Όταν το Βήμα, ο ΔΟΛ και ο Σταύρος Ψυχάρης μιλούν για διλήμματα πρέπει να παίρνουμε τη σοφία τους στα σοβαρά. Κι αυτό διότι το κατέχουν το θέμα. Υπηρέτησαν και στήριξαν κάθε είδους δίλημμα μετά τη μεταπολίτευση, για να μην πάμε πιο πριν. Από το Καραμανλής ή τανκς, μέχρι το ΠΑΣΟΚ ή σκότος, δημοκρατία ή Νέα Δημοκρατία, αλλαγή ή συντήρηση, σοσιαλισμός ή βαρβαρότητα, σ' όλα έχουν βάλει το χεράκι τους. Μέχρι και στο ανατριχιαστικό δίλημμα του Γιωργάκη αλλάζουμε ή βουλιάζουμε το έριξαν το σωσίβιό τους.
Τα τελευταία χρόνια μια χαρά το πήγαιναν -παλιά μου τέχνη δίλημμα....- με τα μνημόνια ή χάος. Και ιδού ξαφνικά που μας προέκυψε προχτές το περίεργο: Δεν υπάρχει δίλημμα πλέον, ανακοινώνει σε κύριο άρθρο του το Βήμα. Αφού δηλαδή λάτρεψαν με σχεδόν θρησκευτικό τρόπο τα διλήμματα, αφού επί των διλημμάτων έχτισαν τόσα χρόνια ανώγεια και κατώγια, τώρα δεν υπάρχει δίλημμα; Και πόσο κουράγιο θέλει να ομολογεί κάτι τέτοιο ο κύριος Ψυχάρης αυτοπροσώπως;Σταυρό σηκώνει ο Σταύρος -πώς θα επιζήσει ο κακομοίρης χωρίς δίλημμα;
Αυτή είναι η πρώτη αντίδραση, Οίκτος! Ξεπουπουλιασμένος από διλήμματα τι αξίζει ο ΔΟΛ; Ύστερα όμως, αν λάβεις τον κόπο να διαβάσεις παρακάτω, έρχεται η καρδιά σου στη θέση της. Ιδού η Σκέψη του Σταύρου: Οι κυβερνήσεις Παπανδρέου, Παπαδήμου, και Σαμαρά απάντησαν στο δίλημμα καταστροφή ή διάσωση επιλέγοντας το δεύτερο, η Ελλάδα λαβώθηκε αλλά άντεξε,διαμορφώνονται προσδοκίες εξόδου από την κρίση, όποιος επαναφέρει θέματα διαπραγμάτευσης και διακοπής του προγράμματος ωθεί στη γιγάντωση της δυστυχίας, το μόνο που χρειαζόμαστε είναι πίστη και αντοχή. Όπερ έδει δείξαι: Δίλημμα δεν υπάρχει πια!
Και γιατί έρχεται η καρδιά σου στη θέση της; Μα γιατί καμαρώνεις επιτέλους στο κείμενο τον Σταύρο που κόντεψες να λυπηθείς στον τίτλο. Καβαλάρη επί του διλήμματος όπως του πάει κι όπως τον συνηθίσαμε. Ή επιλέγουμε πίστη και προσευχή, ή μας περιμένει γιγάντωση. Ή τηρούμε τα μνημόνια ή χανόμαστε. Ή Σαμαράς, ή Εξαποδώ. Όλα τα άλλα είναι προβληματικά και ζημιογόνα, όπως λέει το σοφό άρθρο επί λέξει. Συνεπώς δίλημμα δεν υπάρχει πλέον για κανέναν. Ούτε για μας: Ανάμεσα στον Σταύρο και στο σταυρό οφείλουμε να διαλέξουμε το σταυρό -τον δικό μας εννοείται, όχι το δικό του...
*Δημοσιεύθηκε στην «Αυγή» το Σάββατο 3 Αυγούστου 2013
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου