Όταν ο Λάκης μάζευε πίσω το λαδωμένο μαλλί και το βυσσινί αλογάκι κάλπαζε, το σύνθημα «πάμ' πλατεία» κυριαρχούσε στο σαρκασμό αλλά κι όχι μόνον μιας νεόπλουτης λαμογιο-μικροαστικής τάξης που κατήγαγε περηφανή καταναλωτική νίκη επί της μεταπολίτευσης.
Τότε η πλατεία ήταν φραπεδιά και τσίπουρα, εντός εκτός κλεινού άστεως. Μόστρα και μπουρδολογία περί τέλους των κομμάτων και της πολιτικής. Και διδασκαλία γεωγραφίας κατά τα συμφέροντα των πετρελαιάδων που βάφτιζαν νοτιοανατολική Μεσόγειο τον Καύκασο.
Υστερα από λίγα χρόνια αυτή η... «πλατεία» αδράνησε λόγω πήχτρας. Εγινε σχεδόν συνώνυμη των απολίτικων προβάτων. Κι ύστερα ήρθε η ενσωματωμένη διανόηση, που βάφτισε «αραβική άνοιξη» την, διά της διάλυσης και της καλλιέργειας του θρησκευτικού φονταμενταλισμού με πολιτικό μανδύα, χειραγώγηση του αραβικού κόσμου-αγοράς, και θεοποίησε τις... χύμα «κινηματικές» πλατείες.
Ετσι απλά κι ωραία, το γιγάντιο παγκόσμιο προπαγανδιστικό δίκτυο, με ακονισμένο το υπερφωτισμένο όπλο του (την κοινωνική δικτύωση κ.λπ. κ.λπ.) εμφάνισε ως επανάσταση το μάντρωμα όλων των αντιτιθέμενων ομάδων σε πλατείες - θηριοτροφεία. Εκεί πλασάρονταν ήρωες των κοκορομαχιών σαν τον νεαρό Αιγύπτιο «ηγέτη» του φέισμπουκ, που συνελήφθη, αφέθηκε ελεύθερος μετά από δέκα μέρες κι έδινε συνεντεύξεις μετά δακρύων στα διεθνή προβοκατοροκάναλα. Στην «Πλατεία best seller» στήθηκε το ξεφτίλισμα της ομάδας που μετατρέπεται σε αγέλη. Εξασκημένοι στη μουτζούρα της γραφικότητας, οι επικοινωνιακοί προπαγανδιστές, έκαναν τις πλατείες κλουβιά, υπερπρόβαλαν κάθε καρυδιάς καρύδι μαζί με βιασμούς κι άλλα βαριά εγκλήματα, εκσυγχρονίζοντας το πρότυπο της αστικοδημοκρατικής Βαστίλλης χωρίς Αντουανέττες και παντεσπάνια αλλά πάντα με την επικείμενη Τρομοκρατία. Των ωφελημένων καθεστωτικών τάξεων.
Ενώ, λοιπόν, οι διεθνείς κινηματογραφικές παραγωγές και τα βιβλία πλασάρουν ιδέες περί νομιμοποιημένης μαζικής εξόντωσης πληθυσμών με την ουσιαστική κατάργηση κάθε υγειονομικής, φαρμακευτικής και νοσοκομειακής πρόνοιας για τις μάζες των εργατών, που πρέπει να βλέπουν την περίθαλψη ως ...παντεσπάνι, η έντεχνη ενιαία «ενημέρωση» εφηύρε την Ιλιάδα - Αινειάδα των καιρών μας. Την Πλατειάδα.
Εδώ οι ραψωδίες της διεθνούς καπιταλιστικής προπαγάνδας γράφονται με οποιοδήποτε πρόσημο, ρατσιστικό, εθνολογικό, θρησκευτικό, σεχταριστικό, αλλά ποτέ ταξικό και σχεδόν πάντα απλοποιημένα και απολίτικα δήθεν πολιτικό. Η Πλατεία άλλωστε επιλέχτηκε ως το υπαίθριο εργαστήριο των πολιτικών διεργασιών, στο οποίο οι Μένγκελε δημιουργοί ελεγχόμενων ή εξουδετερώσιμων κομμάτων - κινημάτων - σχηματισμών, θα επιλέγουν και θα κατασκευάζουν εκείνες τις προσωπικότητες τις ικανές να δουλεύουν για λογαριασμό τους. Νέοι, παλαιάς κοπής ηγετίσκοι και «μούσες» θα εμφανίζονται ως πυροτεχνήματα. Ως το επόμενο best seller επιβίωσης με θέαμα την πείνα και άρτο την προσωρινή παραχώρηση εξουσιαστικής δημοσιότητας. Οσοι μας λοιδόρησαν που βλέπαμε πολικό χειμώνα να εξοντώνει λαϊκές μάζες εκεί που οι αναλυτές της... ευαίσθητης αριστεράς, ομού μετά της πεφωτισμένης δεξιάς, έβλεπαν μπουμπούκια της άνοιξης, ίσως δικαιούνται δωρεάν εισιτήρια για την Τρίτη Παρουσία, αφού στη Δεύτερη είχαμε εδώ και τώρα, δυστυχώς, δίκιο. To blockbuster Πλατεία έκοψε πολλά εισιτήρια αλλά μαζί και πόδια και κυρίως μυαλά...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου