Συνήθως όταν αναφέρεσαι σε «λάδωμα», το μυαλό σου πάει κατ’ ευθείαν στις σοβαρές ανάγκες που μπορεί να σου προκύψουν και οι οποίες «απαιτούν» το φακελάκι για να μπορέσεις να κάνεις τη «δουλεία» σου, τίμια ή μη.Γιατροί και εφοριακοί για παράδειγμα, αποτελούν χαρακτηριστικές περιπτώσεις τιμιότητας και μόνο μερικές “μεμονωμένες περιπτώσεις” υπάρχουν, οι οποίες είναι και υπεύθυνες για το στιγματισμό τοοόσων τίμιων ανθρώπων.
Αυτό το “μεμονωμένο” σε τι ποσοστό φτάνει, είναι μια άλλη κουβέντα βέβαια και είναι και κάτι που δεν θα το μάθουμε ποτέ. Πόσοι για παράδειγμα είναι οι “μεμονωμένοι” ρασοφόροι που τον παίρνουν ; Ξέρεις ; Όχι, και δεν πρόκειται ποτέ να μάθεις, γιατί εκεί είναι κι η ομορφιά που καλύπτει το “μεμονωμένο” και κανείς δε δικαιούται να χαλάσει κάτι τόσο όμορφο.
Τους πρώτους λοιπόν για να επανέλθουμε, πρέπει να τους «λαδώσεις» για να μην πεθάνεις και τους δεύτερους, για να μπορέσεις να κλέψεις το κράτος που είναι πάρα πολύ σημαντική ενέργεια για την διατήρηση των «ισορροπιών» στην κοινωνία μας.
Ένα κράτος το οποίο από μόνο του σε οδηγεί στην κίνηση αυτή εσκεμμένα, για να νομίζεις ότι είσαι κι εσύ ξύπνιος αφού κλέβεις το ίδιο το κράτος που σε πηδάει κάθε μέρα από το πρωί μέχρι το βράδυ (ή από το σούρουπο ως την αυγή), και έτσι να μπορούν κι οι «Κυβερνόντες & Σία» να κλέψουν άνετα και ανενόχλητοι εσένα, αφού θα είσαι απασχολημένος με άλλα πράγματα.
Η διαφορά βέβαια είναι ότι εσύ κλέβεις 2-3 χιλιάρικα και αν (μέσο εφορίας συνήθως), ενώ αυτοί μερικά εκατομμύρια. Τι να τους πεις μετά ; Κλέφτης εσύ, κλέφτες κι αυτοί, αλλά με μεγαλύτερες άκρες από σένα γιατί μπορούν να λαδώσουν άλλους κλέφτες σε άλλα πόστα, για να τους γλυτώσουν και για να φάνε κι αυτοί με τη σειρά τους απ’ τα κλεμμένα. Κι αυτοί θα τα ακουμπήσουν σε κάποιους άλλους και πάει λέγοντας, μπάχαλο μην το ψάχνεις.
Το καλό βέβαια είναι ότι το χρήμα κινείται και αφού κινείται περιμένεις κι εσύ σαν μαλάκας, τουμπεκιαστός να περάσει κι από εσένα. Έλα μου όμως, που όταν έρχεται κοντά σου κάνει κύκλο και ξαναγυρίζει πίσω. Είναι σαν τη ζωή κι αυτό, κύκλους κάνει, αλλά μακριά από τον ψωριάρη, κι εσύ σαν τέτοιος δεν συμπεριλαμβάνεσαι στις στάσεις. Λες δε μπορεί, τόσοι και τόσοι κονομάνε από ‘δω κι από ‘κει εγώ μαλάκας είμαι ; (Ρητορικό το ερώτημα). Έτσι περιμένεις και περιμένεις και περιμένεις...
Τέλος μια άλλη διαφορά είναι ότι εσένα αν σε πιάσουν σε πήδηξαν. Τους άλλους όμως αν τους πιάσουν (λέμε τώρα), μάντεψε ποιον θα πηδήξουν ; (…..)
Μμμμμμ το ‘ξέρα ότι το ‘ξέρες.
To be continued…
Γρηγορόσημο (2)
...Ας επιστρέψω όμως στο «γρηγορόσημο».
Το «γρηγορόσημο» είναι ένα είδος «λαδώματος» που χρησιμοποιείς για να κάνεις μια γραφειοκρατική συναλλαγή, στο χρόνο που κανονικά θα έπρεπε να γίνεται αυτή, αλλά που δυστυχώς δε γίνεται ποτέ, απλά και μόνο για να αναγκαστείς να «λαδώσεις». Επίσης, το «γρηγορόσημο» δεν το παίρνει κανείς ιδιαίτερα σοβαρά, γιατί το ποσό που απαιτείται για το «λάδωμα» είναι σχετικά μικρό.
Τέτοιες συναλλαγές γίνονται καθημερινά στα υπουργεία συγκοινωνιών και αφορούν τα πάντα σχετικά με τα αυτοκίνητα και τις μοτοσικλέτες. Δεν θα αναφερθώ στο τι γίνεται με τα διπλώματα γιατί είναι ένα άλλο κεφάλαιο και μόνο σαν «γρηγορόσημο» δεν χαρακτηρίζεται. Οι εμπλεκόμενοι σε αυτές τις συναλλαγές είναι: Εσύ που θέλεις να κάνεις τη δουλεία σου στην ώρα της κανονικά, οι δημόσιοι υπάλληλοι του υπουργείου και οι διεκπεραιωτές οι διεκπεραιώνουν την παρανομία.
Θα αναφερθώ για παράδειγμα στις μεταβιβάσεις. Θέλεις να μεταβιβάσεις το αυτοκίνητο σου, τι κάνεις ;
Ο ένας τρόπος είναι οι δυο εμπλεκόμενοι, πωλητής κι αγοραστής, να κάνετε μόνοι σας την όλη διαδικασία στην τράπεζα και στο υπουργείο, αφού πριν θα έχετε χάσει μια μέρα δουλειάς και ευχόμενοι να μην πέσετε σε έναν απ’ τους πολλούς μαλάκες υπαλλήλους του υπουργείου, που θα σας κάνει έξω φρενών, για να μην περάσει ξανά απ’ το μυαλό σας, να κάνετε μόνοι σας τη δουλεία σας την επόμενη φορά. Ο αγοραστής θα πρέπει να ξαναπάει μετά από κάποιες μέρες (μία, δύο ή τρεις, παίζεται αναλόγως τα κέφια του μαλάκα) για να παραλάβει την καινούργια άδεια.
Ο άλλος τρόπος είναι να πας σε διεκπεραιωτή. Εκεί θα δώσεις τις εξουσιοδοτήσεις για τη μεταβίβαση μαζί με τα χρήματα που απαιτούνται και θα έχεις γλιτώσει όλο το τρέξιμο. Την άδεια μπορείς να την πάρεις είτε αυθημερόν αν πας σχετικά πρωί, είτε την επομένη. Για να γίνει όμως εύκολα η δουλειά σου και στην ώρα της πρέπει να πληρώσεις. Πληρώνεις το διεκπεραιωτή και «λαδώνεις» μέσο αυτού, τον υπάλληλο του υπουργείου με τον οποίο έχει τα cone ο πρώτος, για να σου βγάλει την άδεια στο φτερό ο δεύτερος. Δεν είναι τρομερά τα λεφτά, περίπου 30 euro παραπάνω απ’ το να πας μόνος σου. Μαλακίες τώρα, λεφτά δεν έχουμε ;
Το θέμα όμως ποιο είναι;
Τα 30 euro πάνε συνήθως 50-50 μεταξύ διεκπεραιωτή και υπαλλήλου. Υπάρχει τώρα κανένας άνθρωπος που έχει πάρει στα χέρια του απόδειξη από διεκπεραιωτή για τα 15 euro που του χρέωσε για τη διεκπεραίωση ή καλύτερα μεσολάβηση ;
Περνάει από το μυαλό σου πόσα «μαύρα» 15άρια περνάνε κάθε μέρα από τα χέρια τους;
Έχεις σκεφτεί πόσες χιλιάδες μεταβιβάσεις περνάνε από τα χέρια τους κάθε χρόνο;Το λιγότερο 400.000 το χρόνο, κάνε τώρα τον πολλαπλασιασμό και θα έχεις 6.000.000 euro το λιγότερο μόνο από μεταβιβάσεις. Και όλα αυτά μαύρα, κατράμι, δεν φαίνονται πουθενά. Δεν ξέρω αν κόβουν μόνοι τους κάποιες τάχα μου αποδείξεις και πως δικαιολογούν κάποια έσοδα, πάντως σίγουρα δεν πάνε να + Κοινωνήσουν + μετά.
Ακόμα χειρότερο και ποιο εξοργιστικό είναι ότι τα ίδια ακριβώς «μαύρα» χρήματα, πηγαίνουν και στους υπαλλήλους του υπουργείου. Αυτούς που πληρώνουμε όλοι μας για να κάνουν αυτό ακριβώς που κάνουν μόνο αν «λαδωθούν». Δεν φτάνουν οι πολύ πιο πάνω από το μέσο μισθό απολαβές τους, με τα τόσα επιδόματα και τις τόσες αβάντες, έναντι αυτού που γαμιέται όλη μέρα στη δουλειά για 600 euro και δεν ξέρει αν θα βρίσκεται κι εκεί αύριο, αλλά πρέπει να σε κλέψει κιόλας για να κάνει τη δουλειά για την οποία πληρώνεται. Είναι σαν να πας στο περίπτερο για τσιγάρα και να σου πει ο περιπτεράς δώσε και ένα euro παραπάνω για να σου δώσω το πακέτο. Οι άνθρωποι αυτοί κονομάνε δεκάδες χιλιάδες euro κάθε χρόνο παράνομα και δεν κουνιέται φύλλο.
Δεν το ξέρει κανένας ότι «λαδώνονται» ;
Δεν ξέρει κανένας τι γίνεται ;
Δεν ενοχλεί κανέναν αυτό το πράγμα ;
Ή μήπως φταίει ότι είναι μόνο 15 euro ;
Από αυτούς που έχουν την δύναμη και την εξουσία δεν οδηγεί κανένας ;
Στην αυλή τους φυτρώνουν τα αυτοκίνητα τους ;
Ή μήπως παίρνουν κι αυτοί κάποιο μερίδιο απ’ τη «μαυρίλα» και τουμπεκιάζονται ;
Όταν “στα παίρνει” ο άνθρωπος της διπλανής πόρτας που τον βόλεψε κάποτε ο μπαμπάκας του μέσο κάποιου πολιτικού «μέσου» σε μια «καλή» θέση στο δημόσιο και τώρα τα κονομάει παρανομώντας εις βάρος σου και δεν τον αγγίζει κανείς και όλοι κάνουν τα στραβά μάτια, τότε τι μπορεί να περιμένεις από τους μεγάλους καρεκλοκένταυρους που μας κυβερνάνε ;
Ζούμε σε μια κοινωνία όπου κάθε φορά που ανοίγεις την πόρτα του σπιτιού σου για να βγεις έξω, δεν παραλείπει σε κάθε σου βήμα να σου θυμίζει, πόσο μαλάκας είσαι...
LovotomixΤο «γρηγορόσημο» είναι ένα είδος «λαδώματος» που χρησιμοποιείς για να κάνεις μια γραφειοκρατική συναλλαγή, στο χρόνο που κανονικά θα έπρεπε να γίνεται αυτή, αλλά που δυστυχώς δε γίνεται ποτέ, απλά και μόνο για να αναγκαστείς να «λαδώσεις». Επίσης, το «γρηγορόσημο» δεν το παίρνει κανείς ιδιαίτερα σοβαρά, γιατί το ποσό που απαιτείται για το «λάδωμα» είναι σχετικά μικρό.
Τέτοιες συναλλαγές γίνονται καθημερινά στα υπουργεία συγκοινωνιών και αφορούν τα πάντα σχετικά με τα αυτοκίνητα και τις μοτοσικλέτες. Δεν θα αναφερθώ στο τι γίνεται με τα διπλώματα γιατί είναι ένα άλλο κεφάλαιο και μόνο σαν «γρηγορόσημο» δεν χαρακτηρίζεται. Οι εμπλεκόμενοι σε αυτές τις συναλλαγές είναι: Εσύ που θέλεις να κάνεις τη δουλεία σου στην ώρα της κανονικά, οι δημόσιοι υπάλληλοι του υπουργείου και οι διεκπεραιωτές οι διεκπεραιώνουν την παρανομία.
Θα αναφερθώ για παράδειγμα στις μεταβιβάσεις. Θέλεις να μεταβιβάσεις το αυτοκίνητο σου, τι κάνεις ;
Ο ένας τρόπος είναι οι δυο εμπλεκόμενοι, πωλητής κι αγοραστής, να κάνετε μόνοι σας την όλη διαδικασία στην τράπεζα και στο υπουργείο, αφού πριν θα έχετε χάσει μια μέρα δουλειάς και ευχόμενοι να μην πέσετε σε έναν απ’ τους πολλούς μαλάκες υπαλλήλους του υπουργείου, που θα σας κάνει έξω φρενών, για να μην περάσει ξανά απ’ το μυαλό σας, να κάνετε μόνοι σας τη δουλεία σας την επόμενη φορά. Ο αγοραστής θα πρέπει να ξαναπάει μετά από κάποιες μέρες (μία, δύο ή τρεις, παίζεται αναλόγως τα κέφια του μαλάκα) για να παραλάβει την καινούργια άδεια.
Ο άλλος τρόπος είναι να πας σε διεκπεραιωτή. Εκεί θα δώσεις τις εξουσιοδοτήσεις για τη μεταβίβαση μαζί με τα χρήματα που απαιτούνται και θα έχεις γλιτώσει όλο το τρέξιμο. Την άδεια μπορείς να την πάρεις είτε αυθημερόν αν πας σχετικά πρωί, είτε την επομένη. Για να γίνει όμως εύκολα η δουλειά σου και στην ώρα της πρέπει να πληρώσεις. Πληρώνεις το διεκπεραιωτή και «λαδώνεις» μέσο αυτού, τον υπάλληλο του υπουργείου με τον οποίο έχει τα cone ο πρώτος, για να σου βγάλει την άδεια στο φτερό ο δεύτερος. Δεν είναι τρομερά τα λεφτά, περίπου 30 euro παραπάνω απ’ το να πας μόνος σου. Μαλακίες τώρα, λεφτά δεν έχουμε ;
Το θέμα όμως ποιο είναι;
Τα 30 euro πάνε συνήθως 50-50 μεταξύ διεκπεραιωτή και υπαλλήλου. Υπάρχει τώρα κανένας άνθρωπος που έχει πάρει στα χέρια του απόδειξη από διεκπεραιωτή για τα 15 euro που του χρέωσε για τη διεκπεραίωση ή καλύτερα μεσολάβηση ;
Περνάει από το μυαλό σου πόσα «μαύρα» 15άρια περνάνε κάθε μέρα από τα χέρια τους;
Έχεις σκεφτεί πόσες χιλιάδες μεταβιβάσεις περνάνε από τα χέρια τους κάθε χρόνο;Το λιγότερο 400.000 το χρόνο, κάνε τώρα τον πολλαπλασιασμό και θα έχεις 6.000.000 euro το λιγότερο μόνο από μεταβιβάσεις. Και όλα αυτά μαύρα, κατράμι, δεν φαίνονται πουθενά. Δεν ξέρω αν κόβουν μόνοι τους κάποιες τάχα μου αποδείξεις και πως δικαιολογούν κάποια έσοδα, πάντως σίγουρα δεν πάνε να + Κοινωνήσουν + μετά.
Ακόμα χειρότερο και ποιο εξοργιστικό είναι ότι τα ίδια ακριβώς «μαύρα» χρήματα, πηγαίνουν και στους υπαλλήλους του υπουργείου. Αυτούς που πληρώνουμε όλοι μας για να κάνουν αυτό ακριβώς που κάνουν μόνο αν «λαδωθούν». Δεν φτάνουν οι πολύ πιο πάνω από το μέσο μισθό απολαβές τους, με τα τόσα επιδόματα και τις τόσες αβάντες, έναντι αυτού που γαμιέται όλη μέρα στη δουλειά για 600 euro και δεν ξέρει αν θα βρίσκεται κι εκεί αύριο, αλλά πρέπει να σε κλέψει κιόλας για να κάνει τη δουλειά για την οποία πληρώνεται. Είναι σαν να πας στο περίπτερο για τσιγάρα και να σου πει ο περιπτεράς δώσε και ένα euro παραπάνω για να σου δώσω το πακέτο. Οι άνθρωποι αυτοί κονομάνε δεκάδες χιλιάδες euro κάθε χρόνο παράνομα και δεν κουνιέται φύλλο.
Δεν το ξέρει κανένας ότι «λαδώνονται» ;
Δεν ξέρει κανένας τι γίνεται ;
Δεν ενοχλεί κανέναν αυτό το πράγμα ;
Ή μήπως φταίει ότι είναι μόνο 15 euro ;
Από αυτούς που έχουν την δύναμη και την εξουσία δεν οδηγεί κανένας ;
Στην αυλή τους φυτρώνουν τα αυτοκίνητα τους ;
Ή μήπως παίρνουν κι αυτοί κάποιο μερίδιο απ’ τη «μαυρίλα» και τουμπεκιάζονται ;
Όταν “στα παίρνει” ο άνθρωπος της διπλανής πόρτας που τον βόλεψε κάποτε ο μπαμπάκας του μέσο κάποιου πολιτικού «μέσου» σε μια «καλή» θέση στο δημόσιο και τώρα τα κονομάει παρανομώντας εις βάρος σου και δεν τον αγγίζει κανείς και όλοι κάνουν τα στραβά μάτια, τότε τι μπορεί να περιμένεις από τους μεγάλους καρεκλοκένταυρους που μας κυβερνάνε ;
Ζούμε σε μια κοινωνία όπου κάθε φορά που ανοίγεις την πόρτα του σπιτιού σου για να βγεις έξω, δεν παραλείπει σε κάθε σου βήμα να σου θυμίζει, πόσο μαλάκας είσαι...
ΛΟΒΟΤΟΜΗ Ή ΘΑΝΑΤΟΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου