ΕΝΑ ΑΡΘΡΟ ΤΟΥ ΜΙΧ. ΑΓΡΑΦΙΩΤΗ ΣΤΟ «ΒΗΜΑ»
…ΚΑΙ ΕΝΑ ΣΧΟΛΙΟ ΤΟΥ ΑΝΔΡΕΑ ΚΑΡΑΤΑΣΟΥ
Αν παραθέτουμε από το «Βήμα» της Πέμπτης (29/8) το άρθρο τουΜιχάλη Αγραφιώτη υπό τον τίτλο «Η μετεμψύχωση και η μετάλλαξη του ΣΥΡΙΖΑ», είναι γιατί αυτό το κείμενο, γυμνό και κυνικό, άνευ ουσιώδους επιχειρηματολογίας, δείχνει με τον πιο ωμό τρόπο την κατεύθυνση της παρέμβασης που ασκεί σύσσωμος ο αστικός τύπος για να αλλοιώσει τη φυσιογνωμία και τις πολιτικές του ΣΥΡΙΖΑ ή τουλάχιστον για να εμπεδώσει, όσο του είναι δυνατόν, στην κοινή γνώμη την εικόνα ενόςδιαφορετικού «μετεμψυχωμένου» ΣΥΡΙΖΑ, σε σχέση με αυτά που οτελευταίος αντιπροσωπεύει.
Ο αρθρογράφος του εν λόγω κειμένου θεωρεί, όπως φαίνεται μάλλον, βέβαιη την επικράτηση του ΣΥΡΙΖΑ στις ερχόμενες εκλογές.
Ισχυρίζεται, όμως, ότι ο ΣΥΡΙΖΑ, που, μάλλον, θα νικήσει, θα είναι ένας μεταλλαγμένος και προσαρμοσμένος στο σύστημα ΣΥΡΙΖΑ, παρά τις αντιστάσεις, όπως λέει, του «Αριστερού Ρεύματος».
Το μόνο επιχείρημα που φέρνει ο αρθρογράφος, αν είναι επιχείρημα, για να ισχυριστεί τη βεβαιότητα αυτής της επικείμενης μετάλλαξης του ΣΥΡΙΖΑ είναι ότι το 90% απ’ όσους θα ψηφίσουν το ΣΥΡΙΖΑ, επειδή δεν είναι από παράδοση αριστεροί, κινούνται σε κατεύθυνση συστημική και επομένως θα υποχρεώσουν το ΣΥΡΙΖΑ να ακολουθήσει, περίπου, τη συντηρητική τροχιά που κατέγραψε τοκυβερνητικό ΠΑΣΟΚ.
Ο στατικός και απλοϊκός συλλογισμός, όμως, του αρθρογράφου του «Βήματος» πάσχει, για πολλούς λόγους και διότι εκτοπίζει κάθε δυναμικό στοιχείο στις πολιτικές εξελίξεις της περιόδου.
Οι κίνδυνοι μιας σταδιακής συστημικής αναδίπλωσης του ΣΥΡΙΖΑ πάντα καιροφυλακτούν και ορισμένα δείγματα γραφής του είναι ιδιαίτερα ανησυχητικά.
Οι κίνδυνοι αυτοί, όμως, καθόλου δεν απορρέουν αυτόματα από την προσέλκυση στις κάλπες του πολιτών που ψήφιζαν ΠΑΣΟΚ, ΔΗΜΑΡ ή και ΝΔ.
Αντίθετα, η προσέλκυση αυτών των πολιτών από το ΣΥΡΙΖΑ μπορεί και πρέπει να επιδιωχθεί στη βάση μιας διπλής ριζοσπαστικοποίησης: Ριζοσπαστικοποίησης των πολιτών και περαιτέρω ριζοσπαστικοποίησης του ίδιου του ΣΥΡΙΖΑ.
Και αυτός ο δρόμος για την ενδυνάμωση της εκλογικής επιρροής του ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι μόνο ικανός να διασώσει τις αρχές του αλλά και ο μόνος δυνατός για να του προσδώσει και την άνετη εκλογική επικράτηση.
Ο αρθρογράφος του «Βήματος» δεν ενστερνίζεται, φυσικά, αυτές τις αντιλήψεις.
Πολύ φοβούμεθα, όμως, ότι με εργαλείο την «απλοϊκότητα» και τη «στατικότητα» είναι «υποχρεωμένος» ναπαραγνωρίζει και κάποια αυτονόητα.
Γιατί οι πολίτες επέλεξαν να εκτοξεύσουν μέσα στην κρίση εκλογικά τον ΣΥΡΙΖΑ και όχι μια άλλη πολιτική δύναμη;
Μήπως τον εκτόξευσαν εκλογικά για να τον μεταλλάξουν; ’Η γιατί είδαν στον ΣΥΡΙΖΑ και τοναριστερό ριζοσπαστισμό του κάτι πολύ ουσιώδες για να απαντηθούν οι προκλήσεις της κρίσης και της διεξόδου.
Από δω πρέπει να πιάσουμε το νήμα για να δούμε και να επηρεάσουμε τις εξελίξεις που θα ακολουθήσουν.
Δεν είναι μόνο ο κόσμος της Αριστεράς που θα στηρίξει το ριζοσπαστισμό του ΣΥΡΙΖΑ αλλά πρώτα απ’ όλα μια νέα πλειοψηφία που αντιλαμβάνεται ότι μια νέα ριζοσπαστικότητα είναι το μόνο όπλο για να γίνουν οι μεγάλες αντιτροϊκανές – αντιμνημονιακές ρήξεις σε μια κατεύθυνση ελπίδας καιπροοπτικής.
ΑΝΔΡΕΑΣ ΚΑΡΑΤΑΣΟΣ
Στη συνέχεια παραθέτουμε ολόκληρο το άρθρο του Μιχάλη Αγραφιώτη από το «Βήμα» (29/8).
Η ΜΕΤΕΜΨΥΧΩΣΗ ΚΑΙ ΜΕΤΑΛΛΑΞΗ ΤΟΥ ΣΥΡΙΖΑ
Του ΜΙΧΑΛΗ ΑΓΡΑΦΙΩΤΗ*
Μέσα σε λίγους μήνες ο ΣΥΡΙΖΑ θα έχει ανατρέψει πλήρως την ιδεολογική και πολιτική του ταυτότητα και από ένα κόμμα ριζοσπαστικής Αριστεράς θα μετατραπεί σε κόμμα διαχείρισης εξουσίας υπό μορφή ΠαΣοΚ 1981. Μάλιστα, αυτό φαίνεται από την γενικότερη διαχείριση των σοβαρών ζητημάτων της χώρας εκ μέρους της Κουμουνδούρου. Ενώ η αρχική πολιτική ήταν ιδιαίτερα σκληρή και αμείλικτη πάνω σε θέματα οικονομίας, κοινωνίας και εξωτερικής πολιτικής, μέσα σε ένα χρόνο παρατηρούμε εκ βάθρων αναστροφή, πλήρη εξομάλυνση με τις κατευθύνσεις ενός αστικού κόμματος.
Όσο και αν «κλωτσάει» το «Αριστερό Ρεύμα» φαίνεται καθαρά πως η ηγετική ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ κλείνει την πόρτα στο παλιό πρόσωπο του ΣΥΝ και βηματίζει – έστω και από ανάγκη- προς μονοπάτια φιλοευρωπαϊκά, με ανοχή προς το οικονομικό κατεστημένο και συμβιβασμού με την καπιταλιστική φιλοσοφία. Είναι δύσκολο να αποφασίσει μια πλήρη αναστροφή της πολιτικής της χώρας. Φαίνεται καθαρά ότι ακόμη και η ύπαρξη του Μνημονίου θα τύχει διαφορετικής διαχείρισης με αυτή που ευαγγελίζονταν ο ΣΥΡΙΖΑ του 2012.
Όταν ο Ανδρέας Παπανδρέου ίδρυε το ΠαΣοΚ τις 3 Σεπτέμβρη με την ιδρυτική διακήρυξη να εμπεριέχειμαρξιστικά στοιχεία κανείς δεν περίμενε ότι το ΠαΣοΚ θα εξελισσόταν σε ένα κόμμα που θα ακολουθούσε νεοφιλελεύθερες πολιτικές που ουσιαστικά σηματοδότησαν και την βύθιση του. Έτσι και ο ΣΥΡΙΖΑ πιστεύω ότι έχει κάνει μια μεγάλη στροφή στην πολιτική του για να προσεγγίσει ψηφοφόρους του γνωστού πλέον σε όλους μεσαίου χώρου και για να κερδίσει την εμπιστοσύνη Βιομηχάνων,κεφαλαίου και συντηρητικών ψηφοφόρων που «σιχάθηκαν» τα σημερινά μεγάλα κόμματα και δεν θέλουν να επιλέξουν την Χρυσή Αυγή.
Από τις εκλογές του 2009 μέχρι σήμερα ο ΣΥΡΙΖΑ έχει υπερπολλαπλασιάσει τα ποσοστά του. Το 2012 αποτελούνταν από το γηγενές κομμάτι του, το μεγαλύτερο μέρος του ΠαΣοΚ, και ένα μέρος του ΚΚΕ. Στην επόμενη εκλογική αναμέτρηση που αναμένεται να χαρακτηριστεί από την πόλωση των κομμάτων ο ΣΥΡΙΖΑ αναμένεται να πάρει στους κόλπους του την συντριπτική πλειοψηφία των ψηφοφόρων του ΠαΣοΚ, την συντριπτική πλειοψηφία των ψηφοφόρων της ΔΗΜΑΡ και ένα κομμάτι της Νέας Δημοκρατίας. Επίσης, η συντριπτική πλειοψηφία των αναποφάσιστων θα προστρέξουν στο ΣΥΡΙΖΑ λόγω της δυναμικής παράστασης νίκης που θα έχει συγκεντρώσει. Το συμπέρασμα είναι πως ένα κόμμα το οποίο θα αποτελείται μόνο από το 7% με 10% του αρχικού ΣΥΝ και ΣΥΡΙΖΑ, θα πρέπει να μεταλλάξει την πολιτική του για να προσαρμοστεί σ’ αυτά που επιτάσσει το 90% των ψηφοφόρων που ωςδημοκρατικό κόμμα θα πρέπει να προσεταιριστεί και να ακούσει ιδεολογικά.
Άρα, είναι μαθηματικά βέβαιο ότι το κόμμα της Κουμουνδούρου μέσα στους επόμενους μήνες θα υποστεί ιδεολογική μετάλλαξη που θα ανατρέψει την παλιά του πολιτική και θα δεχθεί ένα είδος «μετεμψύχωσης» του ΠαΣοΚ του 1981 που για να μπει σε τροχιά εξουσίας συνέθεσε πολλές ιδεολογικές συνισταμένες από τον Μάρξ μέχρι το Πατριωτικό ΠαΣοΚ της ομάδας των Ιταλών. Η συνέχεια από τις οθόνες και τις Πλατείες μέχρι το Μαξίμου. Ένα είναι το σίγουρο. Ότι η ιστορία θα επαναληφθεί, ελπίζω όχι τόσο άσχημα…
Πηγή: «Βήμα» (29/8)
Πέμπτη 29 Αυγούστου 2013.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου