Έχω αποθυμήσει τις εκθέσεις του Ινστιτούτου Οικονομικών και Βιομηχανικών Ερευνών, γνωστότερου και ως Ι.Ο.Β.Ε. Πρόκειται για τον αμιγώς Μη Κερδοσκοπικό Οργανισμό που μας κράτησε με τις ενθαρρυντικές εκτιμήσεις του ψηλά το ηθικό καθ’ όλη τη διάρκεια του περασμένου χειμώνα, αλλά και της άνοιξης.
Περίπου στα πρότυπα της Λίτσας Πατέρα και της Βίκυς Παγιατάκη –αμφότερες επιτυχημένες Αστρολόγοι, με πλήρη επαγγελματική συναίσθηση ότι δεν πρέπει να αφήνει κανείς απαρηγόρητο τον απελπισμένο, έστω με μπούρδες.
Το Ι.Ο.Β.Ε., ωστόσο, δεν αρκέσθηκε σε μια επισφαλή τηλεοπτική σταδιοδρομία· να κρέμεται κάθε φορά, όπως οι δύο δημοφιλείς κυρίες, από τις ορέξεις των καναλαρχών, ή τις ορμονικές μεταπτώσεις της κάθε Μενεγάκη.
Είπε να κάνει το παραπάνω…βήμα, και να ακολουθήσει το δίδαγμα του αλησμόνητου Καματερού –που γιάτρευε αυτός κάποτε, αν θυμάστε οι παλαιότεροι, τον καρκίνο με μια σκέτη λασπουριά να την πιείς στο ποτήρι, με αποτέλεσμα να συρρέει για ένα φεγγάρι στο άθλιο βυτιοφόρο του όλη η αναξιοπαθούσα Ελλάς, παρακινημένη από την εφημερίδα Τα Νέα, αυτή τότε υπό τη διεύθυνση…
Τέλος πάντων, ας μην μακρηγορούμε και ξεφύγουμε από το θέμα…
Που λέτε, λοιπόν, η φιλοδοξία αυτή του Ι.Ο.Β.Ε. ήχθη σε πέρας με την απροσδόκητη, όσο κι αιφνίδια ανάρρηση του Γενικού Διευθυντού του στο αξίωμα του υπουργού Οικονομίας. Κι έτσι ο σημερινός μας Τσάρος ακούει εδώ και καιρό στο όνομα Γιάννης Στουρνάρας. Ναι!
Στο μεταξύ, όταν μιλάμε για Τσάρο, μιλάμε για Τσάρο, δεν παίζουμε! Όλη η Οικουμένη λέει τα αντίθετα από αυτόν, ο ίδιος όμως έχει βουλώσει τ’ αυτιά του σαν νέος Οδυσσέας, έχει δεθεί στο κατάρτι, και δεν αφήνει να τον μαγεύουν οι Σειρήνες. Σε αυτό το έπος εμείς παίζουμε το ρόλο των δύσμοιρων συντρόφων του… Αγλαόπη, Θελξιέπεια, Παρθενόπη ουρλιάζουν· από κοντά εν χορώ οι ψαράδες, η Ακτοφυλακή, οι λουόμενοι, οι πάντες· απτόητος ο Τσάρος οδηγεί το σκυλοπνίχτη ντουγρού για τις Συμπληγάδες! Μαύρα λέει η Κομισιόν, άσπρα ο Στουρνάρας. Μαύρα λέει το Δ.Ν.Τ., άσπρα ο Στουρνάρας. Μαύρα λέει ο Γκάλμπρεϊθ, άσπρα ο Στουρνάρας. Μαύρα λέει μέχρι και ο Σόιμπλε, αλλά ο Στουρνάρας, που τον θαυμάζει κιόλας, εκεί, ακλόνητος: άσπρη πέτρα ξέξασπρη κι από τον ήλιο ξεξασπρώτερη!
Περιέργως όμως έχει σιωπήσει το Ι.Ο.Β.Ε. Γιατί; Μυστήριον… Μέχρι πριν από λίγο καιρό έπεφτε κάπου-κάπου το τηλεφωνηματάκι του Τσάρου από το Κρεμλίνο. Και μόλις κατέβαζαν το ακουστικό, τσουπ, νάσου που έβγαινε πάλι ο ήλιος πάνω από την Ελλάδα. Τώρα; Τώρα… λαλεί πουλί παίρνει σπυρί κι η μάνα το ζηλεύει.
Μα, θα μου πείτε, τι σημασία έχει τι λέει το Ι.Ο.Β.Ε.; Ε πώς, πώς… Πίσω από έναν Τσάρο, λένε, δεν τόχει για πολύ να κρύβεται κανένας Γιουρόφσκι, να σου ζητήσει στα καλά καθούμενα να χαμογελάσεις, για να φανούν τα δόντια σου και να σου τραβήξει καμιά φωτογραφία… Και ξέρετε κάτι; Τις μαζεύω εγώ κάτι τέτοιες αναμνηστικές.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου