη σειρά! Έμεινα με το στόμα να χάσκει αδειανό ουρανό! Τι ποίηση! Τι ποιητικό μεγαλείο! Αλήθεια ρε Όμηρε κι εσείς οι υπόλοιποι που σας φωνάζουν Ποιητές, πως δεν το σκεφτήκατε; Πώς δεν σπάνε οι προτομές σας στο άκουσμα του ονόματος Τηλέμαχος Χυτήρης; Πώς δεν καταβαίνετε από τα μαρμάρινα βάθρα σας να υποκλιθείτε σ’ αυτή την ποιητική μεγαλοφυΐα; Μικρόψυχοι !!! Τρία επίθετα στη σειρά !!! Τι ασύλληπτη πρωτοτυπία !!!!!!
Ας επανέλθουμε, όμως.
«Αλλιώτικος» … Μήπως … παθητική … σεξουαλική προτίμηση;
«Τρυφερός» … Μήπως … ομολογία ομοφυλοφιλίας;
«Δεμένος» … Μήπως … σαδομαζοχιστική … παρέκκλιση; Μήπως, κάτι πολύ συνηθισμένο στους ενοχικούς ανθρώπους της Εξουσίας;
Με λίγα λόγια, Μήτσο μου, ένα ναι ή ένα όχι: είναι ή δεν είναι παθητικός ομοφυλόφιλος με μαζοχιστικές τάσεις ο στιχοπλόκος; Έχασες, Μήτσο μου!
Στο δεύτερο στίχο τα πράγματα γίνονται απτά.
«Δεμένος στο κατάρτι μου» … Σίγουρα, το κατάρτι του είναι το πουλί του. Σίγουρα, είναι ερωτευμένος με την εικόνα του … ποθητά …μεγάλου πουλιού. Σίγουρα, το πουλί του συμβολίζει το εγώ του. Σίγουρα, πρόκειται για ομολογία μικροτσουτσουνίας. Σίγουρα, τονώνει την μικρή του αυτοεκτίμηση με τον συγκεκριμένο συμβολισμό. Και, τέλος, σχεδόν μετά βεβαιότητας, το πλαστικό υπερφίαλο εγώ του τον ταλαιπωρεί … γιατί τα μεγάλα μεταξωτά βρακιά δεν γουστάρουν μικροτσούτσουνους.
«Τόσα νερά στο δωμάτιό μου»
Φίλε Μήτσο, εδώ βρίσκεται το κλειδί που οδηγεί στην πλήρη αποκρυπτογράφηση. Αφού, τον τσουτσούνι του δεν μπορεί να το χρησιμοποιήσει για αναπαραγωγικούς σκοπούς (δεμένος πάνω γαρ), σε τι του χρησιμεύει; Μπίνγκο! Κέρδισες Μήτσο, πολύ σωστά, για κατούρημα! Άρα, τι συμπεραίνουμε Μήτσο; Τα τόσα νερά στο δωμάτιο είναι ούρα. Απλά και ξεκάθαρα!
«Ας έρθουν οι σύντροφοι»
Επί ματαίω … επικαλείται τη συνδρομή των συντρόφων του ο στιχοπλόκος. Όσοι δεν έχουν κωλοπιλάλα μέρες που είναι, είναι ομοιοπαθείς.
«Ας έρθουν οι σειρήνες»
Αν ο στιχοπλόκος εννοεί τις ομηρικές Σειρήνες, - ας του το πει κάποιος - άδικα περιμένει. Αυτές έκοψαν φλέβες για πάρτι του. Αν εννοεί τις σειρήνες των ασθενοφόρων, πάλι περιμένει άδικα. Είναι χαλασμένα όλα, γαμώ το ΕΣΥ του! Αν ,τέλος, εννοεί τα περιπολικά και σε αυτή την περίπτωση περιμένει άδικα. Όλα φυλάσσουν τη Βουλή!
«Ας έρθει – έστω – ένας υδραυλικός»
"Μα του στείλαμε εξ αρχής και αποφάνθηκε επιστημονικά πως είναι δουλειά ουρολόγου", έγραψαν στο απολογητικό σημείωμα αυτοκτονίας τους οι Σειρήνες.
Κύριε Χυτήρη τους (τώρα το πρόσεξα, ακόμα και το όνομά σας είναι …υγρό), το κόλπο δύο καταφάσεις και μια άρνηση, είναι παλιό κόλπο – όχι κακών ποιητών, αλλά χειρότερα: μετρίων!
Επιμύθιον. Η ακατάσχετη αμειβόμενη λογοδιάρροια δεν είναι τυχαία: προϋποθέτει ακράτεια ούρων!
Ο Εκδορεύς.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου